หลวงตาบุญชื่นเดินทางไกลด้วยเท้าเปล่า เป็นการปฏิบัติธุดงค์ตามพุทธบัญญัติหรือไม่ ?
สืบเนื่องจาก หลวงตาบุญชื่น ปัญญาวุฑโฒ อายุ 72 ปี บ้านเกิดท่าน บ้านทุ่งนาเสาเล้า ต.โพนสวรรค์ อ.โพนสวรรค์ จ.นครพนม บวชฉลอง 80 พรรษาในหลวง ร.9 เมื่อปี 2552 เป็นพระวัดป่าสายธรรมยุต ซึ้งในรสพระธรรมจึงไม่ลาสิกขา ชอบเดินธุดงค์ตามรอยหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ไม่ขอขึ้นรถ ไม่ต้องช่วยขนสัมภาระ ไม่รับปัจจัย (เงิน) ขอรับถวายเพียงน้ำเปล่า และไม่กลัวว่าจะเจ็บป่วย เนื่องจากสละแล้วทุกอย่าง แม้แต่สังขาร เพราะต้องการเข้าถึงสัจธรรม ได้ปฏิบัติเช่นนี้มาตั้งแต่ปี 2559
ถามว่า ที่หลวงตาบุญชื่น เดินทางไกลด้วยเท้าเปล่า เป็นการปฏิบัติธุดงค์ตามพุทธบัญญัติหรือไม่ ? ตอบ เป็นหรือไม่ มาทำความเข้าใจเรื่องธุดงค์ก่อนครับ ธุดงค์ แปลว่า องค์แห่งการขัดเกลา หมายถึงข้อปฏิบัติเข้มงวดเพื่อกำจัดกิเลส พระพุทธเจ้าทรงอนุญาตไว้ ไม่มีการบังคับ แล้วแต่ผู้ใดจะสมัครใจปฏิบัติ มีทั้งสิ้น 13 ข้อ คือ 1. การถือผ้าบังสุกุลเป็นวัตร (ใช้ผ้าเก่าที่เขาทิ้ง) 2.การถือผ้า 3 ผืน (ไตรจีวร) เป็นวัตร 3.การถือบิณฑบาตเป็นวัตร (ไม่รับนิมนต์ฉันที่อื่น) 4.ถือการบิณฑบาตตามลำดับบ้านเป็นวัตร 5.ถือการฉันในอาสนะเดียวเป็นวัตร (ฉันหนเดียว) 6.ถือการฉันในบาตรเป็นวัตร 7.ถือการห้ามภัตที่ถวายภายหลังเป็นวัตร (ไม่รับเพิ่ม) 8.ถือการอยู่ป่าเป็นวัตร 9.ถือการอยู่โคนไม้เป็นวัตร 10.ถือการอยู่กลางแจ้งเป็นวัตร 11.ถือการอยู่ในป่าช้าเป็นวัตร 12.ถือการอยู่ในเสนาสนะที่เขาจัดให้เป็นวัตร (เขาจัดให้อยู่ที่ไหนก็อยู่ที่นั่นไม่เลือก) 13. ถือการนั่งเป็นวัตร (ปฏิบัติธรรมใช้อิริยาบถ ยืน เดิน นั่ง ไม่นอน)
การเดินทางไกลด้วยเท้าเปล่า ฝ่าแดด ฝ่าฝน วันละ 25-30 กม.ของหลวงตาบุญชื่น อาจจะไม่ชัดเจนว่าจัดเข้าในธุดงค์ข้อไหน แต่จุดมุ่งหมายคล้ายธุดงค์ คือปฏิบัติเข้มงวด สมถะ อดทน เพื่อขัดเกลากิเลสเหมือนกัน ตามความคิดผมว่า ถูกต้องแล้วครับ ผู้ติดตามอุปถัมภ์ อุปัฏฐากด้วยศรัทธา ได้บุญกุศลเป็นกอบเป็นกำ
ครับผม