ตัวเลขบนกระดาษขาว (เลือดสีขาว 11)

ตัวเลขบนกระดาษขาว

             "กราบหลวงปู่สิลูก" ลักขณาบอกลูกชาย เด็กชายภูพิพรรธก้มลงกราบภิกษุชราตรงหน้าอย่างว่าง่าย
           "ขอให้อายุมั่นขวัญยืนนะลูก" ภิกษุชราให้พรขณะลูบศีรษะเด็กชาย
           จากนั้นสองแม่ลูกก็ปลีกตัวออกมาจากศาลาวัด เพื่อไม่ให้รบกวนสมาธิภิกษุชราและพระลูกวัดอื่นๆ มากจนเกินไป
          ภิกษุชราเป็นพ่อของสาธิต  ซึ่งได้สละเรื่องทางโลกมาอยู่ใต้ร่มเงาของพระพุทธศาสนาหลายปีแล้ว
          ลักขณาพอจะรู้ประวัติของท่านบ้างจากคำบอกเล่าของสาธิต ทำให้รู้ว่ามนุษย์เราสามารถเปลี่ยนแปลงจากหน้ามือเป็นหลังมือได้หากตั้งใจ
          ท่านเคยเป็นนักพนันและเป็นขี้เมาที่ชาวบ้านร้านตลาดรู้จักดี ทั้งไพ่ ไฮโล น้ำเต้า ปู ปลา มวยตู้ แถมยังเป็นเจ้ามือหวยเถื่อนรายย่อยเสียอีก
          สาธิตเล่าว่า วันหวยออกจะมีคนมาที่บ้านพ่อเพื่อซื้อหวยเนืองแน่น ทั้งเงินสด เงินเชื่อ หวยออกแล้วค่อยจ่าย สายหน่อยพ่อจะขับมอเตอร์ไซค์รุ่นเก่าโบราณสีดำเอาโพยหวยไปส่งเจ้ามือใหญ่ในตลาดตัวอำเภอ ตอนเป็นเด็กสาธิตไม่คิดอะไรมาก เห็นเงินกองตรงหน้าพ่อเขาก็รู้สึกว่าพ่อหาเงินเก่งกว่าใครอื่น วันหวยออกสาธิตได้เงินจากพ่อครั้งละหลายบาท พ่อบอกว่าเป็นเปอร์เซ็นต์ในการขายหวย
          การพนันประเภทอื่นๆ นั้น หากพ่อเล่นเสียก็ทำใจรอรับเหตุการณ์ได้เลย  เสียการพนันด้วยเมาเหล้าด้วยยิ่งแย่ไปกันใหญ่ สาธิตและพี่ๆ น้องๆ ต้องหาทางหลบลี้หนีภัยที่กำลังจะมาถึงเรือนในตอนหัวค่ำ เสียงก่นด่า ทุบตี ระหว่างพ่อกับแม่จะดังถึงหัวบ้านท้ายบ้าน
          ยามปกติที่พ่อไม่ดื่มพ่อเป็นคนเรียบร้อยและทรงภูมิ เป็นที่เคารพนับถือของชาวบ้าน พอเหล้าเข้าปากเท่านั้นเหมือนมีปีศาจเข้าสิง พ่ออาละวาดได้กับทุกคน หาคนทะเลาะด้วยไม่ได้ก็ถือขวานไปสับโคนต้นมะพร้าวบ้าง ต้นมะขามบ้าง สร้างความอิดหนาระอาใจแก่ผู้พบเห็น
          ก่อนที่พ่อจะออกบวช วันนั้นพ่อขับมอเตอร์ไซค์จะไปส่งโพยหวยที่ตลาดตัวอำเภอเช่นเดิม ถึงโค้งสามเกลอ ด้วยความเร่งรีบและยังเมาไม่สร่าง รถมอเตอร์ไซค์กับร่างของพ่อจึงลงไปอยู่ในคลองส่งน้ำ พ่อนอนรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลนับเดือน  พ่อมีอาการเหม่อลอย หูตึง ฟังอะไรไม่ค่อยชัด เพราะสมองได้รับความกระทบกระเทือน พ่อพักฟื้นร่างกายได้ประมาณหนึ่งปีก็บอกแม่ว่าจะบวชไปตลอดชีวิต
          สองแม่ลูกนั่งสงบสำรวมอยู่ใต้ต้นโพธิ์ใหญ่ราวครึ่งชั่วโมง หายใจเอาอากาศสดชื่นเข้าเต็มปอด ลักขณาจึงจูงมือลูกเดินออกจากวัด
     "โตขึ้นผมจะบวชได้มั้ยฮะ" ลูกชายวัยประถมต้นถามพลางแหงนมองหน้าผู้เป็นแม่
     "ได้สิลูก ให้ลูกแข็งแรง และโตเป็นหนุ่มเสียก่อน"
     "ฮะ แข็งแรง เป็นหนุ่ม" เด็กชายภูพิพรรธทวนคำ
     สายลมบางเบาโชยพลิ้วผ่านสองแม่ลูก ความเงียบสงบทางจิตใจ ทำให้ลักขณาเกิดปีติภายใน        มีความหวังและพลังอย่างประหลาด