เด็กบนเรือ(เรื่องสั้น-สั้น)

เด็กบนเรือ
     เด็กน้อยหน้าดำผอมโซไม่รู้หรอกว่าทำไมครอบครัวของเขาและคนอื่นๆ จึงต้องย้ายบ้านไปเรื่อยๆ อยู่บ้านใหม่ไม่กี่วันก็ต้องขนข้าวของย้ายกันอีกแล้ว เด็กน้อยรู้เพียงว่าขณะนี้ความหิวได้กัดกินเขาทีละน้อยๆ ศพของพ่อถูกเพื่อนร่วมชะตากรรมโยนลงทะเลเมื่อล่องเรือมาได้เพียงสามวัน ต่อมาพี่สาวก็ประสบชะตากรรมเดียวกันกับพ่อ เด็กน้อยซุกหน้าที่อกเหี่ยวโทรมของแม่ เขาไม่อยากซักถามแม่เรื่องข้าวที่ไม่ได้ตกถึงท้องหลายวันมาแล้ว เขาสงสารแม่จับใจ คนบนเรือใบหน้าเศร้าเหงาสิ้นหวัง เด็กน้อยผล็อยหลับไป ตื่นขึ้นมาแม่ของเขาหายไปแล้ว พยายามใช้สายตาค้นหา แต่ไม่พบ เด็กน้อยน้ำตาซึมไหล ดูเหมือนเขาลอยคออยู่กลางทะเลอย่างโดดเดี่ยว               ร่างกายและจิตใจล้าโรยแรง