แต่...แม่ (เรื่องสั้น-สั้น)

แต่...แม่
     "เขาเคยนอนกับมึงมาตั้งแต่มึงได้แปดเก้าขวบ มีลูกกับเขาตั้งสองคน ไม่เห็นเคยมีปัญหา ทำไมพอมึงอายุสิบแปดสิบเก้าจึงนอนกับเขาอีกไม่ได้ หรือว่ามึงคิดมีผู้ชายอื่น มึงคิดจะย้ายออกจากบ้านนี้ ทิ้งเขาทิ้งลูกไปใช่มั้ย" หลังจากทุบตีดวงใจจนเจ็บระบมไปทั้งตัวแม่ก็แผดเสียงบ่นด่าไม่หยุดหย่อน "แต่..แม่ เขาเป็นผัวของแม่นะ แล้วเขาก็เป็นพ่อเลี้ยงของหนูด้วย" พูดได้แค่นั้นฝ่ามือหนาๆ ของผู้เป็นแม่ก็ฟาดเปรี้ยงลงที่ใบหน้าของหล่อนเต็มแรง