มิติลับ สัมผัสสยอง ตอน เป็นห่วง

กิ๊ฟเป็นเด็กบ้านนอกคนหนึ่ง อาศัยอยู่กับยาย  ส่วนแม่เราก็อยู่อีกบ้านที่อยู่ถัดจากบ้านยายไม่ไกลนัก

 แต่เหตุที่เราไม่ได้อยู่กับแม่ เพราะแม่อยากให้เราได้มาดูแลยายเพราะยายก็แก่แล้ว

 ซึ่งยายเองก็จะมีพี่น้องที่อยู่บ้านข้างๆกันอีกสองคน คนหนึ่งเป็นพี่ คนหนึ่งเป็นน้อง และทั้งสองก็อายุใกล้ๆกัน สรุปง่ายๆก็แก่พอๆกัน

 ยายของเรานั้น ถึงจะแก่ แต่แกก็แข็งแรงมาก สามารถเดินจากบ้านไปนาระยะทางไปกลับเป็น 10 กว่าโลได้

 ยายเป็นคนไม่ชอบอยู่นิ่ง จะชอบทำโน่นทำนี้นั่นอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นปลูกผักบ้าง ทำขนมขายบ้าง โดยส่วนตัวเรากับแม่ก็ไม่ได้อยากให้ทำเพราะยายก็แก่แล้ว

 แต่ยายก็ยังอยากทำเพราะแกบอกว่า เวลาอยู่เฉยๆแล้วเหงา

 อยู่มาวันหนึ่งแกไม่สบาย มีไข้หน่อยๆ  แกก็ยังทำงาน ซึ่งเราก็ห้ามแกแล้ว แต่แกก็ไม่ฟัง ก็ยังทำงานอยู่เรื่อยๆจนอาการไข้ไม่ดีขึ้นเลย

 จนกระทั่งเวลาผ่านมาสามสี่วันเราบอกให้ไปหาหมอได้แล้ว ยายก็ไม่ไป บอกกินยาเดี๋ยวก็หายแล้ว เราจึงเริ่มเหนื่อยที่จะบอกแกในเรื่องแบบนี้แล้ว

 และพอตกกลางคืนของวันนั้น ก็มีเรื่องราวแปลกๆเกิดขึ้นเมื่อ…ในขณะที่เรานอนอยู่ในมุ้งข้างๆยาย เรารู้สึกได้ว่า มีคนเปิดมุงขึ้นจากทางยาย เราจึงลุกนั่งและมองดูแต่ก็ไม่เจออะไร เราจึงทิ้งตัวลงนอนต่อ

 แต่พอนอนไปได้พักหนึ่งก็เกิดเรื่องที่ทำเอาเราตกใจมาก เมื่ออยู่ดีๆเราก็ได้ยินเสียงยายนอนร้องไห้

 “ ฮื่อๆๆๆๆๆๆ”

 ตอนนั้นเราลืมตาพรึ่บขึ้นทันที แล้วจับแขนยายพร้อมถามว่าเป็นอะไร เพราะในตอนนั้นเราคิดว่า ยายปวดหัวมากหรือเปล่า

 แต่ไม่ใช่เลย พอเราถามปุ้บยายก็ไม่ตอบ แถมยังนอนร้องไห้ต่อ

 ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าเราจะทำยังไงละตอนนั้น เราจึงรีบลุกไปเปิดไฟในในทันที

 พอเปิดไปได้เราก็เข้ามานั่งในมุงข้างยาย พร้อมเขย่าตัวยายถามว่ายายเป็นไร แต่เขย่ายังไงยายก็ไม่ตอบ แถมยังนอนร้องไห้ ฮื่อๆๆๆ หลับตาปี๋ พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงเบาๆ แต่เราก็พอจับใจความของคำพูดได้ว่า

  “กูไม่ใช่ยาย”

 ซึ่งพอได้ยินแบบนั้น เราก็เริ่มกลัวล่ะ จึงรีบโทรบอกแม่ให้มาหาทันที

 และพอแม่มาถึงแม่ก็มองดูเห็นท่าไม่ดี จึงให้เราไปตามพี่ชายและน้องชายยายมา

 ซึ่งพอพวกเขามาถึง เขาก็นั่งมองยายที่นอนร้องไห้อยู่ตลอดเวลาและถามว่า

 “ เป็นใคร มาจากไหน ทำไมต้องมาเข้าสิงยาย”

 พอสิ้นคำถามจากปากพี่ชายยาย….เราแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเรื่องแบบนี้ก็มีจริงๆ เพราะอยู่ดีๆยายก็ตอบออกมาโดยน้ำเสียงไม่ใช่เสียงยายเลย แต่เป็นเสียงทุ้มๆเหมือนเสียงผู้ชาย โดยพูดขึ้นว่ามา

 “ พวกมึงไม่ดูแลน้อง พวกมึงก็รู้ว่าน้องไม่สบาย ยังปล่อยให้มันไปนา ยังไปปล่อยให้มันทำงานอีก”

 สิ้นคำพูดของยายทุกคนก็เริ่มรับรู้ละว่าใครที่มาสิงร่างยาย

 และหลังจากนั้นพี่ชายของยายก็เริ่มเจรจาต่างๆนาๆโดยเรียกยายว่าพ่อละตอนนี้

 จนกระทั่งเจรจากันจบในแบบที่ว่า…

 “ ต่อไปนี้จะดูแลยายให้ดี ไม่ให้พ่อต้องเป็นห่วงแบบนี้อีกแล้ว”

 ซึ่งพอจบแบบนี้ จากที่ยายหลับตาปี๋ สะอึกสะอื้นอยู่ ก็ร่างกายกระตุกไปสามครั้งก่อนจะฟุบลงไปนอนอีกที

 พอยายฟุปลงไปทุกคนก็จะพายายไปส่งโรงบาลเพราะไข้ยายขึ้นสูงมาก เราจึงต้องไปค้นหาบัตรยายในกระเป๋า

 และในขณะที่เราไปหาบัตรในกระเป๋า เราสังเกตได้ว่า เหมือนมีคนเดินออกไปทางประตูหลังบ้าน เพราะตอนช่วงเย็นเราทำแป้งขนมหกที่หลังบ้าน เราว่าเราจะกวาดแต่ยายไม่ให้กวาดเพราะยายบอกว่า กวาดบ้านกลางคืนไม่ดี เราจึงไม่ได้กวาด  มันจึงทำให้เราเห็นว่า เหมือนมีเท้าคนเดินผ่านมาทางนี้ เป็นเท้าที่ใหญ่มากเทียบเท่ากับเท่าผู้ชายได้

 เรายืนมองไป ขนลุกไปก่อนจะรีบเอาบัตรแล้วเอาไปให้แม่

 และพอพายายไปถึงโรงบาล ยายก็ตื่นมาพอดี แม่จึงถามว่า ก่อนหน้านั้นเกิดไรขึ้นยายจำได้ไหม?

 ยายจึงบอกมาว่า

 “ ตอนยายเข้านอน เหมือนยายฝันเห็นตาเดินมาหาที่มุ้ง เขายืนมองแบบไม่พูดอะไร และเอามือลูบหัวยายเบาๆ จากนั้นยายไม่รู้อะไรเลย รู้อีกทีก็คืออยู่โรงบาลนี้แหล่ะ”

 พอเราได้ยินยายพูดเราก็ยิ้มแห้งๆเพราะเรากลัวหน่อยๆ และเริ่มคิดว่า ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก เราจะทำยังไงหว่ะ ยังไม่อยากช็อคตายเพราะเรื่องแบบนี้นะ และจะให้ชินก็คงเป็นไปไม่ได้ เราจึงจะดูแลยายให้ดี เพื่อที่จะไม่ให้ยายไม่สบาย หรือป่วยจนผู้ที่ล่วงลับไปแล้วเขาเป็นห่วงจนต้องมาทักท้วงเรื่องการดูแลยายอีก

สามารถรับชมได้ที่ aplay.tv https://bit.ly/30xFITX