"ไม่มีรักที่ยั่งยืน ด้วยคำว่าครองคู่"
"ไม่มีรักที่ยั่งยืน ด้วยคำว่าครองคู่"
มาจร้า !
มาพูดถึงความรัก รักคืออะไรสำหรับผู้เขียน
----- รักมักออกแบบไม่ได้ นิยามคำนี้ ยังคงวนเวียนเขียนในชีวิตของใครต่อใคร เพราะเราไม่สามารถออกแบบและกำหนดได้ ว่าเราจะเจอรักเมื่อไหร่ ทั้งๆที่ใจโหยหา หรือแม้กระทั้ง เข็ดแล้วกับความรักแต่ก็ยังจะต้องเจอ บอกตัวเองซ้ำๆว่าพอสักที ตั้งสเปคไว้ต่างๆนานา แต่พอเจอมันก็ตกลงเสียง่ายๆ ไม่เข้าสเปคสักกะข้อเดียว ก็ยังใช้คำว่า “รักเข้าแล้ว ไม่แปลกหรอกค่ะ เราออกแบบมันไม่ได้จริงๆ ----
++++ เมื่อเจอรัก หากเจอ เป็นคู่เวรคู่กรรรมก็ตีกันด่ากัน ท้องแล้วท้องอีกลูกเต็มบ้านไม่สนหน้าอิฐหน้าพรหม ทะเลาะกันอย่างเดียวแต่อยู่กันจนตายถมไป ถ้าเป็นคู่สร้างคู่สมก็ดีไปแต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าจะราบรื่นเสมอไป ++++
*** เพราะความรักเป็นเรื่องของคนสองคน แต่กลับเป็นเรื่องของคนสองครอบครัว คู่รักดีกันรักกันเข้าใจกัน แต่นั้นว่าก็ว่า เอ๊า ไหนแม่สามี ลูกสะใภ้ ไหนจะพ่อภรรยากับลูกเขย พี่น้องฉันพี่น้องเธอ วนเวียนสร้างความเดือดเนื้อร้อนใจกันในบ้าน จนต้องร้องไห้ก็มี เลิกรากันก็มีทั้งๆที่รัก ***
***แต่ นิยามรักออกแบบได้ก็มีนะ ใครว่าไม่มี ***
- รักพ่อแม่ แค่คุณออกแบบว่าจะดูแลกันอย่างดี ตอบแทนกันและกัน ไม่สร้างความเดือดร้อนให้พ่อแม่เสียใจเท่านี้ชีวิตคุณจะรุ่งเรืองทำกินเกิด ไม่มีวันอับจน
- รักที่ออกแบบได้อีกรัก คือ “ รักตัวเองไง” ออกแบบได้ว่าจะยอมให้ใครมาทำร้ายจิตใจหรือไม่ ทนแค่นี้พอนะ ทนทำไม่ ? เพราะผู้เขียน ใช้ชีวิตที่ว่า อยู่คนเดียวไม่ได้น่ากลัวเสมอไป คนเดียวแบบตัวคนเดียว ออกแบบเลย ออกกำลังกายกี่โมง เงินเก็บเอาไปซื้ออะไร ต่อยอดยังไง ใส่ชุดอะไร ใช้ชีวิตแบบไหน ทานอะไร โดยไม่ต้องถามใครให้เหนื่อย อยากไปไหน กับใคร ทำอะไร นอนยังไง ก็ไม่ต้องกังวลใจ รายงานใคร เหงาหร่า มีสิ ตัวคนเดียวมันก็มีเหงา แต่ไม่ทำให้เป็นทุกข์ก็เหงาไปสิคร้า 555
แต่ยังไงก็ตามผู้เขียนไม่แนะนำให้ Disk function หรือจะบังคับกฎเกณฑ์ธรรมชาติ บางอย่างเราก็ปล่อยวาง เข้าใจกฎของธรรมชาติและสิ่งที่พระเจ้ากำหนดอย่างมีสติ ถึงเวลาเราจะได้ ออกแบบรักของเราอย่างเข้าใจ
ที่พล่ามมาทั้งหมดนั้นไม่ใช่ผู้เขียนไม่เคยเจอความรัก เล่ากันสั้นๆ ผู้เขียนเจอรักครั้งแรกไม่มีหรอกแบบหนุ่มสาวยังไม่เคยเจออารมณ์นั้นคงเป็นเพราะตัวผู้เขียนเอง คบรักครั้งแรก 11 ปี ก็เลิกรา เพราะอะไร คนสองครอบครัว ไม่มีปัญหาหา ผู้เขียนค่อยข้างเข้ากับครอบครัวฝ่ายชายได้ดี เพราะคิดว่าครอบครัวตัวเอง ด้วยผู้เขียนไม่มีพ่อแม่เลยง่าย เบื่อหร่าเลิกกัน ไม่นะไม่ได้เบื่อ ผู้เขียนขอเลิกเอง เพราะ 11 ปีด้วยอายุที่มากขึ้น นานนะ คบกัน 11 ปีที่ต่างคนต่างไม่เคยนอกใจ แต่ ไม่เคยมีคำว่า “ครอบครัวเรา” โตแล้วควรสร้างอนาคตกันได้แล้ว ต่างคนต่างทำงานแต่ทำไมดูไม่มีอนาคต เลิกกันมา 6 ปี ผู้เขียนชีวิตดีขึ้น ได้เรียนต่อ มีเงินเก็บ ซื้อรถ ซื้อที่ดิน ดูแลน้องๆได้อย่างดี ทุกวันนี้ยังไปมาหาสู่พ่อแม่ฝ่ายชายอยู่เพราะนั้นคือ “พ่อแม่”เราจบความสัมพันธ์ คู่รักแต่เราไม่ได้หมายความว่าต้องทะเลาะกันและโกรธกัน
/// ทั้งหมดนี้ ผู้เขียนออกแบบมันเองที่จะใช้ชีวิตแบบนี้///