กลอนกลัดกลุ้ม
อนิจจาความรักเมื่อปักจิต
ดั่งต้องพิษหมู่ภมรศรนับร้อย
ร้าวระอุปวดระบมใจละห้อย
ปวดกว่าร้อยหนามปักสลักทรวง
ปวดดวงใจยิ่งนักกว่ารักครุฑ
ด้วยเพราะสุดเสน่หาหาใครเหมือน
ด้วยรักจริงมอบให้ไม่แชเชือน
ด้วยเพราะเงื่อนผูกสมัครรักนิรันดร์
แต่ความรักของทุกคนปนยากง่าย
เปรียบไม้พายใช้แปะปาดราดขนม
หากใช้พายตักแกงไซร้ไร้คนชม
ความเหมาะสมเรื่องนานาต่างพาที
เช่นรถไฟไปวิ่งบนถนนกว้าง
ไม่ใช้รางที่เคยวิ่งได้จริงหรือ
ทั้งคำถามเจรจาต่างหารือ
นั่นเพราะคือความแปลกที่แทรกมา
ที่แท้จริงทั้งสองสิ่งนั้นทำได้
ใช้ไม้พายเขี่ยควักด้วยทักษา
ใช้รถยกรถไฟวิ่งจริงดั่งว่า
ต่างที่มาต่างมุมมองใช้ของเป็น
สิ่งทั้งหมดที่กล่าวมาในข้างต้น
นั่นด้วยคนเคยมองกรอบที่วางไว้
เห็นเรื่องแปลกพลิกแพลงแล้วไม่เชื่อใจ
ว่าจะเป็นได้ไหมในจินตนา
ถ้าคนเรารักกันในขั้นต้น
ทั้งสองคนเป็นชายหญิงคือจริงแท้
หากชายชายหญิงหญิงประวิงแน่
ถึงรักแท้หมู่ฝูงชนไม่ยลตาม
จึงอยากให้โปรดเข้าใจโลกสักนิด
มัวแต่คิดตามกรอบชอบเหมาะสม
แล้วจะมีสิ่งแปลกใหม่ให้ชื่นชม
ในสังคมสร้างสีสรรค์คละกันเอย...
ig : Khajohn.Onloei