ไขข้อสงสัยปัญหาสายตายาวเกิดจากอะไร
คนเราจะมองเห็นได้ชัดเจนดี เมื่อสุขภาพตาเป็นปกติและสายตาปกติ เมื่อพูดถึงสายตาปกติ โดยทั่วไปเราจะนึกถึงโครงสร้างลูกตาที่สร้างมาได้รูป ช่วยให้แสงจากวัตถุที่อยู่ระยะไกลผ่านกระจกตาและเลนส์แก้วตาไปโฟกัสพอดีบนจอประสาทตา จากนั้นจอประสาทตาจะส่งภาพในรูปของคลื่นไฟฟ้าไปยังสมอง เพื่อแปลเป็นภาพที่เราเห็นได้ชัดเจน นี่คือสายตาปกติ แต่คนส่วนใหญ่ที่ประสบปัญหาภาวะสายตายาวมีสาเหตุมาจากพันธุกรรม หากคุณมีปัญหาสายตายาว มีความเป็นไปได้สูงที่มีคนอื่นในครอบครัวที่มีปัญหานี้เช่นเดียวกัน
สายตายาวเป็นความบกพร่องของสายตาที่พบเห็นได้ทั่วไป ภาวะสายตายาวคือภาวะที่ไม่สามารถเพ่งหรือมองเห็นวัตถุได้ชัดเจนในระยะใกล้ ๆ แต่ไม่มีปัญหาในการมองวัตถุที่อยู่ในระยะไกล ซึ่งพบได้ทั่วไปทั้งในเด็ก และผู้ใหญ่ สามารถรักษาได้ง่าย โดยการใส่แว่นสายตาที่มีเลนส์ที่แก้ไขสายตา สายตายาว (Hyperopia) คือ ภาวะกำลังหักเหแสงของตาผิดปกติ โดยผู้ที่มีสายตายาวจะมีลูกตาเล็กหรือกระจกตาแบนเกินไป ทำให้ไม่สามารถมองเห็นวัตถุในระยะใกล้ได้ชัดเจน แต่มองเห็นวัตถุในระยะไกลได้ชัดเจน หรืออาจเห็นไม่ชัดทั้งระยะใกล้และระยะไกล ซึ่งสายตายาวในทางการแพทย์หมายถึง อาการสายตายาวที่เกิดตั้งแต่อายุยังน้อยยังไม่ถึงวัยสูงอายุ และสายตายาวที่เกิดขึ้นเมื่อถึงวัยสูงอายุ (อายุ 40 ปีขึ้นไป) เรียกว่า สายตาผู้สูงอายุ (Presbyopia) โดยส่วนใหญ่สายตายาวจะเป็นตั้งแต่กำเนิดและมักจะพบว่าเกิดจากการถ่ายทอดทางพันธุกรรม อย่างไรก็ตาม สายตายาวไม่ได้เป็นภาวะที่อันตรายหรือรุนแรง และสามารถแก้ไขได้ไม่ยากด้วยการใส่แว่น ใส่คอนแทคเลนส์หรือรักษาด้วยการผ่าตัด เป็นต้น
อาการที่พบบ่อยของผู้ที่สายตายาว ได้แก่
- มองเห็นวัตถุระยะใกล้ได้ไม่ชัด เช่น อ่านหนังสือ หรือร้อยด้ายกับเข็ม
- เกิดอาการไม่สบายตาหรือปวดศีรษะจากการที่ต้องใช้สายตาเป็นเวลานาน เช่น อ่านหนังสือ เขียนหนังสือ ทำงานกับคอมพิวเตอร์ หรือวาดภาพ
- มองภาพไม่ชัด โดยเฉพาะในเวลากลางคืน
- ปวดศีรษะ เนื่องจากกล้ามเนื้อตาทำงานหนักเกินไปจากการโฟกัส มักจะปวดบริเวณหน้าผาก และจะมีอาการมากขึ้นเมื่อใช้- - สายตามากขึ้น มักไม่มีอาการในตอนเช้า แต่จะปวดศีรษะในตอนเย็น และถ้างดใช้สายตามองระยะใกล้ อาการปวดก็จะหายไป
- ปวดตาหรือบริเวณรอบดวงตา
- แสบตาหรือตาสู้แสงไม่ได้
- ต้องหรี่ตาเพื่อการมองเห็นที่ชัดเจน
- มองใกล้ไม่ชัดเร็วกว่าวัยอันควร หรือมีอาการของสายตาผู้สูงอายุเร็วกว่าคนทั่วไป โดยคนทั่วไปจะมีภาวะสายตาผู้สูงอายุเมื่อมีอายุ 40 ปีขึ้นไป แต่ผู้ที่มีสายตายาวอยู่ก่อนแล้วอาจจะเกิดภาวะสายตาสูงอายุเร็วขึ้น โดยในระยะแรกการมองใกล้ไม่ชัดมักเกิดเมื่อร่างกายอ่อนล้าหรือเมื่อแสงไม่พอ