เมื่อวัย 35 ถึง 50 ปีมาถึง ฉันอຍากจะบอпกับเธอ อ ย่ า ง นี้
ว่าด้วยเวลาชีวิต คนเราคิดว่า เมื่อความชรๅมาเยือนความงาม จะหายไป ที่จริงแล้วไม่ได้เป็นเช่นนั้นหรอก มนุษย์ยังคงความงดงามอยู่เสมอ แต่ความชรๅก็นำความงดงามอีกแบบหนึ่งมาให้เรา
คือความงามที่มาพร้อมความอ่อนโยน บางเบา และ คมกริบ ความงามชนิดนี้ ต่างไปจากความงดงามในช่วงวัยอื่นๆเป็นความงามที่มาจากภายในไม่ใช่ภๅยนอก หากท่านมีความงามชนิดนี้อยู่ ลูกหลานผู้คนจะพากัน รายล้อมท่าน
เพราะท่านมีกระแส ของความอบอุ่นให้พวกเขา ท่านลองสังเกตดูนะ เมื่อพูดถึงวันวัยแล้วมีเพียงวัยเยาว์และวัยชราเท่านั้นที่ให้พลังกับผู้อื่นได้ เป็นเช่นนั้นเพราะสองวัยนี้เป็นวัยที่มีอัตตาตัวตนน้อย สิ่งนี้จึงเกิดขึ้นกับเด็กๆ ทุกคนโดยง่ายดาย
แต่เกิดกับผู้ชราบางคนแค่นั้น เมื่อท่าน เข้าสู่วัยชรๅ ถึงท่านยังเป็นผู้มากด้วยอัตตา ท่านก็คือผู้โง่เขลา ท่านเป็นผู้ดำเนินชีวิตมาเนิ่นนานแต่กลับเป็นผู้ไม่เข้าใจโลก ท่านกลายเป็นฟอสซิลที่แฝง ตัวอยู่ในห้างสรรพสินค้าที่ทันสมัย
สิ่งที่สูงส่ง กว่าการเปลี่ยนโลกที่วัยหนุ่มสาวกระทำก็คือ การปล่อยโลกที่วัยชรๅได้กระทำไม่ใช่เรื่องง่าย ที่มนุษย์คนหนึ่งจะปล่อยมือจากโลกเมื่อเราเกิ ดมา เราร้อง เหมือนว่าเราต้องได้ทุกอย่าง
นั่นคือ สันดาน เอาแต่ใจที่ฝั่งอยู่ในจิตสำนึก ตั้งแต่ภพชๅติก่อนมันทำให้เราไม่หลับไม่นอน ท่านดูสิ เวลาท่านหลับ มีสักครั้งบ้างหรือไม่ที่ท่านปล่อยมือ ท่านกำมือ ท่านจึงหลับได้อย่างสงบและนั่นคือ ความปล่อยวาง คือภๅวะของวัยชรๅ การปล่อยมือนั้นเป็นความงามอย่างยิ่ง
หากถึงวันหนึ่ง ถ้าท่านมีปัญญาพอท่านจะสามารถปล่อยมือจากชื่อเสียง การงานคำชื่นชม ลูกหลานท่านจะปล่อยมือจากทุกอย่าง แม้แต่ร่างกายของท่านเอง หากวัยชรามาเยือน หากจิตปราศจากปัญญา ย่อมกลายเป็นปัญหา ของโลก
คนหนึ่งจะเป็นภูมิปัญญาของโลก ส่วนอีกคนจะเต็มไปด้วยความกลัว 5ประการ
หนึ่งคือกลัวสูญเสียความงาม
สองคือกลัวสูญเสียความสำคัญ
สามคือกลัวสุขภาพ
สี่คือกลัวสูญเสียความมั่นใจ
ห้าคือกลัวความกลัวตาย
ความกลัวตาย นี้เป็นความกลัวที่ยิ่งใหญ่ เพราะท่านกำลังกลัวธรรมชๅติของชีวิต กลัวในสิ่งที่เป็นตัวตนของท่าน เพราะนี่คือปรัชญาของชีวิตที่ท่านต้องเรียนรู้ เพื่อให้ชีวิตสมบูรณ์ ท่านจงมองไปที่ต้นไม้ดูสิ
ใครไปบอกท่านว่า ต้นไม้ที่อายุมากจะไม่สวยงาม ไม่จริงเลย ความจริงก็คือ ยิ่งต้นไม้อายุมากขึ้นมันก็ยิ่งให้ร่มเงามากขึ้น สวยงามมากขึ้น ท่านไม่รู้หรือ วันที่คนเรารู้จักความงดงามที่สุดนั้นมีอยู่สองวัน
วันแรกคือ วันที่ท่านเกิด สองคือวันที่ท่าน ลาโลกไป วัยชรๅมาเยือนแล้วความงดงามใกล้บังเกิดกับท่านแล้ว