𝑆𝑢𝑟𝑣𝑖𝑣𝑜𝑟...ตุ๊ดต้องรอด Ep.1ถ่อสังขารไปหาเขา(หลวง)

 

𝑆𝑢𝑟𝑣𝑖𝑣𝑜𝑟...ตุ๊ดต้องรอด

Ep.1ถ่อสังขารไปหาเขา(หลวง)

รีวิวข้อมูลและรายละเอียดการเดินทางและการเดินเขา

หลังจากที่ผมไปตรวจสุขภาพเมื่อเดือนมิถุนายนล่าสุดที่ผ่านมา ผลตรวจคือค่าไตของผมแย่ลงกว่าเดิมมากและใกล้ถึงจุดที่จะต้องฟอกไตแล้ว ... ผมกลับมาทบทวนหลายอย่างในชีวิตว่า ผมได้ให้กำไรชีวิต กับตัวเองมากพอหรือยัง ... การมัวแต่ทำงานงกๆ ให้คนจิกหัวใช้ไปวันๆ อยู่นั้น มันคุมค่ากับชีวิตของเราแล้วจริงๆหรือ หากเราไม่กล้าที่จะลาพักออกไปใช้ชีวิตของเราบ้าง เราก็คงไม่แตกต่างจากหุ่นยนต์ที่ไม่สามารถควบคุมชีวิตและจิตใจของตัวมันได้

เดินมาสักพัก ก็ชักจะไม่ไหวอีกแล้วละครับ … เพราะทางที่ชันจะทำให้เรารู้สึกเหนื่อยง่ายมากขึ้นกว่าเดิมมากครับ ทางที่ดีและปลอดภัยที่สุดเพื่อไม่ให้ร่างกายของเราใช้พลังงานมากจนเกินขีดจำกัด ก็คือการนั่งพักตามโขดหิน ดื่มน้ำ และสูดก๊าซออกซิเจนกระป๋องบริสุทธิ์ 95 % ที่เตรียมมาด้วยเพื่อเพิ่มความสดชื่นและให้หายเหนื่อยได้เร็วมากขึ้นครับ และที่ขาดไม่ได้เลยสำหรับการนั่งพักก็คือการหยิบกล้องขึ้นมา แล้วขอให้เพื่อนที่นั่งพักอยู่ด้วยกันช่วยชักภาพเทห์ๆให้สักภาพ 55+

ทริค
การเดินขึ้นเขาหลวงที่ดีที่สุด คือการไม่จำกัดเวลาของการไปถึงจุดตั้งแคมป์ครับ แนะนำให้เดินเรื่อยๆและพักเรื่อยๆ ซึ่งโดยปกติแล้วหากไม่รีบมากจะส่งผลดีต่อร่างกายของเรามากกกว่า และจะถึงจุดตั้งแคมป์ได้ไม่เกิน 6 ชั่วโมงครับ … เพราะมีเคสของรุ่นน้องผมที่ไปด้วยกัน นางต้องการทำสถิติในการไปถึงยังด้านบนจึงรีบเดินล่วงหน้าและทิ้งห่างผมไปก่อน จนเมื่อผมไปถึงจุดตั้งแคมป์ก็ได้ทราบว่า รุ่นน้องของผมคนที่เดินล่วงหน้าไปก่อนนั้น นางตะคริวกินขาอย่างหนักและเสียเวลาไปมากกับการนั่งพักเพื่อให้อาการนั้นทุเลาลง ซึ่งอาการเหล่านี้ก็ล่วนแต่เกิดจากการที่ไม่ยอมหยุดพักและใช้พลังงานเกินขีดความสามารถของตัวเองครับ

 

 

หลังจากนั่งพักผ่อนเดิมน้ำถ่ายภาพกันสักพักแล้ว ก็ออกเดินทางกันต่อกับเส้นทางที่สุดแสนจะชันและหรรษาแข้งขาอีกครั้งครับ ถ้าหากเราพยุงตัวไม่ไหวทางอุทยานก็ได้ทำราวไว้ให้จับแล้วค่อยๆปีนขึ้นไปนะครับ ก็ถือว่าช่วยได้เยอะเลยทีเดียวละ

 

เดินเพลินๆขำๆมาเรื่อยๆไม่นาน (จริงๆก็คือนานนั้นแหละ) เราก็ใกล้ถึงจุดชมวิวมากขึ้นเรื่อยๆแล้วครับ เพียงอีกแค่ 30 เมตรเองจากตรงนี้เท่านั้นเอง แต่ด้วยหนทางที่ชันก็ทำให้ 30เมตรเหมือน 300 เมตรมากอยู่เหมือนกัน เล่นเอาผมหอบ แฮ่ะๆเลยละครับ

สองชั่วโมงขาดๆเกินๆ ในที่สุดเราก็มาถึงจุดชมวิวที่ความสูงจากระดับน้ำทะเล + 576 เมตรครับ ถือเป็นความสูงครึ่งหนึ่งเมื่อเทียบกับปลายทางที่แคมป์บนยอดเขาของเราครับ พอมองออกไปยังวิวทิวทัศน์ด้านหน้า โอบร๊ะเจ้า! นี่เราเดินขึ้นมาได้อย่างไรกันว่ะ สูงเพียงนี้เนี้ยยย …

สำหรับจุดชมวิวนี้มีแคร่พักเป็นม้านั่งยาวๆ 3ตัวลดหลั่นเป็นอัฒจันทร์นั่งคลายเมื่อยชมวิวที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตาไปเพลินๆ ครับ แต่อย่านั่งนานละ หากคุณไม่ได้ทาครีมกันแดดแบบ PA 5 ++ ไรงี้ เพราะแบบมันร้อนเหลือเกินจะบรรยาย แค่พอหายเหนื่อยแล้วก็รีบเดินกันต่อดีกว่าครับ ก่อนที่คุณจะสุขสะก่อน

จุดชมวิวจุดนี้สมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ยังทรงเคยเสด็จประทับชมวิว ณ ที่แห่งนี้เมื่อวันที่ 12 กันยายน พ.ศ. 2537 ในคราทรงเสด็จพระราชดำเนินพิชิตยอดเขาหลวงอีกด้วยครับ

โดยเมื่อเรามาถึงจุดชมวิวนี้ก็แสดงว่าเราเดินมาได้ในระยะทาง 1.6 กิโลเมตรหรือเสี้ยวหนึ่งของระยะทางแล้วละครับ ซึ่งหนทางนั้นยังอีกยาวไกลมากโข หากใครจะตัดสินใจไม่ไปต่อ การเดินกลับลงไปจากจุดนี้ ถือเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุดครับ .

หลังจากที่เดินมาไม่ถึง 50 เมตรเราก็ต้องนั่งพักกันอีกแล้วละครับ ซึ่งนี้คือแก๊งค์ใหม่ของผม กับ #ชาวแก๊งค์50เมตรพัก ครับ 55+ ...

การสร้างมิตรภาพถือเป็นสิ่งที่สำคัญอีกหนึ่งของการออกเดินทางท่องเที่ยวแบบ Backpacker ครับ เพราะเราไม่อาจถึงจุดหมายปลายทางบนแคมป์ได้โดยลำพัง แต่เราจะต้องอาศัยทั้งการได้พูดคุยแลกเปลี่ยน การให้กำลังใจ และช่วยเหลือซึ่งกันและกันตลอดเส้นทางครับ ซึ่งในทริปนี้ผมก็ได้เพื่อนๆพี่ๆ และน้องๆ เพิ่มขึ้นหลายคนเลยทีเดียว ซึ่งแต่ละคนล้วนเป็นคนสำคัญและเป็นเสมือนตัวขับเคลื่อนให้ผมมีแรงที่จะก้าวเดินไปตลอดเส้นทางบนเขาหลวงแห่งนี้ครับ ซึ่งผมเองก็ต้องขอขอบคุณพวกเขามากๆ เลยทีเดียวครับ

เวลาที่เราเดินๆอยู่ บางครั้งเราเองก็ต้องระมัดระวังและสังเกตให้ดีๆครับเพื่อไม่ให้เราพลาดไปเหยียบเหล่าสัตว์ตัวเล็กตัวน้อยอย่าง พวกมด บงขน หรือเจ้ากิ้งกือยักษ์ครับ เพราะจะถือได้ว่าเราไปทำลายระบบนิเวศของเขาหลวง ซึ่งอาจทำให้ระบบนิเวศนั้นเปลี่ยนแปลงไปได้ครับ

เดินกันมาได้อีกพักใหญ่ (ราวๆ 200 เมตรได้ 55+ พักใหญ่มากเพราะเดินนานอะ ) เราก็มาถึงจุดที่เรียกว่า ตะเคียนคู่ กิโลเมตรที่ 1.9 ครับ ซึ่งตอนที่ผมมาถึงนั้นก็เป็นเวลาเที่ยงพอดีก็เลยหยุดพักทานข้าวกันตรงนี้ แต่ด้วยความที่ว่าข้าวเที่ยงนั้นดันอยู่กับเพื่อนรุ่นน้องที่ทิ้งผมไปล่วงหน้าก่อน ผมจึงได้แต่กินขนมและน้ำประทังชีวิตไปพรางๆครับ

คุณจะเห็นว่าด้านหลังของผมมีถังใบสีเขียวอยู่ ซึ่งนั้นก็คือถังน้ำกรองที่ต่อมาจากตาน้ำที่น้ำดิบผามะหาดครับ ซึ่งจะตั้งไว้ตามระยะทางเป็นจุดๆ เราสามารถเติมน้ำไว้ดื่มได้เป็นระยะๆ โดยที่เราไม่ต้องพกน้ำจากข้างล่างขึ้นมาด้วยหนักๆ ครับ ซึ่งน้ำบนนี้คือแบบเย็นสดชื่นมากและก็อร่อยด้วยนะ แต่หรือใครจะสะดวกพกน้ำของตัวเองขึ้นมาด้วยก็ไม่ว่ากันครับ แต่อย่าลืมว่า .. คุณต้องแบกขึ้นมาเองนะจ๊ะ!

และนี้ก็คือตาน้ำที่น้ำดิบผามะหาดครับ ซึ่งสมัยก่อนนั้นจะเดินเข้าไปด้านในอีกหน่อยนึง แล้วรองน้ำกินกันหรือใส่กระติกครับ แต่เดี๋ยวนี้เขาต่อท่อออกมาข้างนอกพร้อมก่ออิฐถือปูนติดก๊อกให้ดื่มกันสะดวกสบายขึ้นมากแล้วครับ และน้ำที่นี้จะเย็นและสดชื่นมากกว่าน้ำตรงส่วนอื่นๆ สดชื่นมากครับ

สำหรับจุดนี้เป็นจุดที่เราจะสามารถเติมน้ำไว้ดื่มได้เป็นที่สุดท้ายครับ เพราะหลังจากนี้ไปคือจะไม่มีจุดเติมน้ำอีกแล้ว เพราะฉะนั้นคือน้ำที่ติดมาแต่เดิมรีบดื่มให้หมด แล้วก็รีบเติมเก็บไว้ก่อนที่จะเดินกันต่อไปครับ ในจุดนี้เราก็เดินผ่านมาถึง 2.3 กิโลแล้วซึ่งเหลือเพียงแค่ 1.4 กิโลเมตรเท่านั้นเราก็จะถึงยอดเขาหลวง ปลายทางของการเดินทางครั้งนี้ของเราแล้วครับ

เมื่อเดินต่อมาได้อีกพักหนึ่งเราก็จะผ่านบริเวณที่ชื่อว่า #ชานเบิกไพร กิโลเมตรที่ 2.7 ครับ สำหรับชานเบิกไพรบริเวณนี้ เคยเป็นสถานที่จุดรวมของเหล่านายพรานล่าสัตว์สมัยโบราณครับ ซึ่งมักจะออกล่าสัตว์กันในวันโกน 7 ค่ำ หรือ 15 ค่ำเพื่อที่จะนำเนื้อสัตว์ที่ล่าได้นั้นไปปรุงอาหารและทำบุญตักบาตรในวันพระครับ โดยพรานทุกคนจะต้องออกมารวมกันในบริเวณนี้ก่อนเพื่อทำพิธีเบิกไพร หรือการเปิดป่า เพื่อขออนุญาตต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์เจ้าป่าเจ้าเขา เพื่อขอสัตว์ป่า เมื่อทำพิธีเสร็จแล้วพรานก็จะแยกย้ายกันไปล่าสัตว์ และจะนัดเวลากลับบ้านโดยกลับมารวมกันนะจุดนี้อีกครั้ง เพื่อขอบคุณเจ้าป่าเจ้าเขาที่ได้มอบสัตว์ป่าให้นั้นเองครับ

หลังจากที่เดินผ่านชานเบิกไพรมาได้สักพัก ก็จะมาถึงบริเวณนี้ครับ ซึ่งจุดนี้ก็มีความน่าสนใจมาก เนื่องจากรากของต้นไม้นั้นเซาะไปตามโขนหินขนาดใหญ่ นับว่าเป็นความมหัศจรรย์ของธรรมชาติที่หาดูได้ยากมากครับ หากไม่เดินเข้ามาในป่าแบบนี้ ...

เราสามารถเดินเข้าไปถ่ายภาพสวยๆด้านในใต้บริเวณรากของต้นไม้ได้ครับ ซึ่งจะให้ภาพที่เป็นมุมมองเสมือนเดินเข้าไปในป่าลึกสุดมหัศจรรย์นั้นเอง

หลังจากเวลาดำเนินผ่านไป 5 ชั่วโมง เราก็เดินทางมาถึงจุด #ไทรงาม แล้วครับซึ่งจุดนี้ก็เป็นอีกจุดที่สามารถนั่งพักผ่อน ถ่ายรูป ขอพรกับเจ้าพ่อไทรงามได้ครับ หรือ ใครมีดวงด้านการขอหวยก็อาจจะลองขอท่านดูได้ครับ ส่วนผมพอมาถึงจุดนี้ก็แบบเหนื่อยมากเลยไม่มีกระจิตกระใจที่จะขอหวยท่านสักตัวครับ เลยขอท่านแค่เพียงให้เดินรอดไปถึงแคมป์บนยอดเขาหลวงก็พอ 555+ … ซึ่งไทรงามจุดนี้ก็เป็นจุดที่ขวัญ (หมู) - เรียม (กรู๊ดตั้น) สาบานรักกันกับเจ้าพ่อไทรงามแห่งนี้ครับ อิอิ (มโน)

เมื่อคุณเดินมาถึงไทรงามก็เท่ากับว่าคุณใกล้จะถึงจุดหมายปลายแล้วครับ เพราะที่นี้คือกิโลเมตรที่ 3 แล้ว ซึ่งมันก็ทำให้ผมใจชื่นขึ้นมาหน่อย แต่หลังจากนี้ไปทางก็จะชัดมากขึ้นกว่าเดิมไปอีก ต้องเตรียมใจให้พร้อมนะครับ

เดินมาได้อีก 300 เมตร เราก็จะมาถึงจุด #ปล่องนางนาค ครับบริเวณนี้จะมีลักษณะเป็นปล่องที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ กว้าง 0.5 เมตร ยาว 1.5 เมตร ส่วนความลึกนั้นไม่อาจสามารถวัดได้ครับ

มีตำนานพระร่วงเจ้าในพงศาวดารเหนือ กล่าวว่า พระยาอภัยคามณี ผู้ครองกรุงศรีสัชนาลัย ขึ้นไปจำศิลบนยอดเขาหลวงได้มาพบนางนาคตนหนึ่ง ซึ่งจำแลงกายเป็นมนุษย์หญิงสาวรูปงาม ขึ้นมาจากปล่องนี้ เมื่อพบกันก็เกิดความสมัครรักใคร่ได้อภิรมณ์สมรสอยู่ด้วยกันนานถึง 7 วัน จึงได้แยกกัน ซึ่งในขณะนั้นนางนาคเกิดครรภ์และหลังจากนั้นได้คลอดบุตรเป็นชายในถ้ำหนึ่งบนยอดเขาหลวง ด้วยการสำรอกออกมาโดยไม่มีรก จึงเรียกถ้ำแห่งนั้นว่า ถ้ำม-เหรก เด็กชายผู้นั้นได้เกิดมาเป็น #พระร่วงเจ้าผู้มีวาจาศักดิ์สิทธิ์ ตามพงศาวดารนั้นเองครับ

หลังจากที่เดินผ่านปล่องนางมาอีก 200 เมตรเราก็จะเจอกับสะพานไม้เล็กๆที่ทอดข้ามลำธารเล็กๆ นี้ครับ ซึ่งสะพานไม้นี้เปรียบเสมือนเรากำลังจาก้าวผ่านจากโลกหนึ่งไปยังอีกโลกหนึ่ง ซึ่งบริเวณนี้เราเรียกกันว่า #พระยาแล่นเรือครับ และอีกเพียง 200 เมตรเท่านั้นก็จะถึงแคมป์ของเรา

 

#พระยาแล่นเรือ กิโลเมตรที่ 3.5 จะเห็นได้ว่ามีลักษณะเป็นแอ่งที่ถูกปกคลุมไปด้วยหญ้าน้ำครับ โดยสมัยก่อนนั้นบริเวณนี้ในทุกปีพระยาที่อยู่ตามหัวเมืองต่างๆจะขึ้นมาทำพิธีบูชาพระนารายณ์กันบนนี้ในถ้ำพระนารายณ์ ซึ่งในถ้ำนั้นจะมีพระนารายณ์ประดิษฐานอยู่ เมื่อทำพิธีเสร็จแล้วก็จะมาแล่นเรือแข่งกันที่บริเวณนนี้ ซึ่งเรือที่ใช้แข่งนั้นจะถูกทำขึ้นโดยการขุดเป็นลำเล็กๆ การแข่งขันก็จะใช้มือพุ่งเรือออกไปกลางลำน้ำ จึงได้เรียกบริเวณที่แล่นเรือนี้ว่า “พระยาแล่นเรือ” มาจนถึงปัจจุบันครับ

 

จุดนี้เป็นทางชัน 10 เมตรสุดท้ายแล้วครับก่อนที่จะถึงยอดเขาหลวงและจุดตั้งแคมป์ในจุดหมายปลายทางของเรา แต่เชื่อมั้ยครับว่ามาเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุด เพราะเนื่องจากเดินมาเป็นระยะเวลาที่ยาวนาน บวกทางที่สูงชัน 10 เมตรสุดท้ายก็แทบจะไม่ทำให้รู้สึกว่าอยากจะรีบๆปีนขึ้นไปให้ถึง ผมเกาะราวอยู่ต้องนั้นนานพอสมควร นานพอแทบจะตั้งแคมป์อยู่ตรงนั้นแทนเลยทีเดียว 555+ แต่ด้วยความที่เห็นมีผู้ชายแอบถ่ายภาพจากจุดพักที่ยื่นออกมา เลยกลัวเขาจะหาว่าเราอ่อนแอจัง เกือบจะถึงอยู่ละแต่ทำไมไม่ยอมเดินขึ้นมาอีก ก็เลยใช้พลังเฮือกสุดท้ายและพยายามพยุงร่างนี้ขึ้นมาจนถึงยอดเขา จุดตั้งแคมป์ได้ในที่สุดครับ

 

และแล้วในที่สุด ผมก็เป็นหนึ่งในผู้พิชิตเขาหลวงในวันนี้ได้ครับ โลกจะจดจำผมไว้...ว่าครั้งหนึ่งในวันที่ผมสะเทือนไต ผมเองก็ยังสามารถเดินขึ้นมาถึงจุดนี้ได้ จุดที่ข้ามขีดความสามารถของตัวเอง ขณะนี้ผมยืนอยู่ที่ความสูงจากระดับน้ำทะเลถึง 1200 เมตรครับ ผมถึงยอดเขาในเวลา 14.00 แบบเป๊ะๆ สถิติสวยหรู 6 ชั่วโมงครับ ซึ่งก็ถือว่าอยู่ในเกณฑ์มาตรฐานของการเดินขึ้นมาบนเขาหลวงแห่งนี้ครับ

ตลอดระยะเวลาที่ผมเดินขึ้นมายังยอดเขานี้ ยอมรับครับว่ามันเหนื่อยและ ทรมานแบบสุดๆ แต่จงเชื่อเถอะครับว่า ในการเดินทางทุกการเดินทาง มันไม่ได้มีแต่เรื่องที่เลวร้ายเพียงด้านเดียวหรอกครับ เราจะได้เจอกับสิ่งที่ดีๆที่แฝงอยู่ในความเลวร้ายเหล่านั้นมากมาย ซึ่งหากคุณไม่กล้าที่จะแลกมัน คุณก็จะไม่มีวันได้พบเจอในสิ่งที่คุณตามหาครับ

ก่อนที่จะหนีไปตามหารุ่นน้องที่ล่วงหน้าขึ้นมาก่อนและหาเต้นท์ที่จองไว้แล้วทิ้งตัวลงนอน ผมก็ขอเก็บภาพไว้เป็นที่ระทึกหน่อย เอาไว้อวดใครๆว่า ถ้าคุณเชื่อไม่สามารถทำอะไรสำเร็จหรอกในวันที่คุณไม่สบาย คุณก็จะไม่มีวันทำมันได้ครับ … แต่หากคุณลอง ลองที่จะเชื่อมันในตัวของคุณเอง คุณก็จะได้ขึ้นชื่อว่า #เป็นหนึ่งในผู้พิชิตเขาหลวงแบบผมครับ

#จงอย่าพึ่งเชื่อในรีวิว
#ต้องลองด้วยตัวเองสักครั้ง

ได้เร็วๆ

𝑆𝑢𝑟𝑣𝑖𝑣𝑜𝑟...ตุ๊ดต้องรอด

Ep.2 ในวันที่ฉัน … รักเขา (หลวง) เข้าแล้ว
รีวิวการตั้งแคมป์และเส้นทางชมยอดเขาของเขาหลวง จังหวัดสุโขทัย