ชีวิตไม่ได้ง่ายเหมือนใน...ละคร

ชีวิตคนเราไม่ได้ง่าย
เหมือนในละคร...

อย่าหัวเราะเยาะคนอื่น
เพราะต่างคนต่างก็มี
สิ่งที่ต้องข้ามผ่าน

ในความง่ายของเรา
เขากลับมองเป็นเรื่องยาก

ในความยากของเรา
เขากลับมองเป็นเรื่องง่าย

คนที่โดดเด่นเป็นสง่า
ในปัจจุบัน เบื้องหลัง
เขาเหล่านั้นต้องหวานอม
ขมกลืนมาสักเท่าไหร่

ต่อให้ดูเหมือนมีความสุข
และมีวาสนา ในจิตใจของเขา
อาจมีสิ่งที่ยากจะอธิบายให้ใครฟังได้

ไม่ว่าเป็นชีวิตของใคร
ต่างก็ไม่ได้ง่ายเลย

หัวเราะเยาะคนอื่น
ก็เหมือนหัวเราะเยาะตัวเอง

เคารพคนอื่น
ก็คือการเคารพตัวเอง

ชีวิตใครเพียบพร้อมสมบูรณ์
ชีวิตใครไม่เคยเหน็บหนาว

ใครรับประกันว่า..
ชีวิตนี้จะสมหวังเสมอไป!

เป็นมนุษย์
ควรมีความจริงใจ มีไมตรี

คนเรา มีชีวิตเพื่อพิสูจน์ตัวเอง
อย่าหวังให้ใครมาเข้าใจตัวเรา
เพราะบางครั้ง แม้แต่ตัวเรา
ก็ยังไม่เข้าใจตัวเราเองเลย

ในยามทุกข์
ในยามเหนื่อยล้า
จงรู้จักปลอบตัวเอง
ต่อให้ไม่มีใครรัก
ก็ต้องเข้มแข็ง

ไม่มีใครปรบมือให้
ก็ต้องยืดอกแสดงให้เต็มที่

ไม่มีใครชื่นชม
ก็ต้องรักษาความดีงามนั้นไว้

ยามกลัดกลุ้ม
ต้องรู้จักหาความสุข
อย่าทิ้งวาสนาที่มี

ยามวุ่นวาย
ต้องรู้จักพักผ่อน
อย่าทิ้งสุขภาพที่แข็งแรง

ยามเหนื่อย
ต้องรู้จักวางมือ
อย่าทิ้งความสุข

บุพเพฯ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
แต่ต้องมีใจต่อกัน

มิตรสหาย
ไม่ใช่คบตามอำเภอใจ
แต่ต้องศรัทธาต่อกัน

ความรัก ไม่ใช่ละคร
แต่ต้องรู้ถนอมรักษาต่อกัน

รู้จัก..
ไม่ใช่ความแปลกใหม่
แต่ต้องจริงใจต่อกัน

เข้าใจ..
ไม่ใช่ยังไงก็ได้
แต่ต้องซื่อสัตย์ต่อกัน

ความจริงใจไร้ภาษา
อยู่ที่รู้ถนอม อยู่ที่ใจจริง

คนเรานี้หนอ..
ต่อให้เก่งกล้า
ก็ต้องพึ่งอาชาฝีเท้าดี

ต่อให้สละอุทิศ
ก็ต้องอยู่ว่าใครรู้สำนึกคุณ

ต่อให้จริงใจ
ก็ต้องถูกที่ถูกคน

ต่อให้สุภาพนอบน้อม
ก็ต้องอยู่ที่คนรู้คุณค่า

ขอเตือน..
ผู้ที่แล้งน้ำใจ
ดั่งบัวแล้งน้ำทั้งหลาย
จงรู้ไว้ใจอีกสักหน่อย
จงรู้ถนอมอีกสักหน่อย

ที่ทำดีกับคุณ..
ก็เพราะใส่ใจ
มิใช่ติดหนี้คุณ

อย่ารอจนถึงวันหนึ่ง
เขาจากไป
อย่างไม่มีวันหันกลับมาอีก
จึงรู้ค่าเมื่อได้สูญเสีย
ไม่ว่าจะเป็นญาติ มิตร คู่ชีวิตก็ดี

ความจริงใจยากได้มา
คนรู้ใจยากพบเจอ
ถนอมรักษา..
คนที่อยู่ตรงหน้าคุณไว้เถิด

คนที่เลี้ยงข้าวมื้อเย็นคุณ..มีมาก
คนที่ซื้อข้าวมื้อเช้าให้คุณ..มีน้อย

คนที่เลี้ยงเหล้าคุณ..มีมาก
คนที่ดูแลคุณยามเมา..มีน้อย

คนถามไถ่ยามคุณเจ็บป่วย..มีมาก
คนที่ซื้อยาพาคุณไปหาหมอ..มีน้อย

คนที่ชอบคุณเอาใจคุณ..มีมาก
คนที่ดีกับคุณสม่ำเสมอ
ตั้งแต่ต้นจนจบ..มีน้อย

คนที่ถามไถ่ทุกข์สุข..มีมาก
คนที่อุปถัมภ์ค้ำจุน..มีน้อย

คนที่พูดคำโตโอ้อวด..มีมาก
คนที่ช่วยเหลือยามยาก..มีน้อย

หากคุณมีคนเหล่านี้อยู่ข้างกาย
ถนอมรักษาเขาเหล่านั้นไว้
อย่าให้หลุดมือ

ทางเส้นหนึ่ง..เดินมาตั้งนาน
เมื่อรู้ว่าเดินไปก็ไร้ความหมาย
จงเปลี่ยนทิศทาง

เรื่องๆหนึ่ง คิดมาตั้งนาน
แต่ก็ยังเป็นปมแก้ไม่หาย
จงคลายใจวางลง

คนบางคน คบมาตั้งนาน
แต่ไม่เคยได้ความจริงใจ
จงเลิกคบแล้วเดินจากไป

หากสิ่งที่ยึดมั่น
ถือไว้เป็นเวลานาน
แต่ไม่เคยเป็นสุข
จงเลือก......วาง..