The World Line เส้นโลกแบ่งเขต ตอนที่1

ในวันนั้นที่ผมได้พบกับมัน ผมก็ได้รู้ว่า ชีวิตของผม....กำลังจะเปลี่ยนไป “ตลอดกาล”

14 กันยายน 25xx

    ผมและเพื่อนของผม กำลังต่อแถวเพื่อรอซื้อหนังสือนวนิยายชื่อดังอยู่ในร้านแห่งหนึ่งในซอยเล็กๆแถวบ้านของผม แต่ระหว่างเดินกลับบ้าน ผมกลับเดินสะดุดก้อนหินก้อนหนึ่ง

สิ่งที่ผมจำได้ ก็มีแค่การที่หัวของผมล้มฟาดกับพื้นเข้าอย่างจัง จากนั้น ในหัวของผมก็โล่งสนิท

    “ที่นี่มัน...ที่ไหนกันเนี่ย..” ผมพูดออกมา หลังจากพบว่าโลกที่ผมคุ้นเคย...ตอนนี้กลับ

เปลี่ยนแปลงไปโดยสิ้นเชิง โลกที่ผมจำได้มันไม่ใช่แบบนี้! การแต่งตัวของผู้คน

ตึกรามบ้านช่อง กับเจ้าตัวประหลาดที่เกาะไหล่ตาแก่คนหนึ่งอยู่ ที่นี่มัน...ที่ไหนกันวะเนี่ย!!

ทันใดนั้นเอง     ก็มีผู้ชายร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาหาผมด้วยท่าทางไม่เป็นมิตร

    “แก...เป็นผู้ถูกอัญเชิญมาสินะ” เดี๋ยวๆ ผู้ถูกอัญเชิญบ้าอะไรของมันฟะ

แล้วทำไมต้องเป็นเราด้วย ในโลกประหลาดแบบนี้เนี่ยนะ?!  แต่คงจะใช่เพราะว่า

มันไม่มีคำอธิบายสำหรับเรื่องประหลาดแบบนี้แล้ว เอาก็เอา ตอบก็ไอนี่ไปก็ได้

    “คงจะใช่มั้งครับ ที่นี่ไม่เหมือนกับที่ที่ผมเคยอยู่เลย” ผมตอบกลับไป

แต่ทว่าหลังจากนั้น ชายคนนั้นก็ขมิบปากพูดภาษาแปลกๆออกมาจากปากของเขา

จากนั้นก็มีแสงออกมาจากร่างกายของเขา แต่ไม่ทันจะได้ถามเรื่องเกี่ยวกับแสงนั่น

จู่ๆก็มีโซ่ตรวนพุ่งเข้ามารัดตัวผมในทันที

    “ฮ่าๆ จากนี้ไป แกจะต้องมาเป็นคนรับใช้ของชั้น ฮ่าๆ”

ผมที่ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลยเกี่ยวกับโลกใบนี้ จู่ๆก็กลายเป็นคนรับใช้ในต่างโลกแล้วหรอเนี่ยยย!

ชายคนนั้นเริ่มขมิบปากร่ายเวทอีกครั้ง จากนั้นร่างของผมก็ถูกวาร์ปมาที่ห้องๆหนึ่ง

ซึ่งน่าจะเป็นห้องของชายคนนั้น ชายคนนั้นได้หยิบถุงๆหนึ่งแล้วยื่นมาที่ผมข้างในดูเหมือนจะมีเงินอยู่

    “เอานี่ไปใช้จ่ายได้ตามชอบ ห้องของนายอยู่ข้างล่างนั่น พรุ่งนี้อย่าตื่นสายล่ะ เข้าใจมั้ย”

ผมเปิดดูถุงเงินที่เขาให้มาดูเหมือนจะมีเงินอยู่สองหมื่น...ว่าแต่ค่าเงินที่นี่เขาเรียกเป็นอะไรหว่า

    “ค่าเงินของที่นี่เรียกว่าอะไรหรอครับ” ผมถามเจ้านายของผมอย่างมีมารยาท ก็ตอนนี้ผมเป็นคนใช้นี่หว่า

    “ค่าเงินที่นี่งั้นหรอ เค้าเรียกว่าเวรีน่ะ ข้าวซักมื้อก็ใช้อย่างต่ำ500เวรีน่ะนะ”เขาตอบกลับมา หลังจากนั้น ผมลาเจ้านายของผมเข้าห้อง ข้างในห้องมีเตียง โต๊ะกับเก้าอี้ไว้เขียนหนังสือ

ผมล้มตัวลงนอน หลังจากนั้นทุกอย่างก็ว่างเปล่า ตามมาด้วยเสียงๆหนึ่ง

    “แกจะหลับไปถึงไหนกันฟะ เช้าแล้วนะว้อยยยย” ผมสะดุ้งขึ้นมาทันที

     “รีบแต่งตัวให้เสร็จซะ ข้าจะพาไปฝึกเวทมนต์ขั้นพื้นฐาน”

เดี๋ยวนะ เมื่อกี้ผมได้ยินถูกใช่ไหม เวทมนต์หรอ วอทท นี่เราต้องฝึกเวทมนต์ด้วยหรอฟะ ว่าแต่โลกนี้มันมีเวทมนต์อยู่สินะ เราคงต้องพยายามฝึกอีกยาวสินะ… ระหว่างที่คิดในใจมาสักพัก ผมก็มาอยู่ที่
ลานกว้างซะแล้ว
    “เอาล่ะ! มาเริ่มการฝึกกันเลย!”
ทันใดนั้นเองก็มีหมาป่าปรากฎออกมา มีแสงออกมาจากตัวมันด้วย…
    “เจ้านี่คือ หมาป่าที่ทำขึ้นมาจากพลังเวท
ตอนนี้ข้าจะให้เจ้าฝึกใช้เวทโจมตีพื้นฐานก่อนแล้วกัน ข้างนอกเมืองน่ะ มันอันตราย อย่างแรกก็ต้องตั้งสมาธิแล้วนึกถึงสิ่งที่มันสามารถเป็นอาวุธให้เจ้าได้”
เอิ่ม...พูดครุมเครือเหลือเกินนะครับเจ้านาย
เอาล่ะ นึกถึงอาวุธ...ใช่แล้ว! ถ้าเป็นเจ้านี่ล่ะก็ ต้องได้แน่! ทันใดนั้น ก็มีแสงออกมาจากตัวผม จากนั้นมันก็หายไป… ทำไมผมถึงใช้มันไม่ได้ล่ะ?
   “ดูเหมือนว่า โลกที่เจ้าจากมาเนี่ย คงไม่มีพลังเวทใช้กันสินะ” เจ้านายผมพูดด้วยสีหน้าเหนื่อยใจ
   “ครับ…” ผมตอบกลับไป
   “เฮอะ...คนไม่มีพลังเวทอย่างเจ้าน่ะ ก็คงอยู่ในระดับสามัญชนธรรมดาทั่วไป ข้าไม่ต้องการคนอย่างเจ้า ‘ปลดพันธนาการ!’ ออกไปจากที่นี่ซะ!”
มีแสงสีม่วงออกมาจากตัวผม หลังจากที่แสงหายไป
ตัวผมเบาลงขึ้นมาก ผมค่อยๆเดินออกจากลานกว้างไป ผมจะไปไหนน่ะหรอ มันก็แน่อยู่แล้ว! ไปในตัวเมืองน่ะสิ! จะให้ผมเดินเตร็จเตร่อยู่ชานเมืองคนเดียว ผมก็คงถูกปล้นไปแล้วน่ะสิ เงิน20,000เวรีที่ผมได้มา ต้องปลิวไปกับฝุ่นแน่! จากนั้น ผมก็เดินเข้าเมืองไป เมืองที่นี่นั้นเหมือนเดิมกับเมื่อวานแต่วันนั้นผมไม่สำรวจอะไรมาก แต่ผมคิดว่าสิ่งที่ผมต้องทำคือ
อย่าซื้อของฟุ่มเฟือย และก็หาตังให้พอใช้ก่อนละนะ
ก่อนอื่น ลองไปเช็คค่าที่พักก่อนดีกว่า จากนั้น ผมก็ได้เดินไปพบกับที่พักที่ราคาถูกที่สุดในเมือง
แต่ทว่า ผมก็คงต้องยืนอึ้งอยู่อย่างนั้น เพราะราคาของมันสูงถึง2000เวรีเลยต่อคืนเลยทีเดียว!
แต่ราคาของมันก็ไม่ได้แพงหรอก แต่ว่าเงินเราตอนนี้มันมีน้อยไง!!!! แล้วผมจะรอดมั้ยเนี่ย!!!!!!
ผมคิดว่าตอนนี้ เราคงต้องนอนริมถนนแล้วสินะ

ผมเดินไปเรื่อยๆด้วยสีหน้าเศร้า พยายามจะหาที่ซุกหัวนอนต่อไป จนกระทั่งผมพบกับถนนที่เหมาะกับการนอนเป็นอย่างมาก ตรงถนนนี้มีซอยเล็กแยกออกไป ซึ่งทำเลตรงนั้นมันเอื้ออำนวยต่อการนอนของผมมากเลยล่ะ!
    “การผจญภัยเริ่มต้นขึ้นแล้วสินะ” ผมกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ที่มีความยิ่งใหญ่แฝงอยู่ในนั้น

จบตอนที่1