จดหมายรัก
คำจำกัดของ คำว่า..รัก หรือ นิยามรัก เริ่มต้นที่ตรงไหน แล้วอะไรเป็นสาเหตุให้มีผลอย่างมากมายกับ ใครสักคน หัวใจสักดวง ที่ตกอยู่ในห้วง..แห่งรัก
มันอาจจะเริ่มต้นมาจากอารมณ์..ความรู้สึก
อย่างไม่มีเหตุและผล อธิบายไม่ได้ แต่รู้สึกสัมผัสได้..ด้วยใจ
เป็นทั้ง ความอบอุ่น เป็นทั้ง ความเจิดจรัส เป็นทั้ง โคมประทีป แห่ง..แสงสว่าง
แต่บางครั้ง บางที มันก็อาจจะเปลี่ยนไปเป็นยาพิษ เป็นสิ่งที่ทิ่มแทงหัวใจ เป็นความมืดมิดแห่งห้วงอดีตกาล หากหลงไหลในอารมณ์ความรู้สึก ที่ถูกชักจูงอย่างไม่รู้ตัว แต่ไม่ว่าอย่างไร มีรักก็ย่อมดีกว่า..ไม่มี
ซึ่งบางทีความรักที่มีอยู่เต็มหัวใจ อยากจะบอกใครคนนั้นให้รับรู้ แต่บางทีไม่กล้าที่จะพูดไป อาจเนื่องจากไม่แน่ใจว่า เขาจะมีกระแสตอบรับกลับมาเช่นไร เพราะถ้าใช่ก็คือ จังหวะหัวใจนั้น..ตรงกัน แต่หากไม่ใช่ ความฝัน และ ความเจ็บ จะหยุดอยู่ที่ตรงนั้น..แบบถาวร
และจดหมายรักก็คือสื่อ..แทนใจ หรือ ความในใจที่ส่งให้ใครสักคน ที่มีความหมายอย่างมาก..ของหัวใจ
ผู้ที่กำลังตกอยู่ในห้วงแห่งรัก จะนั่งนับวัน นับคืน เพื่อรอคอย การตอบรับของจดหมายรัก..อย่างไม่รู้ว่า ข้อความที่ตอบรับกับมา จะตรงกับใจที่เก็บซ่อนไว้..หรือไม่
เมื่อได้รับตอบกลับมา อาจจะ..สุขล้น มีรอยยิ้มทั้งวัน..หัวใจอิ่มเอม
เมื่อได้รับตอบกลับมา อาจจะ..เป็นก้าวแรกในการเริ่มต้น ที่จะเริ่มมีคำว่า..กันและกัน
เมื่อได้รับตอบกลับมา อาจจะ..เป็นจดหมาย ฉบับแรก และ เป็นฉบับสุดท้าย..ที่อยู่ในใจ..ตลอดไป
แต่บางทีก็อาจจะเป็น..น้ำตาตกในหัวใจ ที่จังหวะหัวใจของเรา..ไม่ตรงกัน
แต่บางทีก็อาจจะเป็น..นั่งนิ่งอยู่กับที่ได้นานๆ รอบข้างก็งคง ค่อยๆ มืดลง พร้อมๆกับ..เจ็บที่หัวใจ
และบางทีก็อาจจะเป็น..การสิ้นสุด การรอคอย สิ้นสุดความหวัง และ..กำลังใจ
ซึ่งการถูกปฎิเสธทางใจ อาจจะกลับกลายเป็น..ความทุกข์
ที่ไม่อาจยอมรับ ของใครบางคน หรืออีก..หลายๆ คน
ดังนั้นในหัวใจของคนผู้นั้น ย่อมเต็มไปด้วย ความร้อนระอุแห่ง..เปลวไฟ
ที่คอยเผาตนเองให้ร้อนรุ่มอยู่ทุก..ทิวาราตรี
เป็นเปลวเพลิง ไร้สภาพที่ไม่อาจมองเห็นด้วยตา แต่สัมผัสได้ด้วย หัวใจแห่ง..ความต้องการ
ซึ่งไม่เลือนหายและมอดดับไปตาม..กาลเวลา
เป็นเปลวเพลิงแห่งไฟรัก ที่ให้ทั้งความร้อนแรงและ..ความอบอุ่น
แต่แท้ที่จริง ความรักมิใช่เรื่องของ ความสมหวัง หรือ ผิดหวัง ความรัก ก็คือความรัก เกิดจากอารมณ์หนึ่งที่ก่อเกิดความรู้สึก..รัก และ ความสมหวัง หรือ ผิดหวัง เป็นอีกอารมณ์หนึ่ง ที่เกิดขึ้นมาต่อเนื่องตามลำดับ
ผู้ที่ก่อเกิดความรักย่อมรู้จักการ..ให้รักที่ตนจะให้ กับใคร..สักคนที่ตนต้องการ
ผู้ที่ได้รับรัก ย่อมยินดีที่จะเป็น..ที่รัก และ ยินดีที่จะ ไม่ใช่ คนที่ใช่ ของอีกคน ในเวลา..เดียวกัน
ทั้งนี้เพราะไม่มีผู้ใด ในโลกใบนี้สามารถปฏิเสธ..ความรัก และ หัวใจความ..ต้องการได้
ซึ่งความรักที่สมหวังก็เป็นปรากฎการณ์ที่น่ายินดี ในทางกลับกันถ้าหากความรักเป็นดั่งความผิดหวัง ก็มีแต่จะเป็นโศกนาฏกรรมที่แสนเจ็บปวดในความรู้สึกของคนนั้นๆ
ซึ่งเมื่อทุกอย่างสิ้นสุดการรอคอย ข้อความในจดหมายรักนั้น อาจจะมีความหมายต่อไปหรือหยุดอยู่แค่นั้น
แต่ตัวจดหมายรักได้ทำหน้าที่ของมัน จบลง..อย่างสมบูรณ์ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเพียงไร ข้อความในนั้นยังอยู่ที่เดิมเสมอ ทั้งรอยยิ้ม และ..คราบน้ำตา
บางครั้ง ความผิดหวังของเรา อาจจะไม่ใช่เรา..ไม่ดีพอ
หากแต่เป็นที่หัวใจของเขา ไม่อาจจะบังคับ ให้รัก หรือ ไม่รัก..เรา