ประสบการณ์ชีวิตกับคำว่า "เพื่อน"

ประสบการณ์ชีวิตของแพทนะคะ ก็คือ ตอนเเพทอยู่ไทยแพทเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ติดเพื่อนมากเป็นเด็กที่อยู่กับเพื่อนตลอดเวลา(ตอน ม.1 แพทอยู่โรงเรียนประจำนะ) คือชีวิตเด็กหออ่ะนะก็ต้องติดเพื่อนเป็นธรรมดา เพราะทำอะไรก็ทำด้วยกัน ไปไหนไปด้วยกัน😪 แต่พอจบ ม.1 แพทก็ต้องได้ย้ายมาเรียนที่ฮ่องกง(มันเป็นเพราะนิสัยของแพทเองแหละที่ชอบเที่ยวบ่อยๆ) ตอนเเรกก็ต้องใจนะที่ต้องได้ย้ายมาอยู่ฮ่องกง คือวิชาที่แพทชอบจริงๆอ่ะมันก็ภาษาอังกฤษเเหละเน่าะ เเต่ย้ายมาฮ่องกงแพทก็กลัวอะไรหลายๆอย่าง ไหนจะไม่มีเพื่อนที่รู้ใจ ไม่มีเพื่อนที่คอยช่วยเหลือเราคอยอยู่ข้างเรา “แต่ทุกคนก็เข้าใจใช่มั้ยว่าการที่เราไม่มีเพื่อนเหมือนก่อนมันรู้สึกยังไง” แพทเลยบอกกับตัวเองว่าตอนอยู่ประถมย้ายมามัธยมก็ไม่รู้จักใครเเล้วยังผ่านมาได้ กับอีเเค่มาเรียนที่ฮ่องกงต้องหาเพื่อนใหม่มันจะไปยากตรงไหน(ส่วนตัวเเพทเป็นคนเฟรนลี่) เลยหาเพื่อนไม่ค่อยจะยาก(เเต่ติดตรงภาษาคะ) ก็อยากจะบอกว่าตอนเปิดเทอมที่ฮ่องกงวันเเรกนะ เเพทนี้คือแบบจะคุยกับใครดีว้าา555 เเต่สุดท้ายแพทก็กลายเป็นเด็กนักเรียนไทยที่สนิทกับนักเรียนเนปาลที่สุด (คือเวลาคุยกับเพื่อนเนปาลนะมันใช้อยู่3-4ภาษาในประโยคเดียวอ่ะ) พวกเพื่อนเนปาลก็เข้าใจภาษาไทยบางคำเพราะแพทสอน แพทก็เข้าใจเนปาลบางคำ ส่วนอังกฤษกับจีนกวางตุ้งนี่ก็ต้องพูดให้ได้อ่ะนะ5555555 

#แพทอยากฝากบอกทุกคนเลยนะคะ

#สำหรับคนที่ต้องเเยกทางจากเพื่อนหรือพี่ๆ ม.3,ม.6 ต้องย้ายไปเรียนโรงเรียนหรือมหาลัยอื่น ก็อย่าคิดมากเลยนะคะ เพราะเราหาเพื่อนใหม่ได้เเละเรายังสามารถนัดเพื่อนๆโรงเรียนเก่าเราออกมาทานข้าวกันได้ 

#เเต่เเพทไม่เคยเรียกเพื่อนที่โรงเรียนเก่าว่า “เพื่อนเก่าเลย” เพราะเพื่อนของเราจะเก่าจะใหม่ยังไงก็คือ “เพื่อน”