สภาวะความสัมพันธซับซ้อน

สวัสดีทุกคนวันนี้จะมาเล่าเรื่องของตัวเองที่เกิดความสัมพันธ์สับซ้อนก่อนอื่นตัวเราเรียนอยู่ต่างประเทศมอปลาย(ขอไม่บอกและกันว่าประเทศอะไร)เรื่องมีอยู่ว่าเรามีเฮ้าเมทที่เป็นเพื่อนหรือพี่เค้าแก่กว่าเราเค้าเรียนมหาลัยเรากับเค้าเช่าบ้านกันมาก๊เกือบๆสองปีและ แรกๆพวกเราก็เป็นเพื่อนกันดีส่วนตัวเค้าก็มีแฟนอยู่แล้วแต่แฟนเค้าก๊เลิกๆมาๆเค้าเที่ยวลัลลาตามภาษาวัยรุ่นมีผู้ชายเข้ามาอยู่เรื่อยๆเรากับเค้ารู้จักกันผ่านทางรุ่นน้องรรเก่าเมื่อก่อนเราเคยอยู่ประจํารรเดียวกับเค้าแต่เราไม่ทันเค้าเค้าออกมาอยุข้างนอกก่อนเราเราเลยอยากย้ายรรเลยปรึกษาเค้าคุยไปคุยมาเราตัดสินใจเช่าบ้านอยู่กับเค้าปีแรกๆที่เราอยู่กับเค้าเราแทบไม่รุจักเค้ามาก่อนเรากับเค้าไม่ค่อยไปไหนมาไหนด้วยกันเค้ามีเพื่อนคนไทยที่สนิทกันอีกอย่างเค้าเที่ยวไปนูนไปนี้เลือกเสื้อผ้าตามภาษาผู้หญิงปีแรกๆเราก๊น่อยเค้ามากแต่น่อยในฐานะน้องเพราะเค้าแทบไม่สนใจเราเลยแบบไม่คุยไม่สนแค่เปนคนเช่าด้วยกันปีแรกๆที่เราอยู่ด้วยกันเค้ากลับมาคืนดีกับแฟนเค้าเค้าก๊พาแฟนขึ้นมาบนบ้านนูนนี้นั้นแทบไม่สนใจเราเรากับแฟนเค้าก๊รู้จักกันเราช่วยเหลือแฟนเค้าตลอดเวลาเค้าโกรธกันแฟนเค้าจะทักมาหาเราบ่อยๆช่วยคุยทํากับข้าวให้แฟนเค้ากินทั้งทีตัวเค้าไม่อยุบ้านด้วยความสงสารของเราที่ผู้ชายคนนึ่งต้องมาง้อผู้หญิงเราช่วยเหลือมาตลอดแม้กระทั่งแฟนพี่เค้าจนเค้าได้เลิกกับแฟนเค้าแบบจริงจังช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอมเรากลับมาไทยก่อนเค้าเค้าอยู่บ้านคนเดียวเค้าเที่ยวผับหนักมากก๊มีแฟนคนใหม่แต่คบได้ไม่นานเราเหนเค้าลงรูปพามาบ้านเราก๊ไม่ได้อะไรแต่ตอนนั้นเราก๊แอบน้อยๆใจเพราะเค้าไม่ค่อยเห็นหัวเราเลยแบบเหมือนเราเป็นของตายเวลาเเพื่อนเค้าไม่มีเค้าก๊จะมาหาเราชวนเราเที่ยวแต่ตอนนั้นยังไม่รุสึกอะไรแต่รุสึกไม่อยากเช่าบ้านกับเค้าแล้วแบบความรุสึกเหนแก่ตัวทําไมเค้าทํากับเราแบบนี้เราอยากเปนเพื่อนที่ดีแต่เค้ากลับไม่เห๊นหัวเราพอค้าเค้าปิดเทอมเค้าก๊กลับมาไทยชวนเราเที่ยวเรากีไปกับเค้าเรื่องก๊เริ่มปีสุดท้ายช่วงมอหกพวกเรากลับมาที่ต่างประเทศเค้าเริ่มอยู่บ้านเค้าเริ่มชวนเราออกไปข้างนอกไปไหนมาไหนด้วยกันเราก๊รุสึกดีน่ะเค้าเริ่มติดบ้านอีกอย่างช่วงนั้นเค้าเลิกกับแฟนขาดแล้วแต่แฟเค้าก๊มีมาตอแย่บ้างแต่พี่เค้ากีไม่สนใจอะไรคือคนจะไม่เอาแล้ว ส่วนตัวเราเองก๊ยังแปลกๆใจทําไมเค้าเริ่มสนิทกับเราอยุติดบ้านไปไหนมาไหนกับเราบ่อยขึ้นมากกว่าแต่ก่อนคือแต่ก่อนบอกเลยว่าเหมือนคนไม่รุจักกันอยุบ้านเดียวกันแต่เะหมือนไม่รุจักกันปีที่แร้วเราพยายามจะพูดคุยกับเค้าเราทํากับข้าวให้เค้ากินเค้าก๊กินแล้วก๊ออกไปเที่ยวตามภาษาเค้าไม่คงไม่คุยกับเราสักคําเราจะบอกว่ากับข้าวอ่ะกินได้น่ะที่เราทําเค้าก๊กินแต่แทบไม่ได้พูดอะไรกับเราเลยเริ่มกลับเค้ามาปีสุดท้ายมอหกของเราแล้วก๊ปีสุดท้ายของเค้าด้วยเรากับเค้าสนิทกันทํากับข้าวกินด้วยกันอยุบ้านคุยกันมากขึ้นดูหนังด้วยกันมีกิจกรรมมากขึ้นจากเมื่อก่อนจากเมื่อก่อนเค้าไปผับไม่ชวนเราเค้าก๊ชวนเราไปเที่ยวด้วยกันดูแลเค้าเวลาเค้าเมามันมีหลายเหตุการ์ณมากครับที่ทําให้ใจของเราหวั่นไหวกับเค้าแต่จะเล่าเหตุการ์ณที่พีคๆแบบสุดๆช่วงนั้นเป็นหน้าหนาวเค้าไม่สบายเราเองก๊สงสารก๊ดูแลเค้าช่วสยเหลือเค้าพาไปหาหมอซื้อของไหเค้ากินทํากับข้าวไหเค้ากินทนฟังเค้าบ่นคนไม่สบายอ่ะแบบอารมผู้หญิงเรารับได้ทุกอย่างเลยอาจจะมีขัดใจบ้างเราทําทุกอย่างเลยซื้อยาไหเค้าพาไปหาหมอเช็ดอวกไม่ได้หลับไม่ได้นอนเลยค่อยเฝ้าไข้เค้าตลอดกลัวไข้ขึ้นเช๊ดตัวให้(เช๊ดหน้าเช๊ดแขนน่ะ)เรานอนอยุข้างเข้าตลอดเราจัาประโยคนึ่งได้ที่เค้าบอกกับเราว่ากอดเราก่ายเราหน่อยเราหนาวแต่ตอนนั้นเราร้อนมาก555เพราะผ่าห้มหลายชั้นมากเราเลยถอดเสื้อเหลือแต่บอคเซอร์แล้วเราก๊กอดเค้าเอามือลูบหัวเค้าตอนนั้นความรุสึกมันดีมากๆมันเปนดม้เม้นแรกที่ทําไหเราชอบเค้ามากขึ้นเราใกล้กันมากใกล้จนได้ยินเสียงหายใจกันแล้วเป็นผู้หญิงคนแรกที่เราทําอะไรเพื่อเค้าได้มากขนาดนี้เราไม่รุตัวเองเลยเราทําไหเค้าได้มากขนาดนี้ทําไมเราถึงดูแลเค้าได้ดีขนาดนี้ทั้งที่เปนแฟนก๊ไม่ใช่เราลูบหัวเค้านวดไหเค้าจนหลับเราก๊แอบจูบหน้าผ่ากเค้าเบาๆๆ แต่เราก๊ยังมีปมในใจกับเค้าเรื่องที่ผ่านๆมาที่เค้าทํากับเราแบบไม่ค่อยเหนหัวเอาความคิดเค้าเปนหลักไม่ค่อยสนเราแบบเหนเราเปนของตายเหนเราเปนแค่ผลประโยชน์มันมีปมเล๊กๆที่อยุในใจจัดกับกับหัวใจอีกซีกที่ตกหลุมรักเค้าโดยไม่รุตัวแต่เราคิดไวแลล้วแหละว่าความรักแบบนี้ไม่สมหวังหรอกแล้วดูท่าทีเค้าก๊คงไม่คิดเอาเราเปนแฟนเราก๊ไม่อยากจะเปนแฟนกับเค้าด้วยแต่เราอยึด้วยกันความสัมพันธ์ก๊เพิ่มมากขึ่นการเปนห่วงเปนใยเพิ่มมากขึ้นมันมีหลายเหตุการ์ณมากครับที่เกิดขึ้นระหว่างเราสองคนมันมีโม้เม้นดีความทรงจําดีๆด้ววยกันก๊มีแต่ความทรงจําแย่ๆที่เค้าทํากับเราไวก๊มีแต่เค้าไม่รุเลยว่าเค้าทําไรไม่ดีกับเราไวแต่ตัวผมเองกับมานั่งคิดแล้วความแย่มันเยอะกว่าความทรงจําดีๆปีสุดท้ายเราอยุกันมาดีมากทุกอย่างก๊ดีหมดมีทะเลาะกันบ้างแต่งอลกันไม่นานช่วงจะจบเรากับเข้าเริ่มงี่เง่าเหมือนแฟนกันตัวติดกันมากแครืกันมากขึ้นเค้าเริ่มงี่เง่าใส่เราบ้างแต่ตอนนั้นยังไม่รุสถานะระหว่างกันพวกเรากลับไทยพร้อมกันตัวเราก่อนจะกลับคอนโดเราไปนอนบ้านเค้าตอนนั้นแบบเค้าก๊กลัวเราหลังจากนี้จะไม่ติดต่อกันอีกพอจบกันไปเพราะเราเคยพูดกับเดกไทยคนอื่นเวลาอยู่ด้วยกันสังคมที่นี้แม่งดครตเ...๊ยยอ่ะแบบอยุยากถ้าจบไปอ่ะไม่อยากจะติดต่อใครสักคนแต่เค้าก๊ไม่ได้พูดอะไรกับเราตรงๆขนาดนั้นว่าแบบอย่าลืมกูน่ะอย่าหายไปแต่อาการมันก๊ฟ้องๆอยู่ตอนเรนั่งกลับเครื่องกลับมาด้วยกันเราก๊แอบใจหายน่ะว่าคงไม่ได้อยุด้วยกันแล้วเรานั่งจับมือเค้าเอาหัวสุกที่ไหล่เค้า พอมาถึงไทยก๊อยุบ้านเค้าสองวันไปเที่ยวทําไรด้วยกันเอาของมาขายช่วยเค้าส่งของพอหลังเรากลับจากบ้านเค้าเรามาอยุที่คอนโดเราเราก๊ไม่ได้คุยกับเค้าเกือบๆอาทิดแบบต่างคนก๊ต่างรอเมสเสทต่อกันจนเค้าทักมาหาเราก่อนเราก๊เริ่มคุยกันทุกวันแบบทุกวันก่อนนอนต้องคุยโทรสับกับเค้าพอกลลับไทยมาได้หนึ่งเดือนก๊นัดเจอกันไปเที่ยวก๊คุยโทรสับกันทุกวันอยุแบบนี้สามเดือนหลังจากกลับมาจากต่างประเทศเราก๊ซื้อของไหหเค่าในวันเกิดแล้วมันก๊มีอะไรอย่างนึ่งที่ทําไหเาคิดว่าเราควรเลิกยุ่งกันตั้งแต่เค้ามาคุยแบบนี้ทุกวันซึ่งเปนเพื่อนกันไม่จําเปนต้องคุยทุกวันก่อนนอนแต่นี้คือตัวผมต้องรอโทรสับจากเค้าทุกวันก่อนนอนวันไหนไม่ได้คุยรุสึกแปลกขอไหคุยสัดนิดก๊ยังดีเราเริ่มทบท้วนกับตัวเองในความสัมพันธ์แบบนี้แล้วเราก๊คิดแล้วว่าคนแบบเค้าคงไม่อยากได้เราเปนแฟนหรอกคงอยากมีเราไวแค่แก้เหงาคนเข้าใจคนที่ยอมรับเค้าในทุกๆอย่างได้เราคิดแบบนี้ตลอดคิดแง่ลบกับเค้าตลอดเอาเรื่องแย่ๆมาป่ะป่นที่เค้าเคยทํากับเรามาแต่พอนึกถึงเรื่องดีๆด้วยกันก๊ไม่อยากจะตัดเค้าไปเลยตัวผมมเปนอยุอย่างนี้สักพักใหญ่ๆเลยตัดสินใจหลังจากวันเกิดเค้าผมจะตัดเค้าทุกอย่งจะบลอคเค้าบลอคทุกคนที่รุจักเค้าบลอคเพื่อนที่อยุต่างประเทศหลังจากวันเกิดเค้าเราได้ไหของขวัญเค้าก๊ดีใจแต่ในใจเราคือเราต้องตัดเค้าจริงๆแล้วเราบลอคเค้าทุกทางที่ไม่ไหเค้าติดต่อได้บลอคเพื่อนที่รุจักเค้าเรายอมเสียเพื่อนเพราะเค้าเดกไทยคนอื่นๆส่งเฟสมาหาพี่เราถามว่าเราเป็นอะไรมีไรก๊บอกกันตรงๆเพราะเราบลอคแบบกระทันหันแบบบลอคทุกคนหายไปแบบงงๆเรามาคิดทบท้วนดูแล้วว่าความเ...๊ยมันเยอะกว่าความดีคนไม่เหนแก่ตัววเยอะคนไทยรอบข้างก๊ไม่ได้ดีสักเท่าไหร่แต่โม้เม้นดีๆที่มีต่อกันก๊มีต่อกันแต่เราเลือกที่จะบลอคทุกคนไม่อยากจะบลอคแค่เค้าคนเดียวเพราะถ้าบลอคเค้าคนเดียวคงตัดไม่ขาดแน่ๆคงมีหลายคําถามกันมากมายทําไมถึงบลอคเราก๊เสียใจน่ะมีเพื่อนดีๆกับเราที่ไม่เกียวอะไรด้วยแล้วเราต้องบลอคเค้าเพราะว่าเรื่องเกิดจากคนสองคนเรากับเค้าซึ่งรุ่นน้องเพื่อนที่เรารักเราจําเปนต้องตัดเค้าเพราะผู้หญิงคนนึ่งที่เราอยากจะลืมมันไปตอนนีก๊หลายเดือนแล้วที่บลอคทุกคนอยู่อยากถามชาวพันทิปความรุสึกแย่ๆแบบนี้จะหายไปไหมมันอธิบายไม่ถูกมันจุกไปหมดไม่อยากกลับไปแล้วกลับไปทุกคนก๊จะตั้งคําถามกับเราว่าเปนอะไรทําไมถึงหายไปแล้วเราก๊อยากรุด้วยว่าเราหายไปแบบนี้พี่เค้าจะรุสึกอยากคุยกับเราบ้างไหมคิดถึงเราบ้างไหมแล้วเราหายไปกระทันหันแบบนี้เค้าจะเจบบ้างรึเปล่าหรือเค้ารุสึกเฉยๆแต่ตัวเราเราบอกไวเลยว่านอนคิดทุกคืนถึงเรื่องเค้าแต่ที่ทําแบบนี้เพราะไม่อยากไหตัวเองตกเปนทาสของใจใครเพราะความสัมพันไม่แน่นอนถ้ากลับไปคงไม่เหมือนเดิมแน่ๆ