ปัญหาและแนวทางการป้องกันความรุนแรงในสังคม

ปัญหาความรุนแรงมีจุดเริ่มต้นมาจากความขัดแย้ง ความรุนแรงในสังคมเกิดจากการมีผู้ก่อความรุนแรง ซึ่งมีจำนวนไม่มากนัก แต่ผู้ได้รับผลกระทบหรือเหยื่อของความรุนแรงเป็นผู้บริสุทธิ์ แต่ต้องถูกทำร้ายมีเป็นจำนวนมาก

ความขัดแย้งในระดับพื้นฐานเกิดขึ้นภายในครอบครัว เมื่อพ่อแม่มีความขัดแย้งกัน ผลกระทบอาจตกอยู่ที่ลูก หากเป็นวัยรุ่นจะทำให้เกิดความไม่มั่นคงในอารมณ์ ขาดการยอมรับตนเอง ถ้าสามารถปรับตัวได้ก็จะผ่านพ้นความขัดแย้งไปได้โดยวิธีการประนีประนอม แต่ถ้าวัยรุ่นมีความขัดแย้งที่รุนแรงและยาวนาน จะพัฒนาเป็นความรุนแรงในสังคมต่อไป

1.สาเหตุของการเกิดความรุนแรงในสังคมและผลกระทบต่อบุคคล ครอบครัวและสังคม

1.1สาเหตุของการเกิดความรุนแรงในสังคม

ความรุนแรงในสังคม เช่น การลักทรัพย์ การระบาดของสิ่งเสพย์ติด ซึ่งได้แพร่เข้าไปตามโรงเรียน หรือการมีอาวุธปืนไว้ในครอบครอง เป็นต้น

การเกิดความรุนแรงในสังคม มีสาเหตุดังนี้

1.ความขัดแย้งของประชาชนในเรื่องสิทธิมนุษย์ชน ด้านมนุษยธรรมและความเป็นพลเมือง

2.การนำเสนอเรื่องที่ใช้ความรุนแรงจากสื่อมวลชน เช่น โทรทัศน์ ภาพยนตร์ อินเทอร์เน็ต ซึ่งสื่อที่กล่าวมาล้วนมีส่วนกระตุ้นให้เกิดความรุนแรงในสังคมได้

3.รูปแบบของการพนัน เช่น สลากกินแบ่ง(หวยบนดิน) บ่อน การพนัน ฟุตบอลและมวย เป็นต้น ซึ่งก่อให้เกิดความรุนแรง ได้แก่ การอยากรวยโดยไม่ต้องประกอบอาชีพ และการแสวงหาความสนุก เพลิดเพลินโดยปราศจากความสำนึกผิดชอบ

4.มีพฤติกรรมก้าวร้าว พฤติกรรมความรุนแรง

5.มีพฤติกรรมต่อต้านสังคม การทะเลาะวิวาททำร้ายร่างกาย โดยมีการกระทำผิดต่อชีวิตและทรัพย์สินของผู้อื่น

6.พฤติกรรมการเล่นพนันฟุตบอลของเด็กและเยาวชน

7.พฤติกรรมการใช้สารเสพติด และการหนีโรงเรียน

8.พฤติกรรมการยกพวกตีกันของนักศึกษาระหว่างสถาบัน

9.อาชญากรรม สงครามและการก่อการร้าย

10.ธุรกิจการค้าบริการทางเพศ ปัญหาโสเภณีเด็ก

11.การค้าสารเสพติด

12.การก่ออาชญากรรมทางเพศ ข่มขืนแล้วทำร้ายจนเสียชีวิต

 

1.2ผลกระทบของความรุนแรงในสังคม

ผลกระทบของความรุนแรงในสังคมที่เกิดต่อบุคคล ครอบครัว และสังคม มีดังนี้

1.ผลกระทบต่อบุคคล

1.)ถูกทำร้ายร่างกายทำให้เกิดการบาดเจ็บ พิการ หรือเสียชีวิต

2.)สภาพของจิตใจถูกกระทบกระเทือน มีความวิตกกังวล ซึมเศร้า เหม่อลอย ขาดสมาธิ

3.)เกิดความสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักจากการเสียชีวิตก่อนวัยอันควร

4.)เกิดการเลียนแบบผู้กระทำความรุนแรง

5.)มีพฤติกรรมต่อต้านสังคม

2.ผลกระทบต่อครอบครัว

1.)ครอบครัวแตกแยก มีปัญหาความสัมพันธ์ภายในครอบครัว เกิดการเป็นหม้าย หรือกำพร้าขาดบิดามารดา

2.)เกิดความยากจนและว่างงาน เพราะบิดามารดาต้องหยุดงานหือไม่มีงานทำ ทำให้ครอบครัวขาดรายได้

3.ผลกระทบต่อสังคม

1.)สังคมเดือดร้อน เกิดความหวาดระแวง ขาดความสงบสุข ประเทศขาดความมั่นคงและความปลอดภัย

2.)สิ่งแวดล้อมในสังคมไม่ปลอดภัย มีปัญหาอาชญากรรม การจลาจล การลอบทำร้าย การก่อการร้าย โดนลูกหลง เป็นต้น

3.)เกิดความรุนแรงในโรงเรียน เพราะอิทธิพลจากสื่อมวลชน อินเทอร์เน็ตและเกมคอมพิวเตอร์ที่ใช้ความรุนแรง

4.)มีปัญหาเศรษฐกิจ รวมทั้งมีผลกระทบต่ออุตสาหกรรมการท่องเที่ยวของประเทศ

 

2.แนวทางปฏิบัติเพื่อป้องกันปัญหาความรุนแรงในสังคม

การป้องกันปัญหาความรุนแรงในสังคมเป็นความรับผิดชอบร่วมกันของประชาชนทุกคนในสังคม ทั้งหน่วยงานต่างๆ ทั้งภาครัฐและเอกชนชุมชนด้วย โดยมีแนวทางปฏิบัติดังนี้

1.ระดับบุคคล

1.)รู้จักใช้เวลาว่างในทางสร้างสรรค์ เป็นสิ่งที่สำคัญมาก จะช่วยให้ไม่ไปรวมกลุ่มสร้างปัญหาพฤติกรรมความรุนแรงต่างๆในสังคม

2.)รู้จักยั้งคิด มีการยับยั้งตนเองไม่เป็นผู้ก่อการความรุนแรงให้แก่สังคม

3.)การฝึกเพื่อเสริมสร้างจิตลักษณะในการป้องกันพฤติกรรมทะเลาะวิวาท

4.)การส่งเสริมการอยู่ร่วมกันโดยสงบสุข ถ้อยทีถ้อยอาศัย มีความเอื้ออาทร ไว้วางใจซึ่งกันและกัน

2.ระดับชุมชน

1.)จัดการคุ้มครองความปลอดภัยแก่สตรี เด็ก ผู้สูงอายุ และผู้ด้อยโอกาส

2.)ออกกฎหมายควบคุมการพกพาและมีอาวุธปืนไว้ในครอบครอง

3.)จัดกำลังเพื่อต่อสู้กับอาชญากรรม

4.)ป้องกันการค้าอาวุธ การทุจริตคอรัปชั่น และการค้าที่ผิดกฎหมาย

5.)มีระบบปรึกษาความปลอดภัยให้แก่ประชาชนอย่างเข้มแข็ง

3.สรุป

ปัญหาความรุนแรงในสังคมเป็นปัญหาสากลมีผลกระทบต่อความปลอดภัยของประชาชนในหลายประเทศ เช่น ปัญหาการก่อการร้าย ซึ่งส่งผลกระทบต่อชีวิตความเป็นอยู่ สภาพสังคมและเศรษฐกิจ เสรีภาพการเดินทางระหว่างประเทศและความปลอดภัยต่อชีวิตและทรัพย์สิน ดังนั้นการเรียนรู้ถึงแนวทางปฏิบัติเพื่อป้องกันปัญหาความรุนแรงในสังคม จึงต้องได้รับความร่วมมือจากประชาชนทุกคน เพื่อลดโอกาสและความเป็นไปได้ในการก่อเหตุร้าย อันจะนำมาซึ่งปัญหาความรุนแรงที่เพิ่มมากขึ้น ชีวิตทุกคนในสังคมจึงจะปลอดภัยจากภัยจากการก่อเหตุร้าย

 

วัยรุ่นเกือบครึ่งที่นอนป่วยในแผนกฉุกเฉิน มีสาเหตุจากถูกรังแกบนโลกไซเบอร์

แม้โลกไซเบอร์จะเป็นแค่ “โลกเสมือนจริง” แต่ทุกวันนี้ โลกโซเชียลก็มีอิทธิพลต่อชีวิตผู้คนในสังคมอย่างยิ่ง
ล่าสุดก็มีผลสำรวจ ที่สำรวจเก็บข้อมูลจากโรงพยาบาลพบว่าเกือบ 50% ของเด็กวัยรุ่นที่เข้ารักษาตัวในแผนกฉุกเฉิน มีสาเหตุมาจากถูกเพื่อนทำร้าย และถูกรังแกบนโลกไซเบอร์

ผู้เชี่ยวชาญสาธารณสุข ผู้นำทีมสำรวจเล่าว่า ทีมงานได้ทำการเก็บข้อมูลในคนไข้วัยรุ่น 353 รายที่รักษาตัวในแผนกฉุกเฉินโรงพยาบาล ซึ่งพบว่า มีวัยรุ่นราว 46.5% ที่เข้ารักษาตัวเพราะถูกเพื่อนทำร้าย ขณะที่มีวัยรุ่นราว 46.7% ที่ตกเป็นเหยื่อไซเบอร์บูลลีอิ้ง หรือการกลั่นแกล้งรังแกบนโลกไซเบอร์ แล้วยังมีวัยรุ่นราว 58.9% ที่อยู่ในสังคมที่มีความรุนแรง

ทั้งนี้ จากผลสำรวจยังพบด้วยว่า มีผู้ป่วยวัยรุ่นราว 23.2% ที่มีอาการเครียด ซึ่งเป็นอาการเครียดที่เกิดหลังจากเกิดเหตุการณ์สะเทือนใจ โดยมีผู้ป่วยวัยรุ่นราว 13.9% ที่มีอาการหดหู่ ซึมเศร้าตั้งแต่ระดับปานกลางไปจนถึงระดับสูง และมีผู้ป่วยวัยรุ่นราว 11.3% ที่เคยมีความคิดอยากฆ่าตัวเมื่อปีที่แล้ว

เจ้าหน้าที่กล่าวถึงจุดประสงค์ของการทำสำรวจนี้ว่า เพราะต้องการให้ทั้งพ่อแม่ ผู้ปกครอง โรงเรียน และแพทย์ ได้รับรู้ถึงปัญหานี้ และช่วยกันสอดส่องดูแล เนื่องจากปัจจุบันยังเป็นปัญหาที่ไม่ค่อยมีการรายงาน และเด็กที่ตกเป็นเหยื่อก็ยังไม่ได้รับการเยียวยารักษา โดยเฉพาะอาการเครียดที่เกิดหลังจากเกิดเหตุการณ์สะเทือนใจ ซึ่งเป็นเรื่องที่เด็กควรจะได้รับการช่วยเหลือ และเยียวยารักษาตั้งแต่แรกๆ

 

เมื่อเกิดเรื่องขึ้นแล้ว โดยเฉพาะเรื่องทางเพศ เพราะหลายคนมองเรื่องเพศเป็นเรื่องส่วนตัว เป็นเรื่องต้องคุยในที่ลับ คนที่พูดเป็นคนไม่ดีโดยเฉพาะผู้หญิง ทำให้เวลาถูกคุกคามทางเพศ ลวนลามอนาจาร ตลอดจนถูกข่มขืน ผู้หญิงต้องปกปิดเรื่องดังกล่าวไว้เป็นความลับ ซึ่งทำให้ผู้กระทำยิ่งได้ใจ ตอกย้ำวัฒนธรรมชายเป็นใหญ่ ที่มองว่าการกระทำเหล่านี้สามารถทำได้

ซึ่งทัศนคติคนไทยหลายคนที่มักกล่าวโทษเหยื่อในเหตุการณ์ดังกล่าวว่าวันนั้นแต่งตัวอย่างไร ทำไมพาตัวเองไปอยู่ในที่ไม่ปลอดภัย ทำไมตอนถูกกระทำไม่กรีดร้องขอความช่วยเหลือ ซึ่งสะท้อนกรอบคิดผู้ชายเป็นใหญ่ที่คิดว่าผู้หญิงต้องเรียบร้อย ไม่ใช่ผู้หญิงก๋ากั่น หรือกล่าวโทษว่าคนที่ถูกกลั่นแกล้งเป็นคนอ่อนแอเอง

“ก็อยากถามกลับว่าพวกคุณดูละครมากไปหรือเปล่า เพราะเหตุการณ์ล่วงละเมิดทางเพศ มักเกิดจากคนใกล้ตัวมากกว่าคนแปลกหน้า และในช่วงเวลาแบบนั้น เราต้องชั่งใจมากว่าจะทำอย่างไร”

ผู้ประสบเหตุเล่าอีกว่า เหตุการณ์ดังกล่าวทำให้ตนรู้สึกช็อก ไม่กล้าบอกครอบครัว ช่วงแรกก็เล่าให้เพื่อนสนิทฟัง จนระยะเวลาผ่านไปสักระยะ เริ่มคิดว่ามันไม่ยุติธรรมเลย ทำไมตนต้องแบกรับความรู้สึกแย่ๆ ไว้เพียงลำพัง

“ดิฉันเริ่มจากศูนย์เลย ตอนแรกไม่รู้ว่าจะไปเรียกร้องกับใคร”

“อยากฝากบอกว่าการเงียบไม่มีประโยชน์ สังคมสามารถเปลี่ยนแปลงได้ หากผู้เสียหายมีความเข้มแข็งที่จะลุกขึ้นต่อสู้ และยืนหยัดใช้ชีวิตอย่างปกติต่อไป”

แต่คนในสังคมกลับมองว่าเหตุรุนแรงการล่วงละเมิดหรือการกลั่นแกล้งกันทั้งทางกายและทางใจเป็นเรื่องส่วนบุคคล คนในสังคมไม่ใส่ใจและเมินเฉย เพราะความทุกข์เป็นของใครของมัน ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรด้วย เป็นเรื่องไกลตัว คนที่ออกมาเรียกร้องความยุติธรรมช่างวุ่นวายเสียจริง แต่พอวันไหนคนในสังคมหรือพรรคพวกตัวเองต้องเผชิญกับเรื่องร้ายแรงเหล่านั้น นั้นแหละเขาถึงจะเข้าใจ

 

เรียบเรียงข้อมูลบางส่วนจาก: SARABURIWITTHAYAKHOM SCHOOL / และ matichon.co.th