ความรักของฉัน

ยังรัก……

     ชีวิตคนๆหนึ่งมันช่างแสนตลก บางคนมีทางเลือกมากมาย แต่บางคนกลับมีแค่ไม่กี่ทางต้องเดินต่อ

เหมือนชีวิตฉันตอนนี้ที่ต้องเดินไปอย่างเดียวดายพร้อมกับการไม่มีจุดหมายปลายทางที่ต้องให้ค้นหา เเต่ยังไงชีวิตเราก็ต้องเดินต่อไป เพราะฉันก็ยังมีครอบครัวที่คอยเป็นกำลังใจอยู่ข้างหลัง

     วันที่สิบสี่กุมภา อาจเป็นวันที่หลายคนมีความสุขกับคนรักหรือคนที่แอบรัก แม้แต่เพื่อนๆของฉันเอง แต่เป็นวันที่ฉันไม่ได้เจอเขาคนนั้นอีกแล้ว ฉันคิดว่าฟ้าคงเล่นตลกกับตัวฉัน หรือฉันทำตัวฉันเองก็ไม่รู้ รู้เพียงว่าตอนนี้ฉันต้องลืมทุกอย่างที่มันทำให้ฉันเจ็บปวดไปให้ได้  ไม่ใช่ฉันไม่ร้องไห้ ไม่ใช่ไม่เสียใจ แต่มันปวดลึกสุดหัวใจเท่าที่เคยเป็นมา แต่ฉันอยากจดจำแค่เพียงว่าฉันรักเขา รักมาก ถึงแม้ไม่รู้ว่าตอนนี้เราทั้งสองคนจะเดินต่อไปไม่ได้ แต่ฉันจะคิดถึงช่วงเวลาที่เขาและฉันมีความสุขเมื่อตอนที่เราอยู่ด้วยกัน  ฉันไม่รู้ว่าฉันเป็นบ้าอะไรที่รักคนคนนี้ ทั้งที่รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเขา ซึ่งไม่ใช่ผู้ชายในอุดมคติของฉันเลยและอายุที่ห่างกันมากเกือบสองรอบ  เขาเคยถามฉันหลายรอบแล้วว่าทำไมฉันถึงรักเขา ฉันเองก็บอกเขาทุกครั้งว่าไม่รู้ ที่ฉันเองตอบแบบนั้นก็เพราะฉันเองก็ไม่รู้จริงๆว่ารักเขาทำไม ฉันรู้เพียงว่า ฉันอยากอยู่กับผู้ชายคนนี้ อยากดูแลผู้ชายคนนี้ อยากนั่งส่งยิ้มให้เขาทุกครั้งที่เขาหมดกำลังใจ กุมมือทุกครั้งเวลาที่เขาเจ็บป่วย ทำกับข้าวให้เขากินเวลาเขาหิว ตีมือทุกครั้งเวลาเขาดื้อ  และนอนกอดกันทุกคืนเวลาเขาหนาว ฉันรู้เพียงแค่นี้ นี่คงเรียกว่าฉันรักเขาหรือเปล่า คำตอบที่ดีที่สุด คือฉันรักเขาใช่ไหม  แต่ตอนนี้สิ่งที่ฉันเหลืออยู่ก็คงจะเป็นความทรงจำที่เหลืออยู่ภายในใจของฉัน และคำว่ารักที่เธอให้ฉันมันยังวนเวียนอยู่ภายในใจของฉันเสมอ ฉันไม่รู้ว่าเขายังจะรักฉันหรือเปล่า แต่ฉันเดินจากมาเพียงน้ำตา ไม่ขออะไรมากมาย เพียงแต่ขอให้ฉันได้รักเธอต่อไปได้ไหม     

      สภาพตอนนี้ของฉันเหมือนคนไร้ที่ไปและหนทาง เพราะสิ่งที่ได้ทำลงไปนั้นมันผิดเกินที่ครอบครัวจะไว้ใจได้อีก ฉันเพียงแค่ได้ขอโอกาสแค่อีกครั้งเพียงเพื่อจะพิสูจน์อีกครั้งว่าฉันจะทำมันได้ และฉันก็ต้องละทิ้งทุกสิ่งเพื่อตัวฉันเองและครอบครัว คงหมดเวลาสำหรับฉันและเขาเพียงแค่นี้แล้ว ฉันทำได้เพียงเก็บความทรงจำที่ดีที่สุดสำหรับเราสองคนไว้ภายในใจเพียงเท่านั้น เพราะฉันได้เลือกที่จะเป็นฝ่ายเดินจากเขาไปเอง ความเป็นเด็กของฉันมันทำให้ฉันเดินหลงทางมามากพอ จากนี้ต่อไป บทเรียนที่ฉันได้รับคงมีประโยชน์กับฉันที่จะเอาไปใช้ในทางข้างหน้าต่อไป ฉันไม่รู้ว่าเขาจะหลอกลวงหรือจริงใจหรือเพียงหวังแค่เรื่องแบบนั้นเรื่องเดียว แต่ฉันได้มอบหัวใจให้เขาไปแล้ว ฉันก็ยังอยากให้เขารักฉันเหมือนที่ฉันรักเขาบ้าง ถึงแม้รู้ว่าตัวเองทำเขาเดือดร้อนแต่อีกใจยังค้างคาใจว่าเขาเคยรักฉันบ้างหรือเปล่า การทีคนเรานั้นจะรักใครสักคนต้องมีคำอธิบายหรือป่าวนั้นฉันไม่รู้หรอกฉันรู้เพียงว่าฉันจะใช้หัวใจอธิบายมัน ฉันเลือกเขาเพราะฉันรักเขา ฉันรักเขาเพราะฉันรักเขา และรักมาก รักที่มากกว่าคำว่ารัก คือความผูกพัน ความผูกพันมากจากความหวงใย และความต่างๆที่ฉันมีให้เขาที่มันรวมกันเป็นคำว่ารัก รักที่ไม่มีคำไหนบรรยายได้ดีที่สุด เท่ากับการที่เราสองคนเชื่อใจกันและไว้ใจกันให้รักของเราเป็นสิ่งสวยงามถึงแม้มันจะไปไม่ถึงฝั่งฝันที่เราจะไปด้วยกัน แต่ที่จะตราตรึงในใจของฉันตลอดไป คือคำบอกรักที่เธอให้ฉันมา ฉันจะจำมันตลอดไป

เหนื่อยไหมที่ต้องแบบนี้ ฉันเฝ้าถามตัวเองอยู่ตอนนี้ เหนื่อยไหมที่ต้องไล่ตามคนที่เงียบหายไปจากเรา เงียบไป

จนหน้ากลัว ว่าเรายังเป็นยังไงต่อไป

หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ มันเหมือนมีดกรีดอกหรือเปล่า ทำไมใจฉันมันถึงเจ็บขนาดนี้  ฉันถามตัวเองอีกครั้ง มันเหนื่อยจังฉันอยากหายไปจากโลกนี้จัง เผื่อจะได้ลืมเขา แต่จะจดจำรักครั้งนี้ไว้ การตายทั้งเป็นเป็นแบบนี้เองหรือ ฉันเพิ่งเข้าใจความรักมันเจ็บปวด แต่ทำไมคนเรายังอยากจะไขว่คว้าหรือยังอยากจะจดจำอีกละ

 ภาพตอนกุมมือ นั่งยิ้มให้กัน ภาพการกอดกันครั้งแรก นอนตัก นั่งซบเข่า มันยังเป็นภาพติดตาฉัน แต่ทำไมฉันอยากลืมเธอ แต่เหตุการณ์ทุกเหตุการณ์ฉันยังอยากจำและเก็บไว้ เพียงแค่ขอคำตอบได้ไหมว่าจะเป็นฝ่ายทิ้งฉันไป แล้วฉันจะเดินจากไปเอง ฉันไม่อาจพูดคำว่าไม่รักได้ ไม่สามารถเอ่ยคำบอกเลิกได้ เพราะฉันรักเธอมากและรักสุดหัวใจ รักจนไม่อยากพูดคำเหล่านั้นออกมา ถึงแม้ฉันจะดูงี่เง่าในสายตาใครหลายคนรวมทั้งเธอ แต่ฉันรักเธอมาก รักที่มาจากใจจริง ใจที่มันไร้เรียงสาของฉัน แม้จะโดนหลอก ก็จะขอรัก รักเพียงฝ่ายเดียว

เขาเงียบหายไปจากทุกคน ฉันเองไม่รู้ว่าเขาเจอเหตุการณ์ร้ายๆ อะไรบ้าง แต่เขาเงียบหายไปโดยไม่มีข่าวคราวใดๆติดต่อกลับมา ใจฉันตอนนี้มันกลัวเหลือเกินกลัวว่าจะเสียเธอไป ได้โปรดเมตตาฉันให้ได้พบเธออีกครั้งได้ไหม อย่าทำแบบนี้เลย ฉันอยากขอบคุณที่เธออยู่เพื่อฉันมาโดยตลอด ขอบคุณที่ไม่ห่าง ขอบคุณที่เป็นห่วง และขอบคุณสำหรับอ้อมกอด ที่คอยให้กันตลอดมา และที่สุดขอบคุณสำหรับคำว่ารักฉัน มันเป็นคำที่ฉันมีความสุขที่สุดเท่าที่ได้ยินมีมา แต่ตอนนี้ฉันอยากขอให้เธออกลับมาหาฉันได้ไหม อยากที่มีเธอมาตลอดอย่างที่เคยมี และขอให้ทบทวนทุกสิ่งที่ผ่านมาก่อนจะจากฉันไป

เจ็บที่ต้องยอมรับคำว่าเสียใจ เสียงเพลงที่ฉันนั่งฟังมันย้ำแผลในใจที่ฉันมีอยู่ในตอนนี้ ฉันไม่คิดว่าเขาจะหายไปแบบนี้เลย คำพูดที่เคยเธอให้กันไว้ ลืมไปหมดแล้วรึยังไง ลำพังตัวฉันคงจะฉุดรั้งเธอไว้ไม่ไหว ถึงแม้เธอจะหลอกลวงมากแค่ไหน บอกได้ไหมว่าคำว่ารักกันไม่ใช่คำโกหก ที่ผ่านมามันไม่ใช่เพียงแค่ละครใช่ไหม

ครบรอบสี่เดือนแล้วที่เราคบกัน เขาจะรู้ไหมว่าฉันคิดถึงเขามากแค่ไหน  ฉันพยายามติดต่อเขาทุกทางแต่กลับได้รับแต่ความเงียบและไร้วี่แววเขา ฉันหมดหนทางที่จะไปเพราะตอนนี้ฉันอยากได้เพียงคำตอบว่าเราจะเป็นอย่างไรต่อไป เขาเคยบอกฉันว่าต่อไปเมื่อฉันเจอคนใหม่ฉันจะลืมเขา แต่มันไม่ใช่เลยฉันรักเขาเกินที่จะมีใครมาแทนที่เพราะตอนนี้หัวใจฉันอยู่กับเขาทั้งดวงใจ มีทางเดียวที่ฉันจะไปจากเขาและไม่พยายามตามหาเขาอีกเลยคือทำลายใจฉันบอกลากันอย่างไร้เยื่อใยเมื่อนั้นฉันจะไปโดยไม่อ้อนวอนแม้แต่คำเดียว ฉันไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร เขาจะได้ออกจากราชการหรือไม่จนไม่เหลืออะไร ฉันก็จะรักเขาเพราะตลอดไปฉันรักเขาโดยไม่ได้หวังอะไรจากเขาอยู่แล้วเพราะตลอกมาฉันมีแต่อยากจะให้และยอมเขาตลอดมา

วันสุดท้ายของการอยู่ที่นี่และจะกลับมาอีกครั้งเพื่อทำธุระทุกอย่างให้เสร็จสิ้นแล้ว ฉันจะไม่กลับมาอีกแล้วที่ๆแห่งความเจ็บปวด หลายวันมานี้ฉันวุ่นวายกับการหาที่เรียนใหม่ วันนี้ฉันได้เห็นที่เก่าๆที่ฉันกับเขาอยู่ด้วยกันหลายครั้งที่น้ำตามันไหลออกมาเองเมื่อฉันคิดถึงเหตุการณ์ที่เราเคยทำร่วมกัน มันมีทั้งความสุขและความเศร้าปนกัน ฉันเองรู้สึกว่าโลกใบนี้มันกว้างเกินไปเมื่อไม่มีเธอ ไม่รู้ว่าจะไปทางไหนดีเพราะไม่มีเธอคอยจับมือเดินเคียงข้างกัน บางทีมันหมดเรี่ยวแรง จนไม่อยากอยู่

เรื่องราวไม่ว่าเรืองดีหรือเรื่องไม่ดีของเขาฉันพอรู้มีทั้งข่าวลือหรือมันอาจจะเป็นเรื่องจริง ฉันไม่รู้ว่าทำไมคนที่เปิดเผยอย่างฉันต้องทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ไม่สนใจ แต่มันทรมานนะคะบางที เพราะมันไม่สามารถพูดออกมาได้

บางทีก็อยากถาม แต่ไม่รู้ว่าถามแล้วเขาจะตอบความจริงหรือโกหก ฉันขอแค่เราสองคนเข้าใจและเชื่อใจ ถึงแม้มันจะค้างคาใจมากเพียงใด รอแค่เวลามันเปิดเผยความจริงออกมาเอง ฉันมันแค่ผู้หญิงธรรมดาที่ไร้เรียงสาเรื่องความรัก ฉันอาจจะหลงคารมผู้ชายง่ายๆ แต่รู้ไหมว่าเวลาฉันรักใครฉันไม่เคยทอดทิ้งเขาหรือจากเขาไปก่อน เพราะฉันอยากมีความรักถึงแม้มันจะเป็นภาพลวงตาที่เขาสร้างขึ้นให้ฉันเป็นภาพมายาที่เขาต้องการให้มันเป็น แต่มันจะเป็นภาพความรักให้ฉันเห็น มีใครไหมคะที่เป็นแบบฉันตอนนี้

ไม่ว่าใครจะพูดใส่ร้ายเขายังไง ก็ยังเชื่อมั่นในความรัก ประวัติของเขาจะเลวร้ายในเรื่องความรักอย่างไรฉันยังเชื่อมั่นในตัวเขาว่าจะฉันอย่างลมปากที่เขาเคยให้ไว้

“กินข้าวยัง” “วันนี้เป็นไงบ้างคะ” “ปวดขาไหม” “คิดถึงไหม” “รักปี่ล่ะสิ” “มาขอแม่ปี่สิ” “ก็อยากอยู่ด้วย” “อยากนอนกอด” “คิดถึง’” “ อยากใช้ชีวิตอยู่กับพี่ด้วยกันตลอดไปได้ไหม…...” คำพูดที่เคยพูดด้วยกันยังววนเวียนอยู่ในสมองไม่เคยลืม

ความรักหรอ ที่ว่ามานั้นฉันเรียกมันว่าความรัก ฉันก็ว่ามันเจ็บ และไม่คุ้มค่ากับสิ่งที่เสียไป แต่ฉันคิดว่ามันให้อะไรฉันหลายอย่าง เวลาที่ผ่านมามันทำให้ฉันมีความสุขกับผู้ชายคนหนึ่งและเป็นคนที่ฉันรักเขามาก สำหรับเขามันอาจเป็นสิ่งที่ดีหรือเลวร้ายกับเขานั้นอยู่ที่เขาคิด ไม่ว่าเขาจะคิดอย่างไร ฉันจะรักและเก็บรักครั้งนี้ของฉันให้อยู่ในความทรงจำของฉันตราบชีวิตฉันจะสิ้นไป ไม่ใช่ว่าถ้าเราจากกันฉันไม่พบรักใหม่ มันก็ต้องแน่นอที่ฉันจะเจอรักครั้งใหม่ แต่ฉันอยากให้รู้ว่ารักครั้งนี้ของฉันมันสอนอะไรหลายอย่าง การสูญเสีย การสิ้นหวัง การเริ่มต้นใหม่ ไม่ว่าผลเสียจะออกมาเยอะกว่าผลดี ฉันยอมรับมันเพราะฉันเลือกตั้งแต่วันนั้น วันที่ฉันเลือกที่จะรักเขา เขา………..คนนั้น  ที่ยืนอ้อมแขนโอบกอดฉันไว้ในวันที่ฉันมีน้ำตา

หลายวันที่ผ่าน ฉันรู้เพียงว่าเขาไม่สบายจนต้องเข้าโรงพยาบาล แต่ฉันไม่รู้ว่าที่ไหน ฉันได้แต่เฝ้าถามจากเพื่อนที่เรียนที่โรงเรียนเดิม แต่ก็ไม่ได้คำตอบใดๆกลับมาเลย จะทำอะไรก็ไม่ได้มากเพราะเรื่องที่มันเกิดขึ้นมันวุ่นวายมากเหลือเกิน ฉันได้เฝ้าแต่คิดถึงเขา ผู้ชายคนที่หายเงียบหายไป และไม่ส่งข่าวใดๆกลับมาหาเราเลย หรือเขาจะทิ้งเราไปแล้วจริงๆ ความคิดถึงของคนเรามันก็แปลกดี มันแสนทรมาน เหมือนตายทั้งเป็น ยิ่งกว่าโดนมีดกรีด หลายคนคงเคยผ่านจุดนี้มามาก แต่ฉันไม่เคยรักใครเท่าเขาก่อน มันเหนื่อยที่จะลืมเขา น้ำตาที่ไหลออกมามันบอกถึงความรักที่ฉันมอบให้เขามาก จนไม่เผื่อใจให้ใคร วันที่จากกันฉันแทบทรุดลงพื้น มันเป็นความรักต้องห้าม และเมื่อมันเกิดขึ้นฉันก็พร้อมที่ยอมรับมัน แต่ฉันขอเพียงพบเขาอีกครั้ง เพื่อบอกลาครั้งสุดท้ายก่อนจะจากกันไป

ไม่มีใครที่ไม่ทุกข์กับมัน