ไม่มีใครรู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเกิดอะไร

ย้อนไป9ปีที่แล้วที่เด็กน้อยคนหนึ่งที่ติดแม่จนไม่อยากจากไปใหน

เขาได้เห็นแม่ของเขาทำงานหนักจนไม่มีเวลาหยุดพักเลย

9ปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยไปเที้ยวกับแม่หรือกินข้าวพร้อมหน้ากันเลย

วันนึงเขาได้ขอพรต่อพระเจ้าคำขอของเขาที่ขอคืออยากให้แม่ได้พัก

ได้นอนเต็มอิ่มบ้างพระเจ้าได้ให้พรที่เด็กน้อยอย่างที่ขอแต่ทำไม

ต้องแลกกับการเสียของที่เขารักมากที่สุด พรได้สมหวัง

ดั้งต้องการที่ขอแต่เขากับเสียใจแทนจะดีใจสิ่งที่ได้ขอ

เขาต้องทรมาณกับคำพูดตัวเองที่ได้ขอไป เขาเสียแม่

ที่เขารักมากที่สุกในชีวิตไปเพราะคำขอของเขา

หากวันนั้นเปนวันสุดท้ายที่เด็กน้อยรู้ว่าต้องเสียแม่ไป

เขาคงจะทำอะไรที่ไม่ได้ทำ เขาไม่เคยบอกรักแม่

หรือกอดแม่ สักครั้ง แต่เขาได้บอกรักและกอดหรือถามอะไรบาง

อยางที่เขาอยากถาม ตอน เเม่ไม่มีลมหายใจเสียแล้ววว