ทำใจกันอย่างไร เมื่อ(ถูก)ลดฐานะจากคนร่วมชีวิต มาเป็น ที่ปรึกษา
เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ
เคยประสบปัญหาแบบนี้ไหมคับ
จากผู้หญิง ที่เราเคยวาดหวัง จะสร้างอนาคตร่วมกันหรือเรียกว่า
คบกันฐานะแฟน
แต่อยากให้เป็นแม่ของลูก เคยไปดูบ้าน(ที่อาจจะเป็นเรือนหอ)ในภายภาคหน้า
หรือวาดหวัง ถึงว่า จะมีลูกกี่คน ชายหรือหญิง ฯลฯ
แต่พอวันนึง มีอันเลิกราหรือแยกกัน
แม้จะมองว่า เลิกหรือจากกันด้วยดี ทุกวันนี้ยังพอคุยกันได้ (แม้จะคุยผ่านแค่สื่อ
เฟส หรือสื่อออนไลน์) แต่ยังไม่สะดวกเจอตัวเป็นๆ ก็ตามที
ซึ่งความรู้สึกนี้ (หมายถึง ความรู้สึกที่ยังไม่เชิงพร้อมในการพบเจอกันน่ะ)
คิดแบบเดียวกัน ทั้งฝ่ายชายและฝ่ายหญิง
ทุกวันนี้จึงทำได้แค่ออนเฟสคุยกัน
แต่พอนานๆเข้า ลึกๆในใจ ชาย
ก็อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม
แต่สิ่งที่ได้ตอบกลับมาจากฝ่ายหญิงคือ
" เรามากันไกลเกินกว่าจะกลับไปแล้ว"
ไม่บอกเลิกโดยตรง แถมยังบอกว่า แม้ว่าเราจะเลิกกันแล้ว แต่ก็ยังพร้อมเป็น
กำลังใจหรือที่ปรึกษาได้ทุกเรื่องนะ
******
พวกคุณๆที่อ่าน ทั้งชายและหญิง ทำใจได้ไหม กับการลดบทบาทแบบนี้
จากคนที่เคยวาดหวังว่าจะร่วมชีวิต ร่วมหัวจมท้ายกัน แต่ต้องกลายเป็นฐานะ
"ที่ปรึกษา" หรือคนคุยผ่านสื่อออนไลน์แค่นั้น ??
แรกๆ ก็รับไม่ได้นะ พยายามไม่คุยไม่ทัก เวลาออนตรงกัน หรือออนไม่ตรงกัน
ก็ไม่พิมข้อความทิ้งไว้ แต่ก็มักจะโดนข้อความนอยด์ๆออกงอนๆจากฝ่ายหญิง
เสมอๆ
มันก็เลยอดต้องพิมพ์ทัก พิมคุยไปไม่ได้
จะทำใจรับสภาพอย่างไรดีหนอ