มีผู้หญิงคนหนึ่ง ถูกขังไว้ในบ้านที่ตั้งอยู่ในย่านคนรวย แม่ขังเธอไว้เพียงเพราะไม่เห็นด้วยกับความรักของเธอ

วันที่ 23 พค.1901 รัฐมนตรีกระทรวงยุติธรรมฝรั่งเศส ได้รับจดหมายที่ไม่ระบุชืิ่อผู้ส่งฉบับหนึ่งมีใจความโดยย่อว่า "มีผู้หญิงคนหนึ่งถูกขังไว้ในบ้านที่ตั้งอยู่ในย่านคนรวย ในเขตพอยเตอร์ส ในบ้านของมาดาม มอนนิเยร์มากว่า25ปี" ..

เมื่อตำรวจไปตามที่อยู่ในจม.ก็พบกับ ม่ายวัย75ปีมาดาม หลุยส์ มอนนิเยร์ เดมาร์คอนเนย์ และลูกชายของเธอ มาร์เซล มอนนิเยร์ นักเรียนกฏหมาย ซึ่งบ้านนี้เป็นที่นับถือ และมีฐานะอยู่ในขั้นดีเลยทีเดียว เมื่อตำรวจบุกเข้าไปในบ้าน ก็พบกับ แบลนเช มอนนิเยร์ถูกขังไว้ในห้องชั้นบน นอนอยู่ท่ามกลางของเสียและเศษอาหารบนเตียง ตัวผ่ายผอม เหลือน้ำหนักไม่ถึง30กก. ตัวเปลือยเปล่าและไม่เห็นเดือนเห็นตะวันมากว่า 24 ปีมีเพื่อนเป็นหนู ที่เธอเอาเศษขนมปังให้พวกมันเป็นอาหารเธอจึงถูกรีบนำตัวไปส่งรพ.ในขณะที่เเม่ของเธอนั่งอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวในห้องนั่งเล่น ..

เรื่องที่เเม่ของเธอจับเธอขังนั้น เปิดเผยมาว่า เธอหลงรักกับนักกฏหมาย ผู้มีอายุมากกว่าและตั้งใจจะเเต่งงานกับเขา ซึ่งเเม่ของเธอไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง เพราะคนรักของเธอไม่ได้ร่ำรวยอะไรเลยแม่ของเธอจึงจับเธอขังไว้ในห้อง จนกว่าเธอจะเลิกคบกับผู้ชายคนนั้น แต่เธอก็ไม่เปลี่ยนใจ .. (ซึ่งระหว่างที่เธอถูกขังอยู่นั้น คนรักของเธอก็ตายไปในปี 1885เเล้ว )

หลังจากที่พบเเบลนเช แม่ของเธอก็ถูกจับในอีกวันถัดมา และตายไปในอีก15วันถัดมา ซึ่งประโยคสุดท้ายที่เธอพูดคือ "อา,เเบลนเช่ที่น่าสงสารของฉัน.."ส่วนพี่ชายของเธอ มาร์เซล ถูกตัดสินว่าผิด และถูกโทษจำคุก15เดือน ในวันที่ 7ตค.1901

แต่เขาก็ยื่นอุทรณ์ทันที และผลก็คือเขาไม่มีความผิด(?) จึงไม่ต้องรับโทษใดๆ แบลนเช่ มอนนิเยร์ ได้รับการรักษาจนสุขภาพดีขึ้น แต่สุขภาพทางจิตก็ไม่ดีขึ้นเลย

เธอตายใน รพ.โรคประสาทในปี 1913, 12ปีหลังจากที่เธอถูกพบตัวนั่นเอง RIP.Poor Blanche ...