“ผัวฉันเป็นเกย์”

โดย อ.วันชัย สอนศิริ
คุณแพรส่งอีเมลมาถามผมว่า “อยู่กินกับสามีมา 22 ปี มีลูกด้วยกัน 2 คน ภายหลังทราบว่าสามีเป็นเกย์ ดิฉันควรทำอย่างไร เครียดมาก ๆ ครั้งแรกที่รู้พยายามสงบสติอารมณ์เพราะสามีทำงานราชการมีหน้ามีตาและกลัวลูก ๆ จะทำใจไม่ได้ เบื่อมากค่ะ อาจารย์คะน่าจะทำหนังสือแนวนี้ออกมาขายบ้างนะคะจะได้เป็นทางออกให้บ้าง ดิฉันอยากได้คำแนะนำ กลุ้มใจจริง ๆ” อ่านแล้วเห็นใจและพอจะเข้าใจคุณแพร เธอคงจะกลุ้มใจเหนื่อยหน่ายและก็คงเครียดเอามาก ๆ ถึงขนาดบอกว่าต้องพยายามสงบสติอารมณ์นั่นก็หมายความว่ากลุ้มใจ เครียด เป็นทุกข์ จะเดินหน้าก็ไม่ได้ จะถอยหลังก็ไม่ไป คิดแล้วคิดอีกมันวกวนสับสนไม่รู้จะหาทางออกอย่างไรจะเลิกก็กลัวสังคมจะมองและตั้งคำถามว่าทำไมต้องเลิก เลิกทำไม มีอะไรหรือ...กลัวลูกจะไม่มีพ่อ...กลัวตัวเองจะเป็นม่าย...กลัว กลัว กลัว กลัวสารพัด คิดแล้วคิดอีก ผมพอจะเข้าใจ ถ้าเราคิดอะไรไม่ตกมันก็จะสับสนวกวนแล้วก็เป็นทุกข์อยู่อย่างนั้น กินไม่ได้นอนไม่หลับกระสับกระส่าย หน้าดำคร่ำเครียด เอาล่ะ...ถ้าเราไม่ตัดสินใจทำอะไรอย่างใดอย่างหนึ่ง ปล่อยให้ความกลัวครอบงำอยู่อย่างนี้ทุกข์ก็จะมีอยู่อย่างนี้แล้วเราก็จะไม่ได้เริ่มต้นทำอะไรเลย ที่เขากล่าวไว้ว่าความกลัวทำให้เสื่อม มันก็จะเป็นความจริงทุกอย่าง เสื่อมทั้งร่างกาย ชีวิต จิตใจ เสื่อมถึงความก้าวหน้า เสื่อมถึงความสุข ความเจริญ จะปล่อยให้ความกลัวมันครอบงำคุณแพรอยู่อย่างนี้ไม่ได้ ถ้าคุณไม่ทำอะไรเลยเผลอ ๆ คุณก็อาจจะอยู่กับความทุกข์ ความกลุ้มไปจนตายก็ได้...

1. ต้องเริ่มคิดกล้าตัดสินใจว่าจะเอาอย่างไรกับสามีเกย์ ไม่ใช่เกเรนะครับแต่มันเป็นเกย์ที่ชอบผู้ชายไม่ชอบคุณแพรที่เป็นผู้หญิง จะยอมกล้ำกลืนฝืนทนอยู่กับเขาเพื่อหน้าตาของเขา ของคุณ หรืออยู่เพื่อลูกก็ตาม โดยที่คุณยอมรับความทุกข์ทรมานไว้กับตัวเองปิดบังซ่อนเร้นกับบุคคลภายนอกและลูกคุณ ทั้งที่คุณรู้ทั้งรู้ เจ็บทั้งเจ็บ ทุกข์ทรมานแสนทุกข์ทรมานโดยคุณจะยอมรับทั้งความทุกข์ ความเจ็บ ความทรมานไว้เพื่อคนอื่นทำตัวเป็นนางเอกในละครน้ำเน่าน้ำตาตกใน คนดูแล้วสงสาร...อยากเป็นอย่างนั้นหรือ มันสะใจตัวเองใช่ไหม ถ้าคิดว่าทำได้ก็ทำไปเถอะครับเพื่อความสุขความเจริญของคนอื่นและความมันในอารมณ์ของละครน้ำเน่าของคุณ ซึ่งละครแบบนี้นางเอกก็มักตายแบบทุกข์ทรมานในตอนจบ คนดูน้ำตาซึม...คุณแพรชอบไหมล่ะ ถ้าชอบก็เอาสิครับ...

2. จะปล่อยให้แกมีความสุขสนุกไปคนเดียวแล้วให้ฉันนั่งเป็นทุกข์เป็นหัวหลักหัวตอโดยที่แกไม่สนใจชีวิตจิตใจของฉัน คงจะปล่อยให้มันเป็นไปเช่นนั้นไม่ได้ ต้องลองเปิดฉากเจรจากับเขาตรง ๆ ว่าเขาจะปรับเปลี่ยนพฤติกรรมเกย์ ๆ แบบนี้ได้ไหม มันเป็นความสนุกชั่วครั้งชั่วยาม เพลิดเพลินเจริญใจชั่วคราวหรือเปล่า หรือประเภทชอบลองของแปลก ถ้าเขาเลิกได้และยืนยันว่าจะเลิกโดยเห็นแก่ลูกเห็นแก่เมียเพราะรักลูกรักเมีย อย่างนี้ก็ให้โอกาสเขากลับเนื้อกลับตัวกลับใจ กลับหน้ากลับหลังเสียให้มันกลับมาเข้าที่เข้าทาง...รับปากรับคำกันแล้วและปรับเปลี่ยนพฤติกรรมได้จริงก็ต้องให้อภัยกัน คนเรามันก็มีโอกาสผิดพลาดกันได้เมื่อเขายอมรับและแก้ไขก็ต้องให้อภัยซึ่งกันและกัน สี่ตีนยังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้งนับประสาอะไรกับไอ้สามีสองขาโด่เด่มันก็ต้องเกย์ไปบ้าง เอาน่า ให้โอกาสมัน แต่ยังไง ๆ จับมันไปตรวจเลือดตรวจร่างกายให้เข้าที่เข้าทาง ใส่ถงใส่ถุงให้ดีนะ...เพราะที่ผ่านมามันก็น่าสยองอยู่หรอก...

3. เจรจาพูดคุยกันแล้วได้ความว่า มันได้หลังจนลืมหน้า ยังไง ๆ มันก็เลิกไม่ได้เพราะมันชอบเกย์อยู่ในสายเลือดติดอยู่ในกมลสันดาน ที่มันแต่งงานจนมีลูกนั่นมันเป็นเรื่องของสังคม มันเป็นเรื่องของหน้าของตา แท้ที่จริงแล้วหน้าตาด้านหน้ามันไม่ชอบ มันชอบด้านหลังที่สังคมไม่เห็น...คุณแพรต้องตัดสินใจแล้วว่าจะมีผัวเป็นเกย์หรือเปล่า ถ้าไม่เอาก็ขอเลิกกับเขาเสีย หรือจะลองแยกกันอยู่ก่อน ลองห่างกันซักพักเผื่อว่ามันจะมีอะไรดีขึ้นเขาอาจจะคิดได้แล้วกลับมาเริ่มต้นกันใหม่ให้มันถูกด้าน แต่ถ้าสุดท้ายแล้วมันก็ยังเหมือนเดิมและคุณแพรก็คิดที่จะเลิกแน่ ๆ ก็ต้องไปขอเลิกกับเขา ถ้าเขายอมเลิกก็เจรจาเรื่องลูกเรื่องเต้ากันให้เรียบร้อยว่าจะอยู่กับใคร ใครจะดูแลส่งเสียเลี้ยงดูอย่างไร และทรัพย์สินจะแบ่งกันอย่างไรคุยกันให้หมดตกลงกันให้ได้แล้วก็พากันไปที่เขตที่อำเภอ ไปจดทะเบียนการหย่าและบันทึกตามที่ได้ตกลงเกี่ยวกับเรื่องลูกและทรัพย์สินไว้ให้ชัดเจนเซ็นกันไว้ให้เรียบร้อยและถ้าสามารถแบ่งกันได้เลยก็ควรจะแบ่ง ๆ กันเสียในวันที่หย่านั่นแหละมันจะได้สิ้นเรื่องสิ้นราว หากทำไม่ได้จัดการไม่เป็นก็ปรึกษาหารือทนายความให้เขาทำให้ เรื่องที่มันตกลงกันได้แบบนี้ไม่มีอะไรยุ่งยากนัก ผมเชื่อว่าทนายความเขาจะทำให้คุณได้เรียบร้อยสมประสงค์และสมความต้องการของทั้งสองฝ่าย...

4. ถ้าตกลงกันไม่ได้ เช่น ผู้ชายไม่ยอมหย่าโดยอ้างว่าเห็นแก่ลูก เห็นแก่หน้า เห็นแก่ตาแล้วก็สะบัดก้นฉอด ๆ ว่ายังไงฉันก็ไม่ยอม ไม่ยอม ไม่ยอมหย่าลูกเดียวเพราะฉันเป็นข้าราชการมีหน้ามีตาถ้าหย่าแล้วกลัวเสียหน้าเสียตาโดยจะให้เรายอมรับความมีหน้ามีตาของเขา...ก็คุณแพรบอกว่าเครียดมาก เบื่อมาก แล้วจะอยู่กับมันไปทำไมล่ะ จะอยู่กับมันไปหาพระแสงอะไรในเมื่อมันมีหน้ามีตาแต่เรามีหัวใจที่ทุกข์ทรมาน เพื่อลูกแต่เราทุกข์มันถูกหรือเปล่า ผมว่าเรื่องสุขเรื่องทุกข์นั้นมันจะต้องร่วมสุขร่วมทุกข์ด้วยกัน ไม่ใช่ผัวมีความสุข ลูกมีความสุข แต่เมียเป็นทุกข์ ผมว่าอย่างนี้มันก็ไม่ถูก หรือเมียมีสุขแต่ผัวมีทุกข์ อย่างนี้ก็ไม่ถูก หรือลูกมีความสุขแต่พ่อแม่มีทุกข์ อย่างนี้มันก็ไม่ถูกอีกเหมือนกันคนในครอบครัวเดียวกันต้องร่วมทุกข์ร่วมสุขไปด้วยกัน สมรส แปลว่า รสเสมอกัน ต้องรับรู้รสต่าง ๆ เท่ากัน ดังนั้นถ้าผัวเกย์มันไม่ยอมหย่าและคุณแพรไม่อยากอยู่ อย่างนี้แสดงว่าตกลงเรื่องหย่ากันไม่ได้มันก็ต้องใช้สิทธิทางกฎหมายสิครับ ฟ้องหย่ามันซะจะปล่อยให้เกย์ลอยนวลอยู่ทำไม ซึ่งเรื่องนี้มันก็มีหลักกฎหมายกำหนดไว้ถึงเหตุที่จะนำมาฟ้องหย่าได้คือสามีประพฤติชั่ว ไม่ใช่ชั่วคราวนะครับแต่เป็นชั่วถาวรและทำให้ภรรยาต้องอับอายขายหน้าอย่างร้ายแรงเรียกได้ว่าอายยิ่งกว่ามีเมียน้อยซะอีกนี่ถ้ามีเมียน้อยอาจจะยังไม่อายเท่ามีผัวน้อยแบบนี้ และอีกเหตุหนึ่งก็คือทำการเป็นปฏิปักษ์ต่อการเป็นสามีภรรยากันอย่างร้ายแรงเพราะแทนที่ผัวเมียกันก็ต้องร่วมหลับนอนมีอะไรกันบ้างแต่นี่ผัวเรากลับไม่ยอมทำอะไรเราไม่ยอมให้ร่วมหลับนอนด้วยแต่กลับไปทำกับผู้ชายคนอื่นไปหลับนอนกับผู้ชายคนอื่น...อย่างนี้คุณแพรสามารถเอาเหตุพวกนี้ไปฟ้องหย่าได้และเมื่อฟ้องหย่าแล้วก็ฟ้องแบ่งทรัพย์สินแบ่งสินสมรสไปด้วยเลยส่วนเรื่องลูกถ้าลูกโตบรรลุนิติภาวะแล้วก็ไม่มีปัญหาอะไรแต่ถ้ายังไม่บรรลุนิติภาวะก็ฟ้องขออำนาจปกครองบุตรจากศาลด้วย...

ส่วนใหญ่ที่ผู้หญิงคิดมากและคิดไม่ตกก็คือ คิดถึงเรื่องของตัวเองว่าตัวเองจะไปรอดไหม ใครจะเลี้ยงดูเรา จะเอาเงินที่ไหนมากินจะเอาเงินที่ไหนมาใช้แล้วชีวิตข้างหน้าจะเป็นอย่างไรเหล่านี้เป็นปัญหาที่ทำให้คิดวกวนสับสน ที่อ้างว่าเพื่อลูก เพื่อลูก แต่ส่วนใหญ่เท่าที่ผมเห็นเพื่อตัวเองเสียมากกว่าแล้วก็เอาลูกมาบังหน้าทำให้ดูดี แท้ที่จริงส่วนใหญ่กลัวว่าจะไปไม่รอดเพราะไม่รู้ว่าจะไปเริ่มต้นชีวิตอย่างไร ถูกเขาเลี้ยง ให้คนอื่นเลี้ยง และชีวิตยังไม่มีอะไรเลยถ้าจะต้องเลิกไปก็คงจะงง ๆ ถ้าไม่ติดขัดเรื่องเหล่านี้ คือ สามารถยืนได้ด้วยตัวเอง ไม่มีเขาเราก็ไม่ตาย เรายืนได้ด้วยลำแข้งของตัวเราเอง ไม่เห็นจะต้องง้อมันเลยลูกเราก็เลี้ยงได้ถ้าเป็นอย่างนี้แล้วก็ไม่เห็นมีอะไรต้องห่วงเลย เลิกกับผัวเกย์ซะแล้วมาอยู่กับลูกเลี้ยงลูกให้มีความสุขชีวิตก็จะมีความสุขทั้งลูกทั้งแม่ ดีกว่าจมอยู่ในความทุกข์ซึ่งจะทำให้ลูกทุกข์เศร้าหมองไปด้วย...ผมว่าผู้หญิงเราต้องเด็ดเดี่ยวอย่ายอมจำนนกับความสามาลย์ของผู้ชายที่มันเกย์ ๆ หรือเกเรเกตุง ผิดก็ต้องว่ากันไปตามผิดถูกก็ว่ากันไปตามถูกอย่าไปยอมทนยอมจำนนกับสิ่งที่มันไม่ถูกต้อง ต้องยอมรับความจริงที่เกิดขึ้นไม่ใช่เห็นว่าผิดก็ปิดมันไว้แล้วก็ทนทุกข์อยู่อย่างนั้นที่สำคัญต้องยืนหยัดด้วยตัวเองให้ได้ ต่อไปมีปัญหาอะไรก็จะสามารถตัดสินใจและเดินหน้าดำเนินชีวิตต่อไปได้...สวัสดี