เทวีดอกเหมยหญิงงามที่ถูกลืม "เหมยเฟย"

เหมยเฟย

เหมยเฟย แซ่เจียง ชื่อเดิมว่า ไช่ผิน เรียกกันอีกชื่อว่า เจียงเฟย เป็นชาวเมืองผู่เทียน บิดาของนางเป็นแพทย์สนิทสนมกับขันทีเกาลี่ซื่อ ขันทีเรืองอำนาจแห่งยุค
เจียงไช่ผินได้รับคัดเลือกเข้าวังตั้งแต่อายุสิบหกปี เป็นหนึ่งในนางในที่พระเจ้าถังเสวียนจงทรงโปรดปราน นางได้รับการแต่งตั้งเป็นพระชายาชั้น *"เสียนเฟย" (ตำแหน่งพระชายาลำดับที่ 4 ในฮ่องเต้หรือจักรพรรดิ) นางรักชอบดอกเหมย ได้ปลูกต้นเหมยไว้ในวังจำนวนมากมาย และสร้าง "ศาลาดอกเหมย" ไว้ชื่นชมดอกเหมย พระเจ้าถังเสวียนจงจึงพระราชทานสมญาให้กับนางว่า เหมยเฟย หรือ เทวีดอกเหมย

ดอกเหมย

เหมยเฟยงดงามอ่อนหวาน นุ่มนวล มีนิสัยอ่อนโยนไม่ชอบชิงดีชิงเด่นกับผู้ใด เหล่าสนมนางในล้วนรักใคร่นาง

กระทั่งหยางอี้หวนเข้ามาสู่ราชสำนักผ่ายใน พระเจ้าถังเสวียนจงทรงแต่งตั้งหยางอี้หวนเป็นพระชายาชั้น "กุ้ยเฟย" (ตำแหน่งพระชายาลำดับที่ 1 ในฮ่องเต้หรือจักรพรรดิ) พระเจ้าถังเสวียนจงทรงโปรดปรานจนเข้าขั้นลุ่มหลง

หลังจากหยางกุ้ยเข้าถวายตัวพระเจ้าถังเสวียนจงไม่ได้เสด็จมาหาเหมยเฟยที่ตำหนักถึงครึ่งเดือน ทั้งที่เคยเสด็จมาหานางทุกๆ 3 วัน นางจึงให้นางกำนัลไปตามเกาลี่ซื่อมาถามถึงสาเหตุที่พระเจ้าถังเสวียนจงไม่ได้เสด็จมา

เกาลี่ซื่อทูลเหมยเฟยว่า "ตั้งแต่ฝ่าบาททรงได้นาง(หยางอี้หวน) มาอยู่ที่ตำหนักหนานกงก็ทรงเกษมสำราญยิ่งนัก แต่งตั้งนางเป็นกุ้ยเฟยมีพระราชพิธีสถาปนาเอิกเกริกด้อยกว่าฮองเฮาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เรื่องใหญ่ขนาดนี้พระนางไม่ทราบเลยหรือพระเจ้าค่ะ"

เมื่อรู้ถึงสาเหตุที่พระสวามีไม่ได้เสด็จมาหา เหมยเฟยโบกมือให้เกาลี่ซื่อออกไป พอเกาลี่ซื่อลับตาน้ำตาเหมยเฟยก็ร่วงเผาะ แม้จะทำใจไว้แล้วเรื่องที่ต้องแบ่งพระสวามีร่วมกันใช้กับสนมนางในคนอื่น แต่ไม่มีครั้งใดที่พระเจ้าถังเสวียนจงมีสนมคนใหม่แล้วลืมนางเช่นนี้

หยางกุ้ยเฟยมีรูปโฉมงดงาม รูปร่างอวบอัด ผิวพรรณอ่อนละมุน เชี่ยวชาญการแต่งจริตยวนยั่ว พระเจ้าถังเสวียนจงลุ่มหลงนางถึงขั้นไม่ยอมห่างจากนางแม้แต่วันเดียว

บรรดาสนมนางในต่าง ๆ ไม่เป็นที่โปรดปรานของพระเจ้าถังเสวียนจงอีกต่อไป แม้กระทั่งเหมยเฟย

เหมยเฟยถูกย้ายไปอยู่ตำหนักใต้ วัน ๆ ได้แต่อ่านบทกวี เขียนอักษรและภาพวาด ใช้ชีวิตอยู่อย่างเงียบเหงา

พระเจ้าถังเสวียนจงเคยส่งเพชรพลอยที่ต่างแคว้นถวายเป็นบรรณาการไปพระราชทานให้เหมยเฟย นางถวายคืนพร้อมบทกวีว่า

"คิ้วรูปใบกุ้ยทั้งคู่มิได้เขียนมานานแล้ว

เหลือแต่เครื่องประดับชำรุดและผ้าแพรซับน้ำตา

ประตูยาวหมดเวลาที่จะต้องล้างหน้าหวีผม

ไยต้องใช้เพชรพลอยมาปลอบความวังเวง"

เมื่ออันลู่ซานก่อกบฏพระเจ้าถังเสวียนจงพาหยางกุ้ยเฟยหนีไปเสฉวน ส่วนเหมยเฟยถูกทิ้งไว้ในพระราชวัง หยางฟุ้ยเฟยถูกบังคับให้ฆ่าตัวตายที่เนินหม่าเวยปอ ส่วนชะตากรรมของเหมยเฟยกลับไม่มีผู้ใดรู้

เมื่อปราบกบฎสำเร็จพระเจ้าถังเสวียนจงสละราชย์สมบัติให้กับพระโอรส พระองค์เลื่อนขึ้นเป็น "ไท่ซ่างหวง" (พระเจ้าหลวง) ความรุ่งเรืองในอดีตเหลือไว้เพียงความทรงจำ ถังเสวียนจงว้าเหว่พระทัย พลันคิดถึงเหมเฟยขึ้นมาจึงส่งคนไปเสาะหานาง แต่ไม่ว่าจะไปหาที่ใดก็ไม่พบ

ถังเสวียนจงจึงส่งคนไปปิดประกาศตามหานางทั่วทุกสารทิศ แต่ก็มิเคยได้ข่าวคราวของนาง

ด้วยความคนึงหานางถังเสวียนจงโปรดให้ช่างวาดรูปเหมยเฟยขึ้นมา แล้วทรงนิพนธ์บทกวีไว้บนภาพว่า

"เสียดายครั้งนงคราญได้ปรนนิบัติบัลลังก์ม่วง
สีตะกั่วท่าทางอ่อนโรย ยังเห็นแววไร้เดียงสา
แพรพรรณขาวในภาพ แม้เหมือนเมื่อวันก่อน
แต่เหตุใดตางามคู่นั้น มิได้ชำเลืองมา"

* ตำแหน่งพระชายา(ซื่อฟูเหริน)ในราชวงศ์ถัง

มีทั้งหมด 4 ตำแหน่ง โดยกำหนดตำแหน่งละ 1 คน คือ

ตำแหน่งพระชายาลำดับที่ 1 กุ้ยเฟย

ตำแหน่งพระชายาลำดับที่ 2 ซูเฟย

ตำแหน่งพระชายาลำดับที่ 3 เต๋อเฟย

ตำแหน่งพระชายาลำดับที่ 4 เสียนเฟย      

ซ้ำขออภัยค่ะ