น่ารักที่สุด...คุณพ่อบนดอย พานางฟ้าตัวน้อยวัย 6 ขวบไปเที่ยวทะเล

สวัสดีครับ

บางที..วันเกิดของเด็กผู้หญิงคนนึง มีก็ทำให้ชีวิตที่มีกันสองคน "กระชุ่มกระชวย" ขึ้นมาได้อย่างน่าอัศจรรย์

..

28 กันยายน 2552 เด็กผู้หญิงคนนึงได้ลืมตาดูโลกที่สดใสใบนี้ ตอนนั้นเราสองคนอยู่บนดอย ในจังหวัดแห่งหนึ่งทางภาคเหนือของเมืองไทย

3 ปีหลังเธอเกิด เราไม่ค่อยได้มีโอกาสไปทะเลกันบ่อยนัก เนื่องจากหลายๆอย่างไม่เอื้ออำนวยมากนัก รวมถึงระยะทางจากบ้านเราบนดอยกว่าจะมาถึงทะเลที่ใกล้ที่สุดก็เกิน 1000 กิโลเมตร

3 ปีหลังนี้ เราสองคนได้มาอยู่เมืองบางกอก ทำให้เราได้มีโอกาสไป "ทะเล" กันได้บ่อยมากขึ้น .. ปีนี้ วันเกิดเธอครบรอบ 6 ขวบ เราสองคนวางแผนกันตั้งแต่ต้นปีว่าเราจะไปทะเลอันดามันกัน เราสองคนจัดแจงเรื่องตั๋ว เรื่องที่พักกันล่วงหน้าตั้งแต่ต้นปี … ดูเธอตื้นเต้นกับการเดินทางครั้งนี้มาก

ป่ะ..ผมและลูกสาวอยากชวนอาๆ ลุงๆ ป้าๆ ที่ pantip เริ่มออกเดินทางไป " ก ร ะ บี่ " พร้อมๆกับ " น า ง ฟ้ า " ตัวน้อยๆของผมกันครับ

28/9/58 เราสองคนออกเดินทางจากบางใหญ่ไปสนามบินดอนเมืองด้วยรถแท๊กซี่ ตั้งแต่ใส่บาตรที่ตลาดแถวบ้านเสร็จ วันนี้เป็นวันเกิดเธอ อยากให้เธอได้ใส่บาตร . . เราสองคนพ่อลูกไม่ค่อยมีความสัมพันธ์อะไรกับศาสนามากนัก 6 ปีที่ผ่านมาเราสองคนใส่บาตรกันไม่เกิน 3 ครั้ง .. แต่เธอชอบเข้าวัดไหว้พระนะ

บ้านเราอยู่ลึกในซอยเปลี่ยว ผมพยายามจะเปิด application เพื่อที่จะเรืยกรถพรีอุสมารับ แต่ดูแล้วกว่าเค้าจะมารับเราไปส่งดอนเมืองก็คงตกเครื่องบินแน่ .. ป่ะ เราเดินจูงมือกันออกไปปากซอย ได้แท๊กซี่ใจดีคันนึง...

"อาสะดวกไปส่งหนูกับพ่อที่ดอนเมืองมั้ยค่ะ" เธอถามอาคนขับรถแท๊กซี่

เธอเป็นเด็กที่สนใจข่าวสาร เธอรู้ว่าแท๊กซี่บ้านเราไม่ค่อยรับผู้โดยสาร .. เธอเคยถามผมว่า "ทำไมแท๊กซี่ไม่ยอมรับคน?" .. ผมตอบเธอไม่ได้ !!!!

เราสองคนมาถึงดอนเมืองก่อนเวลาเครื่องออกประมาณ 1 ชั่วโมง ด้วยค่าโดยสาร 300 บาท โชคดีที่วันนี้รถไม่ติดเท่าไหร่

เราเดินทางด้วย airasia ที่จองไว้ตั้งแต่ต้นปี ในราคาไปกลับสองคนพ่อลูก ไม่ถึง 1500 บาท เครื่องออก 9.05 ออกตรงเวลาแป๊ะ

 

 

 

บนฟ้า . . "เธอเป็นนางฟ้า"

จริงๆเธอเป็นนางฟ้าสำหรับผมตลอดเวลาอยู่แล้ว แต่เธอมักจะบอกผมเสมอๆว่าอยากขึ้นเครื่องบิน เธอจะได้เป็นนางฟ้าตัวจริงซะที "นางฟ้าต้องอยู่บนฟ้า" เธอว่างั้น..

เราสองคนเดินทางกันแบบประหยัด แต่ก็ออกตังค์เองนะครับ ไม่ได้ขอใคร !!!

นี่เป็นครั้งแรที่เราขึ้นเครื่องบินแล้วเห็นทะเล ดูเธอตื้นเต้นกับทะเลเบื้องล่างมาก .. ทุกครั้งที่เรามีโอกาสได้นั่งเครื่องบิน ข้างล่างจะเป็นภูเขาซะทั้งหมด

10 โมงกว่า เราเดินทางถึงกระบี่ ยื่นงงกันอยู่พักนึงว่าจะเอายังงัยต่อดี เราคุยกันว่าตกลงเราจะเช่ารถสักวันนึงเพื่อที่จะเที่ยวรอบๆกระบี่ก่อน

ได้รถของ บ.กานต์ ในราคา 900 บาทต่อวัน … มุ่งหน้าสู่สระมรกตก่อนเลย

มรกต = สีเขียว … อธิบายกันอยู่ตลอดทางที่เดินเข้าไปยังสระมรกต ผมก็กลัวนะว่าถ้ามันไม่เป็นสีเขียว เธอจะหาว่าผมโกหกเธอเหมื่อครั้งที่ผ่านๆมาอีก

โชคดียังเข้าข้างผมอยู่บ้าง น้ำวันนั้นเป็นสีเขียวแต่ก็ยังมีอมสีฟ้าๆอยู่นิดนึง .. เธอไม่ได้ว่าอะไรผม

ตลอดทางเราเจอเหล่าบรรดา "เจ๊กเกอร์" เดินสวนออกมามากมาย ในใจผมก็ยังนึกว่า "จะสนุกมั้ยเนี้ยะ" … พอดีเราสองคนมีความทรงจำสีจางๆที่ไม่ค่อยดีกับนักท่องเที่ยวเจ๊กเกอร์อยู่บ้าง เลยเกิดอาการกลัว

วันนั้นคนน้อย สระมีคนอยู่ไม่มาก อาจเป็นเพราะเรามาถึงกันบ่ายมากแล้ว ขับรถหลงไปเกือบถึงตรัง กว่าจะย้อนกลับมาได้เสียเวลาและน้ำมันไปมากอยู่ .. GPS ในมือถือก็เชื่อถือได้ซะด้วยสิ 55

  

 

ออกจากสระมรกต ว่าจะไปน้ำตกร้อน แต่ฝนทำท่าจะตกก็เลยเปลี่ยนเป็นมุ่งหน้าสู่อ่าวนาง ก่อนเข้าัที่พักแวะไป "สุสานหอย" นิดนึง

บอกเธอว่า "สุสาน" ดูเธอกลัว ก็ต้องมานั่งอธิบายกันอยู่ว่าสุสานในที่นี้มันคืออะไร มันไม่มีผี … เธอถึงจะยอมไป

ค่อนข้างผิดหวังกับที่ตรงนี้นิดนึง ไม่ค่อยมีอะไรน่าตื่นตาตื่นใจสักเท่าไหร่

แต่ก็นะ มาแล้ว เข้าไปเดินเล่นสักหน่อย..

 

เข้าที่พักเกือบ 6 โมงเย็น 3 คืนเรานอนกันที่ ibis style อ่าวนาง ซื้อมาตอนงานเที่ยวไทย คืนละพันถ้วน

ห้องโอเค แคบไปนิด แต่ของครบ ทำเลดี สะอาด .. ถือว่าผ่านสำหรับราคานี้

4 ปีแล้วที่มีกันสองคน ฉลองวันเกิดกันสองคน .. บางที .. มันก็รู้สึกน้อยใจและสงสารเธอนะที่เธอไม่มีครอบครัวครบอย่างเด็กคนอื่นเขา

ก็พยายามสอน พยายามบอกเธอว่ามีพ่อคนเดียวก็พอ พ่อเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของหนูได้ .. อย่างที่เคยเล่าให้ฟัง ใครต่อใครถามเธอเสมอว่า "แม่ไม่มาเหรอ แม่ไปไหน" คำตอบจากเธอต่อผู้คนเหล่านั้นก็ยังคงเป็นเหมือนเดิมเสมอ "หนูไม่มีแม่ หนูมีพ่อคนเดียว..ก็พอแล้วค่ะ"

ชีวิตมันก็ต้องดำเนินต่อไป การขาด "แม่" สำหรับเราสองคนมันไม่ไใช่เรื่องใหญ่ เราสองคนยอมรับมันและยิ้มกับกับสิ่งที่เราเป็นเสมอ เราสองคนดูแลกันและกันไม่ให้ต่างฝ่ายต่างรู้สึกว่า "ขาด" … เราดูแลหัวใจกันและกันเสมอ..ตลอดเวลา

ผมจะ 40 ในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า เธอ 6 ขวบ .. มันไม่ใช่เรื่องแปลกที่คนสองวัยจะดูแลกันและกัน เราไม่เคยมีความลับต่อกัน มีอะไรเราก็ปรึกษากันเสมอ .. ผมเชื่อว่าสิ่งที่เรากระทำซึ่งกันและกันมันเป็นสิ่งที่สร้าง "ความเข้มแข็ง" ให้ทั้งกับผมและตัวเธอ

คืนนี้..วันเกิดเธอ เราซื้อเค้กที่ 7-11 ไปเป่าฉลองวันเกิดกันที่ร้านกาแฟเล็กๆหน้าอ่าวนาง มีพนักงานน่ารักและลูกค้าอีก 3 คนที่ร้านมาร่วมร้องเพลง happy birthday ให้เรา .. แค่นี้ก็พอ .. สุขพอแล้ว

พ่อรักหนูนะ dana phasabute

ก่อนกลับเข้าที่พักหลังจากเป่าเค้กเสร็จ .. ของขวัญที่เธอจากผมคือ "การถักเปีย"

นานมาแล้วผมเคยผมยาวและไว้เดดร๊อค คาดว่าเธอคงชอบและอยากทำอย่างผมบ้าง แต่เดดร๊อคคงแรงไปสำหรับเด็ก 6 ขวบซึ้งยังต้องไปโรงเรียน

เอาเป็นว่าถักเปียน้อยรอบหัวก็พอนะ นั่งรออยู่ชั่วโมงนึง....

ผลออกมาเป็นไปตามรูป...

29/9/58

เช้าวันถัดมา เราซื้อทัวส์ไปพีพี จากร้านข้างทางริมอ่าวนางในราคาผู้ใหญ่ 800 บาทเด็กฟรี มีรถมารับเราประมาณ 8.00 ที่โรงแรม

กิจกรรมส่วนใหญ่ของนักท่องเที่ยวที่มาที่นี้คือไปเที่ยวตามเกาะต่างๆ เราเลือกวันแรกเป็นที่ เกาะพีพีก่อน .. ไม่มีเหตุผลส่วนตัวอะไรเลย ก็แค่อยากไป ชีวิตเราเดินกันช้าๆอยู่แล้ว ไม่มีกฏเกณฑ์ ไม่มีแบบแผน ไม่มีข้อ 1 ข้อ 2 อะไรมาบีบบังคับตัวเราเองมากเกินไป

เช้านี้เรื่อออกประมาณ 9.00 เรื่องแต่ละลำก็มุ่งหน้าไปยังเกาะต่างๆ ลำที่ออกใกล้ๆกัน ไปทางเดียวกันก็จะเจอกันทั้งวัน

ถนนเลียบอ่าวนาง รถรับนั่งท่องเที่ยวทุกคันมุ่งหน้าสู่ท่าเรือที่หาดนพรัตน์ธารา



เรือจะมีทั้งหางยาวและสปีดโบ๊ท สำหรับเกาะพีพีจะเป็นสปีดโบ๊ท เนื่องจากระยะทางค่อนข้างไกล วันนี้คลืนมีพอสมควร ระหว่างทางเครื่องในมารวมกันเพราะแรงกระแทกของเรืออยู่บ่อยครั้ง







เกาะแรกที่เรือแวะน่าจะเป็น "เกาะไม่ไผ่" .. ถ้าจำไม่ผิด หาดกว้าง สวย ทรายขาว

สาวอเมริกาใส่บิกินี่ที่เพิ่งซื้อกันสดๆร้อนเมื่อคืน เดินนวยนาดอวดเรือนร่างวัย 6 ขวบ .. ไปทั่วหาดพร้อมกับทรงผม "เรกเก้" ของเธอ..

ส่วนผมหนะเหรอ..เดินตามถ่ายรูปเธอไปสิครับ รออะไร!!

ที่ต่อไป เกาะอะไรอีก 2 เกาะไม่รู้ จำชื่อไม่ได้จริงๆ แต่อ่าวมาหยาไม่ได้ไป คลืนลมแรง ทัวส์เลยเข้าไปที่มาหยาไม่ได้ เสียดาย

วันแรกผ่านไปแบบไม่ประทับเท่าที่ควรเนื่องจากสภาพลมฟ้าอากาศ

ดำน้ำ เธอกล้าลงแค่ไปลอยคอในทะเล ยังใช้สน๊อกเกิลไม่เป็น

ระหว่างเที่ยววันนี้ ได้พบเจอเหล่าบรรดาเจ๊กเกอร์แสดงสัญชาติญาณของเค้าออกมามากมาย ผมกับเธอก็ได้แต่พยายามจะเลี่ยง

หนักสุดคือตอนทานข้าวกลางวันบนพีพี มือผมถือทัพพีตักอาหารอยู่ กำลังตักเลย มีป้าเจ๊กเกอร์คนนึงคว้าทัพพีจากมือผมไป!!!!!

….อึ้งไป 10 วินาที






สี่โมงเย็นกลับจากเกาะ รถพามาส่งที่ที่พัก ขึ้นห้องมาอาบน้ำพักผ่อนสักพัก

หกโมงเย็นนั่งรถของโรงแรมที่มีบริการฟรีไปส่งที่หน้าอ่าวนาง เดินเล่นดูร้านค้า ดูผู้คน และหาอะไรกินกัน

ตอนเย็นๆจะมีนักท่องเที่ยวมานั่งเล่นเดินเล่นริมอ่าวเยอะมาก 80% เป็นชาวจีน อีก 20 เป็นฝรั่งและแขก
เดินเล่นมาเรื่อยๆ พยายามมองหาร้านอาหารราคาธรรมดา แต่..ไม่มีเลย งั้นเอาราคานักท่องเที่ยวก็ได้ ..

อ่าวนางคริฟบีช บุพเฟ่หัวละ 390 เด็กฟรี กุ้ง หอย ปู ปลา ครบ … รู้สึกคุ้มค่าคุ้มราคา ดีดี ชอบชอบ



30/9/58

เช้าวันนี้เรามีโปรแกรมไปเกาะห้องกันครับ ค่าทัวส์เท่ากับไปพีพี 800 บาท เด็กฟรีเช่นเดิม

อาหารเช้าของที่พักก็ธรรมดา ไม่มีอะไรพิเศษ แต่ที่แตกต่างเห็นว่าเป็นปริมาณครับ แต่ละอย่างค่อนข้างเยอะ .. ยังเช้าอยู่ ผมกับเธอทานกันได้นิดเดียว

รถของทัวส์มารับ 8.15 ไปที่ท่าเรือที่เดิม แต่วันนี้เป็นทัวส์ของอีก บ.นึง ดูมีกฏระเบียบเข้มกว่าเมื่อวานที่ไปพีพี

วันนี้อากาศดี ฟ้าสวย แบตกล้องชาร์ตมาเต็ม .. หวังว่าคงสนุก

วันนี้รอเรือค่อนข้างนาน คนเยอะด้วย เสียเวลาจัดระเบียบกันค่อนข้างนาน กว่าเรือจะออกก็ถ่ายรูปเล่นกันไป

ปล.เจ๊กเกอร์เต็มลำ...




เช่นเดิม...เกาะแรก จำชื่อเกาะไม่ได้!!!

หาดลึกไปหน่อย คนเยอะ แต่ก็พอได้ แอบเดินหนีไปเล่นน้ำไกลคนหน่อย น้ำนิ่งๆ มีร่มไม้ สบายไป

วิวระหว่างทางวันนี้สวยมาก ..










ไฮไลท์อีกที่ของวันนี้ครับ "ลากูน" เป็นคล้ายๆทะเลปิด มีทางเข้าแคบๆ เรือพอสวนกันได้ เข้าไปวนเล่น 1 รอบ บางลำก็จอดให้นักท่องเที่ยวกระโดดน้ำเล่น น้ำนิ่งมาก








ที่พักทานข้าวของวันนี้ครับ เกาะอะไรสักอย่าง จำชื่อไม่ได้อีกเช่นเคย

เป็นหาดเล็กๆ มีคนเฝ้าอยู่ เห็นมีเต้นท์อยู่สองสามหลัง อาหารก็เป็นอาหารกล่องมาจากบนฝั่ง พอทานได้

ตรงนี้เล่นน้ำสนุกครับ ทรายนุ่มเท้า ไม่มีคลืน แต่แอบสกปรกนิดนึง อาจเป็นเพราะเป็นอ่าวค่อนข้างปิด น้ำเลยไม่ไหลวนมากนัก

กิจกรรมหนึ่งที่ถึงกับต้องต่อคิวเล่นเลย "นั่งชิงช้า" … สาวๆจีนชอบกันมาก








การมีกันแค่สองคน ไปไหนมาไหนด้วยกัน บางทีมันทำให้เธอเล่นกับผมแบบที่เด็ก 6 ขวบเล่นกัน .. เธอก็ยังเป็นเด็กหกขวบ ยังอยากเล่นสนุก ยังมีความคิดแบบเด็กหกขวบอยู่ ซึ่งบางทีการที่คนภายนอกมองเข้ามายังเราสองคน อาจจะมองว่าเธอเก่ง เธอเข้มแข็ง...แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่เลย

เธอยังเป็นเด็ก ผมเองต่างหากที่ต้องลดอายุลงไปเล่นกับเธอในตอนที่เธออยากเป็นเด็กหกขวบ มันก็สนุกดีนะครับ เราเข้าใจกันและกัน เธอรู้ว่าผมเป็นผู้ใหญ่ บางเรื่องเธอก็ให้ผมตัดสินใจ .. แต่บางเรื่องเธอก็จะไม่ยอมเลยที่จะให้ผมตัดสินใจคนเดียว เธอว่า "หนูต้องช่วยพ่อคิด บางอย่างพ่อก็ไม่เข้าใจเด็กหรอก"

และ…ผมต้องยอมเธอ



เธอร้องบอกผมว่าทรายดูเท้าเธอลงไป ให้ผมช่วยดึงเธอขึ้นมาหน่อย



อาเรกเก้สองคนที่เจอที่อ่าวนาง วันนี้มาเจอกันที่เกาะ อาเป็นไกด์ของเรือหางยาว

เธอว่า "โตขึ้นหนูจะเป็นแบบอาสองคนนี้บ้าง" …. !!!!

"อาสองคนนี้เป็นไอดอลของเธอ"

กาะสุดท้ายสำหรับวันนี้หครับ ทัวส์บอกให้อยู่เกาะนี้ 2 ชั่วโมง หาดทรายยาวมากครับ น้ำใส เล่นน้ำสนุกเลย

กลับขึ้นฝั่งมาประมาณ 15.00 มาถึงที่พักก็พักผ่อนกันเล็กน้อย เล่นน้ำ ตากแดดกันสองวันติด กลัวเธอจะป่วย วันนี้เลยหาอะไรทานกันใกล้โรงแรม

กลับมาจากทานข้าวก็ออกกำลังกันนิดหน่อย...







วันสุดท้าย....

ชีวิตสบายๆไม่ได้เร่งรีบอะไรมากมายเหมือนทุกวันที่ต้องไปตอกบัตรเที่ยว วันนี้นอนตื่นกันสายๆ ทานข้าว เก็บของที่กระจายเกลื่อนอยู่เต็มห้อง

เดินทางด้วยชัตเตอร์บัสสู่สนามบินกระบี่ ในราคา 150 บาท เด็กฟรีเช่นเดิม...

ชุดหมด เอามาไม่พอ ใส่ชุดเดิมไปก่อนนะลูกนะ … พ่อก็เช่นกัน








สุดท้าย…การเดินทางของเราก็ได้จบลงอีกครั้งหนึ่ง 

มันไม่ง่ายและก็ไม่ยากหรอกหากคุณๆจะต้องเดินทางกับเด็กกันสองคนเพียงลำพัง ผมเดินทางกันสองคนทุกครั้ง ก็ "เรา" มีกันแค่สองคนนี่เนอะ

เคยนะ...เคยพยายามที่จะเดินทางมากกว่าสองคน ลองแล้ว แต่มันก็ไม่ใช่ .. มันไม่ใช่ทั้งสำหรับผม และสำหรับน้อง .. ไม่ใช้ว่าบุคคลที่สามไม่ดีพอนะ … เค้าดี ดีมากๆด้วย ดีสำหรับทุกคนเลยหละ

แต่…เค้ายังจับมืออีกข้างที่ว่างของน้อง "ไม่แน่นพอ"

มีคนหลายคนถามว่า ทำไมผมไม่มีรักครั้งใหม่ รักใครสักคนที่สามารถมาจับมือของน้องอีกข้างแล้วเดินไปด้วยกันได้ … ผมคิดว่าถ้าผมตอบไป คำตอบของผมคงไม่พอ คงต้องถามน้องด้วย … ว่าเค้าอยากจับมือใครหรือไม่

น้องไม่ได้ปิดกั้น เราคุยกันเรื่องนี้บ่อยๆ ผมถามน้องเสมอว่า ถ้าพ่อมีแฟนหนูจะว่าอะไรมั้ย?

เธอตอบผมเสมอว่า " ก็แล้วแต่พ่อ แต่เค้าต้องรักพ่อให้เท่าหนูรักพ่อนะ "

..

มีกันแค่นี้แหละ...พอแล้ว หนูว่างั้นมั้ย?

รักหนูนะ dana phasabute

..

ขอบคุณที่ติดตาม

สวัสดีครับ / สวัสดีค่ะ

มันไม่ง่ายและก็ไม่ยากหรอกหากคุณๆจะต้องเดินทางกับเด็กกันสองคนเพียงลำพัง ผมเดินทางกันสองคนทุกครั้ง

ก็ "เรา" มีกันแค่สองคนนี่เนอะ