จากพ่อค้าขายยา มาเป็นโจรสลัดโซมาเลีย ผมทำไปเพื่อ....
เมื่อสิบเก้าปีที่แล้ว ผมเป็นลูกน้องเครือข่ายยาเสพย์ติดข้ามชาติ เป็น Top five agency ของอเมริกา ผมดำรงตำแหน่งหัวหน้าทีมขนยาในรัฐนิวเม็กซิโก ในปีนั้นสันติบาลทำงานหนักมาก ทำให้ยอดขายของแก๊งค์ตกต่ำ หลังจากนั้นผมได้รับแรงกดดันจาก Regional office แบบวันเว้นวัน สุดท้าย CFO ของบริษัทแม่จาก Columbia บินมาปิดประตูกระทืบพวกเรา
ผมเดินออกมาจากห้องมืด ตัดสินใจว่าผมลาออกจากแก๊งค์นี้แน่นอน โดยยังไม่รู้ว่าจะไปทำอะไร
ในสองอาทิตย์แรก ผมสับสนว่าจะเอาอย่างไรดีกับชีวิต ตอนนั้นทางเลือกของชีวิตใหม่มีอยู่สามทางเลือก
1. เปลี่ยนงานไปทำงานที่เครือข่ายยาเสพย์ติดข้ามชาติแก๊งค์อื่น
2. หาขโมยรถตู้สักคันมาขายไก่ทอดแบบ Food Truck
3. จัดตั้งแก๊งค์ขายยาของตัวเอง
ทั้งสามทางเลือกมีข้อดีและข้อเสีย ในสองอาทิตย์แรกสมองวนเวียนคิดอยู่ในเขาวงกต และตัดสินใจไม่ได้ ทำให้ความเครียดจับสมอง
สุดท้าย ผมถามตัวเอง ด้วยคำถามสั้น ๆ เพียงคำถามเดียวว่า "ผมต้องการอะไรจากการเปลี่ยนงานครั้งนี้"
คำตอบมาทันที "เงิน"
และคำคำนี้ทำให้ผมกล้าฟังธงที่จะเป็นโจรสลัด ยอมทิ้งตำแหน่งหัวหน้าทีมขนยาประจำรัฐ และบินไปเข้าร่วมกับกลุ่มโจรสลัดโซมาเลีย
เป็นเรื่องเหลือเชื่อแค่คำคำเดียว คำว่า "เงิน" ทำให้ผมสร้างบริษัทจากเสื่อผืนหมอนใบ แล้ววันนี้มีเรืออยู่ในมือถึงสิบสามลำ
และนี่เป็นสาเหตุที่ผมเขียนหนังสือเล่มใหม่ชื่อ "ความสด" ที่แนะนำขั้นตอนทุกอย่าง ตั้งแต่เริ่มหัดขโมยของในมินิมาร์ท ไปจนถึงวิธีการบุกปล้นเรือบรรทุกสินค้า
ข้อเตือนสติ การตามหา "ความสด" ไม่ได้ใช้ความเก่งหรือเงินทุน แต่ต้องใช้ "ความกล้าและไม่กลัวกล้องวงจรปิด" ครับ
All we need is Cocaine.