ซาลาเปาในกล่องวิเศษ..สอนใจ

 

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีครอบครัวหนึ่งฐานะยากจนมาก แต่ละวันไม่มีอาหารเพียงพอให้ทุกคนรับประทาน ต้องทนอดมื้อกินมื้อตามยถากรรม แต่กระนั้นทุกคนในครอบครัวก็ไม่เคยประกอบพฤติกรรมไม่สุจริต พวกเขายอมสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเองและมักปฏิบัติธรรมสวดมนต์ก่อนนอน รวมทั้งนั่งสมาธิเป็นประจำทุกวัน โดยพ่อแม่ของครอบครัวนี้จะอธิษฐานต่อสิ่งศักดิ์สิทธ์เพื่อขอเพียงให้ลูกๆ ของพวกเขามีอาหารรับประทานพออิ่มท้องไปวันๆ เท่านั้น

 

วันหนึ่งขนะที่ทุกคนในครอบครัวกำลังสวดมนต์กันอยู่นั้น พลันก็เกิดเหตุการณ์มหัศจรรย์ขึ้น ทูตสวรรค์องค์หนึ่งก็ปรากฎกายต่อหน้าพวกเขาและมอบกล่องวิเศษกล่องหนึ่งให้แก่ผู้เป็นพ่อ พร้อมกับบอกว่า

 

“นี่คือกล่องวิเศษ ในกลองนี้มีซาลาเปาอยู่สองลูกให้พวกเจ้า แต่มีข้อแม้ว่าพวกเจ้าต้องหยิบกินวันละลูกเท่านั้น ส่วนอีกลูกหนึ่งก็อยู่ในกล่องเช่นเดิม ถ้าทำดังนี้พวกเจ้าจะไม่มีวันอดและมีซาลาเปากินไปตลอดชีวิต”
กล่าวจบ ทูตสวรรค์ก็หายวับไป

 

ดังนั้นผู้เป็นพ่อจึงเปิดกล่องวิเศษออกและปฏิบัติตามคำของทูตสรรค์อย่างเคร่งครัด โดยเขาหยิบซาลาเลาออกมาจากกล่องวิเศษเพียงลูกเดียวเท่านั้น แล้วแบ่งให้ทุกคนในครอบครัวรับประทาน ซาลาเปาในกล่องวิเศษนี้รสชาติเลิศรถยิ่งนัก และน่าแปลกที่ทุกคนแม้ได้รับประทานคนละนิดละหน่อย แต่แค่นั้นก็ทำให้พวกเขาอิ่มท้องได้ตลอดทั้งวัน
วันรุ่งขึ้นผู้เป็นพ่อก็เปิดกล่องวิเศษเพื่อนกินซาลาเปาอีก ปรากฏว่ามีซาลาเปาสองลูกเท่ากับเมื่อวาน เขาจึงหยิบซาลาเปาลูกหนึ่งมาแบ่งให้ทุกคนในครอบครัวรับประทาน และปิดฝากล่องวิเศษลง โดยไม่แตะต้องซาลาเปาอีกลูกเช่นเดิม

 

วันถัดมาซาวาเปาก็เพิ่มมาอีกลูกเช่นเดิม ผู้เป็นพ่อก็ทำทุกอย่างเหมือนเดิม เป็นเช่นนี้ไปทุกวัน ทำให้ครอบนี้แม้จะไม่ได้ร่ำรวยขึ้น แต่ทุกๆคนก็ได้กินอิ่มท้องแลดูอ้วนท้วนสมบูรณ์ขึ้น จนเป็นที่สงสัยของชายเพื่อนบ้าน

 

ชายเพื่อนบ้านเฝ้าสังเกตครอบครัวยากจนอยู่นาน ก็ไม่เห็นว่าครอบครัวนี้มีทรัพย์สินอะไรที่น่าจะทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ดีขึ้น แต่คนในบ้านกลับดูสมบูรณ์พูนสุขอย่างผิดหูผิดตา ในที่สุดเมื่อเก็บความสงสัยไว้ไม่ไหว ชายเพื่อนบ้านจึงไปสอบถามจากภรรยาของชายยากจนว่า

 

“ขอโทษเถอะพี่สาว ระยะหลังมานี้ข้าสังเกตเห็นว่าครอบครัวของท่านดูมีความสุขขึ้น และเด็กๆก็ไม่ร้องไห้เพราะความหิวโหยเหมือนแต่ก่อน แต่กลับออกมาวิ่งเล่นอย่างร่าเริงและดูอ้วนท้วนขึ้นทุกวัน ไม่ทราบว่าพวกท่านได้ไปประกอบอาชีพอะไรมาหรือ จึงทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ดีขึ้นเช่นนี้”

 

ด้วยความที่ครอบครัวนี้ปฏิบัติตนในศีลธรรมอันดีมาโดยตลอด ภรรยาชายยากจนจึงกล่าวตอบเพื่อนบ้านอย่างไม่โกหกว่าปิดบังว่า

 

“พวกเราหาได้ร่ำรวยเงินทองและยังคงยากจนอยู่เช่นเดิม เพียงแต่บ้านของเราได้รับความเมตตาจากทูตสวรรค์ โดยท่านได้มอบกล่องวิเศษให้แก่บ้านเรา ในกล่องใบนั้นมีซาลาเปาอยู่สองอยู่ และเราจะหยิบมากินได้เพียงวันละหนึ่งลูกเท่านั้น”

 

“วันละหนึ่งลูก!” ชายข้างบ้านร้องลั่น “แค่นั้นจะพอหรือ ในเมื่อบ้านของท่านมีคนอยู่ตั้งหลายคน”

 

“พอสิ แค่ซาลาเปาหนึ่งลูกนั้นก็ทำให้พวกเราอิ่มท้องและมีแรงทำงานไปตลอดทั้งวัน แต่เราต้องหยิบมากินวันละหนึ่งลูกนะ แล้ววันต่อไปซาลาเปาก็จะเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งลูกเป็นเช่นนี้เรื่อยไปไม่มีวันหมด”ภรรยาชายยากจนบอกเล่าอย่างพาซื่อโดยไม่ได้สังเกตเห็นความละโมบที่ฉายอยู่ในแววตาของชายข้างบ้านเลย

 

หลังจากวันนั้นกล่องวิเศษก็หายไปจากบ้านของครอบครัวยากจน ทุกคนในครอบครัวเสียใจมากแต่ก็ไม่รู้จะตามเอาคืนจากที่ไหน พวกเขาจึงต้องทำใจยอมรับความอดอยากด้วยการสวดมนต์อธิษฐานขอให้มีอาหารประทังชีวิตอีกเช่นเดิม
ผ่านไปหลายวันทูตสวรรค์ปรากฎกายอีกครั้ง พร้อมถามว่า

 

“เราให้กล่องวิเศษพวกเจ้าไปแล้ว ทำไมยังอดอยากกันอีก หรือพวกเจ้าไม่ทำตามที่เราบอก”

 

ชายผู้เป็นพ่อรีบตอบทูตสวรรค์ว่า
“ข้าแต่ทูตสวรรค์ พวกเราไม่กล้าฝืนค่ำสั่งท่านหรอกขอรับ เพียงแต่ที่พวกเราต้องกลับมาอดอยากเช่นเดิม ก็เพราะมีขโมยมาขโมยกล่องวิเศษที่ท่านมอบให้พวกเราไปน่ะขอรับ”
ทูตสวรรค์นิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้นว่า

 

“เอาอย่างนี้ เราจะมอบกล่องวิเศษให้เจ้าอีกหนึ่งใบ ทุกวันให้พวกเจ้าปิดประตูหน้าต่างทุกบานในบ้านให้หมด พร้อมกับลงกล่อนให่แน่นหนา แต่ห้ามเปิดกล่องวิเศษใบนี้เด็ดขาดจนกว่าจะล่วงเข้าวันที่เจ็ด”

 

แล้วทูตสวรรค์ก็มอบกล่องวิเศษใบใหม่ให้แกครอบครัวยากจนแล้วหายวับไป
ครอบครัวยากจนทำตามคำบอกของทูตสวรรค์อย่างเคร่งครัด จนชายข้างบ้านรู้สึกผิดสังเกตุอีก เขาจึงตะล่อมถามภรรยาแสนซื่อของชายยากจนอีกครั้ง

 

“ระยะห้าหกวันมานี้ ข้าสังเกตว่าบ้านท่านไม่ค่อยเปิดประตูหน้าต่างเลยนะ พวกท่านทำอะไรกันอยู่ในนั้นหรือ จึงต้องการความมิดชิดถึงเพียงนั้น”

 

ภรรยาชายยากจนก็ตอบโดยไม่ปกปิดอีกเช่นเคยว่า
“กล่องซาลาเปาวิเศษของเราถูกขโมยไป ทูตสวรรค์จึงมอบกล่องวิเศษใบใหม่ให้แก่ครอบครัวของเรา แต่พวกข้าก็ยังไม่รู้หรอกนะว่าข้างในเป็นอะไร เพราะทูตสวรรค์บังคับให้เราปิดประตูหน้าต่างและลงกลอนให้แน่นหนาไปจนถึงวันที่เจ็ดจึงจะเปิดกล่องดูได้ว่ามีสิ่งใดอยู่ในนั้น แต่พรุ่งนี้ก็จะครบเจ็ดวันแล้วล่ะ”

 

ได้ฟังดังนั้นความละโมบก็กระโจนเข้าครอบงำจิตใจชายข้างบ้านอีก
“กล่องใบนั้นจะต้องเป็นของเรา...พรุ่งนี้เราจะกินซาลาเปาทั้งสองลูกในกล่องใบแรกให้หมด แล้วเอากล่องเปล่าๆ ไปสับเปลี่ยนกับกล่องวิเศษใบที่สองจากบ้านเจ้าคนยากจนพวกนั้น พวกมันจะได้ไม่สงสัย และนีกว่าทูตสวรรค์เล่นตลกกับพวกมันเอง...ในกลองใบที่สองคงมีเงินทองมากมายที่เพิ่มทุกวันไม่มีวันหมดดังเช่นกล่องซาลาเปาใบแรกอีกเป็นแน่”

 

ชายข้างบ้านคิดอย่างย่ามใจ
เช้ามืดอันเงียบสงัด ขณะที่ทุกคนกำลังหลับสบาย ชายข้างบ้านเปิดกล่องวิเศษใบแรกออกแล้วกินซาลาเปาสองลูกหมดโดยไม่แยแสเข้าคิดว่ากล่องใบที่สองจะต้องให้อะไรกับเขามากกว่าซาลาเปาเพียงแค่สองลูก หลังจากนั้นก็ย่องไปที่บ้านของครอบครัวชายยากจนและงัดหน้าต่างเข้าไปเพื่อขโมยกล่องวิเศษใบที่สอง โดยนำกล่องวิเศษใบที่แรกไปสับเปลี่ยนด้วย

 

เมื่อได้กล่องวิเศษใบที่สองแล้ว ชานข้างบ้านก็รีบกลับมาที่บ้านของตนเอง เข้าปิดประตูหน้าต่างทุกบานอย่างแน่นหนาที่สุด แล้วค่อยๆ แง้มฝากล่องออกมาอย่างตื่นเต้น

ทันทีที่ฝาเปิดออก แมลงมีพิษมากมายก็พุ่งตัวออกมาและบินเข้าไปรุมกัดต่อยชายข้างบ้านอย่างเอาเป็นเอาตาย จนเข้าวิ่งหนีออกจากบ้านแทบไม่ทัน ว่ากันว่าชายข้างบ้านจอมโลภคนนี้ถูกแมลงมีพิษไล่กัดต่อยไปจนสุดหล้าฟ้าเขียวและไม่มีใครเคยพบเห็นเข้าอีกเลย

 

ฝ่ายครอบครัวยากจนนั้น เมื่อถึงเวลาเปิดฝากล่องออกก็พบซาลาเปาสองลูกอยู่ในกล่องเช่นเดิม พวกเขาดีใจมากรีบสวดมนต์ขอบคุณทูตสวรรค์เป็นการใหญ่ จากนั้นมาครอบชายยากจนก็มีซาลาเปาในกล่องวิเศษที่ช่วยให้พวกเขาอิ่มท้องและมีความสุขตลอดมา

 

นิทานสีขาว ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา