ภารกิจพิชิตใจแฟนของผมในวันเกิดของเธอ

คือผมอยากจะหาของขวัญวันวาเลนไทน์ให้ผู้หญิงคนนึง เธอเป็นคนที่ชอบอ่านกระทู้ในพันทิพมากๆ เธออ่านทุกวัน ผมจึงคิดว่ามันคงจะดีและพิเศษกับเธอแค่ไหนนะ ถ้าอยู่ๆ เธออ่านไปอ่านมา แล้วเรื่องที่เธออ่านคือเรื่องของเธอเอง

และเรื่องที่จะเอามาเล่า ก็เพิ่งจะผ่านไปไม่นาน ในวันเกิดของเธอ เป็นเรื่องที่ผมตั้งใจเซอร์ไพรส์วันเกิดเธอ และตั้งใจจะขอเธอเป็นแฟนในวันนั้น  (บางอย่างก็คิดเอง บางอย่างเอามาจากหนังบ้าง อ่านมาบ้าง เอามารวมๆกัน กว่าจะคลอดออกมาใช้เวลาคิด ใช้เวลาเตรียมการหลายวันเหมือนกัน)

เกริ่นย่อๆ ก่อนนะครับ ผมกับเธอ คุยกันมาซักระยะหนึ่งแล้ว ความสัมพันธ์ก็พัฒนามาตามลำดับ แต่ก็ยังไม่ได้ขอเธอเป็นแฟนจริงจังซักที เธอเป็นผู้หญิงผิวขาว ผมยาว ตัวค่อนข้างสูง เธอเป็นคนน่ารัก ยิ้มเก่ง บุคลิกร่าเริง ใครเห็นก็เอ็นดู ผมโชคดีจริงๆ ที่ได้รู้จักเธอ ในที่นี้ผมขอเรียกแทนตัวเธอ สมมุติว่าเธอชื่อ น้องตัวนิ่ม แล้วกันนะครับ (มีที่มาจากที่ตัวเธอนิ่มมากๆ นิ่มไปทั้งตัวเลยยย 55+)

น้องตัวนิ่ม คงจะพอคลาดเดาได้บ้างว่าในวันเกิดเธอ ผมคงจะทำอะไรให้เธอประทับใจบ้างแน่ๆ ไม่มากก็น้อย (ตามประสาคนกำลังจีบกัน) แต่ผมว่าสิ่งที่ผมกำลังจะทำให้เธอ มันจะเป็นอะไรที่เกินกว่าน้องตัวนิ่มจะคาดคิดแน่นอน ตามมาดูกันครับ

เซอร์ไพรส์วันเกิดแบบมาตรฐานยังต้องมีอยู่ ในความคิดของผม เพราะเกิดมีอะไรผิดพลาดขึ้นมา ไม่ว่าจะเป็นแผนการพัง จะด้วยปัญหาอะไรก็ตาม หรือว่าแผนที่คิดไว้ไม่สำเร็จ ทำแล้วไม่ประทับใจ อย่างน้อยก็ยังมีการฉลองวันเกิดแบบมาตรฐานรองรับอยู่ (รอบคอบน่าดู 55+) 

วันนั้นผมเริ่มต้นด้วยการเซอไพรส์แบบมาตรฐานก่อน ผมนัดเธอตอนค่ำๆ  บอกว่าจะพาไปกินข้าว ผมต้องเลือกร้านที่ดูโรแมนติกและดีในระดับที่จะทำให้เธอตายใจ ว่านี่แหละ คือสิ่งที่ผมตั้งใจทำให้เธอในวันเกิด ถึงมันจะดูธรรมดา เป็นสิ่งที่ใครเขาก็ทำกัน พอคาดเดาได้บ้าง แต่ผมคิดว่ามันก็เป็นสิ่งที่น่าประทับใจเลยทีเดียว กับสิ่งที่ผู้ชายคนนึงทำให้กับผู้หญิงคนนึงในวันเกิดของเธอ ทุกอย่างผ่านไปอย่างราบรื่น เรียบร้อยดี ตามแผนการที่ผมได้วางเอาไว้ ดูแล้วเธอน่าจะตายใจแล้วแหละ ผมเรียกเช็คบิล แล้วจึงพาเธอออกมา น้องตัวนิ่มคงสงสัยว่าไม่มีของขวัญวันเกิดต่างหากเหรอ หรือแค่เลี้ยงวันเกิดอย่างเดียว คงแอบเดาในใจว่าของขวัญคงจะอยู่ในรถ เธอจึงเดินตามมาแบบไม่มีทีท่าจะสงสัยอะไร พอเราขึ้นรถกัน ถึงเวลาแล้วที่ไฮไลท์ของวันนี้กำลังจะเริ่มขึ้น

“นี่ๆ เค้าลืมของขวัญไว้ที่คอนโดอ่ะ ทำไงดี” ผมบอกเธอ

“อ้าววว” น้องตัวนิ่มอุทานเบาๆ แบบแปลกใจนิดๆ ปนดีใจ (อันนี้คิดเองว่าคงดีใจว่ามีของขวัญให้จริงๆด้วย)

“รีบกลับบ้านป่าว ไปเอาของขวัญที่ห้องกันนะ เค้าอยากให้ตะเองวันนี้”

“อือๆ ไม่รีบ ไปสิ” น้องตัวนิ่ม ตอบรับแบบไม่ลังเล (อยากได้ของขวัญแน่เลย อิอิ)

ผมขับรถไม่นานก็ถึงคอนโด พอเลี้ยวเข้าไปปุ๊บ ผมหยุดรถ

“นี่ๆ เค้าลืมซื้อของอ่ะ เดี๋ยวขอเดินไปซื้อที่โลตัสหน่อย(คอนโดอยู่ข้างๆ โลตัส) ตะเองเอารถไปจอดให้หน่อย แล้วขึ้นไปรอที่ห้องก่อนนะ เค้าไปแป๊บเดียวจะรีบมา”

แล้วผมก็เอากุญแจห้องให้เธอ เธอเหมือนจะรู้งาน ไม่ถามอะไรซักคำ เดินลงมาแล้วก็ขึ้นมาขับรถไปจอด (ช็อตนี้สำคัญเลย ถ้าช็อตนี้ไม่สำเร็จ แผนการมีปัญหาแน่ๆ ไว้จะมาเฉลยตอนท้าย คอยติดตามนะครับ)

(เหตุการณ์หลังจากนี้เป็นจินตนาการของผมเองนะครับ ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เพราะผมไม่เห็นเหตุการณ์)

ฉากตัดมาที่หน้าห้อง หลังจากน้องตัวนิ่มจอดรถเสร็จ เธอเดินมาที่ห้อง 
“แกร๊กๆๆ แอดดดด “ เธอไขกุญแจ บิดลูกบิด และผลักประตูเปิดเข้ามา
ในห้องมืดสนิท เธอยื่นมือไปเปิดไฟ ตามสัญชาติญาณ เมื่อไฟสว่างขึ้น นี่คือสิ่งแรกที่เธอเห็น 

แล้วก็ต่อด้วยนี่

ถ้าเธอทำตาม ภาพที่ผมคิด เธอจะเดินมาสู่จุดนี้

แล้วก็จะเจอสิ่งนี้ อัลบั้มสีชมพู หวานแหวว

ถ้าเธอเปิดออกมา นี่คือสิ่งที่เธอจะเห็น มันคืออัลบั้มรูป ที่ผมเอามาปรับใช้ เป็นที่ใส่อะไรบางอย่าง

ใช่แล้ว มันคือที่เก็บความทรงจำและเรื่องราวของเราสองคนเอาไว้นั่นเอง  ผมเก็บรวบรวมบรรดา บิลร้านอาหาร ตั๋วหนัง บัตรจอดรถ และอื่นๆ ซึ่งได้มาจากกิจกรรมต่างๆ ที่เราทำด้วยกันตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกัน 

ผมซื้อโพสต์อิท รูปหัวใจ มาแปะ พร้อมเขียนข้อความกำกับอีกทีด้วย เพราะบางบิล หมึกมันจางจนไม่เห็นตัวหนังสือแล้ว
(ในหน้าสุดท้าย ผมทิ้งภารกิจ ต่อไปให้เธอได้ทำต่อด้วย) ตามไปดูกัน

ที่คอนโดผมจะมีจุดที่รวมตู้จดหมายของแต่ละห้องไว้ด้วยกันตรงหน้าลิฟท์ของแต่ละชั้น

ผมแขวนกุญแจตู้จดหมายเตรียมไว้แล้ว คิดว่าเธอน่าจะรู้เพราะห้องผมมีที่แขวนกุญแจจุดเดียว  หวังว่าเธอจะทำตามถูกนะ


ทางเดินไปสู่ตู้จดหมาย


ถ้าเธอทำตามเดินออกไปไขตู้จดหมาย สิ่งที่เธอจะได้กลับมาคือสิ่งนี้นั่นเอง มันคือของขวัญที่เธอต้องการไง แต่เอ ดูไปดูมา มันเหมือนจะเป็นกล่องดินสอ เธอคงคิดว่าผมซื้อปากกาให้เธอแน่ๆ ใช่มั้ย ไปดูกัน

เปิดออกมาแล้ววว ลุ้นๆๆๆ………..อ้าววว อะไรเนี่ย มีให้แต่ความรักความห่วงใย  เป็นของขวัญที่มักง่ายมาก 55+ 
ยังๆ ยังไม่จบ พลิกกระดาษอีกด้านสิ มาดูกัน

พลิกมา เธอคงเริ่มหงุดหงิด “ของขวัญก็ไม่มี ออกคำสั่งให้ทำอะไรอีกแล้ว เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง เดี๋ยวเจอดีแน่ หายไปตั้งนาน ไม่ขึ้นมาซักที”  
(คิดว่าในหัวเธอน่าจะประมาณนี้ แต่คงยอมทำต่อ)

ไขกุญแจ อีกแล้วเหรอ เป็นอะไรกับกุญแจมากป่าวเนี่ย ลึกลับซับซ้อน 55+


หวังว่าน้องนุ่มนิ่มจะให้ความร่วมมือ ช่วยทำตามหน่อยนะ ใกล้แล้วจ้ะ ทุกอย่างใกล้จะเฉลยแล้ว


บิดกุญแจแล้วเปิดเข้ามาเลยจร้า  เจอห้องมืด (ก็ต้องมืดสิ มันปิดไฟนี่) แต่เอ๊ะ มีแสงอะไรบางอย่างอยู่นะ ผมคิดว่าเธอต้องเดินไปที่แสงแน่ๆ 
ตามสัญชาติญาณ แต่เธอหยุดและเปิดไฟในห้องก่อน


ตามเธอมาดูกันใกล้ๆ ดีกว่า ว่ามันคืออะไรไม่รู้เธอจะมองอะไรก่อน ระหว่างกรอบรูป กับ กล่องสีม่วงๆ กล่องก็น่าสนใจนะ แต่กรอบรูปมันเคลื่อนไหวได้เป็นภาพสไลด์โชว์ กำลังเล่นรูปเธอและรูปที่เราถ่ายด้วยกัน มันน่าสนใจทั้งคู่เลย ผมได้ยินเธอบ่นงึมงำๆ ประมาณว่า “แล้วให้ทำไงต่อเนี่ย แล้วเอารูปอะไรมาลงไม่เห็นจะสวยเลย แขนก็ใหญ่”  (555+ ผมอมยิ้มแล้วก็ขำในใจ เธอน่ารักดีนะ ตลกดี พูดคนเดียวด้วย) แล้วนะจุดนี้เธอก็หยุดนิ่ง


เพราะทันใดนั้น ก็มีเสียงเพลงดังขึ้น 

ออกตามหาซึ่งกันและกัน
เพื่อจะอยู่เคียงกันและกัน
ต่างคนตั้งคำถามและหาคำตอบ
เมื่อไหร่เราจะพบกัน…..

เป็นเพลง สักวันที่ฉันมีเธอ
เธอคงตกใจและประหลาดใจทีเดียว ที่อยู่ๆ ก็มีเพลงดังขึ้นมาเอง ได้ยินเสียงเธอรีบเดินไปเปิดประตูห้องนอนเพื่อมองออกไปข้างนอก 
แต่ข้างนอกว่างเปล่า เธอคงพยายามหาตัวคนที่ทำให้เกิดเสียงนี้อยู่

ตามไปเอาใจช่วยเธอกัน ว่าเธอจะเจอคนที่เล่นตลกกับเธออยู่หรือป่าว 
เธอไม่เจอใคร เธอกลับมาให้ความสนใจกับของที่อยู่ในกล่องสีม่วง  เธอเปิดฝากล่องออกมา 
แอ่น แอน แอ๊น ใช่แล้ว เธอได้สิ่งของที่ต้องการซักที เกมส์นี้จบลงแล้ว มีสร้อยพร้อมจี้ วางอยู่ในกล่องอย่างดี 
เธอได้ของที่เธอต้องการแล้ว เธอหยิบมาดูอย่างสนใจ แต่เอ๊ะ ผมคิดว่าเธอคงลืมไปชั่วขณะ ว่านี่ตกลงผมหายไปไหน 

และทันใดนั้นเอง ไม่ทันที่เธอจะไหวตัว ประตูตู้เสื้อผ้าเปิดเลื่อนออกมาอย่างแผ่วเบา 
ผมไม่รู้ว่าเธอรู้ตัวตอนไหน แต่ผมรู้ตัวอีกที ผมก็เข้าไปโอบกอดเธอจากด้านหลังแล้ว 
ผมหยิบสร้อยมาใส่ให้เธออย่างนิ่มนวล 

หลังจากนั้น เราคุยกันนิดหน่อย แล้วผมก็ขอเธอเป็นแฟน ผลก็คือ เธอไม่ตกลง บอกว่ามันยังเร็วเกินไป เราเพิ่งคุยกันมาแค่ 6 เดือนเอง ไว้รอครบ 1 ปี ให้ผมมาขอใหม่นะ ผมก็ตอบตกลง เพราะในใจจริงๆ แล้วก็ไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะตอบตกลงในครั้งนี้มากเท่าไร แค่อยากทำอะไรดีๆให้เธอในวันเกิดเพียงเท่านั้น  ตอนนี้ก็ได้แต่รอเวลา ให้ครบ 1 ปี จะได้ขอเธอใหม่ ขอใช้เวลาช่วงนี้ฝึกปรือวิชาวางแผนให้ซับซ้อนขึ้นอีกระดับก่อน 55+

(ปล.ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ น้องตัวนิ่มใส่สร้อยเส้นนั้นที่คอ ไม่เคยถอดออกอีกเลย อิอิ)

สร้อยของน้องตัวนิ่ม 

ช่วงสุดท้าย คลายปมปริศนาต่างๆ ในแผนการครั้งนี้

ช่วงที่ถึงคอนโดแล้วผมขอลงจากรถ บอกว่าจะไปซื้อของที่โลตัส ผมแกล้งทำตัวมีพิรุธ เพื่อให้น้องตัวนิ่มเข้าใจว่า ผมต้องลืมซื้ออะไรบางอย่างจริงๆ 
เช่น เค้ก หรือเทียน หรือไฟแช็คอะไรซักอย่าง หรือไม่ก็ให้เข้าใจว่า ผมอาจจะต้องการให้เธอเข้าห้องก่อน แล้วมาเคาะประตูเรียกแล้วโผล่มาพร้อมของขวัญอะไรแบบนี้ 

ซึ่งเธอก็คิดแบบนั้นจริงๆ จากที่ถามเธอตอนเฉลยแล้ว แต่ผมไม่ได้ไปโลตัสอะไรหรอก แผนนี้แค่ต้องการแยกตัวออกมา โดยช่วงที่เธอกำลังเอารถไปจอดนั้น ผมต้องรีบวิ่งสุดชีวิต ไปเข้าประตูคอนโดด้านหน้า รีบขึ้นลิฟท์ เพื่อเข้าไปซ่อนตัวรอเธอในห้องก่อนต่างหาก 

พอเข้าห้องก็ต้องปิดไฟทั้งหมด เอารองเท้าไปซ่อน ทำเหมือนไม่มีคนอยู่ แล้วรีบเข้าไปในห้องนอน ล็อคห้องจากด้านใน แล้วก็นั่งรอในห้องนอน คอยฟังเสียงเธอเปิดประตูเข้ามา จังหวะนี้ยังไม่ต้องรีบเข้าตู้เสื้อผ้า รอก่อน เพราะผมเซ็ตจังหวะไว้หมดแล้ว ถ้าเธอทำตามขั้นตอน จะได้ยินเสียงเธอเปิดประตูเดินออกไปเพื่อไปไขกุญแจตู้จดหมาย (มารู้จากเธอทีหลังว่าช่วงที่เธอเดินไปเธอหันมามองที่ทางเดินตลอดคิดว่าผมซ่อนอยู่ตรงไหนซักที่แล้วจะแอบเข้าไปในห้อง เธอคิดว่าการให้ไปไขกุญแจ เป็นการล่อเธอออกมาเพื่อที่ผมจะเข้าไป แต่เธอก็ไม่เห็นแม้แต่เงาตลอดทางเดิน

พอผมได้ยินเสียงเปิดประตูอีกรอบเป็นสัญญาณว่าเธอกลับมาแล้ว ผมจึงรีบเข้าไปซ่อนตัวในตู้เสื้อผ้า (ต้องแง้มตู้ไว้นิดๆ ไม่งั้นอาจหายใจไม่ออกตายได้ 55+ เพราะแอร์ก็ไม่ได้เปิด) คีย์ของการแง้มตู้ยังสำคัญตรงที่ผมถือรีโมทเครื่องเล่นอยู่นั่นเอง จึงสามารถส่งสัญญาณให้เพลงเล่นขึ้นมาเองได้ แล้วก็ยังสามารถมองเห็นเธอจากด้านใน ในจุดที่เธอนั่งซึ่งผมวางของขวัญเอาไว้ (ผมทดสอบแล้วว่า แง้มตู้ไว้แค่ไหนจะมองไม่เห็นข้างในตู้)

จบบริบูรณ์แต่เพียงเท่านี้ครับ