แฟนบอกเลิกเพราะผมตบหน้าเธอ

ความรักของผมกับแฟนมันเป็นความรักที่เกิดขึ้นเร็ว และต่างคนต่างไม่ได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของอีกคน
ผมเป็นคนหน้าตาธรรมดา ง่ายๆ อะไรก็ได้แล้วแต่แฟน ใจดีแต่ก็อารมณ์ร้อนขี้หงุดหงิด ในบางทีผมก็เหมือนผู้หญิงที่ขี้หึง 
ขี้น้อยใจ ขี้งอนแต่ง้อแปปเดียวก็หาย ง่ายๆคือผมต้องการความรักอย่างมาก
ส่วนแฟนผมเป็นคนที่ถือว่าหน้าตาดีมาก เวลาอารมณ์ดีเธอเป็นคนที่น่ารัก ขี้อ้อนสุดๆ แล้วก็ต้องการความรักเหมือนผม 
แต่พอเธออารมณ์ไม่ดีเท่านั้นแหล่ะ พายุเข้า อารมณ์ขี้วีน ขี้สงสัย ขี้จับผิด เรื่องเยอะ ปากร้ายก็มาทันที

เราใช้เวลาไม่นานในการตกลงเป็นแฟนกัน เพราะว่าตั้งแต่วันแรกที่เราคุยกันมันใช่มากเราเหมือนเป็นเพื่อนสนิทกัน
รู้ใจกันมากคุยกันได้ทุกเรื่อง ซึ่งสำหรับผมมันเป็นเรื่องมหัศจรรย์มาก แรกๆ ก็เหมือนไปด้วยกันได้ดีมากครับ
แต่เมื่อตกลงเป็นแฟนกันได้เพียงวันเดียว เธอก็บอกเลิกผมในวันรุ่งขึ้น เธอเข้ามาบอกผมว่าถอยกันคนล่ะก้าวดีมั้ย
แต่ผมยืนยันว่ายังไงก็จะคบต่อ และหลังจากนั้นเธอก็สุดโต่งเลยครับ เอาแต่ใจมาเต็ม เที่ยวกระจาย ให้ผมไปรอรับ
ถึงขนาดเวลาเธอไปเที่ยวผมก็ต้องไปนั่งรออยู่ในรถจนกระทั่งผับปิดแล้วรับเธอกลับไปส่งบ้าน แม้เวลาไปเที่ยวด้วยกัน
แทนที่จะสนใจผมบ้าง แต่นี่ไม่เลยครับ แถมยังไปคุยกับคนอื่น และเป็นผมเองที่ต้องมานั่งร้องไห้เสียใจ แล้วเธอก็บอกให้ผมเงียบๆ
แต่เมื่อเวลาผ่านไป1เดือน จากที่แย่ๆ ก็เปลี่ยนเป็นดีขึ้นมาซะงั้น  เธอมาสารภาพให้ผมฟังทีหลังว่าเหตุผลที่เธอมาขอผมเลิกในตอนนั้น
แล้วก็ทำตัวแย่ๆ เป็นเพราะว่าเธอนั้นรู้สึกยังไม่พร้อมแถมยังมีคนที่คุยอยู่อีกสองคน แต่สุดท้ายอาจจะเป็นเพราะว่าผมดีกับเธอมากๆ มั้งครับ
เลยทำให้เธอรู้สึกผิดแล้วหันกลับมาดีกับผม และเลิกยุ่งกับผู้ชายทุกคน แต่ไม่นานครับฝันร้ายก็มาเยือนอีกรอบ

ในขณะที่คบๆ กันอยู่ก็มีเรื่องมากมายเข้ามาทำให้มีปัญหากัน แบบเวลาที่เธอมีปัญหากับใครที่ผมบังเอิญรู้จักด้วย
แต่ก็ไม่คุยหรือติดต่อด้วยเพื่อเธอแล้ว แต่สุดท้ายเธอก็ยังมาต่อว่าผมหนักมากอยู่เป็นเดือน จนผมร้องไห้เสียใจไม่รู้กี่หน
กว่ามันจะผ่านไปได้ก็ใช้เวลาเป็นเดือนได้ครับ 
ต่อมาเธอก็ยังทำดีสลับแย่อยู่ตลอด ในขณะที่ผมก็มึนๆ งงๆ ทำตามเธอทุกอย่าง
แต่ก็ยังประคองความรักกันมาได้ และเหมือนว่าจะเริ่มดีขึ้น ไม่นานถัดมาเธอก็อารมณ์ไหนไม่รู้หงุดหงิดกับทุกอย่างที่ผมพูดและทำ
ถึงกระทั่งมุขที่ผมเคยเล่นแล้วขำกลับรำคาญซะงั้น พอถามก็ได้คำตอบว่ามันเป็นเพราะว่าเราคบกันเร็วไป ความจริงแล้วคือเธอยังไม่
ได้มีเวลาทำความรู้จักนิสัยที่แท้จริงของผมขนาดนั้น และบวกกับว่าเธอครองตัวเป็นโสดมานานกว่าสองปี และที่ไม่คบใครก็เพราะหวังว่า
จะเจอผู้ชายในอุดมคติแต่พอมาเป็นแฟนกับผมก็คิดว่ามันไม่ใช่ แต่ก็ถอยไม่ได้แล้ว
นั่นคือสาเหตุที่ผมทำอะไรก็ไม่ได้ดั่งใจเธอสักอย่าง
ถึงกับด่าว่าผมด้วยคำที่ทำร้ายจิตใจ และต่อว่าในสิ่งที่ผมเป็นให้ช้ำใจ ร้องไห้ทุกวันอยู่นับสัปดาห์ แต่ก็มีบ้างครับที่ผมเสียใจมากๆ
จนด่าเธอออกไปเป็นคำหยาบ ซึ่งผมก็รู้แหล่ะครับว่ามันทำร้ายจิตใจเธอมาก แต่เจตนาของผมคือแค่ไม่รู้จะต่อว่าเธอกลับยังไง
ให้เธอเข้าใจว่าผมเสียใจ เพราะไม่ว่าจะพูดอะไรไปเท่าไหร่เธอก็ไม่รับฟัง

หลังจากนั้นก็มีเรื่องอีกมากมายเลยครับที่ผมและเธอไม่เข้าใจกัน และเธอก็ยังคงคอนเซ็ปเดิมคือวีนเหวี่ยงใส่ผมทุกเรื่องที่เธอไม่พอใจ
แต่ก็ยังคงประคองกันมาได้ (ผมก็เสียน้ำตาไปเยอะเหมือนกันนะครับ)

แต่ยังครับยังมีที่แย่กว่านั้น ช่วงปีใหม่ที่ผ่านมาซึ่งตรงกับวันครบรอบพอดี แต่แล้วด้วยเหตุที่เธออยู่ต่างประเทศเลยทำให้ไม่ได้อยู่ด้วยกัน และแล้วหายนะก็มาเยือน เธอปล่อยให้ผมรอโทรศัพท์อยู่ 6 ชั่วโมงได้ครับ ด้วยความหวังที่จะได้คุยกัน แต่เธอมัวแต่เดินเที่ยวฉลองวันขึ้นปีใหม่ และยุ่งกับการเข้าซาวน่า แต่เมื่อผมโทรไปก็บอกว่า เดี๋ยวโทรกลับ สุดท้ายมาไลน์บอกผมว่าจะไปนอนล่ะ แล้วพอผมบอกว่าไหนว่าจะโทรมาไง สุดท้ายเธอตอบอ่าวหรอไม่เห็นรู้เลยว่าผมรออยู่ แล้วก็หายไปเลยครับผมโทรไปยังไงก็ไม่รับ ตอนนั้นนี่เสียใจสุดๆ แต่ก็ยังทำดีกับเธอต่อเรี่อยมา

จนกระทั่งผมไม่เหลือความอดทนแล้ว เมื่อถึงคราวที่ทะเลาะกันมือไม้ผมก็เริ่มไม่อยู่กับตัว (ก่อนหน้านี้ก็มีบ้างนะครับที่ทะเลาะกันแล้วผมผลักเธอหรือบีบหน้าเธอแล้วเธอก็เตะผม ตีผมคืนตาบระเบียบ) แต่มาหลังๆนี่ผมยอมรับเลยครับว่าผมควบคุมตัวเองไม่ค่อยอยู่ 3 ครั้งหลังนี่หนักมาก 2 ครั้งแรกเริ่มต้นจากการที่เธอทำผิด แต่เธอก็ยังเถียงผมแล้วกลับกลายเป็นว่าผมนั้นที่ทำผิดไปทำรุนแรงกับเธอ โดยการผลักเธอ บีบตัวเธอ หน้าเธอแรงๆ ด่าทอเธอด้วยคำหยาบคาย และครั้งที่สองก็ได้มีการตบปากด้วยครับ แต่หลังจากนั้นเธอก็ยังให้อภัย และพยายามทำดีมากขึ้นจนผมรู้สึกได้

ครั้งสุดท้ายนี่หนักสุด เธอคงไม่ให้อภัยผมอีกแล้ว วันนั้นผมเมามาก และด้วยความที่เก็บกดมานานหลายเรื่อง ว่าทำไมเธอไม่ทำดีกับผมบ้าง
ทำไมเวลาที่ขอให้ทำอะไรให้ต้องมีข้อต่อรองมากมาย ทั้งๆที่เวลาเธอขออะไร ผมทำให้ทันที

อีกทั้งเรื่องแฟนเก่าของเธอ เธอชอบเอาผมไปเปรียบเทียบตลอด และผมก็ไม่เคยสู้เขาได้ อินเนอร์มันเหมือนออกมาหมดอ่ะครับ คือ ผมด่าหมดตอนนั้นไม่สนใจแล้ว ทั้งหยาบคายและทำร้ายจิตใจ

แล้วก็ผลักๆ เขย่าๆ เหมือนเคยแต่เธอก็สู้ ผมเลยพลั้งมือไปตบหน้าเธอ จนเธอก้มลงกราบเท้าผม ซึ่งปรกติเธอเป็นคนที่ไม่ยอมใคร ผมเลยนิ่งและยอมออกไปแต่โดยดี

วันนั้นจนถึงวันนี้ผมพยายามง้อเท่าไหร่ กราบขอโทษ แต่เธอก็ยืนยันว่าไม่เอาแล้วจริงๆ
ผมยอมรับว่าใจนึงก็สู้ ไม่อยากเสียเธอไป แต่อีกใจก็ยังคิดว่า แล้วทีเธอทำร้ายจิตใจสารพัดผมยังทน และให้โอกาสเธอเหมือนเดิม
ในเมื่อผมพลาดและได้ให้คำมั่นสัญญาว่าจะไม่ทำอีก ไม่ขอให้กลับมาคบตอนนี้แต่เพียงรอผมและให้โอกาส
ให้ผมไปบวชตอนนี้ก็ยอม แต่คำตอบที่ได้ก็เหมือนเดิมคือเธอไม่รอและไม่เอาแล้วจริงๆครับ

ผมอยากรู้ครับว่าผมควรจะทำอย่างไร คือ ผมมันเลวมากสมควรปล่อยเธอไป หรือควรพยายามต่อเพื่อพิสูจน์
เพราะคือตอนนี้เธอไม่เหลือความเชื่อใจให้ผมแล้ว และมันก็ไม่มีอะไรมาเป็นเครื่องยืนยันอารมณ์ของผมให้เธอได้ แม้กระทั่งการบวชหรือเวลา

ปล. 
ที่เล่ามาคือเหมือนเธอเป็นคนที่แย่มากๆสะส่วนใหญ่ แต่ข้อดีของเธอคือเธอซื่อสัตย์ ทั้งๆที่มีคนเข้ามามาก ดีกว่าผม เวลามีปัญหาเธอปกป้องผมโดยที่ไม่สนตัวเอง ไม่สนว่าอีกฝ่ายจะเป็นใครมาจากไหน และก็อยู่ข้างๆผม คอยช่วยเหลือผม (ในวันที่เธออารมณ์ดี) นิสัยและอื่นๆที่เป็นเธอ ผมไม่เคยเจอ แล้วก็ไม่คิดว่าจะเจอคนที่เข้ากันได้ดีแบบนี้อีกแล้วครับ