ติ่ง GTH ไม่ค่อยประทับใจหนัง ไอฟายแต๊งกิ้วเลิฟยู้

ก่อนอื่นต้องขอบอกว่าชั่งใจอยู่นานว่าจะตั้งกระทู้นี้ดีหรือไม่ เพราะว่าค่อนข้างจะสุ่มเสี่ยงเลยทีเดียว เนื่องด้วยจากที่ดูกระแสของหนัง ทั้งจากรายได้เอง และความเห็นของหลายๆท่านในบอร์ดนี้ก็ค่อนข้างออกไปในแนวทางบวก และค่อนข้างชอบในตัวหนังอยู่พอสมควรทีเดียว รวมถึงผมไม่เคยรู้สึกไม่ค่อยประทับใจในหนังของ GTH มาก่อน

ต้องขอบอกก่อนเลยว่า นี่เป็นเพียวความคิดเห็นของผมเพียงคนเดียวเท่านั้น และมิได้เจตนาจะโจมตีหนังหรือมีอคติมาก่อนแต่ประการใด เพียงอยากจะแชร์ความรู้สึกและความคิดเห็น ซึ่งบางท่านอาจจะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยก็ได้ ผมเชื่อว่าในที่นี้คงมีหลายๆท่านที่เป็นแฟนของ GTH ซึ่งผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น ผมเป็นคนนึงที่ชื่นชอบหนังของค่ายนี้เอามากๆ จนเรียกได้ว่าเป็น ติ่ง GTH เลยทีเดียว ไม่ว่าจะมีผลงานอะไรออกมาก็ติดตามหมด และที่ผ่านมาก็ประทับใจผลงานของ GTH ตลอดมา แม้แต่เรื่องก่อนหน้านี้คือ "ฝากไว้ในกายเธอ" ซึ่งมีเสียงวิพากย์วิจารณ์อยู่พอสมควร ผมเองก็ยังรู้สึกว่า โอเค และคิดว่ามันก็ยังรักษามาตรฐานของหนัง GTH ได้ จนมาถึงเรื่องนี้ "ไอฟายแต๊งกิ้วเลิฟยู้"

ตั้งแต่เริ่มมีการเปิดตัวหนัง ว่าเป็นหนังโรแมนติกคอมเมดี้ Feel Food กำกับโดย "เมธ" และนำแสดงโดย "ไอซ์" จาก ATM มาประกบคู่กับ "ซันนี่" แน่นอนว่า มันก็เป็นอีกครั้งที่ผมจะตั้งหน้าตั้งตาคอยวันเข้าฉาย เพราะส่วนตัวก็ชอบ ATM มากอยู่พอสมควร ทั้งภาพยนตร์รวมไปถึงภาคต่อที่เป็นซีรีย์ก็สนุกและชอบเอามากๆ รู้สึกว่าสไตล์ของผู้กำกับคนนี้ ทำออกมาเป็นทางที่ผมชอบเลย เรียกได้ว่าเชื่อมือของผู้กำกับคนนี้ จึงตั้งความหวังกับหนังเรื่องนี้ไว้พอสมควรเลยทีเดียว

10 ธ.ค. 57 วันแรกของการเข้าฉาย ผมติดธุระนิดหน่อย เลยตั้งใจว่าจะไปดูในวันรุ่งขึ้น เช้าวันต่อมาก่อนจะผมจะเข้าไปดูก็ได้ทราบถึงรายได้ว่า วันแรกของการเข้าฉายก็ทำรายได้ไปถึง 29 ล้านบาท ซึ่งเป็นตัวเลขที่สูงเอามากๆ ทำให้ความคาดหวังกับหนังเรื่องนี้ของผมเพิ่มมากขึ้นไปอีก

ผมจึงได้เข้าไปดูด้วยความรู้สึกที่บวกเอามากๆ พอหนังเริ่มฉายผ่านไปประมาณ 5-10 นาที ผมเริ่มมีความรู้สึกแปลกๆ ว่าทำไมมันไม่ค่อยสนุก แต่ก็ยังไม่คิดอะไรมาก เพราะลึกๆยังเชื่อมือของทั้งผู้กำกับและ GTH เลยคิดว่ามันคงจะดีขึ้นเรื่อยๆ แต่เวลาก็ผ่านไปๆ ผมกลับคิดว่ามันก็ไม่ได้พีคขึ้นซักเท่าไหร่ มีหลายอย่างที่ผมรู้สึกว่ายิ่งดูก็ยิ่งแปลก ไม่ค่อยเข้าใจเหตุผลในสิ่งที่ตัวละครทำ และไม่ได้รู้สึกว่าชอบมากขึ้นเท่าไหร่นัก แต่ก็ยังคิดว่ามันจะดีเองในตอนจบ ซึ่งพอมาถึงตอนจบเอง มันก็ไม่ได้เลวร้ายหรือทำให้ผิดหวังอะไร มันก็จบแบบที่เป็นไปตามคาด มันก็จบดีได้ตามสูตรหนัง Feel Good ซึ่งก็โรแมนติกและน่ารักดี คงประทับใจใครหลายๆคน แต่สำหรับผม อย่างที่ผมบอกตอนแรกคือด้วยสิ่งต่างๆที่ผ่านมาตลอดทั้งเรื่องมันทำให้ผมไม่ได้อินเหมือนเรื่องอื่นๆ ผมจึงมานั่งคิดถึงเหตุผล ว่าทำไมเรื่องนี้มันถึงไม่ค่อยประทับใจผมซักเท่าไหร่ จนอาจถึงขั้นผิดหวังเลยก็อาจจะว่าได้ ผมเลยได้ข้อสรุปมาประมาณนี้ จึงอยากมาลองแชร์ดูครับ

1. บทภาพยนตร์ค่อนข้างอ่อนเกินไป

นี่คือจะเป็นสาเหตุหลักเลยก็ได้ หนังเรื่องนี้ยาว 2 ชั่วโมงตามมาตรฐานความยาวของหนัง GTH ทั่วไป แต่เรื่องนี้มีเนื้อเรื่องที่น้อยมาก เรียกได้ว่าแทบจะไม่ได้เล่าอะไรมากเลย ผมมีลางสังหรณ์นิดหน่อยตั้งแต่ ตอนที่รู้ว่าเรื่องนี้ พี่เก้ง จิระ มะลิกุล บอกว่าได้แรงบันดาลใจมาจากเห็นติวเตอร์สาวสอนภาษาอังกฤษให้ผู้ชายในร้านกาแฟ แล้วรู้สึกว่าโรแมนติก ผมก็คิดในใจว่าแค่ไอเดียประมาณนี้ ก็ดูจะน่ารักดี แต่มันคงไม่พอแน่ๆ คงต้องมีผูกเรื่องอะไรมากกว่านี้ แต่เอาเข้าจริงๆ มันก็ไม่ได้ผูกเรื่องอะไรเยอะเลย เอาตรงๆผมคิดว่าเรื่องเท่านี้มันสามารถทำเป็นหนังสั้นที่จบภายใน 15-20 นาทีก็ได้ คุณอาจจะบอกว่าก็โรแมนติกคอมเมดี้ จะต้องเล่าอะไรเยอะแยะ ผมขอเทียบกับเรื่องอื่นที่มันสนุกมากๆอย่าง พี่มาก รถไฟฟ้า กวนมึนโฮ หรือแม้แต่ ATM เองยังมีเนื้อเรื่องที่เข้มข้นและผูกปมอะไรไว้มากมาย แต่เรื่องนี้มันเหมือนหนังสั้นที่ถูกยืดออกมายาว 2 ชั่วโมงโดยไม่ได้เล่าอะไรเพิ่ม ตัวละครอื่นๆนอกจาก 3 ตัวหลัก ไม่ได้มีบทบาทอะไรเลย ซึ่งมันเลยเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดปัญหาอื่นๆตามมาในข้อต่อๆไป ผมเคยได้รู้มาว่าบทภาพยนตร์เรื่องนึงของ GTH กว่าจะผ่านมาทำได้ ต้องเขียนกันเป็นปี มันจึงถูกคัดกรองมาเป็นอย่างดีอย่างเช่น พี่มาก ที่เขียนกันจนได้บทที่ดีมากๆจึงนำมาสร้าง พี่เต๋อ ฉันทวิชช์เคยบอกในรายการนึงว่า บทภาพยนตร์ที่ดีสามารถทำเป็นภาพยนตร์ที่ดีหรือไม่ดีได้ แต่ถ้าบทไม่ดีทำยังไงหนังก็ออกมาไม่ดี แต่กับเรื่องนี้ผมก้ไม่รู้ว่าทำไม แต่ขอบอกจริงๆว่าเนื้อเรื่องอ่อนไปพอสมควรเลย อย่าว่ากันนะครับ แต่ผมรู้สึกแบบนี้จริงๆ

2. มุกหลายมุกไม่ผ่านและไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเนื้อเรื่อง

เรื่องนี้ถือได้ว่าได้ดาราตลกที่เป็นจุดขายที่เรียกเสียงหัวเราะได้แน่ๆอย่าง โจ๊ก So Cool และ ตุ๊ยตุ่ย ที่ตามมาจาก ATM แต่ผมเองก็ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น ที่ทั้ง 2 คนนี้มาเล่นได้ไม่ค่อยจะถูกที่ถูกเวลาเหมือนใน ATM ทั้งคู่เหมือนไม่มีบทบาทอะไร เพียงใส่มาให้เพิ่มสีสัน ต่างจากเรื่องอื่นๆที่ตัวละครนั้นๆมีบทบาทและคาแร็กเตอร์ที่ชัดเจนซึ่งสัมพันธ์กับเนื้อเรื่อง แต่กับเรื่องนี้มันไม่ได้ส่งผลอะไรกับเนื้อเรื่องเลย แบบไม่มีเรื่องก็ยังดำเนินไปได้ และมันก็นำมาซึ่งปัญหาที่ว่าตัวละครเล่นมุกอะไรที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่อง อย่างอันที่ผมไม่เข้าใจเลย คือมุกที่โจ๊กใช้ก้นจัดการกับจิ้งจก มุกนี้เล่นไปหลายนาทีอยู่ แบบเหมือนจะจบแล้ว แต่ก็ยังขยี้ต่อ แล้วก็ไม่ได้เป็นการสร้างปมหรือผูกเรื่องอะไรด้วย ผิดกับหนังเรื่องอื่นของ GTH ที่ถ้ามีการทำอะไรที่เป็นที่สังเกตแล้ว จะมีการนำมาเฉลยหรือแก้ปมในตอนหลัง เรื่องนี้เรียกได้ว่าแทบจะไม่มีปมหรือไม่มีจุดพีคอะไรเลย และมุกในเรื่องหลายมุกก็ดูไม่เป็นธรรมชาติเลย มุกภาษายังโอเค แต่บางอันนี่ก็มีฝืด มีแป๊ก และกลายเป็นสไตล์ตลกคาเฟ่ ที่ดูตั้งใจและประดิษฐ์มากไป หลุดจากตลกอารมณ์ขันของ GTH ไปพอสมควร อย่างในโรงงานที่โจ๊กบอกห้ามพูด จัง กับ ให้ แล้วสุดท้ายโดนปากกาปักหลังมันก็ดูเอิ่มๆ และเกมที่เล่นกันบนดาดฟ้านี่ก็ดูแข็งมากๆ ตอนที่จุดประทัดที่ก้น แล้วเพลงหัวเราะก็ไม่เป็นธรรมชาติเลย

3. เรื่องต่างๆหลายๆเรื่องเกิดขึ้นโดยไม่ได้ปู ไม่ได้ผูก ไม่ได้แก้

อย่างตอนที่เพลงจะพายิมไปงานเลี้ยง เพื่อให้ไปคุยกับฝรั่ง อยู่ดีๆก็พาไปโดยไม่ได้ ปูอะไรไว้ก่อน เหตุการณ์ผ่านไปๆ โดยไม่ได้มีจุดพีคอะไร อีกอย่างหนึ่งที่ไม่รู้สึกแปลกๆคือการขึ้นตัวอักษร ว่าตอนนี้กำลังอยู่ในอารมณ์เพลงอะไร เช่น เพลงรัก เพลงเพื่อชีวิต ฯลฯ คล้ายกับที่ Season Change บอกว่าเป็น ฤดูร้อน ฤดูฝน ฤดูหนาว มันก็ดูแปลกพอสมควร เพราะเอาจริงๆก็ไม่ได้สัมพันธ์กับความเป็นจริงในเรื่องขณะนั้นมากนัก

4. นักแสดงดูไม่เข้ากัน เรื่องราวที่สร้างความผูกพันไม่ค่อยมี ทำให้ไม่ค่อยเชื่อและไม่ค่อยอิน

ไอซ์ เป็นคนที่น่ารักและมีเสน่ห์มากจากเรื่องก่อนๆ เมื่อเล่นคู่กับเต๋อ แต่พอมาเรื่องนี้ที่เล่นกับซันนี่ ดูเคมีไม่ค่อยเข้ากันเลย อาจจะเป็นเพราะบทที่ทำให้เป็นอย่างนั้นด้วย แบบเรื่องเล่าๆมาโดยไม่ค่อยทำให้รู้สึกว่าเขารู้สึกดีต่อกันจริงๆ เรื่องนี้ไอซ์ถือเป็นคนดำเนินเรื่องโดยส่วนใหญ่เลย คล้ายกับเหม่ยลี่ที่แสดงโดยคริส หอวัง ในรถไฟฟ้า เรื่องนั้นคริสแสดงได้ดีมากๆ จนคนดูอินตามจริงๆ แต่เรื่องนี้มีหลายฉากที่รู้สึกว่ามันแข็งๆ ขัดๆเขินๆยังไงชอบกล ความรู้สึกถึงความน่ารัก เคมีของทั้งคู่ไม่ค่อยส่งออกมา จนมาถึงตอนใกล้จะจบจึงเริ่มรู้สึก การกระทำหลายอย่างของตัวละครมันเร็วเกินไป แบบตอนแรกเพลงกำลังชอบคุณพฤกษ์มาก แล้วเมื่อเห็นเขาเป็นชายเพอร์เฟ็ค จนมาพีคตอนร้องเพลงเพื่อชีวิต ก็ไม่ชอบเสียแล้วกลายเป็นอีกคนอย่างรวดเร็ว แล้วก็กลับมารู้สึกดีกับยิม ทั้งที่ก็ไม่ได้สื่อความรู้สึกหรือผูกพันด้วยเหตุการณ์อะไรกันมาก่อน คือความรู้สึกมันพาไปรวดเร็วมาก ทั้งที่ก่อนหน้านั้นก็ยังไม่ได้รู้สึกดีอะไรกันมาก่อน มันเลยไม่ได้ทำให้เชื่อว่าเพลงเริ่มรักยิมแล้วจริงๆ ตอนยิมคอนแทคเลนส์หลุด แล้วจูงมือกันข้ามถนนก็ดูโรแมนติกดี แต่มันก็ดูตื้นและธรรมดา อย่างที่บอกว่ามันเกิดจากบทที่ไม่ได้ผูกอะไรไว้ เหมือนจะยกเรื่องอะไรขึ้นมา เพื่อทำให้ได้จับมือกันก็ได้ แต่ถ้าพูดถึงโดยรวมแล้ว ในส่วนดีก็มี ตั้งแต่ช่วงร้องเพลงในงานเลี้ยง มาตอนสัมภาษณ์งาน มาจนถึงตอนจบ ทำได้โอเค สุดท้ายจึงทำให้รู้สึกดีได้เมื่อหนังจบ

ที่กล่าวมาทั้งหมด อาจเป็นเพราะผมคาดหวังกับหนังเรื่องนี้มากเกินไปเอง แต่ขอสรุปว่าสิ่งที่ขาดหายไปจากเรื่องนี้ ผมคิดว่าน่าจะเป็นบทภาพยนตร์และชั้นเชิงการเล่าเรื่อง เสน่ห์ ลูกล่อลูกชน รายละเอียดต่างๆที่ปกติ GTH จะเก็บได้ค่อนข้างดี และกินใจคนดู แต่กับเรื่องนี้ผมว่ามันโอเคในระดับนึง แต่ไม่ได้ตอบโจทย์พวกนี้เท่าที่ควร

แต่ถ้าพูดถึงความบันเทิง ถ้าคุณอยากคลายเครียด และได้ความรู้สึก Feel Good กลับบ้าน แน่นอนว่ามันก็เป็นอีกเรื่องที่จะให้คุณได้ ใครยังไม่ได้ดูก็ลองไปพิสูจน์ด้วยตัวเองจะดีกว่าครับ ว่าคุณจะชอบหรือไม่ แต่ผมคิดว่ามันสามารถออกมาดีได้มากกว่านี้อีกพอสมควรเลยครับ ที่พูดมาทั้งหมด เพราะผมยังรักและจะติดตามผลงานของ GTH ต่อไป เผื่อว่าทาง GTH ได้มาเห็นแล้วลองปรับปรุง แล้วถ้ามันจะเป็นประโยชน์ต่อเรื่องต่อๆไปจะเป็นเรื่องดีมากๆเลยครับ

ขอบคุณมากครับ

จาก ติ่ง GTH คนนึง