ตงฟางปุ๊ป้าย บูรพาไม่แพ้

         ตงฟางปุ๊ป้าย หรือสำเนียงฮกเกี้ยนว่า ตังฮึงปุ๊กป้าย หรือสำเนียงกลางว่า ตงฟาง ปู้ป้าย (จีน: 東方不敗; พินอิน: Dōngfāng Bùbài) เป็นตัวละครในเรื่อง กระบี่เย้ยยุทธจักร (เดชคัมภีร์เทวดา) หรือ คัมภีร์ ขุยฮัว เป็นประมุขพรรคสุริยันจันทรา แห่งผาไม้ดำ บรรลุยอดวิชาทานตะวันถึงขั้นไร้เทียมทาน วิชานี้ฝึกได้เฉพาะผู้ชายเท่านั้น และผู้ฝึกต้องตอนตัวเองเสียก่อนมิเช่นนั่นจะถูกธาตุไฟเข้าแทรก ทำให้ผู้ฝึกวิชานี้กลายเป็นครึ่งหญิงครึ่งชาย ตงฟางรวบรวมชนเผ่าชาวเขาได้เป็นจำนวนมาก หวังล้มล้างราชสำนักและตั้งตัวเป็นใหญ่แทน

ตงฟางปุ๊ป้ายแปลว่า บูรพาไม่แพ้ (Invincible Asia) วรยุทธสูงส่งพิสดาร เคลื่อนที่ได้รวดเร็วในพริบตา สามารถใช้เข็มแทนกระบี่เป็นอาวุธเล่นงานศัตรู ตงฟางปุ๊ป้ายจับ เย่นหวอสิง อดีตประมุขไปขังไว้ใต้ทะเลสาบนับสิบปี แล้วตั้งตนเป็นประมุขแทน ต่อมา เล่งฮู้ชง มาช่วยเหลือไว้

ตงฟางปุ๊ป้ายรักและเทิดทูน ธิดาเทพอิ๋งอิ๋ง ลูกสาวของเย่นหวอสิงมาก เพราะอิจฉาในความงามของอิ๊งอิ๋ง แต่ไม่เคยริษยา ตงฟางปู้ไป้มีคนรักเป็นผู้หญิงชื่อซือซือซึ่งเป็นคนรักตั้งแต่สมัยตงฟางปุ๊ป้ายยังคงเป็นชายอยู่ หลังจากตงฟางปุ๊ป้ายตอนตนเองเพื่อฝึกวิชาก็ได้มีลักษณะร่างกายและจิตใจเปลี่ยนเป็นหญิงไปเรื่อย ๆ แต่ซือซือก็ยังคงซื่อสัตย์รักใคร่และอยู่เคียงข้างตงฟางปุ๊ป้ายอยู่ตลอดเวลาและพร้อมจะทำทุกอย่างตามที่ตงฟางปุ๊ป้ายบัญชา ปรกติตงฟางปู๋ไปอาศัยอยู่กระท่อมในอุทยานใช้ชีวิตเรียบง่าย และโปรดการปักผ้าเป็นที่สุด ต่อมาเย่นหวอสิง เล่งหูชง และพรรคพวก เข้ามาจู่โจมที่ผาไม้ดำ ซึ่งในขณะนั้นเล่งหูชงไม่รู้ว่านางที่หลับนอนกับตนนั้นมิใช่ตงฟางปุ๊ป้าย แต่จริง ๆ แล้วคือ ซือซือ ซึ่งเป็นหญิงคนรักของตงฟางนั่นเอง ขณะสู้กับเล่งหูชงตงฟางปุ๊ป้ายเสียสมาธิ ทำให้พลาดท่าถูกทำร้ายจนสาหัส

วิชา ทานตะวัน

คัมภีร์ทานตะวัน เป็นชื่อของสุดยอดคัมภีร์ยุทธ์วิชาหนึ่งในนิยายกำลังภายในของกิมย้ง ปรากฏครั้งแรกจากเรื่อง กระบี่เย้ยยุทธจักร

ประวัติ

          ในเรื่องกระบี่เย้ยยุทธจักร "คัมภีร์ทานตะวัน" วิชาที่ชาวยุทธ์ร่ำลือกันว่าเป็นยอดเหนือวิทยายุทธ์อื่นใด และต่างแย่งชิงกันครอบครองเพื่อความเป็นใหญ่ คือ

คัมภีร์ทานตะวันเล่มนี้ แต่งโดยขันทีในวังหลวงเมื่อสามร้อยกว่าปีก่อน และสามร้อยกว่าปีมานี้ไม่มีผู้ใดสามารถฝึกวิชาฝีมือในคัมภีร์สำเร็จ แล้วคัมภีร์ก็ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย จนกระทั่งเมื่อร้อยกว่าปีก่อน คัมภีร์เล่มนี้ปรากฏว่าตกเป็นของวัดเส้าหลินในมณฑลฟุโจว เจ้าอาวาสวัดตอนนั้นคือ อั้งเฮียะไต้ซือ

ครั้งหนึ่งเมื่อร้อยกว่าปีก่อนมีศิษย์หัวซานสองคนคือ งักเซียว และ ฉั่วจื้อฮง ไปเป็นแขกที่วัดเส้าหลิน ไม่ทราบมีโอกาสอย่างไรได้ขโมยดูคัมภีร์ทานตะวัน

ทั้งสองแบ่งกันท่องคนละครึ่ง เมื่อกลับเข้าสำนักหัวซาน ทั้งสองพอท่องวิทยายุทธในคัมภีร์ออกมากลับไม่ปะติดปะต่อกัน คนทั้งสองต่างเข้าใจว่าอีกฝ่ายหนึ่งท่องผิด ( ต่อมาภายหลัง ทั้งคู่กลับกลายเป็นคู่อริ สำนักหัวซานก็แบ่งเป็นฝ่ายลมปราณ และฝ่ายกระบี่ )

เรื่องที่ งักเซียว และ ฉั่วจื้อฮง แอบดูคัมภีร์ทานตะวัน อีกไม่นานถูกอั้งเฮียะไต้ซือรู้เข้า ท่านไต้ซือทราบว่าวิทยายุทธในคัมภีร์เล่มนี้ร้ายกาจลึกล้ำสุดคาดเดา ระหว่างฝึกปรือขอเพียงผิดเพี้ยนสักเล็กน้อย แม้ไม่ตายก็ต้องบาดเจ็บ ดังนั้น ท่านไต้ซือจึงมอบหมายให้ โต่วง้วนไต้ซือซือ ผู้เป็นศิษย์เดินทางสู่หัวซาน เกลี้ยกล่อมงักเซียว และฉั่วจื้อฮง อย่าได้ฝึกวิทยายุทธในคัมภีร์ทานตะวันที่ทั้งสองได้ลักลอบท่องจำออกมา

ศิษย์หัวซานทั้งสองสำนึกผิด และฝึกไม่ได้สักที เลยขอคำชี้แนะ บังเอิญศิย์รักของท่านเจ้าอาวาส ฉลาดปราดเปรื่อง ว่าไปตามความเข้าใจ แนะวิธีโดยหลักการและเหตุผล สุดท้ายตัวเองเกิดความโลภเมื่อเห็นยอดวิชา เลยคัดลอกลงในจีวร และสึกจากการเป็นบรรพชิต ไปคุมสำนักประกันภัย ซึ่งคนผู้นี้คือ ทวดของหลินผิงจื่อ และใช้วิชาดัดแปลงในคัมภีร์ทานตะวันสร้างชื่อ กลายเป็นวิชา เพลงกระบี่ปราบมารเจ็ดสิบสองท่า

ซึ่งความจริง นี่ไม่อาจโทษใครได้ เมื่อพบเห็นวิทยายุทธอันลึกล้ำ ไหนเลยจะห้ามใจไม่ฝึกปรือได้

งักเซียว และ ฉั่วจื้อฮง แห่งสำนักหัวซาน เขียนคัมภีร์ทานตะวันไม่นาน ก็ถูกสิบผู้อาวุโสนิกายตะวันจันทราฆ่าทิ้ง คัมภีร์ทานตะวันฉบับนี้ ก็ถูกช่วงชิงไป ( จนกระทั่งคัมภีร์ฉบับนี้ตกทอดมาถึง ตงฟางปุ๊ป้าย ผู้ที่ตีความคัมภีร์ออกมาได้ลึกซึ้งและฝึกจนสำเร็จ )

ไม่นานให้หลัง อั้งเฮียะไต้ซือ ก่อนมรณภาพ ได้เรียกตัวศิษย์ทั้งหมดเข้าพบ บอกต้นสายปลายเหตุของคัมภีร์ทานตะวัน ฉบับสมบูรณ์ เล่มนี้ จากนั้นโยนคัมภีร์เข้าเตาไฟทำลายทิ้ง โดยบอกว่าคัมภีร์เล่มนี้ลึกล้ำพิสดารสุดคาดเดา ซ้ำยังทำให้เกิดปัญหามากมาย เกิดการแย่งชิง เกิดการนองเลือด หากตกทอดถึงชนรุ่นหลังมิใช่วาสนาของยุทธภพ

คัมภีร์ทานตะวันนั้นข้อเด่นคือฝึกแล้วเพิ่มพลังภายในให้อย่างมหาศาลแล้วทำให้ผู้ฝึกเคลื่อนที่ได้รวดเร็วยิ่ง แต่ฝึกได้เฉพาะบุรุษเพศเท่านั้น และหากต้องการจะฝึกต้องทำการตอนตัวเองเสียก่อนด้วย นับเป็นราคาที่แพงเพื่อแลกกับความยิ่งใหญ่