คุณค่าของชีวิตเกย์อยู่ที่ไหน ถ้าแก่เฒ่าไปต้องอยู่ลำพัง

ผมมักออกไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะ และต้องเดินผ่านบริเวณเครื่องเล่นเด็ก โดยปกติผู้ปกครองจะพาเด็กเล็กมาวิ่งเล่นกันแถวนี้และคอยดูอยู่ห่างๆ เป็นภาพที่ทำให้ผมรู้สึกอารมณ์ดีทุกครั้งที่ได้เห็นภาพเด็กๆวิ่งเล่นสนุกสนาน มีรอยยิ้มเบิกบาน ไม่ใช่แต่ผมเท่านั้นที่รู้สึกแบบนี้ คนที่ผ่านไปมาทุกคนก็ต่างอมยิ้มมีความสุขที่เห็นภาพดีๆเหล่านี้ ขนาดเราเป็นคนอื่นยังมีความสุขไปด้วย ลองคิดถึงใจของพ่อแม่คงไม่มีอะไรสุขเกินกว่าที่ได้เห็นลูกๆ แข็งแรงและมีความ สุขตามวัยแบบนี้

เย็นวานก่อน ผมก็ไปสวนสาธารณะที่เดิมอีกครั้ง ผ่านจุดๆเดิมที่เต็มไปด้วยเครื่องเล่นเด็กสารพัด แต่วันนี้ไม่มีเด็กมาเล่น อาจจะเพราะบรรยากาศออกจะครึ้มๆคล้ายฝนจะตก เสียงหัวเราะของเด็กๆหายไป แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะร้างราจากผู้คนเสียทีเดียว ผมเห็นคุณตาคุณยายสองคนบริเวณนั้น อายุคุณตาคุณยายน่าจะหกสิบปีขึ้นไป เพราะคุณตาต้องใช้ไม้เท้ายันเดินไม่ค่อยไหว ส่วนคุณยายก็หลังค่อมนิดๆ บ่งบอกถึงความชราตามวัยที่ร่วงโรย สิ่งที่ผมเห็นทำให้ผมอดที่จะฉีกยิ้มกับตัวเองไม่ได้ จนกระทั่งอยากเอาเรื่องดีๆมาแบ่งปันไว้ที่นี่ นั่นก็คือ...

ภาพที่ผมเห็น คุณยายกำลังอยู่บนเครื่องเล่นม้าหมุน โดยมีคุณตาช่วยออกแรงหมุนให้ คุณยายมีความสุขหัวเราะร่วน ส่วนคุณตาต้องเอาไม้เท้ายันพยุงตัวไว้ข้างหนึ่งอีกมือหนึ่งก็หมุนเครื่อง เล่นไป พร้อมกับออกเสียงเชียร์ แว่บแรกที่ผมเห็น ผมรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นและเบิกบานที่มาจากความรักของคนทั้งสอง ที่วันเวลาหรือแม้แต่สังขารไม่สามารถพรากความผูกพันธ์ของคนทั้งสองได้ ภาพความประทับใจนี้ ทำให้ความรู้สึกปีติตื้นตันมันพรั่งพรูออกมาจนเ่อ่อล้นที่หัวใจของผม ผมได้ประจักษ์ด้วยสายตาตัวเองว่าความรักที่ยั่งยืนมีจริง ผมพยายามเดินชะลอเพื่อเก็บเกี่ยวความสุขกับเรื่องราวตรงหน้าให้นานที่สุด ขณะที่ผมเดินคล้อยไป คุณยายได้เรียกให้คุณตาขึ้นม้าหมุนด้วยกัน โดยที่คุณยายออกแรงหมุนให้พอมีแรงส่งแล้วขึ้นม้าหมุนพร้อมกันสองคน รอยยิ้มและเสียงหัวเราะจากตายายจางไปพร้อมกับระยะทางที่ผมห่างออกมา

ความรู้สึกที่พุ่งขึ้นทำให้ผมเกิดความฟุ้งซ่านไปกับเรื่องราวชีวิตตัวเอง แน่นอนที่สุดผมเป็นเกย์และสิ่งที่ตามมากับชีวิตของเกย์โดยทั่วไป คือการไม่มีครอบครัว เราไม่มีลูกและมีน้อยรายที่จะสร้างครอบครัวอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า ความรู้สึกที่ล่นขึ้นสูงเมื่อครู่ก็ค่อยลดระดับลงดำดิ่ง จนรู้สึกได้ถึงความเหงาเล็กๆ ที่คลืบคลานเข้ามาคลุมจิตใจและความคิด ความฟุ้งซ่านไม่หยุดลงแค่นั้น ผมจินตนาการถึงการใช้ชีวิตยามที่อายุตัวเองมากขึ้น เราจะใช้ชีวิตของเราต่อไปแบบไหน

ผมพบเห็นผู้คนหลากหลายที่ได้ใช้ชีวิตของตัวเอง ตามวิถีของตัวเอง เกย์หลายคนอยู่เป็นโสดใช้พลังงานและเอาใจใส่กับการงานอาชีพหรือทำประโยชน์ สังคม คอยดูแลญาติพี่น้อง อาจจะมีหลานๆของพี่น้องให้ได้ดูแล แต่อีกหลายคนที่ใช้ชีวิตในสังคมเมือง แยกห่างจากครอบครัวหรือจำเป็นที่ต้องอยู่คนเดียว เขาอาจจะเลือกที่สร้างความมั่นคงทางฐานะและใช้จ่ายเพื่อความสุข ใช้ชีวิตยามค่ำคืนและพักผ่อนยามสุดสัปดาห์ ค่าใช้จ่ายส่วนหนึ่งหมดไปกับการปรนเปรอความสุขส่วนตัว และตอบสนองอารมณ์ในรูปแบบต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการอุปการะเด็กๆแบบชั่วคราวหรือรายเดือน

การใช้ชีวิตอีกรูปแบบหนึ่งที่แม้แต่เกย์ด้วยกันเองไม่อยากที่จะพูดถึงกันนัก แต่เราปฏิเสธความจริงเรื่องนี้ไม่ได้เช่นกันว่า มีเกย์จำนวนไม่น้อยที่มีครอบครัวของตัวเอง มีลูกมีภรรยา หลายคนอาจจะเลิกกันไปภายหลังที่คิดว่าไม่สามารถจะครองคู่กันต่อไปได้ แต่ก็มีไม่น้อยที่เลือกจะปกปิดชีวิตตนอีกด้านหนึ่งไม่ให้ลูกเมียรู้ และก็ไม่สามารถที่จะทิ้งตัวตนที่เร่าร้อนมากด้วยความปราถนาได้ ดูผิวเผินคนที่จัดการชีวิตแบบนี้ได้อาจจะได้กำไรทั้งสองทาง คือมีครอบครัวและตอบสนองตัวตนอีกด้านหนึ่งได้ เขาให้เหตุผลว่าทุกคนมีความจำเป็นด้วยกันทั้งนั้น ความจำเป็นและข้อจำกัดของเขาคือเรื่องนี้

โดยส่วนตัว ผมยังไม่ไปถึงจุดที่จะเข้าใจความรู้สึกตรงนั้นได้ ผมเพียงได้แต่รับรู้และยอมรับความแตกต่างของปัจเจกบุคคล แต่ผมมีความเชื่ออย่างหนึ่งว่า อะไรที่คนเราพยายามปกปิดเป็นความลับนั่นย่อมแสดงว่าลึกๆ แล้ว ตัวเขาเองนั่นแหละที่รู้สึกว่าสิ่งที่ทำนั้นไม่ถูกต้อง ดังนั้น เมื่อยามที่เขาพรั่งพรูความจำเป็นและเหตุผลต่างๆ นั่นก็คือกลไกการดูแลตัวเอง

ไม่ว่าเราจะเลือกใช้ชีวิตแบบไหน แบบทุ่มเทชีวิตไปกับสิ่งที่น่าสนใจงอื่นๆเกินไปกว่าการมีครอบครัว แบบที่มุ่งหาเงินเพื่อปรนเปรอตัวเองเพื่อจะได้ลืมความเหงายามค่ำคืน หรือแบบการมีชีวิตสองด้าน โดยใช้มืออีกด้านหนึ่งประคองครอบครัวลูกเมียส่วนมืออีกด้านหนึ่งซ่อนไว้ด้าน หลังเพื่อเก็บงำความลับจากสายตาสังคม ผมว่าการใช้ชีวิตแบบไหนก็ขึ้นอยู่กับปัจจัยเฉพาะของแต่ละคน วิถีชีวิตแบบหนึ่งก็เหมาะกับคนๆหนึ่ง เราอาจจะบอกไม่ได้ว่าอะไรดีหรือถูกต้อง เราอาจจะเอามาตราฐานของเราไปตัดสินของคนอื่นแล้วตำหนิเขาคงไม่ได้

พอคิดได้ดังนี้ ย้อนกลับมาเรื่องตัวเอง ถ้าวีถีชีวิตของเกย์ด้วยกันยังมีหลากหลาย ก็คิดได้ว่าชีวิตของคนทั่วไปก็คงจะเหมือนกัน เราทุกข์ใจเมื่อครู่เพราะเรากำลังเอาบรรทัดฐานสังคมที่ยอมรับการมีอยู่เฉพาะ ชาย-หญิงที่สุดท้ายแล้วต้องแต่งงานมีครอบครัว แต่ในความเป็นจริงไม่ว่าคุณจะเพศไหนก็มีผิดหวังสมหวังในชีวิตด้วยกันทั้งนั้น ไม่ใช่ทุกคู่จะมีลูกหลานที่น่ารักและอยู่ด้วยกันแก่เฒ่า คนมีครอบครัวเองก็มีความทุกข์ในแบบของเขา เราก็มีทุกข์แบบของเรา และเราย่อมมีความสุขตามแบบของเราเช่นเดียวกัน คุณค่าของชีวิตที่ทำให้เกิดสุขได้ไม่ใช่เฉพาะการมีความครอบครัวอย่างเดียว

เมื่อเรามองเห็นคุณค่าของชีวิตเราได้ชัดเจนว่าอยู่ที่เราทำอะไร แม้ว่าเราจะเป็นเกย์ก็ไม่ได้หมายความว่า เราไม่ได้รับอนุญาตให้มีความสุขเมื่อยามเราแก่เฒ่า ยามที่เรายังหนุ่มสาวเราก็มีความสุขแบบหนึ่ง เมื่อเราแก่ตัวเราก็คงมีความสุขในอีกแบบหนึ่ง แม้ว่าผมยังไปไม่ถึงและไม่รู้ว่าอะไรรออยู่ แต่ผมจะกังวลไปทำไม ในเมื่อวันนี้ผมรู้ว่าคุณค่าและความสุขของผมอยู่ที่ไหน

เมื่อวันนี้เราเตรียมตัวได้ดี วันข้างหน้าก็ควรจะดีด้วย คิดได้ดังนี้ก็กลับมามีความสุข หรือความสุขของผมอาจจะเป็นการที่เราเฝ้ามองดูคนอื่นมีความสุขเบิกบาน และเอามาเล่าแบ่งปันแบบนี้ก็ได้

นายซึมลึก

http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=grenadine1oz&month=09-2010&date=11&group=8&gblog=4