คุณเชื่อในพรหมลิขิตไหม?

ก่อนอื่นบอกก่อนนะครับ กระทู้นี้สร้างมาจากผมและเมียผม ซึ่งตอนพิมพ์ลงนี่เมียผมก็นั่งอยู่ข้างๆเราสองคนช่วยกันเขียนขึ้นมาจากเรื่องของเราสองคน เพื่อหวังว่าคนที่ไม่สมหวังในความรักและเรื่องต่างๆจะได้ก้าวต่อไปในสังคมทุกวันนี้ได้
สิ่งที่ต้องรู้
ตัวอักษรสีเขียวเป็นความคิดเห็นของผม

ตัวอักษรสีชมพูเป็นความคิดเห็นของเมียผม

ในขณะเล่าเรื่องนั้นอาจมีการเขียนการกระทำที่เราทำอยู่ด้วยเช่น //โดนหอม อันนี้เพราะเมียเขาบอกว่ามันน่ารักดีอยากให้ใส่ลงไปด้วย

ผมกับเมียมีโอกาสเจอกัน 3 ครั้งโดยที่ครั้งแรกเราเจอกันแบบไม่รู้จักกันในงานเกมแห่งหนึ่งตอนนั้นเกม Cabal เปิดตัวใหม่เลยมีการจัดงานเปิดตัวเกมโดยผมเข้าไปเป็นผู้ร่วมงาน ส่วนเมียผมตอนนั้นเป็น 1 ในพริตตี้ของเกมนี้ ครั้งนี้เราเจอกันแบบไม่รู้จักกันคือ ผมไปร่วมงานแล้วเดินดูงานไปเรื่อยๆ ส่วนเมียผมก็ยืนสวยเป็นพริตตี้ให้คนถ่ายรูป เราไม่ได้คุยกันเลยด้วยซ้ำ ประมาณว่าเจอกันผ่านๆ

ตอนนั้นผมติดเกมออนไลน์มากเลยไม่ได้สนใจผู้หญิงเท่าไรสนแต่เกมผู้ชายอย่างเราๆคงจะน่าเข้าใจดีนะครับสำหรับตอนวัยรุ่น

ใช่ค่ะ ใครจะไปคิดไอ้นี้จะมาเป็นสามีของเราในอนาคต ผู้หญิงคงเข้าใจดี

ครั้งที่ 2 เราเจอกันในงานมอเตอร์โชว์ที่บางนา ตอนนั้นผมได้เข้าไปช่วยบริษัทอาผมซึ่งเขานำเข้าล้อแม็กซ์ เลยมีเพื่อนของอาที่ทำงานอยู่ในฮอนด้าเขาชวนให้ไปออกบู๊ทด้วย แต่เราเป็นบู๊ทเล็กๆไม่ได้มีสีสันอะไรมาก แต่ก็มีคนเข้ามาดูแน่นพอสมควร ซึ่งแน่นอนเมียผมก็พริตตี้อยู่ในงานเหมือนเคยอยู่ที่บู๊ทของ มาสด้า กำลังยินแนะนำสินค้าให้กับคนมาร่วมงานอยู่ เราเจอกันโดยที่ผมก็เดินไปมาอยู่ในงานนี่ละ ก็ค่อยถามนู้นถามนี้ตามบู๊ทต่างๆ จนมาถึงบู๊ทของมาสด้า คนที่มาแนะนำสินค้าให้ผมก็คือเมีนผมเอง ก็คุยกันไปกันมาสักพัก เมียผม//โดนตบหัว 1ที เอ้ย!!ผมก็ถามเมียว่า " คุ้นๆหน้าเหมือนเคยเจอคุณที่ไหน " เมียผมก็บอกว่า " เช่นกันคุ้นๆหน้าคุณอยู่ " เราสองคนก็เลยพยายามนึกถึงสถานที่ที่เคยไปเพื่อจะตรงกันสุดท้ายก็ได้ความว่าเจอกันในงานเกม ในตอนแรกนั้นละ ก็เลยคุยกันว่า มันบังเอิญจัง ถึงตอนเที่ยงผมก็เลยชวนไปกินข้าวด้วยกัน แต่ผมไม่คิดอะไรมากกเพราะตอนนั้นอย่างที่บอกอยู่ในช่วงติดเกมเลยไม่ได้สนใจคิดแค่ว่ามันบังเอิญแค่นั้นเอง เราก็แยกย้ายกันไปในตอนนั้นแต่ก็ขอ Hi5 กันไว้เผื่อจะได้คุยกัน(ในตอนนั้นไม่มีFacebook มีแต่ Hi5 นี่ละที่ดังสุดและสะดวกสุด) บอกตามตรงถึงขอ Hi5ไว้ก็ไม่ได้ค่อยคุยอยู่ดี เพราะผมมั่วแต่เล่นเกมส่วนแฟนผมก็กำลังบ้าบอๆ ตามประสาผู้หญิงวัยรุ่น 5555+ //โดนตบอีกแล้ว-*- อ๋อลืมบอกผมกับแฟนห่างกัน 1 ปี ผมแก่กว่านะ มาตอนช่วงเอนทรานซ์ก็ยิ่งไม่ได้คุยใหญ่เพราะผมมั่วแต่ยุ่งเรื่องสอบ จนมาตอนสอบเสร็จนี่ละถึงได้คุยกัน ผมก็ขู่แฟนไว้เยอะว่าสอบยากบ้างอะไรบ้าง 5555+

ทุกคนคิดดูนะค่ะ ตอนนั้นเครียดและกลัวเรื่องเข้ามหาลัยแถมอีตาบ้านี้ยังมาขู่ไว้อีกบอกตามตรง จะเป็นไมเกรนเพราะอีตานี้ละ

ครั้งที่ 3 กว่าจะเจอกันห่างกันหลายปีมาก แต่เราก็ยังมีติดต่อกันอยู่นะจนมาเปลี่ยนเป็นเฟสบุ๊ค ก็ยังคุยอยู่แต่ก็ไม่ได้คุยอะไรมาก เหมือนเพื่อนในเฟสบุ๊คนั้นละ ทักทายกันปกติ แต่ตอนที่เราเจอกันแบบตัวเป็นๆคือ ตอนนั้นผมไปเป็นทหารในช่วงน้ำท่วมผมได้รับคำสั่งให้ออกไปช่วยพลเรือนตามต่างจังหวัดต่างๆ จนมาถึงโคราชพอมาถึงหน่วยผมต้องไปรายงานตัวที่ค่ายสุรนารี ที่นั้นละผมได้เจอกับแฟนตอนรายงานตัวเสร็จ โดยที่ผมก็แอบไปหาที่ดูดบุหรี่แถวๆห้องน้ำ แล้วแฟนก็เดินออกมาจากห้องน้ำ เลยได้เจอกันเรายังประหลาดใจกันเลย เจอกันได้ไงแต่ที่สำคัญจำกันได้นี่สิ เพราะอย่างที่บอกเราไม่ได้คุยอะไรกันมาก แค่ทักทายกันปกติในเฟส ก็เลยยืนคุยกันจนได้ความว่า เธอมากับหน่วยอาสามาช่วยทหารแจกถุงยังชีพ เพราะเธอเป็นคนที่นี้เลยทำให้เราได้ร่วมงานกันช่วยชาวบ้าน ระหว่างนั้นก็สนิทกันมากขึ้น จำได้ว่าผมประจำอยู่ที่นั้นนานพอสมควรก่อนจะย้ายไปช่วยเหลือจังหวัดอื่น แต่ก่อนผมย้ายไปก็ได้แลกเบอร์กันคุยกัน ตอนนั้นยังไม่ได้เป็นแฟนกันหรอกนะ แต่เป็นเพื่อนสนิทมากกว่า จนผมต้องย้ายไปประจำการชายแดน แฟนผมก็เป้นห่วงว่าจะเป็นอะไรไปช่วงนั้นคุยกันทุกวัน(แนะนำครับใครจะไปต่างจังหวัดให้หาซิม 1-2-call มาใช้ซะสัญญาณดีมาก) มีอยู่ช่วงหนึ่งผมต้องไปลาดตะเวนในป่าประมาณ 1 อาทิตย์ เพราะมีข่าวพวกลักลอบขนยาเสพย์ติด ผมลืมบอกแฟนนะสิว่าต้องไปนานเลยหายไปนานเลย ตอนกลับมาสิ่งแรกที่ผมได้ยินในโทรศัพท์คือ เสียงผู้หญิงร้องไห้แล้วก็พูดว่า " หายไปไหนมา รู้ไหมโคตรเป็นห่วงเลย อย่าหายไปไหนนะ จะบ้าตายอยู่แล้ว " ในตอนนั้นผมเริ่มมีความรู้สึกว่าผมชอบเธอแล้ว เพราะคนแรกที่ติดต่อมาหาผมคือเธอก่อนพ่อแม่ผมซะอีก ผมประจำการอยู่ได้ 6 เดือน ตอนนั้นผมโดนย้ายกลับเข้าไปใน กทม เพราะมีเรื่องเลื่อนยศที่ผมยืนเรื่องไปก่อนหน้านี้ ประจวบเหมาะที่ กรมผมเขาหาอาสาไปประจำการชายแดนภาคใต้ ร่วมกับทหารพราน ผมเลยอาสาลงไปด้วยคะนองเพราะเพิ่งได้ยศมาหมาดๆ ก็ไปประจำการประมาณ 3 ปีผมก็ถูกเรียกตัวกลับเข้า กทม ซึ่งผมไม่ค่อยอยากกลับเท่าไรเพราะเริ่มรู้สึกชินกับที่นี้แล้ว แต่ใจหนึ่งก็อยากกลับ กลับไปเจอหน้าพ่อแม่และกลับไปเจอหน้ายัยบ๊องที่มาร้องห่มร้องไห้ในโทรศัพท์ให้ฟัง //หอมเมียแปปอิอิ

ตอนผมกลับมาแล้วก็ได้ทำงานอยู่ฝ่ายทะเบียน ในตอนนั้นผมกับแฟนก็ได้ตกลงคบกันเป็นแฟนแล้ว ก็ไม่ค่อยได้มีโอกาสเจอกันเท่าไรเพราะแฟนผมกำลังเรียนอยู่ ปี 4ใกล้จบแล้ว ส่วนผมก้ทำแต่งานและตอนเย็นก็ไปสมัครเรียนภาคค่ำไว้ด้วยจะมีว่างก็แค่วันอาทิตย์วันเดียว เพราะวันเสาร์ก็ยังต้องทำงานอยู่ เราก็เลยหาเวลามานัดเจอกันเหมือนคู่หนุ่มสาวทั่วไปแหละครับ กินข้าว ดูหนัง เที่ยวเล่น แล้วก็ลงเอยบนเตียงอิอิ คบกัน 2 ปีผมเพิ่งเลยขอเธอแต่งงาน เธอก็ตอบตกลง จนในตอนนี้เราก็แต่งงานกันมาแล้ว 5 ปี มีพยานรักตัวน้อยชื่อ น้องเกมส์ อายุ 2ขวบ ที่ตั้งชื่อว่าเกมส์เพราะว่า เราเจอกันครั้งแรกในงานเกมส์ตอนแรกแฟนผมบอกว่าจะตั้งชื่อว่า มาสด้า เพราะเราได้รู้กันจริงๆคือตอนงานมอเตอร์โชว์ แต่ผมกลัวตอนลูกโตแล้วจะโดนเพื่อนล้อเลยเอาเป็นน้องเกมส์ดีกว่า

คุณละอ่านมาตรงนี้แล้วเชื่อในเรื่องพรหมลิขิตแ่าว ผมนะบอกตามตรงไม่เคยเชื่อเลยจนกระทั่งได้มาแต่งงานกับแฟนเนี้ยละครับ เรายังมาคุยกันเลยหรือที่เราเจอกันโดยบังเอิญเนี้ยเป็นเพราะพรหมลิขิต เพราะมันมีหลายๆอย่างที่ทำให้ผมไม่จำเป็นต้องไปเป็นทหารก็ได้ หรือไปงานมอเตอร์โชว์ก็ได้ แต่สุดท้ายผมก็ได้ไปอยู่ดีและจนเจอแฟนเขา

อันนี้ขอบอกเลยนะค่ะฝากถึงวัยรุ่นสมัยนี้ทุกคน จากที่อ่านมาจะเห็นไหมค่ะว่ากว่าพี่กับสามีจะได้เจอกันและแต่งงานกัน เราสองคนผ่านอะไรมาเยอะพอสมควรซึ่งมันมีมากมายนอกเหนือจากที่เล่าให้ฟัง ไหนจะพ่อของพี่ที่หวงลูกมาก เคยมีครั้งหนึ่งพ่อพี่เอาปืนไล่ยิง ตานี้จนกลัวหัวหดก็เคยมาแล้ว เคยทะเลาะกันจนเลิกก็เคยมาแล้วสุดท้ายก็มาคืนดีกัน แต่ทุกสิ่งทุกอย่างมันก็ทำให้เราสองคนมาลงเอยกันอยู่ดีจนในที่สุดเราแต่งงานกัน จากวันนั้นในงานเกมส์ จนถึงตอนนี้พี่กับสามีเราก็รักกันดีเหมือนวันแรกที่เราคบกัน พูดแล้วจะร้องไห้เพราะกว่าจะได้อยู่ด้วยกันลำบากกันมาก ทุกคนอาจฟังว่าเหมือนเขียนละครมาให้ออ่าน ไม่ใช่ค่ะนี่ละชีวิตจริงๆเลย เรื่องจริงไม่มีแต่งเสริมอะไรทั้งนั้น และหันมาดูสมัยนี้สิคนสองคนคบกันง่ายมาก แค่เจอกันในเน็ตคุยกันวันสองวันก็เป็นแฟนกันละ เจอหน้ากันครั้งแรกก็ฟิตเจอริ่งกันละ น้องๆรู้ไหมค่ะสามีพี่กว่าจะคบกันใช้เวลานานมาก จากที่อ่านน่าจะรู้แล้ว เราเริ่มกันจากความเป็นเพื่อนและให้ความรู้สึกกันและกัน จนกว่าจะมารักกันเนี้ยนานมาก สามีพี่เขายอมทุกอย่างเพื่อพี่ ยอมเลิกเหล้า เลิกเที่ยว เลิกเจ้าชู้ด้วย ตอนนี้ก็เหลือแค่เลิกบุหรี่ ซึ่งอยู่ในขั้นตอดลดแล้วจากเมือก่อนที่ดูดวันละซองตอนนี้เหลือวันละ 5 ตัว สามีพี่ไม่ใช่คนดีเลิศอะไรขนาดนั้น ก็เหมือนๆผู้ชายทั่วไปละ กินเหล้าเก่ง ชอบเที่ยวกลางคืน เจ้าชู้นี้ที่ 1 เลยอย่าบอกใคร เคยเกือบบ้านแตกเพราะความเจ้าชู้ละตอนเราท้องแก่มันดันแอบไปซุกเมียน้อยไว้นี่สิ จับได้เท่านั้นละทะเลาะกันลั่นบ้านเลย แต่สุดท้ายเขาก็มาขอโทษพี่และแสดงให้เห้นว่าเขาเลิกเจ้าชู้แล้ว เขายอมเลิกกับผู้หญิงทุกคนที่เคยติดต่อด้วย ยอมถึงขั้นปิดเฟสบุ๊คเพื่อไม่อยากให้พี่ระแวง ปัจจุบันสามีก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานเพื่อเก็บเงินไว้ให้ลูกอย่างเดียว แถมติดลูกด้วยสิ คิดดูขนาดเพื่อนบ้านจะมาขออุ้มลูก สามีไล่ให้ล้างมืออาบน้ำก่อนถึงจะอุ้มได้ ติดลูกขนาดหนักเลย 5555+ ยังไงก็ฝากถึงวัยรุ่นทุกคนนะค่ะ จะรักใครชอบใคร เราต้องดูเขานานๆ ไม่ต้องนานขนาดพี่ก็ได้เป้นปีๆหรอก นานพอจนเราแน่ใจว่า คนนี่ละคนที่ใช่ ตอนนี้พี่กับสามีเราก็อายุ 20ปลายๆ แต่เรารักกันเหมือนสมัยวัยรุ่นเลยละอิอิ เราก็ทำเหมือนตอนคบกันใหม่ๆทำงานเสร็จก็เที่ยวกันกินข้าวกัน พ่อแม่ลูก ตกดึกก็ฟิตเจอริ่งกันทุกคืน ทำให้ทุกวันเหมือนกับวันแรกๆที่คบกัน (เรื่องบนเตียงสามีเก่งมากด้วยมาบอกให้อิจฉาเล่นๆค่ะ)