คนที่เรารัก ต้องมาจากไปต่อหน้าต่อตา...ไม่เคยคิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้กับตัวเองT.T

สวัสดีเพื่อนๆ

เราอยากจะระบายเรื่องราวที่มันฝังอยู่ในใจ 
มันเป็นเรื่องราวที่เราไม่มีวันลืมได้ลง... ไม่อาจลืมได้จริงๆค่ะ

บอกตรงๆ เลยว่าเกิดมาทั้งชีวิต เราไม่เคยเจอเรื่องที่โหดร้ายขนาดนี้มาก่อน  
มันทั้งแย่ ทั้งช็อค ทั้งเสียใจ ทุกอย่างรวมกันไปหมด 
แต่ละภาพ แต่ละเหตุการณ์ที่เราเจอ มันยิ่งกว่าในละคร มันเหมือนกับว่า มีคนลิขิตให้มันเป็นไป
เราไม่เคยคิดเลยวันนึงมันจะเกิดเรื่องแบบนี้...

เมื่อประมาณ 8 ปีที่แล้ว เราได้รู้จักกับผู้ชายคนนึง เจอกันครั้งแรกตอนนั้นเราอยู่ ม.4 และเค้าอยู่ ม.6 (รู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วจัง55) พูดไปหลายคนอาจคิดว่าเว่อร์ แต่จริงๆ นะ เรารู้สึกว่าการเจอกันครั้งแรกกับผู้ชายคนนี้มันเป็นเหมือนรักแรกพบ ที่เหมือนในหนังอะ...เราสองมองตากันปิ๊งๆ แล้วโลกก็หยุดหมุน เค้าเป็นคนเข้ามาขอเบอร์เราเอง และหลังจากนั้น เราสองคนก็คุยกันมาตลอด 

เรายอมรับว่าตอนนั้นเราแอบกั๊กความสัมพันธ์ที่มีกับพี่เค้าเอาไว้ เวลาพี่เค้าขอคบเราทีไร เราก็ปฏิเสธ แต่เราก็ยังคุยกับพี่เค้าเหมือนเดิมนะ มีอ้อนบ้าง55 พี่เค้าเองก็ไม่เคยหายไปไหน เราเจอเรื่องไม่ดีมา ก็จะมีพี่เค้าอยู่ข้างๆตลอด เราคิดเสมอว่า ยังไงพี่เค้าก็ยังอยู่  ใจจริงเราอยากคบพี่เค้าตอนโต เพราะตอนเด็กเราเชื่อว่า คบไปก็ไม่ยั่งยืน  และมันก็จริงอย่างที่เราคิด สุดท้ายพอเราใกล้เรียนจบ เราก็ตัดสินใจคบกับพี่เค้าจริงๆ  

บอกเลยว่า เราตัดสินใจไม่ผิดจริงๆ เพราะพี่เค้าดูแลเราดีมากกกกก เทคแคร์เราตลอด แต่ก่อน ตอนยังไม่มีรถ บ้านเราอยู่ห่างกันคนละฝั่ง แต่พี่เค้าก็อยากมาหาเรา เค้าเคยนั่งรถตู้ 3 ต่อ หรือไม่ก็นั่งเรือคลองแสนแสบมาหา คอยไปส่งเราเรียนพิเศษ 

หลังจากได้คบกันจริงๆ พี่เค้าก็ทุ่มเททุกอย่าง ดูแลไม่ห่าง มาหาเราทุกวัน มารับไปส่งบ้าน มีธุระอะไร อยากไปไหน ก็พาไปตลอด คอยไปรอเราเวลาเราทำธุระ อากาศจะร้อนแค่ไหน พี่เค้าก็รอได้ บางทีเราก็เกรงใจนะ แต่ทุกครั้งที่เราบอกพี่เค้าให้ไม่ต้องรอ พี่เค้าก็จะพูดคำๆนึงกับเราตลอด ก็คือ

“8 ปีก็รอมาแล้ว แค่นี้ทำไมจะไม่ได้”
.....มันทำให้เรารู้ว่า พี่เค้ารักและก็รอเรามาตลอด...... 
ชีวิตที่มีพี่เค้าอยู่ข้างๆ มันก็ยังคงดีเหมือนเดิมและดีมากกว่าเดิมตรงที่ความรู้สึกของเรามันชัดเจนมากขึ้น 

การคบกันของเราทางบ้านก็รับรู้ด้วย พี่เค้ามาที่บ้านเราแทบทุกวัน เค้าเข้ากับที่บ้านเราได้ดีมากกกกก คอยดูแลทุกอย่าง มีครั้งหนึ่งบ้านเราแอร์เสีย บอกพี่เค้าไปตอนเช้า ตกเย็นก็เอาช่างมาดูให้ เห็นพ่อเราซ่อมปั๊มน้ำ ต่อท่ออยู่ ก็จะเข้าไปช่วยพ่อเราซ่อม และก็ชอบซื้อข้าวมากินที่บ้านเราบ่อยมาก....จนคนที่บ้านเรารักพี่เค้ามาก แบบที่ไม่เคยรักแฟนลูกคนไหนขนาดนี้มาก่อน แม่เราเองก็เห็นเค้าเป็นเหมือนลูกชายอีกคน

ความสัมพันธ์ในตอนนี้ของเรา มันลงตัวไปหมดทุกอย่าง พี่เค้ายอมรับเราได้ในทุกเรื่อง เราไม่มีระยะห่างของกันและกัน เราไม่เคยต้องอึดอัด หรือมานั่งเก๊กกันให้เมื่อย เราแค่เป็นตัวของตัวเอง และทุกอย่างก็เข้ากันได้ดี การที่มีพี่เค้า เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากที่สุดสำหรับเราจริงๆ...
แต่ใครจะรู้.. ความสุข บางทีมันก็อยู่กับเราไม่ได้นานอย่างที่คิด

เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อวันศุกร์ที่ 30 พ.ค. 2557 โดยปกติ ทุกเย็นพี่เค้าจะมารับเราที่ทำงาน แล้วขับรถไปส่งที่บ้าน แต่วันนี้ ไม่รู้อะไรดลใจให้เราที่เพิ่งได้ใบขับขี่มาหมาดๆ อยากจะขับรถไปเอง ซึ่งพี่เค้าก็ยังเป็นห่วงเราเหมือนเดิม ก็เลยจะขับรถตามไปส่งเราที่บ้าน.....

พี่เค้าเป็นคนขับนำไปก่อน เพราะตั้งใจจะไปแวะปั๊มแล้วหาข้าวกินด้วยกัน.... เราขับห่างกันโดยมีแค่รถยนต์คั่นกลางอยู่คันเดียว บนถนนร่มเกล้า เป็นถนนที่มี 3 เลน เรากับพี่เค้าขับอยู่เลนซ้ายสุด ซึ่งเลนกลางมีรถพ่วงที่ขนาบข้างมา พอพี่เค้าขับอยู่ในช่วงกลางคันรถพ่วง และกำลังจะแซงไป อยู่ๆ รถพ่วงคนนั้นที่มีเครื่องลักษณะสามเหลี่ยมอยู่ด้านหลังก็เหยียบเบรคกระตุกๆ 2 ครั้ง เพื่อจะแซงออกไปเลนขวา ของที่บรรทุกอยู่ มารู้ทีหลังค่ะ มันคือเครื่องรีดเหล็ก.....และ มันหนักตั้ง 28 ตัน!! แต่กลับถูกรัดด้วยโซ่เส้นเล็กๆ เท่าที่เห็น โซ่มันใหญ่ไม่เกิน 1 นิ้วค่ะ ...และหลังจากนั้นโซ่ที่ว่าก็กระตุกขาด 

เครื่องนั้นก็เอียงหล่นลงมาทางซ้าย! 

รถที่คั่นรถเรากับพี่เค้าเอาไว้ก็เบี่ยงขวาออกไป ทำให้เราเห็นทุกอย่าง!! 
มันเร็วมาก เราเห็นเครื่องมันเด้ง ตอนแรกยังไม่เห็นใครโดน 
พอเครื่องที่ว่ามันหยุดนิ่ง รถสีบรอนด์เงินที่พี่เค้าขับก็เด้งถอยกลับมาข้างหลัง และจอดสนิทอยู่ต่อหน้าเรา!!!.... 

เราไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง!! นั่นแฟนเรา!!!!!!

วินาทีที่เห็นเราตะโกนสุดเสียงเรียกชื่อพี่เค้าแล้ววิ่งลงจากรถทันที เราตะโกนขอความช่วยเหลืออย่างคนบ้า หัวใจเราแทบสลาย เราตัวสั่นขาสั่นไปหมด มีคนช่วยโทรแจ้งตำรวจ เรียกกู้ภัยให้ เราวิ่งเข้าไปหาพี่เค้า สภาพรถคือแบนไปครึ่งคัน ตอนแรกเหมือนพี่เค้าหลับไป เราก็ตะโกนเรียกเค้าไม่หยุด  แล้วเค้าก็เริ่มรู้สึกตัว ตอนนั้นเราทำอะไรไม่ถูก เราร้องไห้ เรียกพี่เค้าตลอด ถามว่าไหวไม๊คะ อดทนนะ เดี๋ยวก็มีคนมาช่วยแล้ว เราคอยบอกเค้าว่าเรารักเค้ามากนะ เราจับมือเค้า เค้าพยักหน้ารับรู้เบาๆ แล้วบีบมือเรากลับ.... 

นั่นเป็นลมหายใจสุดท้ายของเค้า 
ก่อนที่เค้าจะนิ่งไปต่อหน้าต่อตาเรา... 

เราช็อคจนพูดอะไรไม่ออก ทำอะไรไม่ถูก ตัวสั่น รู้สึกเหมือนจะเป็นลม.. เราไม่อยากเชื่อ ไม่อยากเชื่อจริงๆว่ามันคือเรื่องจริง

เราต้องรอเกือบ 2 ชม. เพื่อดึงประตูรถเปิด แล้วดึงพี่เค้าออกมา มันแย่มากๆค่ะ ตอนนั้นเราเหมือนคนบ้า ตะโกนขึ้นฟ้า อย่าเอาพี่เค้าไป ขออโหสิให้ทุกคน ทุกอย่าง เจ้ากรรมนายเวร อย่าทำแบบนี้เลย ตะโกนให้คนมุงออกไป พี่เค้าหายใจไม่ออก เราโวยวายใส่พวกคนที่มามุงเหมือนคนบ้า เราคุมสติไม่ได้ เราทำอะไรไม่ถูก แล้วสุดท้าย เราต้องมาเห็นพี่เค้านอน ถูกเอาผ้าคลุม และรถก็พาไปโรงพยาบาล มันเป็นช่วงเวลาที่เลวร้าย มันแย่มาก มากจริงๆ
ทำไมนะ ทำไมต้องเป็นคนดีๆ ทำไมต้องเป็นคนที่เรารัก

พี่เค้าเป็นคนดีมาตลอด ถึงเราจะทำงานกันคนละบริษัท แต่ถ้าไม่เข้าใจอะไร เราถาม พี่เค้าก็จะตอบเราได้หมด มีอะไรก็ดูแล ช่วยเราตลอด ตอนนี้พี่เค้าไม่อยู่ด้วยแล้ว เราเสียใจ ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้ เราไม่เข้าใจ พอทุกอย่างดี พี่เค้าสมหวัง เราสองคนมีความสุขมาก แต่กลับเกิดเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น พี่เค้าเคยบอกว่า มันคุ้มแล้ว ที่รอมา แต่รู้ไม๊ มันแย่กับเรามากๆ ที่เราปฏิเสธเค้ามาตลอดในตอนแรกๆ เพราะเราไม่เคยคิดเลยว่า เราจะอยู่ด้วยกันได้ไม่นาน ไม่เคยคิดเลยจริงๆ

R.I.P อยากตะโกนว่ารักให้ดังก้องฟ้า เอาคนดีของเรากลับคืนมานะ เราทำอะไรไม่ถูกแล้วค่ะ ร้องไห้ทุกวัน ชีวิตเคว้งมาก ใครมีอะไรแนะนำช่วยหน่อยนะคะ ให้เราไปทำบุญ แก้กรรมที่ไหนก็ได้ ถ้าชาติหน้ามีจริง ก็ไม่อยากเจอแบบนี้อีกแล้ว 

การจากไปของพี่เค้า ไม่ใช่แค่เราที่เสียใจ ทุกคนที่รู้จักพี่เค้าก็ต่างเสียใจมากก ทั้งครอบครัวและเพื่อนๆ เราอยากเรียกร้องความยุติธรรมให้พี่เค้า ตอนนี้เรื่องคดีเงียบมาก ยังไม่เห็นคนรับผิดชอบเลยค่ะ ข่าวก็เงียบ เหมือนทุกคนลืมมันไปหมด ทั้งๆ ที่ทุกคนก็รู้ว่า เรื่องรถพ่วงไม่ล็อคของที่บรรทุกมากับรถ มันอันตรายขนาดไหน อย่ามองข้ามปัญหานี้ไปนะคะ  ไม่มีใครอยากสูญเสียคนที่รักไปหรอกนะคะ ยิ่งเป็นเพราะความประมาทแบบนี้ T_T
เราเองไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนี้กับใครอีก

ความประมาทนำพาการสูญเสียให้กับคนอื่นแบบนี้ มันไม่ควรเกิดขึ้นเลยค่ะ

อยากให้ทุกๆคนเห็นใจ ใครพอช่วยได้ ช่วยหน่อยนะคะ เราเองก็ทำได้แค่นี้จริงๆ

ขอบคุณทุกๆ คนมากค่ะที่รับฟังและอ่านเรื่องยืดยาวนี้มาจนจบนะคะ
คือถ้ายาวไป ต้องขอโทษด้วยค่ะ ไม่ไหวแล้วจริงๆ T_T

http://pantip.com/topic/32228350

ภาพประกอบจากภาพยนต์ I Miss You รักฉันอย่าคิดถึงฉัน