น้องสาว.. คืนนี้ หนูหลับอย่างไร ? พรุ่งนี้.. หนูมีอะไรกินไหม ?

ชีวิตฉัน.. ฉันมีสิทธิเลือก ว่าจะห่มผ้าหนาแค่ไหน ?
หากค่ำคืนหนึ่ง สายฝนสาดกระหน่ำมามากมาย
ฉันหยิบเสื้อหลายตัวมาใส่ .. ฉันไม่รู้จักความหนาว

ข้างล่าง เป็นฟูกนุ่มๆ รองแผ่นหลังให้ค่ำคืนหอมหวาน
ฉัน.. อยู่อย่างคนมีสุข ชื่นบาน..
จนบางครั้งก็ลืมความร้าวราน ของพี่น้องในอีกหลายพื้นที่

กี่ครั้งแล้ว ที่ฉันหัวเราะไร้สาระ
ในขณะ ที่เขาเจ็บหนัก น้ำตาไหลเป็นเลือด
กี่ครั้งแล้ว ที่ฉันกินข้าวเหลือ
ในขณะที่เขาเก็บน้ำหยดหนึ่งเผื่อ การประทังในวันรุ่งขึ้น
กี่ครั้งแล้ว ที่ฉันซื้อเสื้อตัวใหม่ใส่
ในขณะที่เขาไม่มีอะไร แม้จะปกปิดกายให้มิดชิด
กี่ครั้งแล้ว ที่เราบอกว่าเรารักพี่น้อง
ปากพูด แต่สมองไม่คิด..
กี่ครั้งกัน ที่หลอกตัวเอง ?

น้องสาว.. คืนนี้ หนูหลับอย่างไร ?
พรุ่งนี้.. หนูมีอะไรกินไหม ?
สายลม.. ทำหนูหนาวหรือเปล่า ?
หรือความเย็นชาของคนที่นี่.. ที่ทำหนูร้าวยิ่ง

เราไม่ได้เกิดมาเป็นไม้บรรทัด
ก็ไม่จำเป็นต้องเอาตัวเอง..

ไปวัดกับคนนั้นคนนี้ ~ ♡

สุขก็ไม่นาน ทุกข์ก็ไม่นาน
เจ็บก็ไม่นาน หัวเราะก็ไม่นาน

ผิดหวังก็ไม่นาน สมหวังก็ไม่นาน
เพราะทุกอย่างนั้น มันต้องผ่านพ้นไป