นิสัยแย่ๆของ"มนุษย์ญี่ปุ่น"

27 สิงหาคม 2556 (14:12)โพสท์โดย niitoon

ได้ฤกษ์งามยามดีมาเล่าถึงคนญี่ปุ่นตามที่เคยบอกไว้ในเอนทรี่ที่แล้ว

ณ เอนทรี่นี้เราจะพูดถึงคนญี่ปุ่นในแง่ที่ 'ไม่ดี' นะฮะ

คือคนญี่ปุ่นดีๆก็เยอะนะ แต่เราจะไม่พูดถึง อันนั้นมันทั่วไป~ (รึเปล่านะ)

เราไม่ได้เคยมาญี่ปุ่นครั้งแรกค่ะ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่มาอยู่ยาวววววว

เพราะมาเรียนต่อ ตอนนี้เรียนภาษาอยู่ค่ะ จบเดือนมีนาปีหน้า แล้วก็จะต่อโรงเรียนเฉพาะทางที่นี่อีก 2 ปี

เรายังไม่ได้พูดภาษาญี่ปุ่นคล่องปร๋อขนาดนั้น แต่ฟังออกค่อนข้างเยอะ

(เราเป็นคนปากหนักค่ะ ไม่ค่อยพูด ซึ่งมันไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะ จริงๆแล้ว 5555)

เข้าเรื่องดีกว่า

ที่เราจะเล่านี้เป็นเรื่องที่เราเจอมากับตัวด้วย และจากที่เพื่อนเราเจอแล้วมาเล่าให้เราฟังอีกทีนะ

เรื่องแรก: มนุษย์ญี่ปุ่นบนรถไฟ (1)

อย่างที่รู้ๆกันว่าประชากรญี่ปุ่นส่วนมากใช้บริการรถสาธารณะกันซึ่งก็คือรถไฟนั่นเอง

เราที่ต้องโดยสารรถไฟไป-กลับโรงเรียนนั้นก็ต้องเจอทุกวัน เราเรียนบ่ายค่ะ ขาไปเลยไม่ค่อยเท่าไหร่

แต่ขากลับนี่ปลากระป๋องจริงๆ หายใจไม่ออกเลย ขยับตัวไม่ได้ด้วย

ยิ่งหน้าร้อนนี่สุดๆ เหม็นเหงื่อมากกกกก ไม่อยากขึ้นเลย แต่มันก็ต้องขึ้น

ทุกคนน่าจะคิดภาพออกเวลาขึ้น BTS หรือ MRT ที่ไทย มันจะมีมนุษย์จำพวกที่แซงแถว เบียดจะเข้าประตูก่อน หรือพวกที่ยืนขวางตรงประตูรถไฟใช่มั้ยคะ?

ญี่ปุ่นนี่ก็มีแบบนี้เลยนะ อย่าคิดว่าเมืองที่มีระเบียบขนาดนี้จะไม่มี มันมีค่ะ!

ยกเว้นพวกที่สิงเสานะ ที่นี่ไม่มี เพราะรถไฟญี่ปุ่นไม่มีเสาให้สิง 5555555

พวกที่ยืนขวางหน้าประตูนี่สุดๆเลย เจอตลอด เจอทุกวัน ยิ่งขาที่เรานั่งกลับจากโรงเรียนนี่ไม่อยากจะเซด

พวกซาลารีแมนนี่ตัวดีเลย คือขวางไม่พอนะ ไม่ขยับเขยื้อนด้วยแม้แต่น้อย ยืนเป็นยักษ์ปักหลั่น ไม่รู้ว่าชาติที่แล้วเกิดเป็นยักษ์วัดแจ้งรึเปล่า เฝ้าจังเลยประตูเนี่ยยยยย

ลองคิดตามดูค่ะ รถไฟที่คนแน่นๆ แล้วเราต้องทำตัวลีบตัวแบนเบียดมนุษย์พวกนี้ให้เราออกจากรถไฟให้ทันก่อนที่ประตูจะปิด หืมมมม สนุกเลยสิ! 55555

ขนาดเราพูดแล้วนะว่า "ขอโทษนะคะ จะลงค่ะ" มนุษย์เหล่านั้นก็ไม่ยอมขยับค่ะ กูจะยืน ...จะออก...ก็หาทางออกไปเองสิ ฟีลนี้เลย

มีหลายครั้งเลยที่เราหงุดหงิดมากกกกก เตะๆๆๆๆ เตะทุกอย่างที่ขวางทาง เหยียบเท้าก็เหยียบ ในเมื่อคุณไม่หลบ และฉันต้องการจะลง มันก็ช่วยไม่ได้ เจ็บตัวไปแล้วกันนะคะ เจ๊ากัน~

จนถึงตอนนี้เลยโชคดีที่ยังไม่เคยเจอเหตุการณ์ลงจากรถไฟไม่ทัน 555555

แต่เราเคยเจอคนที่ลงจากรถไฟไม่ทันค่ะ

ตอนนั้นเรากับเพื่อนเราอีกสองคนนั่งรถไฟจะเข้าไปชิบูย่า รถไฟที่นั่งเป็นแบบด่วน คือไม่ได้จอดทุกป้าย ถ้าลงไม่ทันนี่ก็ต้องนั่งต่อไปอีก 4-5 ป้ายเลยกว่าจะได้ลง

ทีนี้มันก็มีมนุษย์จำพวกยักษ์วัดแจ้งอย่างที่กล่าวไปด้านบนนั่นแหละ

น้องผู้ชายคนนึงเค้าใส่ชุดนักเรียน หน้าตาเรียบร้อยยยยมากกกกกก แลดูคุณชายๆ

น้องเค้าจะลงค่ะ อีมนุษย์พวกนี้ก็ไม่หลบ น้องเค้าก็เป็นคนดีเกิ๊นนน ไม่เบียด (แบบที่เราทำ) ไม่พูดว่าจะลง แค่พยายามดันๆตัวเองไปให้ถึงประตู

แต่ทันใดนั้น....

ประตูรถไฟก็ปิดลงต่อหน้าต่อตาน้องเค้าเลย!

หน้าน้องเค้าเหวอไปเลย หน้าแบบจะร้องไห้แล้วอะ

เรากับเพื่อนที่ยืนลุ้นน้องเค้าอยู่นี่แบบ..... ได้แต่กร่นด่ามนุษย์พวกนั้นในใจ

สงสารน้องเค้า ไปโรงเรียนสายแน่ๆเลย (; ;)

เรื่องที่สอง: มนุษย์ญี่ปุ่นบนรถไฟ (2)

เรื่องนี้เราไม่ได้เป็นคนเจอเองค่ะ เพื่อนเราสองคนเป็นคนเจอ

ณ จุดเกิดเหตุที่เดิมกับเรื่องแรก ขบวนรถไฟสายด่วนที่จะเข้าชิบูย่า

คุณยายแก่มากกกกกกก เดินหลังค่อมๆ เข็นกระเป๋าเข้ามาบนรถไฟ คุณยายก็พยายามมองหาที่นั่ง ซึ่งมันไม่มี

แล้วก็ไม่มีมนุษย์คนไหนยอมลุกให้คุณยายนั่งเลย แม้แต่คนเดียว!

(เพื่อนเรายืนอยู่ค่ะ ไม่ได้นั่ง)

สุดท้ายคุณยายต้องเข็นกระเป๋าออกไปขึ้นรถไฟฝั่งตรงข้ามที่เป็นสายธรรมดา (จอดทุกป้าย) เพราะรถฝั่งนั้นมีที่นั่งว่าง

สงสารคุณยายเนอะ เป็นคนไทย เจอคนแก่ขนาดนี้คงลุกให้นั่งไปนานแล้ว เฮ้อออออ

อีกเรื่อง

อันนี้เราฟังแล้วช็อคเลย

ณ จุดเกิดเหตุเดิม (มีอยู่ไม่กี่ที่ 55555)

วันนั้นรถไฟคนแน่นมากกกก เพื่อนเราสองคนก็ยืนอยู่บนรถไฟนั่นแหละ แต่ยืนอยู่ใกล้ๆประตู

อยู่ดีๆก็ได้ยินเสียง "ตึง!" เหมือนเสียงคนล้ม

เพื่อนเราก็ตกใจ เลยมองหา ปรากฎว่ามีคนเป็นลมบนรถไฟค่ะ เป็นผู้ชาย ลงไปทรุดกองอยู่บนพื้นรถไฟเลย

คนแถวนั้นก็ตกใจสิ แต่ไม่รู้จะทำยังไง

ทีนี้ที่นั่งตรงที่ผู้ชายคนนั้นล้มลงไปมีผู้ชายนั่งอยู่ (ไม่ใช่คนแก่ด้วย) ข้างๆผู้ชายคนนั้นเป็นผู้หญิงวัยรุ่นๆ (ไม่ได้มาด้วยกัน)

สองคนนั้นไม่มีใครลุก หรือก้มลงไปถามผู้ชายคนที่เป็นลมเลย แค่นั่งมองเฉยๆ

ผู้ชายคนที่เป็นลมลงไปก็ยังทรุดอยู่ตรงนั้น

เพื่อนเราก็เข้าไปถามไม่ได้เพราะคนเยอะมาก เบียดเข้าไปไม่ไหว

จนมีคุณป้าคนนึงทนไม่ได้ ลุกขึ้นมาจากฝั่งตรงข้าม เดินมาหาผู้ชายคนนั้น ถามว่าไหวมั้ย

แล้วคุณป้าก็พยายามจะพาเค้าไปนั่งที่เก้าอี้ของป้า

คุณผู้หญิงวัยรุ่นที่นั่งอยู่เลยลุกขึ้นแล้วบอกว่าคุณป้าว่าให้เค้านั่งตรงนี้ก็ได้

ผู้ชายคนนั้นก็เลยได้นั่ง (ซักที) หน้าซีดเลย ก้มหน้าไม่เงยหน้าเลย เหมือนจะไม่ไหวจริงๆ

แต่ไอ้ผู้ชายที่นั่งอยู่หน้าผู้ชายคนที่เป็นลมลงไป มันก็ยังนั่งทำหน้าไม่สนใจโลก

คนทั้งโบกี้ก็มองมัน มันก็ทำหน้าแบบ "มองกูทำไม?"

และ ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันลงป้ายถัดไปค่ะ!

ไม่รู้เพราะมันอายหรือมันอะไร แต่ฟังแล้วโมโหมากเลย ทำไมคนเรามันถึงแล้งน้ำใจได้ขนาดนี้นะ....

เรื่องที่สาม: ผู้หญิงญี่ปุ่น

อันนี้เราไม่รู้จะพูดยังไงแฮะ เพราะผู้ชายญี่ปุ่นมันไม่เป็นน่ะ 55555

คือเรากับเพื่อนเราเป็นคนที่ไมไ่ด้แต่งตัวตามแฟชั่นญี่ปุ่นค่ะ

เราก็แต่งตัวกันเหมือนวัยรุ่นไทยปกติ เสื้อยืด กางเกงขาสั้น ร้องเท้าผ้าใบ แต่งหน้าหน่อยๆ

เราทาแต่แป้ง ปัดแก้มนิดนึง ขี้เกียจเขียนตา ขี้เกียจล้างเครื่องสำอางค์ 55555

เลยรู้สึกตัวเองตกเป็นเป้าสายตาของผู้หญิงญี่ปุ่น

อย่างที่ทุกคนน่าจะรู้ ผู้หญิงญี่ปุ่นแต่งหน้าจัด แต่งตัวจัด แม้กระทั่งเด็กนักเรียน

คนที่แต่งไม่จัดก็มี แต่จะเป็นคนที่ดูไฮโซๆหน่อย แบบนี้ก็เจอเยอะ

จะว่าไป ผู้หญิงญี่ปุ่นแต่งตัวเป็นแพทเทิร์นเดียวกันนะ

เหมือนโขกออกมาจากนิตยสารแฟชั่น เหมือนนนนนนกันทั้งเกาะ!

ซึ่งเราที่เป็นกระเหรี่ยง แต่งตัวไม่เหมือนเค้า หน้าตาก็ไม่เหมือนแล้ว

เลยโดยมอง มอง มอง และนินทา นินทา นินทา

ณ จุดนี้รำคาญมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เจอทุกวัน!

ไม่รู้จะมายุ่งอะไรกับเรา คือคิดว่าเราฟังภาษาประเทศคุณไม่ออกเรอะ?!

เราไม่ได้คิดไปเองค่ะ เพราะเค้ามองกันจริงๆ จ้องเลย จ้องแบบไม่มีมารยาทมากๆ

ถ้าเป็นคนไทยก็แค่เหลือบๆมองแบบเนียนๆป๊ะะะะ 55555

ทุกวันนี้เลยอิคนอร์ อยากมองก็มอง อยากนินทาก็นินทา เชิญค่ะ

เรากับเพื่อนเราชอบจอห์นนี่ส์จูเนียร์ ชอบ Hey! Say! JUMP ค่ะ เพื่อนเราอีกคนชอบ KAT-TUN

แต่ก็ตะเวนดูคอนนะ ดูหมด 5555555555555

พวกแฟนคลับ Hey! Say! JUMP นี่ตัวดีเลย

ถ้าใครเคยไปคอนนี่จะรู้เลย โทนสีเสื้อผ้ามีอยู่ไม่กี่สี ขาว ชมพู ฟ้าอ่อน ครีม

เสื้อผ้าก็จะเป็น เดรส ลูกไม้ ระบาย กระโปรง

อืมมมมมมม... เรากับเพื่อนเราเป็นมนุษย์ที่ชอบแต่งตัวสีคุมโทนค่ะ ขาว-ดำ

เพราะฉะนั้นสไตล์การแต่งตัวแบบแฟนๆจัมพ์นี่ตัดทิ้งไปได้เลย ไม่คิดจะแต่งด้วยค่ะ ขนลุก!

เวลาไปคอนนี่ก็โดนมองตล๊อดดดดดดดดด...

มองจนมีอยู่ครั้งนึงเพื่อนเรามองกลับ แล้วทำหน้ากวนตีนใส่ นางคนนั้นเลยไม่กล้ามองเลย 5555

มีอีกครั้งนึง เราไปกินข้าวกับเพื่อน ไปกัน 4 คนค่ะ ไปที่อิซากายะ

โต๊ะข้างๆเราเป็นผู้หญิงญี่ปุ่นที่ดูแรงๆหน่อย แต่งหน้าจัด แต่งตัวจัด สูบบุหรี่ นั่งยกขาชันเข่าบนเก้าอี้ กุ๊ยมาก 5555

เรากับเพื่อนเราก็กินข้าวกันไปคุยกันไปเฮฮาๆ

ยัยผู้หญิงโต๊ะนั้นก็สูบบุหรี่ค่ะ สูบเราก็ไม่ว่า

แต่นางพ่นควันมาใส่โต๊ะเราเต็มๆ! แบบจงใจพ่นใส่เลย

ไม่อยากทำอะไร เลยนั่งต่ออีกแป๊บนึงแล้วคิดเงิน เดินออกจากร้าน

ออกไปแป๊บนึงผู้หญิงกลุ่มนั้นก็ตามออกมา เดินมามองแล้วก็เดินไป

เพื่อนเรานี่พูดว่า "เฮ้ย นึกว่าจะมีเรื่อง กูเตรียมตัวแล้วนะเนี่ย"

555555555555

จริงๆ พอเจอเรื่องแบบนี้เราเลยไม่สงสัยเลยว่าทำไมคนญี่ปุ่นถึงมีข่าวรุนแรงเรื่องแกล้งกันจนต้องฆ่าตัวตาย

มาเจอแบบนี้ก็เซ็งค่ะ เห็นใครแตกต่างจากตัวเองไม่ได้ ต้องมอง ต้องนินทา ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม

ช่างเถอะ (-_____-*)

เรื่องสุดท้าย: ติ่งเกาะรักชาติยิ่งชีพ

เรื่องนี้ไคลแมกซ์สุด!

อย่างที่บอก เราชอบจัมพ์ค่ะ ตอนนั้นจัมพ์จะไปเล่นคอนที่ฮ่องกง

ไอ้เรากับเพื่อนเราเลยไปส่งกันที่สนามบินตอนเช้า ก็ไปกันสภาพศพๆ แบบเพิ่งแหกขี้ตาตื่น หัวฟูๆ หน้าไม่แต่ง 555

ไปกัน 4 คน ไปส่งที่สนามบินฮาเนดะ

ตอนแรกเราก็ยืนกันปกติค่ะ

จนเพื่อนเราหันมาพูดกับเราว่า "เฮ้ย ผู้หญิงคนนั้นมันด่าพวกเราป่ะวะ? เห็นมันมองแล้วมันพูดคิโม่ยๆมาหลายรอบละ"

คิโม่ย มากจากคำว่า คิโมจิวารุ่ย (ถ้าแปลให้ถึงฟีลก็ "อี๋.. ขยะแขยง" นั่นล่ะนะ)

เรากับเพื่อนเราอีกสามคนเลยหันไปมอง ปรากฎว่ามันด่าพวกเราจริงๆค่ะ

หันมาด่าให้เห็นเลย เราก็แบบ เฮ้ย อยู่ดีๆมาด่า เป็นอะไรมากป่าววะ?

พยายามจะไม่สนใจค่ะ

นางก็วิ่งกรี๊ดเสียงดังอยู่คนเดียวในสนามบิน

เรากับเพื่อนเรายืนมองเฉยๆ แฟนคลับคนอื่นก็ยืนมองเฉยๆ

จนจัมพ์เข้าไปข้างในตม.แล้ว นางก็ยังหันมาด่าพวกเราต่อ

เพื่อนเราทนไม่ไหว เลยถามว่า

"มีอะไร?"

นางตอบกลับมาว่า

"พวก...แหละมีอะไร?"

อ่าวววว งงเลย กูยืนของกูอยู่เฉยๆเนี้ยะะะะะ

เพื่อนเราเลยด่ากลับไปเป็นภาษาอังกฤษค่ะ จำไม่ได้ว่าด่าว่าอะไร แต่ปิดท้ายไปว่า "ฟังอังกฤษไม่ออกสินะ..."

นางก็ดั๊นนนตอบกลับมาว่า "ฟังไม่ออกน่ะสิ"

เรานี่ยืนขำเลย 5555555

นางก็ยังด่าต่อไป เราสี่คนนี่ยืนโมโหมาก คือทำอะไรไม่ได้จริงๆ ตรงนั้นมันสนามบิน และเราเป็นกระเหรี่ยง

พยายามจะไม่หาเรื่องกลับ ก็ยืนให้มันด่า ณ ตอนนั้นโกรธจนตัวสั่นจริงๆ ใจเต้นตุ้บๆ อยากเดินไปจิกหัวมันมาตบๆๆๆให้รู้แล้วรู้รอด

นางพูดว่า "อยู่ญี่ปุ่นก็พูดภาษาญี่ปุ่นสิ นี่มันญี่ปุ่นนะ"

โอเค้.... แต่ที่ที่เธอยืนอยู่มันสนามบินนานาชาตินะคะคุณ

เราเลยหันไปทำหน้ากวนตีน แล้วส่งเสียง "หึ" ไปทึนึง

นางแทบกรี๊ด จะชี้หน้าด่าเราอยู่รอมมร่อ

เพื่อนนางที่ยืนอยู่ข้างๆก็ทำหน้าที่เป็นลูกคู่ ค่อยด่าสนับสนุนพวกเราว่าน่าเกลียด งู้นงี้งั้น แต่ไม่กล้าหันมามองหน้าพวกเรานะ เหมือนนางไม่ค่อยอยากมีเรื่อง

จนเพื่อนนางอีกคนทนไม่ไหว เดินมาขอโทษพวกเรา แล้วบอกว่าไม่ต้องไปยุ่งกับเค้าหรอก อย่าสนใจเลย แล้วก็ลากยัยผู้หญิงคนนั้นออกไป เรื่องถึงจบ

เหมือนคุณน้องเธอจะหวงศิลปินเกินไป และด้วยความที่เราเป็นต่างชาติเลยโดนไปเต็มๆ โกรธมากถึงมากที่สุด

วันนั้นทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า

"ถ้าอยู่ไทย ...ไม่รอดแน่ เตรียมไปนอนหยอดน้ำข้าวต้มที่โรงบาลได้เลย ...เป็นใคร มีสิทธิอะไรมาด่ากู"

วันนั้นรู้เลยจริงๆว่าโกรธจนตัวสั่นนี่มันเป็นยังไง

นี่เล่าแบบซอฟต์ลงเยอะมากกกกก เพราะเหตุการณ์มันผ่านมานานแล้ว ช่วงที่เกิดเรื่องแรกๆนี่ปรี๊ดแตกกันทุกครั้งที่พูดถึง 55555

จะไปเหมาว่าเค้าชาตินิยมก็ไม่ได้อะเนอะ ก็แค่ติ่งหวงศิลปิน (- -*)

น้องๆติ่งไทยคะ อย่าไปทำกิริยาทรามๆแบบนี้ใส่คนอื่นนะคะ มันน่าเกลียดจริงๆ

ขอจบพฤติกรรมนิสัยเสียของมนุษย์ญี่ปุ่นลงเพียงเท่านี้

ทิ้งท้ายไว้ คนญี่ปุ่นดีๆก็มีค่ะ แค่พอมาอยู่ยาวๆแล้วได้เจอได้เห็นอะไรที่มันไม่ดีเยอะ

บางทีเลยทำให้เรารู้สึกว่า คนไทยที่ทะเลาะๆกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องอยู่ทุกวันนี้ ก็ยังมีน้ำใจกว่าคนญี่ปุ่นที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นประเทศที่เจริญแล้วประเทศหนึ่ง

มารอบนี้รักประเทศไทยขึ้นอีกเป็นกอง ใครบอกประเทศไทยไม่น่าอยู่ เราว่าประเทศไทยนี่น่าอยู่ที่สุดในโลกแล้วค่ะ