การพยาบาลทารกแรกเกิด

การพยาบาลทารกแรกเกิด

การพยาบาลทารกแรกเกิด ( Neonatal nursing) คือการปฏิบัติการพยาบาลสำหรับการดูแลทารกแรกเกิด โดยในบางประเทศอาจแบ่งการดูแลออกเป็นการพยาบาลทารกแรกเกิดที่ต่างกันสามระดับ ได้แก่: ระดับแรก - การดูแลสุขภาพทารกแรกเกิด, ระดับที่สอง - การดูแลทารกแรกคลอดก่อนกำหนดหรือทารกผู้ป่วย และระดับที่สาม - การดูแลทารกที่ไม่สามารถใช้การรักษาในระดับอื่นและจำเป็นต้องอาศัยเทคโนโลยีขั้นสูงในการช่วยชีวิต โดยเป็นทางเลือกสำหรับฝ่ายพยาบาลทารกแรกเกิดในห้องไอซียู (ICU) สำหรับทารกแรกเกิดที่มีสุขภาพไม่ดีหรือทารกแรกคลอดก่อนกำหนด^[1]

คุณสมบัติและความต้องการ

คุณสมบัติในการศึกษาวิชาการพยาบาลทารกแรกเกิดจะแตกต่างกันไปตามแต่ละท้องที่ ซึ่งโรงพยาบาลส่วนใหญ่ต่างต้องการพยาบาลที่สำเร็จการศึกษาและสำเร็จหลักสูตร พยาบาลวิชาชีพ (Registered Nurse) และต้องได้รับการรับรองคุณวุฒิ พยาบาลศาสตรบัณฑิต (Bachelor of Science in Nursing) หรือ พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต (Masters of Science in Nursing) โดยส่วนใหญ่ต้องการผู้มีประสบการณ์ในการทำงานในสถานพยาบาลอย่างน้อยสามปีตามที่โรงพยาบาลได้กำหนดไว้ ซึ่งต้องการใบรับรองด้านการช่วยชีวิตทารกแรกเกิด (Neonatal Resuscitation Provider) และหรือใบรับรองพยาบาลอภิบาลแรกเกิด (Neonatal Intensive Care Nursing) หรือผู้ประกอบการพยาบาลทารกแรกเกิด (Neonatal Nurse Practitioner) โดยอาจต้องมีใบรับรองเหล่านี้ โดยต้องเป็นพยาบาลเชี่ยวชาญ หรือได้รับการรับรองพยาบาลวิชาชีพสำหรับผุ้ประสงค์ที่จะทำงานด้านนี้ โรงพยาบาลบางแห่งยังต้องการยืนยันการแสดงความสามารถและภาวะผู้นำในการปฏิบัติการ คุณสมบัติที่สำคัญประกอบด้วยความสามารถในการจัดหายา, ความรู้อื่นๆที่จำเป็นสำหรับการดูแลผู้ป่วย, การทำให้ฟื้นจากอาการหัวใจหยุดเต้นหรือปอดหยุดทำงาน และการคำนวณทางคณิตศาสตร์ ตลอดจนความรู้ความสามารถในการใช้เครื่องมืออุปกรณ์ต่างๆ