เรื่องราวของเด็กขายพวงมาลัย...

เหตุการณ์วันนั้นแม้จะนานมาแล้ว
แต่ก็ให้บทเรียนชีวิตแก่ผมมาก ลืมไม่ลง
และทำให้ต้องระวังในการตัดสินใครต่อใครมากขึ้น

เย็นวันหนึ่งเลิกงานระหว่างทางรถติดมาก
โดยเฉพาะตรงสี่แยกหนึ่งรถติดยาว และฝนก็ตกพรำๆ
ผมเห็นเด็กขายพวงมาลัยสองคนเดินขายพวงมาลัย

แต่ก็ไม่มีใครสนใจจะซื้อผมเห็นแล้วเกิดความสงสาร 

ด้วยความสงสารผมจึงบีีบแตรรถเบาๆ เรียกเด็กทั้งสองคนเข้ามาเขาดีใจนึกว่าจะซื้อพวงมาลัย
แต่ผมบอกเขาว่าไม่ซื้อหรอก

แต่ผมมีขนมสองกล่องเป็นของดี ไม่เสีย
จะให้เขาคนละกล่องให้เขารับเอาไว้ไปกินได้
เขาหันหน้ามามองผมอย่างงงๆ

และรับกล่องช็อกโกแลตไป ลืมขอบคุณด้วย
ผมดีใจที่ได้ทำสิ่งดีๆ ที่ไม่ได้นึกมาก่อนสำเร็จแล้ว
นึกในใจว่าเด็กลืมขอบคุณเพราะคงงงๆ

ก็ไม่ถือสา จึงขับรถต่อไป
แต่เนื่องจากรถติดมากจึงขยับได้อีกนิดก็ต้องหยุด ยังไม่ผ่านไฟแดงอยู่ดี

ขณะที่รถติดอยู่นั้นผมเห็นเด็กทั้งสองคนวิ่งตรงเข้ามาอีก
พร้อมทั้งชูพวงมาลัยในมือทั้งสองคน

ผมคิดว่า เอ เด็กสองคนนี้อยากจะขายพวงมาลัยมากจัง
ให้ขนมไปแล้ว ยังอยากให้ซื้อพวงมาลัยอีก
ใจหนึ่งรู้สึกหงุดหงิดรำคาญว่า น่าจะพอแล้ว ไม่น่าจะตื้อเรา

แต่อีกใจก็สงสารอีกนั่นแหละ
ไหนๆ ทำความดีแล้ว

ลองช่วยซื้อพวงมาลัยเด็กอีกสักหน่อยคงไม่เป็นไร
จึงแง้มกระจกรถถามว่า จะขายพวงมาลัยอีกเหรอ ขายอย่างไร

เด็กตอบว่า เขาไม่ขายพวงมาลัยให้ผมหรอก

แต่เขาจะเอาพวงมาลัยให้ผมคนละ 5 พวง
เพราะผมให้ขนมเขา

เขาก็อยากให้พวงมาลัยแก่ผม

ผมรู้สึกอึ้ง คิดไม่ถึง ดีใจกึ่งแปลกใจ
บอกเขาไปว่าอยากอุดหนุนเขา

ให้เขารับเงินไปด้วย
เขาบอกว่าไม่รับเงินหรอก

ทีผมยังให้ขนมเขาได้
เขาก็อยากให้พวงมาลัยผมบ้าง

เป็นการตอบแทน
ผมเข้าใจเขา รู้สึกผิดที่ตัดสินใจเกี่ยวกับเขาเร็วไป
นึกว่าเขาเห็นผมใจดีให้ขนมยังไม่พอ

ยังอยากให้ซื้อพวงมาลัยอีก
ตกลงผมยอมรับพวงมาลัยจากเขา

โดยขอรับจากเขาคนละพวง
เรายิ้มให้กันตอนจากกันด้วยความสุขทั้งสองฝ่าย
คืนนั้นผมกลับบ้าน
เอาพวงมาลัยสองพวงนั้นใส่พาน

กราบพระพุทธรูปที่บ้านด้วยความเบิกบานใจเป็นพิเศษ

เรื่องนี้สอนผมให้รู้ว่า อย่าตัดสิน

ผู้อื่นเพียงรูปลักษณ์ภายนอก เท่านั้น

http://www.yantip.com/viewthread.php?tid=25317&extra=page%3D20