มองดูภาพความทรงจำในวัยเด็ก เหมือนกับว่าได้ย้อนเวลากลับไป....

 

คิดจังนะคิดถึง..วันวานที่แสนอบอุ่น

ถึงอยู่ไกล อย่างไรมิลืมดอก

เจ้าทุยน้อยอยู่ในคอกยังมองเห็น

ภาพทุ่งนา ต้นกล้ายังชัดเจน

หลับตาลงยังเห็นในความจำ

 

 

ความสุขเมื่อคราหลังยังจำได้

ครั้งเยาว์วัย เคยได้สนุกสนาน

มีเพื่อนพ้องน้องพี่ร่วมชื่นบาน

แต่ละวันแสนสุข มิรุ้ลืม

 

 

ท้องทุ่งนาสีเขียวขจี..เสมือนผืนผ้าอันแสนอุ่นที่คอยห่มใจให้เรื่องราวที่แสนระทม เลือนหายไป ในทุกครั้งที่มองดู

 

ชีวิตในวัยเด็กของเด็กบ้านนาอย่างเรา ไม่ได้มีเพรียบพร้อมอย่างใครๆ แต่เราก้หาความสุขได้จากท้องทุ่งนา และเพื่อนๆที่พร้อมจะไปกับเราได้ทุกที่

 

ได้อยู่พร้อมหน้าคร่าตากัน ความสุขแบบนี้เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม

 

รุ้ไหมภาพที่เห้นอยุ่ตรงหน้า มันมีค่ามากแค่ไหน

 

ความในใจ เด็กบ้านนา 

แม้ห่างมาไกลบ้านพลัดถิ่น กะบ่ลืมกลิ่นโคลนสาบควายดอก

ยังคงคิดฮอด อีพ่ออีแม่ คิดฮอดทุ่งนาที่เคยแล่นเล่น

คิดฮอดต้นดอกกะยอมที่เคยปีนป่าย

เมื่อถึงเวลาสมควร เก็บเงินเก็บทองได้พอ

กะสิอ่วยคืนบ้าน ไปหา...

ถ่าลูกแน่เด้ออีพ่ออีแม่ 

ฮักษาสุขภาพดีๆเด้อ ถ่าลูกคืนเมือหา..

พ่อ-แม่อยุ่ทางพุ่น ลูกฮู้ว่าเหงา

ลูกขอโทษ ที่ดุแลพ่อกับแม่ ให้ได้ดีไปกว่านี้บ่ได้ 

บ่อยากห่างอกพ่อแม่มา แต่ชีวิตคุ่ดึงให้ต้องขวานขวาย

ยามใด๋ได้คืนกลับ ลูกสาวกกคนนี้สิเฮ็ดซ่วนเฮ็ดตามดอกเด้อ

ยังคงคิดฮอดอีพ่ออีแม่ ก่อนสิหลับตานอนสู่คืน

รูปพ่อกับแม่กะเก็บไว้ใต้หมอน ในกระเป๋าเงินตลอดเวลา

นำตุ้มนำหุ้มลูกหลานเด้อ พระคุณพ่อพระคุณแม่

อีหล่าฮักพ่อ-แม่ เด้อ 

อีกบ่โดนดอกลูกสิคืนไปหา...อยุ่ไสกะเคยลืมถิ่นฐานบ้านดอก

อยากกับไปกินข้าวฝีมืออีแม่ ไผเฮ็ดกะบ่แซบท่ออีแม่เฮ็ด

กับข้าวฝีมืออีแม่แซบกว่าไผ ลูกยังจำได้ดี 

ฮักเด้อจ้า พ่อ-แม่ ขอให้พ่อ-แม่มีสุขภาพแข็งแรงเด้อ ถ่าลุกกลับไปหาเด้อจ้า

 

 

บุชาเหนือหัว....คือ พ่อกับแม่