ต้องขอขอบคุณทุกคนนะคะ ที่เข้ามาดูกระทู้นี้

หนูมีปัญหาหนักมากๆหนูอยากระบายให้ทุกคนที่อ่านโพสจังฟังนะคะ

คือเรื่องมันมีอยู่ว่า

หนูอายุ17แล้ว ช่วงวันสงกรานต์นี้ก็ไม่อยากไปไหน อยากอยู่บ้านบ้าง ไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง

ตามประสาวัยรุ่นในวันสงกรานต์อ่ะค่ะ

แล้วพอวันที่ 14 หนูก็ออกจากบ้านไปกับเพื่อน

ซึ่งหนูอยู่บ้านคนเดียวก็เลยต้องล็อคบ้านไว้

ปรากฎว่าพอกลับมาตอนเย็น

ดันหากุญแจบ้านไม่เจอ

มีเพื่อนมาด้วย2คน เป็นหญิงหนึ่งคน ชายหนึ่งคน

ซึ่งเราก็ไม่รู่ว่าจะทำยังไง เพราะมันมืดแล้ว

ก็เลยตัดสินใจทุบกระจกบ้าน เข้าไป

แต่เนื่องด้วยเพื่อนๆก็เปนห่วงว่าบ้านมีกระจกร้าว

กลัวว่าขโมยจะเข้ามาง่ายๆ

เพื่อนๆเลยมาอยู่เป็นเพื่อนหนูอ่าค่ะ

แล้วหนูก็เลยตัดสินใจ โทรไปบอกแม่

แม่หนูเป็นคนโกรธง่ายอยู่แล้ว 

พอรู่ว่าหนูพังบ้านเข้าไป แม่ก็ด่าหนูอย่างเดียวเลย

หนูรู้สึกผิดนะคะ หนูเลยบอกแม่ว่า

หนูจะชดใช้ค่าเสียหายประตูเอง

แต่แม่ก็ยังด่าหนูอยู่

อารมณ์ในตอนนั้นเสียใจมากค่ะ

แบบว่า แม่ทำไมไม่เข้าใจหนูเลย

หนูรู้นะคะ ว่าหนูผิด

แต่หนูก็รู้สึกผิดแล้วจะชดใช้กับสิ่งที่มันเกิดขึ้น

แล้วหนูก็โทรมาคนที่หนูรักที่สุดในชีวิตอีกคนค่ะ

คือยายของหนูเอง

ยายหนูไม่ค่อยบ่น ด่า ว่าหนูเลยนะคะ

แต่ครั้งนี้พอหนูโทรไปเล่า ยายก็เหมือนรู้สึกหัวเสียไม่เบา

แบบว่า โมโหเหมือนกันที่หนูทำลงไปแบบไม่คิด

หนูยอมรับวาหนูผิดมาก

แต่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ข้างๆหนูเลย

หนูนั่งร้องไห้อยู่ในบ้านมาตั้งแต่วันเกิดเรื่อง

มาจนถึงตอนนี้

แล้วหนูก็กลัวอีกปัญหานึงคือ

เมื่อวานเพื่อนหนูมานอนค้างที่บ้านด้วย 

ซึ่งอย่างที่บอก

มีผู้ชายหนึ่งคน

ถ้าคนข้างบ้านเอาไปบอกแม่กับยาย หนูโดนฆ่าตายแน่ๆ

ยิ่งแม่กับยายยังไม่หายโกรธหนูแล้ว 

แม่กับยายอาจจะเกลียดหนูไปเลยก็ได้

ณ ตอนนี้ หนูนั่งอยู่บ้านคนเดียวแล้วค่ะ

เราะเพื่อนๆต่างก็มครอบครัวที่เค้าต้องไปหา

หนูก็ไม่รู้จะทำยังไง

กลัวแม่กับยายกลับมาจะด่า จะตี จะว่าหนู

หนูก็เคยคิดนะคะ ว่าครอบครัวของหนู มีหนูเป็นลูกคนโต

แม่มีลูกตั้ง 4 คน

ถ้าไม่มีหนูอยู่สักคน

แม่ก็คงไม่เสียใจ

แม่อาจจะดีใจซะด้วยซ้ำ

ที่ตัวปัญหาของบ้านอย่างหนู

จะไม่ต้องมีชีวิตอยู่สร้างปัญหาให้กับครอบครัวต่อไป

 

 

ขอบคุณทุกคนมากนะคะที่อ่านมาจนจบ หนูไม่รู้ว่า ทุกคนจะคิดยังไงนะคะ ทุกคนอาจจะกำลังด่าหนูอยูก็ได้ แต่ยังำไงก็ขอบคุณมากๆนะคะ ที่เข้ามาคอยฟังปัญหาของหนูอ่าค่ะ