ตำนานเทพเจ้าและผีญี่ปุ่น ตอนที่ 3

ปิศาจกลับหมอน 

ถ้าเช้าวันหนึ่งตื่นขึ้นมาแล้วรุ้สึกมึนงงว่าที่นี่ม ันที่ไหน หรือว่าทำไม บ้านเราถึงมีบรรยากาศเปลี่ยนไป หรือสงสัยว่าทำไมชีวิตประจำวันมันถึงช่างแปลกออกไป 

นั่นเป็นฝีมือของปิศาจ กลับหมอน ปิศาจตนนี้จะแอบมากลับหมอนของผู้คนยามนอนหลับ

เมื่อคนคนนั้นตื่น ขึ้นมาจะพบว่า ตนเองอยุ่ในโลกที่ตรงข้ามกะความเป็นจริง

ในอีกมิติหนึ่ง ซึ่งเต้มไปด้วยความ โหดร้าย ผิดหวัง ขมขื่น เพราะปีศาจตัวนี้ชอบเห็นผู้อื่นเดิอดร้อน 

คนที่โชคดีหน่อยอาจจะฝ่าฝันร้ายๆ นั้นออกมาได้และตื่นขึ้นมาในมิติเดิม แต่มีหลายคนที่ถูกชักนำไปสู่มิติแห่ง ความตาย 

ปิศาจผ้า ( ตันมะเต็ง )

เป็นปิศาจที่มีรุปร่างเป็นผ้า ฝ้ายสีขาวผืนยาว มี พท.ประมาณ 2.5 ตจฃร.ม มีตาและปากอยู่บนนั้น 

อาศัยอยุ่บนภูเขาพอตกกลางคืนก็จะกระพือปีกลงมาคอยรัด คนที่เดินผ่านไป มา ปิศาจผ้านี้ถึงจะมีรุปร่างเป็นผ้า

แต่เชื่อกันว่าไม่มีของมีคมชนิดใดที่ สามารถตัดให้ขาดได้ นอกจากฟันที่ย้อมเป็นสีดำของเจ้าสาวในพิธีแต่งงาน

ปีศาจตุ๊กแก 

ปรากฏอยุ่ในสมุดรวมภาพปิศาจของโทริยามะ เซกิเอ็น เชื่อว่าเป็น "เทพ วิบัติ" ชนิดหนึ่ง 

มีรูปร่างคล้ายตุ๊กแก มีหนังเป็นเกล็ดหนา กรงเล็บและฟัน แหลมคม ตัวใหญ่เท่าคน ออกหากินในวันที่มีงานบูชาเทพเจ้าโคชิน

มันจะคอยมองลอดเข้าไปในหน้าต่างบ้าน คนที่นอนเร็วในคืนนั้นและเล่นงานเมื่อมีโอกาส มันจะใช้เล็บขูดผิวหนังของคน คนนั้นออกมากิน 

ถ้าเห็นให้พูดว่า "รุ้นะว่าแอบมองอยุ่" แล้วมันก็จะหนีไป 

บาคุ

บาคุ เป็นปีศาจในความเชื่อของชาวญี่ปุ่น เป็นปีศาจที่คอยกินฝันร้ายของผู้คน (dream eater) เชื่อกันว่าบาคุนั้น มีรูปร่างคล้ายหมี

และมีส่วนผสมของสัตว์หลายชนิด เช่น มีหน้าผากมีนอคล้ายแรด มีจมูกเป็นงวงคล้ายช้าง มีเท้าเหมือนเสือ มีหางเหมือนวัว

ชาวญี่ปุ่นโบราณเชื่อว่า เมื่อมีฝันร้ายหรือลางร้าย ซึ่งสิ่งเหล่านี้เกิดจากการกระทำของปีศาจ เช่น จานชามเกิดบิ่นหรือแตกหักเองโดยไม่มีใครทำ 

กาต้มน้ำส่งเสียงดังเหมือนคนร้อง เสื้อผ้าปรากฏรอยเลือด หรือหูสุนัขที่ลู่ไปข้างหลัง เป็นต้น 

ให้ท่องคาถาว่า "บาคุ คุราเอ" ซึ่งแปลว่า "บาคุ จงมากินฝันร้ายของข้า" 3 ครั้ง 

บาคุจะมากินฝันร้ายนั้นให้ และกลับจากร้ายเป็นดี ปีศาจทั้งหลายจะถูกสูบลงไปในพื้นดินลึก 3 ฟุต

ความเชื่อเรื่องบาคุ สะท้อนออกมา ในรูปแบบต่าง ๆ เช่น หมอนไม้ชนิดหนึ่งมีสลักเป็นตัวหนังสือที่มีความหมายถ ึง บาคุ เป็นต้น

เชื่อว่าถ้านอนหนุนด้วยหมอนนี้แล้วจะไม่ฝันร้าย

นางแมงมุม (จูโรคุโมะ ) 

เชื่อกันว่าเป็นแมงมุมเพศหญิง ที่มีชีวิตติดต่อกันหลายร้อยปี ซึ่งได้ดูดเลือดคนจำนวนมากจนทำให้วิชาอาคมแกร่งกล้าข ึ้น 

พัฒนาเป็นนางแมงมุมในตอนกลางวันนางจะแปลงร่างเป็นผู้ หญิง สาวสวยหลอกล่อผู้ชายมาดูดเลือด 

แมงมุมดิน

ในอดีต โชกุนมินาโมโตะ โยริมิตสึ เกิดล้มป่วยลง รักษายังไงก็ไม่หายเสียที จึงได้เชิญหมอผีมาทำพิธีปัดเป่าวิญญาณ แต่ก็ไม่สำเร็จ ได้แต่ทนปวดหัว ไข้ขึ้น ทรมานอยู่อย่างนั้น 

กระทั่งคืนวันหนึ่ง มีพระสงฑ์รูปหนึ่ง สูงประมาณ 2 เมตรมาปรากฏตัวตรงด้านหลังโคมไฟในห้องของท่าน และย่างเท้าเข้ามาหา พร้อมกับปล่อยใยแมงมุมใส่ 

โชกุนตื่นขึ้นมาพอดี จึงรีบคว้าดาบของ ฮิซาคิริมารุ ซึ่งมานอนเฝ้าไข้ ขึ้นมาฟันปีศาจตนนั้นเต็มแรง 

เมื่อผู้ติดตามด้านนอกได้ยินเสียงเอะอะ ก็รีบรุดเข้ามา ทันเห็นรอยเลือดหยดอยู่ข้างโคมไฟ จึงติดตามรอยนั้นไปจนถึงเนินดินเก่า ๆ แห่งหนึ่ง

พวกเขาจึงลองขุดเนินดินนั้นดู ก็พบปีศาจแมงมุมตัวใหญ่ ผุดขึ้นมาปล่อยใยแมงมุมอีกรอบ แต่ก็โดนฆ่าตายในที่สุด

จากนั้นเป็นต้นมา ท่านโชกุนก็หายจากอาการประหลาดนี้เป็นปลิดทิ้ง และไม่เคยป่วยอีกเลยตราบสิ้นอายุขัย

อะคานาเมะ 

เป็นผีที่มีลิ้นยาว ชื่อของอะคานาเมะ อาจมากจากลักษณะ ตัวของมัน ที่ค่อนข้างเล็ก และมีสีแดง 

ซึ่ง aka ในภาษาญี่ปุ่น แปลว่าสี แดง เรื่องเล่าของมันมักเล่าว่า 

ปีศาจตนนี้จะปรากฏตัวที่ห้องน้ำที่สกปรก ถูกทิ้งโดยไท้ได้ทำความสะอาด โดย มันจะใช้ลิ้นเลียสิ่งสกปรกเหล่านั้น 

จึงมีผู้เล่าว่าในยามค่ำคืนที่ได้ยิน เสียงแปลกๆ จากห้องน้ำ 

บางทีอาจไม่ใช่เสียงของแมลงสาบ แต่จะเป็นเสียงของอะคานาเมะก็ได้

สำหรับอะคา นามะห้องน้ำจะสกปรกหรือไม่ก็ไม่ใช่ปัญหา แต่อะคานาเมะจะชอบห้องน้ำที่สกปรก มากกว่า

ซึ่งอะคานาเมะชอบเลียคราบสกปรกที่พิ้นห้องน้ำมาก มักจะออกมาเลียห้องน้ำตอน ที่ผู้คนหลับหมด

ถ้ามีใครเข้าไปใกล้ มันจะหนีหายอบ่างรวดเร็ว จึงไม่ง่ายนัก ที่จะพบเห็นปีศาจประเภทนี้

คาฉะ

เป็นปีศาจชนิดหนึ่งของญี่ปุ่น ว่ากันว่าจะมาชิงเอาศพของผู้ที่ทำบาปทำกรรมเอาไว้มาก ในขณะที่ยังมีชีวิต

คาฉะนั้นไม่มีถิ่นพบเห็นที่แน่นอน จึงอาจสันนิษฐานได้ว่ามีการปรากฏตัวไปทั่วประเทศ เมื่อมีคนบาปตาย 

คาฉะจะปรากฏตัวขึ้นจากนรกพร้อมกับเมฆดำมืดและพายุฝนเ พื่อชิงเอาศพของผู้นั้น ไปจากงานศพหรือสุสาน 

บางครั้งก็กล่าวว่าจะมีมือยื่นออกมาจากในเมฆมาคว้าเอ าไป ศพที่ถูกชิงไปจะถูกฉีกเป็นชิ้นๆและนำไปทิ้งไว้ในภูเข า 

มักจะกล่าวกันว่าตัวจริงของคาฉะนั้นเป็นปีศาจแมว หรือกลายร่างมาจากแมวที่แก่ตัวลง 

การปรากฏตัวของคาฉะเป็นหลักฐานแสดงว่าผู้ตายเป็นคนบา ปจึงเป็นที่หวาดกลัวและอับอายของผู้คนทั่วไป

บริเวณวัดที่ว่ากันว่าคาฉะอาศัยอยู่จะมีการแยกจัดงาน ศพเป็น 2 ครั้ง งานศพครั้งแรกจะเอาหินใส่ไว้ในโลงศพเพื่อป้องกันคาฉะ มาชิงเอาศพไป

ในช่วงกลางของสมัยเอโดะมีเรื่องเล่าของคาฉะเล่าว่า ในสมัยเคียวโฮ ที่เมืองทัตสึโนะในอิโบะกุน ฮาริมะโนะคุนิ (ปัจจุบันคือจังหวัดเฮียวโง) 

ในระหว่างที่ยายของลูกสาวลูกจ้างร้านโชยุชื่อ "ร้านฮายาชิดะ" มาพักค้างแรมด้วยนั้นได้เกิดล้มป่วย และเมื่อเสียชีวิตลงคาฉะก็ได้ปรากฏตัวขึ้น 

ทั้งที่ไม่มีใครในร้านมองเห็นเลยแม้แต่คนเดียวแต่ตัว ลูกสาวกลับมองเห็นคาฉะ อยู่นอกบ้านว่าเป็นยักษ์นรกหน้าตาน่าขยะแขยงลากรถที่ มีไฟลุกท่วมมา

แล้วเอา คุณยายใส่รถจะพาตัวไป เจ้าหล่อนก็พยายามจะไปเอากลับมาจึงออกไปข้างนอก 

แต่ก็ถูกลูกจ้างคนอื่นดึงตัวกลับมา ซึ่งเธอก็โดนไฟไหม้ที่แขนเสื้อและมีแผลไฟไหม้ด้วย

นอกจากคนตายแล้ว บางครั้งคาฉะยังเล่นงานคนเป็นอีกด้วย วันหนึ่งในมุซาชิโนะคุนิ (ปัจจุบันคือไซตามะ)

มีชายชื่ออาบุรายะ ยาสุเบะร้องออกมาว่า "มีคาฉะมา" แล้วก็ล้มลงไป

หลังจากนั้น 10 วันเขาก็ตายเนื่องจากร่างกายท่อนล่างเน่าเปื่อย นอกจากนั้น คาฉะยังแปลงร่างเป็นคนได้

เช่นที่บ้านของเจ้าพนักงานชื่อชิบาตะมีคนรับใช้ที่ซื ่อสัตย์อยู่คนหนึ่ง 

อยู่มาคืนหนึ่งเขาก็มาขอลาออก เมื่อชิบาตะถามถึงเหตุผล เขาก็บอกว่าตนเองไม่ใช่มนุษย์ และต้องไปชิงศพมนุษย์ 

พอวันรุ่งขึ้นชิบาตะก็ได้ยินข่าวว่าที่หมู่บ้านใกล้ๆ มีคาฉะปรากฏตัวขึ้น

ในญี่ปุ่นโบราณเชื่อกันว่าแมวมีคุณลักษณะของปีศาจอยู ่ในตัว จึงมีตำนานเล่ากันว่า 

"ห้ามแมวเข้าใกล้คนตาย"

"ถ้าแมวกระโดดข้ามโลงศพ ศพในโลงจะฟื้นขึ้นมา"

นอกจากนั้นในญี่ปุ่นยุคกลางยังมีเรื่องเล่าว่านายนิร ยบาลจะลากรถที่มีไฟลุก ท่วมมาชิงเอาศพหรือคนบาปที่ยังมีชีวิตอยู่ไป 

ตำนานของคาฉะนั้นก็เกิดมาจากตำนานความเกี่ยวข้องระหว ่างแมวกับคนตาย และตำนานของรถเพลิงที่มาชิงตัวคนบาปนี้เอง 

ผีชาวนาอาฆาต 

การต่อต้านระบบเจ้าขุนมูล นายในญี่ปุ่น เมื่อศตวรรษที่ 19 ทำให้ละครผีซึ่งดัดแปลง มาจากเรื่องจริงเรื่องนี้ได้รับความนิยมมาก 

ฮอทตา โคะซุเคะ เป็นขุนนางใจโหด ซึ่งเป็นเจ้าของที่ดินในจังหวัดโซมา เขาขูดรีดภาษีจากชาวไร่ชาวนา ทั้งที่มีกฎหมายห้ามไว้ 

ผู้ใหญ่บ้านชื่อ ซากุระ โซะโกโระ จึงตัดสินใจไปขอความยุติธรรมจากโชกุน ผู้ปกครองจังหวัดนั้น แต่โชกุนกลับส่งตัวเขาไปหาฮอทตา โคะซุเคะ 

ซึ่งบังคับให้โซะโกโระกับภรรยา นั่งดูลูกชายทั้งสามของตน ถูกตัดหัวตายไปต่อหน้าต่อตา จากนั้นโซะโกโระกับภรรยา ก็ถูกตรึงบนไม้กางเขน

ก่อนหมดลมหายใจโซะโกโระบอกว่า วิญญาณ ของเขาจะกลับมาหลอกหลอน ครอบครัวขุนนางใจร้าย และปรากฏว่าเขาทำตามสัญญา

กลายเป็นผีร้ายกลับมาตามอาฆาตจองเวรขุนนางใจร้าย จนตายตกไปตามกัน 

ผีว้าก (อุว้ง)

อีกหนึ่งความเชื่อของชาวญี่ปุ่นคือ ปีศาจที่ชื่อ อุว้ง หรือ ผีว้าก ซึ่งมักอาศัยอยู่ตามวัดร้าง หรือบ้านร้าง

เมื่อมีนักเดินทางก้าวเข้ามาในสถานที่นั้น มันก็จะส่งเสียงร้องดัง อุว้ง ๆ หรือ ว้าก ๆ ซึ่งเสียงนี้ มีแต่คนที่อยู่ข้างในเท่านั้น จึงจะได้ยิน คนที่อยู่ด้านนอก จะไม่รู้เลยว่าข้างในนั้นเกิดอะไรขึ้น 

เพราะมันไม่ปรากฏตัวให้เห็น และเสียงที่ดังขึ้นนั้น ก็จะดังอยู่ในหูของคนที่อยู่ในอาคารเท่านั้นนั่นเอง

บางตำนานกล่าวว่า เมื่อได้ยินเสียงร้องของอุว้ง ให้รีบร้องกลับไปทันที ด้วยคำว่า อุว้ง เช่นเดียวกับมัน 

จากนั้น มันจะร้องกลับมาอีก เราต้องร้องกลับให้ทันกัน เพราะมันจะเร็วขึ้นเรื่อย ๆ หากใครร้องตามไม่ทันก็จะโดนมันทำร้ายจนตาย

วิญญาณชู้รัก

ชายผู้หนึ่งชื่อว่า อิกาโน คาเนมิตสุ ได้ ลอบรักกับภรรยาม่ายของพี่ชายเขาเองที่เสียชีวิตไป แต่รักครั้งนี้ผิดศีลธรรมประเพณี 

เพราะหญิงม่ายได้บวชเป็นชีไปแล้ว เมื่อคิคุโนะ ซึ่งเป็นเมียน้อยของพี่ชายกับมาตาฮาชิ ผู้รับใช้ของเธอ ได้ล่วงรู้ถึงความลับนี้

คาเนมิตสุก็ได้สังหารคนทั้งสองเสีย แต่แล้ววิญญาณของทั้งคู่ก็ได้กลับมาแก้แค้นโดยมุ่งหม ายที่จะยุติทั้งความสัมพันธ์ และชีวิตของคาเนมิตสุกับชู้รัก

ในเรื่องเช่นนี้ ละครคาบูกิของญี่ปุ่นมักแสดงออกถึงความ รู้สึกผิดชอบในใจของผู้กระทำผิดเอง

แม้ว่าในพล็อตเรื่องชู้รักทั้งสองได้ถูกปิศาจคิคุโนะ กับมาตาฮาชิหลอกหลอน จนกระทั่งเสียสติและฆ่าตัวตาย 

แต่แท้จริงแล้ว ปิศาจก็คือความกลัวต่อบาปนั่นเอง เมื่อหาทางสงบจิตใจไม่ได้ ทางออกก็คือการฆ่าตัวตาย

ยักษ์ร้อยตา ( โทะโดะเมกิ )

โทะโดะเมกิ สมัยที่ยังเป็นมนุษย์นั้น เป็นสตรีที่รูปร่างหน้าตางดงาม แต่จิตใจต่ำช้า เป็นคนที่ชอบลักเล็กขโมยน้อย 

ไม่เคยเปลี่ยนนิสัย ไม่เคยรู้สำนึก จึงถูกสวรรค์ลงโทษ ให้ตาปรากฏขึ้นที่แขน ทุกครั้งที่ทำผิด จนมีดวงตาเป็นร้อย ๆ ดวงเต็มแขนไปหมด

เพราะเธอไม่ยอมเปลี่ยนนิสัยนั่นเอง จึงต้องทนทุกข์เวทนาอย่างแสนสาหัส

ชาวญี่ปุ่นเชื่อกันว่า ตาของโทะโดะเมกิ จะมองเห็นทะลุปรุโปร่งไปหมด ดังนั้น หากใครโชคร้าย ถูกมันไล่ตามก็จะถูกหาพบทุกครั้ง ไม่ว่าจะหนีไปซ่อนในที่มิดชิดแค่ใดก็ตาม

เรื่องนี้ เชื่อว่าเป็นนิทานหลอกเด็ก ที่แอบแฝงคำสั่งสอนไปในตัวว่า หากใครทำผิด และไม่ยอมรับผิดแต่โดยดีจะมีตาผุดขึ้นมาที่แขน ทีละดวง ทีละดวง จนกว่าจะยอมรับความผิดนั้น

อามาโนะจากุ เป็นปีศาจที่เคยปรากฏตัวในเรื่อง เจ้าหญิงแตงโม ซึ่งเป็นเรื่องราวของเด็กสาวคนหนึ่ง ที่อาศัยอยู่ในผลแตงโม 

แล้วถูกสองตายายพบเข้า จึงนำมาเลี้ยงดูเป็นลูก แต่แล้ววันหนึ่ง เธอก็ได้ไปพบกับเจ้าปีศาจตนนี้เข้าและด้วยความไร้เดี ยงสา จึงยินยอมให้มันสิงร่างของตน

เป็นเหตุให้เจ้าปีศาจตัวร้าย กลืนกินจิตวิญญาณของเธอไปจนหมดสิ้น และวันดีคืนดี

มันก็จะจำแลงร่างเป็นเด็กสาวคนนี้ ออกมาปรากฏตัวให้ชาวบ้านเห็นกัน

คนญี่ปุ่นจึงมีความเชื่อว่า คนดี ๆ ที่มีนิสัยอ่อนหวาน เรียบร้อย แต่แล้วอยู่ ๆ ก็เปลี่ยนไป ราวกับหน้ามือเป็นหลังมือ

โดยไม่มีสาเหตุ จะถูกอามาโนะจากุเข้าสิง และกลืนกินจิตวิญญาณไป เหมือนกับเจ้าหญิงแตงโม

ผีสาวหน้าอัปลักษ์ ( โออิวะซัง )

ในระหว่างช่วงสมัยเอโดะ มีผู้หญิงที่เพียบพร้อมทั้งความสวย และจิตใจดี และเป็นที่โจษขานกันถึงความงามของเธอ นามของเธอ คือ "Oiwa"

Oiwa มีชายหนุ่มมากมายที่หมายปองเธอ แต่เธอก็เลือกซามูไรหนุ่มที่ชื่อ อิเอมอน ทามิยะ มาเป็นสามี 

แต่หารู้ไม่ว่าการตัดสินใจเลือกแต่งงานกับผู้ชายคนนี ้ "เธอคิดผิด" สามีของเธอรักเธอในช่วงแรก ๆ เท่านั้น 

แต่หลังจากที่สภาพทางการเงินของครอบครัวไม่สู้ดีนัก อิเอมอน ก็เกิดไปตกหลุมรักกับลูกสาวเศรษฐีเข้า 

ในขณะเดียวกัน Oiwa ก็เพิ่งคลอดลูก ลูกสาวเศรษฐีและสามีของเธอจึงคิดจะกำจัดก้างขวางคออย ่าง Oiwa 

หญิงชู้ได้ใช้ให้ อิเอมอน เอายาพิษที่กินแล้วจะทำให้เสียโฉมให้ Oiwa กิน แล้วหลอกว่าเป็นยาบำรุงหลังคลอดลูก

Oiwa ได้ดื่มยาพิษนั่นและทำให้หน้าของเธอเสียโฉม ตาของเธอปูดโปนขึ้น เมื่อเธอรู้ถึงแผนชั่วของหญิงชายคู่นั้นเธอก็แค้นมาก

และฆ่าตัวตายในบึงน้ำ Oiwa (บางตำนานบอกว่า อิเอมอน เป็นคนฆ่าเธอแล้วโยนลงไปในบึง) หลังจากนั้น อิเอมอน ก็ย้ายไปอยู่บ้านของเศรษฐี 

Oiwasan เป็นผีตนหนึ่งของญี่ปุ่นที่เรียกว่าติดอันดับต้น ๆ ของผีที่คนญี่ปุ่นกลัวที่สุด ยังมีตำนานบอกว่าหากใครได้นำเรื่องของเธอมาสร้างเป็น หนัง 

หรือละครก็จะต้องไปไหว้ศาล Oiwa-Inari Tamiya Jinja ที่อยู่ในโตเกียว ที่นั่นสุสานของ Oiwasan 

และได้เขียนไว้ว่าวันตายของเธอคือ 22 กุมภาพันธ์ ปี 1963 

ตำนานเรื่องนี้มีสถานที่หลาย ๆ แห่งที่มีอยู่จริงเรียกได้ว่า เป็น "แม่นาค" แห่งกรุงโตเกียวก็ว่าได้

จิ้งจอกเก้าหาง

ในตำนานของญี่ปุ่นได้กล่าวถึงจิ้งจอกเก้าหางว่า เป็นปิศาจที่หลบหนีมาแฝงตัวอยู่ในราชสำนักของญี่ปุ่น ในรัชสมัยของจักรพรรดิ์โทบะ

หลังจากที่หลบหนีมาจากอินเดีย และจีนมาแล้ว โดยแฝงตัวมาในร่างของหญิงงามนามว่า ทามาโมะ มาเอะ พระสนมของจักรพรรดิ์โทบะ

นางทำให้จักรพรรดิ์โทบะลุ่มหลงในความงามของนาง และสุขภาพของจักรพรรดิ์โทบะก็ทุดโทรมลงทุกวัน

จึงได้มีการอัญเชิญนักพรตจากหอองเมียวมาทำพิธีปัดรัง ควาน 

พบว่าในวังมีปิศาจจิ้งจอกเก้าหางสีทองแฝงตัวอยู่ เมื่อความแตก ทามาโมะ มาเอะ 

จึงได้คืนร่างเป็นจิ้งจอกสีทองตัวมหึมา มีเก้าหาง เหาะหลบหนีไปบนท้องฟ้า

กองทหารของจักรพรรดิ์โทบะได้ไล่ตามไปจนถึงที่ราบสูงน าสุ และต่อสู้กับปิศาจจิ้งจอกเก้าหาง และสามารถสยบจิ้งจอกเก้าหางลงได้ 

กลายเป็นหินเซ็ทโชเซกิ ซึ่งกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่มีชื่อแห่งหนึ่งของญี ่ปุ่นมาจนปัจจุบันนี้

อนึ่งมักเกิดความสับสนในผู้ที่เริ่มต้นศึกษาซึ่งเอาต ำนานของปีศาจจอกเก้าหางมารวมกับ

ตำนานของเทพเจ้าแห่งจิ้งจอก อินาริ ( Inari หรือ Oinari) ซึ่งแท้จริงเป็นคนละอย่างกัน

อินารินั้นเป็น คามิ ( Kami) หรือเทพเจ้าองค์หนึ่งตามตำนานของศาสนาชินโตซึ่งเป็นศ าสนาดั้งเดิมของญี่ปุ่น

ตำนานเทพชินโต

สุซาโนโอะ ยามาตะโนะโอโรจิน ดาบคุซานางิ

ประวัติศาสนาชินโต

คำว่า "ชินโต" นี้ มาซาฮารุ อนาซากิ (Masaharu Anasaki. 1963 : 19 - 23) ได้อธิบายว่า

มาจากอักษรจีนสองตัว คือ "เชน" (Shen) ซึ่งแปลว่า "เทพทั้งหลาย" 

ส่วน "เต๋า" (Tao) แปลว่า "ทาง" รวมความแล้ว แปลว่า "วิถีทางแห่งเทพทั้งหลาย" เพราะชาวญี่ปุ่นบูชาเทพเจ้าเป็นจำนวนนับไม่ถ้วน

เทพเหล่านี้เป็นเทพที่มีอยู่ในธรรมชาติ และการที่จะเข้าถึงองค์เทพได้นั้น จะต้องเข้าถึงธรรมชาติชินโตจึงสอนให้บุคคลเคารพในธรร มชาติ

เพื่อที่จะเข้าใจความเป็นชินโตให้มากขึ้น เราจะต้องศึกษาเทพนิยายและตำนานธรรมของคนญี่ปุ่นซึ่ง มีมานานก่อนศตวรรษที่ 6 

อันเป็นเรื่องราวที่แสดงถึงชาติกำเนิดของคนญี่ปุ่น

ซึ่งเชื่อกันว่าสืบสายเลือดมาจากเทพทั้งหลายทั้งปวง เทพเหล่านี้ในภาษาญี่ปุ่นเรียกว่า "กามิ" (Kami)

แต่นักศาสนาบางท่านได้สันนิษฐานว่า กามิ คือ มานา (mana) 

กามิจะเป็นมานาหรือไม่ ยากที่จะระบุลงไปได้ เพราะแม้แต่นักศาสนาของญี่ปุ่นที่ชื่อ โมโตโอริ โนรินางะ (Motoori Norinaga) 

ยังไม่ยอมที่จะอธิบายกามิให้มากไปกว่าความหมายซึ่งเป ็นที่เข้าใจกันทั่ว ๆ ไป 

ชินโต เป็นศาสนาตามความเชื่อเดิมของชาวญี่ปุ่น และเคยเป็นศาสนาประจำชาติของประเทศญี่ปุ่นในอดีต ชินโตเป็นศาสนาที่บูชาพระเจ้า 

หรือที่เรียกว่า คะมิ และวิญญาณในธรรมชาติ ตัวอย่างเช่น ซุซะโนะโอะ เทพเจ้าแห่งสายฟ้า คำว่าชินโต มาจากภาษาญี่ปุ่นสองคำในอักษรคันจิ 

คำว่า "ชิน" ที่แปลว่าพระเจ้า และ "โต" ที่หมายถึงวิถีชีวิต 

ภายหลังจากสงครามโลกครั้งที่สอง ชินโตหกกดดเเกได้ถูกยกเลิกจากการเป็นศาสนาประจำชาติ 

ซึ่งในปัจจุบันชินโตเริ่มลดหายไปจากวัฒนธรรมญี่ปุ่น โดยที่ยังเห็นได้ในปัจจุบันได้แก่ โอะมิกุจิ (การดึงฉลากเสี่ยงโชคในศาลเจ้าชินโต) 

และการเฉลิมฉลอง งานปีใหม่ญี่ปุ่น ที่มีจัดขึ้นตามศาลเจ้าชินโต 

ชินโตในระยะแรกไม่มีการสร้างศาลเจ้า จนกระทั่งศตวรรษที่3-4 ในศตวรรษที่4 เมื่อรัฐบาลยะมะโตะรวบรวมญี่ปุ่นจัดตั้งเป็นประเทศได ้แล้ว

ทำให้ชินโตถูกแบ่งเป็น 2ระดับคือ อะมะทสึ-คะมิ(Amatsu-kami) 

และ คคุทสึ-คะมิ(Koukutsu-kami)คำสอนอันแรกของชินโตที่ปรากฏขึ้นในกลางสมัยเฮอั น

คือ ฮนจิสุยจะขุ(Honjisuijaku) ที่ได้ผนวกคำสอนของนิกายเทนได(Tendai) และ นิกายชินเง็น(Shingen)เข้าไว้ด้วยกัน

รวมคำสอนของพระพุทธเจ้ากับเทพเจ้าที่มีมาตั้งแต่สมัย เฮอัน มาแยกเป็นทฤษฎีที่ให้ความสำคัญกับพระพุทธเจ้าเป็นหลั กและเทพเจ้าสำคัญเป็นรอง 

โดยกล่าวว่าเทพเจ้าต่างๆในญี่ปุ่นล้วนเป็นปางหนึ่งขอ งพระพุทธเจ้าที่เสด็จลงมาโปรดนั่นเอง

ในสมัยใหม่กลุ่มนิกายเช่น อิเสะ(Ise) โยะชิดะ(yoshida) ฟุคโค(Fukko)

ได้สร้างทฤษฎีที่เน้ความเป็นอิสระของชินโต เมื่อเข้าสู่สมัยเมจิได้มีการทำให้คำสอนกับพิธีกรรมข องศาลเจ้าเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน 

โดยยึดถือพิธีกรรมของพระราชวงศ์เป็นหลัก นักบวชของชินโตมีหน้าที่ประกอบพิธีกรรมเท่านั้น

ส่วนประชาชนทุกคนถือเป็นสาวกกลายเป็นคกคะ ชินโต(Kokka Shintou)

หรือชินโตที่เป็นของรัฐ หลังสงครามโลก ชินโตแต่ละนิกายได้ถูกบัญญัติให้เป็นศาสนาถูกต้องตาม กฎหมาย 

จากข้อมูลทางสถิติของกระทรวงวัฒนธรรมของญี่ปุ่น สำรวจโดยอาสาสมัครของศาลเจ้าชินโตในปี ค.ศ.1994 

สุซาโนโอะ

(Susanowo-เจ้าสมุทร) เทพแห่งลมพายุ และเจ้าแห่งงู ตัวแทนแห่งปีศาจ เขากำเนิดจากจมูกของอิซานางิ และได้รับการมอบหมายให้ปกครองทะเล 

แต่ด้วยความที่เขาเป็นเทพเจ้าที่กล้าหาญ หัวแข็ง ไม่ยอมอยู่ภายใต้กฏใดๆ และใจร้อนหุนหันพลันแล่น เขาทำลายทุกสิ่งไปทั่วไม่จำกัดอยู่แต่ในทะเล 

เขาได้ส่งพายุไปทำลายทุกสิ่งบนแผ่นดิน และปกคลุมจนท้องฟ้าดำมืด นั่นทำให้เทพเจ้าทั้ง 8 ล้านองค์พิโรธ 

และประชุมตัดสินลงโทษการก่อกวนเล็กน้อยๆของเขา โดยเฉพาะการต่อต้านพี่สาวของเขา 

เขาถูกตัดหนวดเครา, เล็บมือ, ยึดดินแดนที่เขาครอบครองทั้งหมด และขับไล่ไปโลกมนุษย์ เขาได้ผจญภัยไปทั่ว

และได้ปราบ ยามาทะ โน โอโรชิ เป็นงูใหญ่ 8 หัว 8 หาง มีดวงตาแดงก่ำ ลำตัวมีตะไคร่น้ำ และต้นฉำฉางอกอยู่ และที่หางมีดาบคุซานางิ โน ทสึรุงิ 

("ดาบปราบหญ้า"-ดาบวิเศษมีปลาย 7 แฉกเป็นตัวแทนของสายฟ้า) ปักอยู่

(ต่อมาเขาแต่งงานกับ คุชินาดะ สร้างวังที่ซึงะ ในเมืองอิซึโมะ ต่อมาได้ย้ายไปที่เมืองเนโนคุนิ)

ต่อมาเขาได้พิชิตเกาหลี และปราบโรคระบาด 

ยามาตะ โนะ โอโรจิ

คือชื่อของจอมอสูรในตำนานเทพปกรณัมของญี่ปุ่นโบราณ

เมื่อคราที่อิซะนะงิ เทพบิดร และอิซะนะมิ เทพมารดร สร้างประเทศญี่ปุ่นขึ้นโดยการกวนน้ำทะเลนั้น 

ได้เกิดจอมอสูรขึ้นมาในยุคเดียวกันนั้นด้วย คือยามาตะ โนะ โอโรจิ

ยามาตะ โนะ โอโรจิ มีลักษณะเป็นงูขนาดใหญ่ ร่างกายของมันใหญ่ปานขุนเขา มีหัวแปดหัว 

(ด้วยเหตุนี้ จึงชื่อว่ายามาตะ หมายถึง แปดง่าม คือมีหัวทั้งแปด งอกออกมาจากง่ามทั้งแปด) และสามารถพ่นไฟได้

เมื่อยามาตะ โนะ โอโรจิ ปรากฏตัวขึ้น ไม่ว่าจะไปยังหมู่บ้านใดๆ ก็ตาม จะเกิดการสูญเสียทั้งชีวิตคน และสัตว์เป็นจำนวนมาก 

แต่ละหมู่บ้านที่ยามาตะ โนะ โอโรจิ จะผ่านไปนั้น จึงต้องคัดเลือกหญิงสาวมาสังเวยให้แก่ยามาตะ โนะ โอโรจิ 

เพื่อทำให้ยามาตะ โนะ โอโรจิ พึงพอใจ จะได้ไม่มาทำลายหมู่บ้าน ขณะนั้น จอมเทพ ซุซะโนะโอะ โนะ มิโคโตะ เทพแห่งวายุ 

น้องชายของเทพีอามาเทระสุ เทพีแห่งดวงอาทิตย์ ได้ออกเดินทางผจญภัยไปยังแคว้นต่างๆ เมื่อเดินทางมาถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่ง

ซึ่งขณะนั้น ได้มีการจัดเตรียมเครื่องสังเวย โดยหมู่บ้านนี้ เป็นหมู่บ้านที่ 8 ที่ยามาตะ โนะ โอโรจิ จะมาเยือน ซุซะโนะโอะ ได้รู้ดังนั้น 

จึงอาสาที่จะปราบยามาตะ โนะ โอโรจิ เพื่อช่วยเหลือชาวบ้านให้พ้นภัย

ซุซะโนะโอะ ได้เตรียมสุราไว้ด้วยกันแปดจอก และนำเอาหญิงสาวซ่อนไว้ด้านในสุด 

โดยให้เงาของหญิงสาวทาบทับสะท้อนลงไปในจอกสุราทั้งแป ดจอกนั้น เมื่อยามาตะ โนะ โอโรจิมาถึงก็ไล่ดื่มสุราทีละจอกทีละจอก 

เพราะเห็นเงาของหญิงสาวนั้นสะท้อนอยู่ในเหล้าทุกจอก เมื่อดื่มครบแปดจอก ก็เกิดความเมามาย ซุซะโนะโอะที่ซ่อนตัวอยู่เห็นว่าได้จังหวะเหมาะ

จึงกระโจนออกจากที่ซ่อน แล้วใช้ดาบฟาดฟันงูยักษ์ยามาตะ โนะ โอโรจิจนหัวขาดหมดสิ้นทั้งแปดหัว และถูกสยบลงได้ในที่สุด

เมื่อยามาตะ โนะ โอโรจิถูกกำราบลงแล้ว ซุซะโนะโอะได้เห็นว่าที่หางของยามาตะ โนะ โอโรจินั้นมีแสงเรืองรองส่องสว่างอยู่ 

จึงได้ตัดหางของยามาตะ โนะ โอโรจิออกดู และพบว่ามีดาบอยู่ในนั้น ดาบที่ซุซะโนะโอะนำออกมาจากปลายหางของยามาตะ โนะ โอโรจิ 

มีชื่อว่าดาบคุซานางิ ซุซะโนะโอะได้นำดาบนั้นมาครอบครองและนำไปถวายให้อะมา เตระสุเพื่อขอขมาในภายหลัง

อะมาเตระสุ 

เป็นเทพีแห่งดวงอาทิตย์ตามความเชื่อของศาสนาชินโต มีตำนานที่เกี่ยวข้องกับเทพีองค์นี้มากมาย

ซึ่งเป็นรากฐานของพิธีกรรมสำคัญต่างๆ เรื่องที่สำคัญคือการที่สุริยเทวีหลบหนีซุซะโนะโอะ เทพแห่งพายุเข้าไปอยู่ในถ้ำ

ทำให้โลกต้องพบกับความมืดมิดเกิดจลาจล เทวดาทั้งหลายจึงคิดอุบายล่อหลอกให้สุริยเทวีปรากฏตั วออกมา

เมื่อสุริยเทวีปรากฏตัวอีกครั้ง แสงสว่างได้ขับไล่ความมืดและความชั่วร้ายและสามารถปร าบซูซะโนะโวะลงได้ นางจึงกลายเป็นเทพที่สำคัญที่สุดของศาสนาชินโต 

ซุซะโนะโอะ

ซุซะโนะโอะเป็นน้องชายของเทพเจ้าแห่งดวงอาทิตย์ อามาเทราซุ และเทพเจ้าแห่งดวงจันทร์ สึกิโยะมิ โดยเทพเจ้าสามองค์ถือกำเนิดจากเทพ อิซานางิ

เทพแห่งลมพายุ และเจ้าแห่งงู ผู้ปกครองปีศาจ เขากำเนิดจากจมูกของอิซานางิ และได้รับการมอบหมายให้ปกครองทะเล

แต่ด้วยความที่เขาเป็นเทพเจ้าที่กล้าหาญ หัวแข็ง ไม่ยอมอยู่ภายใต้กฏใดๆ และใจร้อนหุนหันพลันแล่น เขาทำลายทุกสิ่งไปทั่วไม่จำกัดอยู่แต่ในทะเล

เขาได้ส่งพายุไปทำลายทุกสิ่งบนแผ่นดิน และปกคลุมจนท้องฟ้าดำมืด นั่นทำให้เทพเจ้าทั้ง 8 ล้านองค์พิโรธ 

และประชุมตัดสินลงโทษการก่อกวนเล็กน้อยๆของเขา โดยเฉพาะการต่อต้าน อามาเทราซุพี่สาวของเขา 

เขาถูกตัดหนวดเครา, เล็บมือ, ยึดดินแดนที่เขาครอบครองทั้งหมด

และขับไล่ไปโลกมนุษย์ เขาได้ผจญภัยไปทั่ว และได้ปราบ ยามาตาโนะ โอโรจิ 

เป็นงูใหญ่ 8 หัว 8 หาง มีดวงตาแดงก่ำ ลำตัวมีตะไคร่น้ำ และต้นฉำฉางอกอยู่ 

และที่หางมีดาบคุซานางิ โน ทสึรุงิ ("ดาบปราบหญ้า"-ดาบวิเศษมีปลาย 7 แฉกเป็นตัวแทนของสายฟ้า)ปักอยู่ ซึ่งได้ลักพาตัวสาวในหมู่บ้านเจ็ดคน 

และขณะที่มาลักพาตัวสาวคนที่แปด เทพซุซะโนะโอะได้หลอก ยามาตาโนะ โอโรจิ ให้ดื่มสาเก 8 ไหสำหรับแต่ละหัว

และกำจัดลงได้หลังจากที่ ยามาตาโนะ โอโรชิเมาหลับไป

ต่อมาเขาแต่งงานกับ คุชินาดะ สร้างวังที่ซึงะ ในเมืองอิซึโมะ ต่อมาได้ย้ายไปที่เมืองเนโนคุนิ ต่อมาเขาได้พิชิตเกาหลี และปราบโรคระบาด 

นานแสนนานมาแล้วเมื่อท้องฟ้าและพื้นดินเพิ่งแยกออกจา กกันเทพอิซานางิ และ เทพอิซานามิผู้ เป็นทั้งภรรยาและน้องสาวกำเนิดมาจากทะเลโคลน

ทั้งคู่ได้ยืนอยู่บนสะพานสายรุ้งและเอาง้าวจุ่มลงในท ะเลโคลนกวนให้น้ำแยกจาก ดิน และดินโคลนทั้งหลายก็รวมตัวอยู่ตรงกลาง เมื่อดึงง้าวขึ้นมา

โคลนที่ติดอยู่กับง้าวก็หยดลงมากลายเป็นเกาะโอโนโกโร เป็นเกาะแรกของหมู่เกาะญี่ปุ่น ที่ซึ่งเทพเจ้าและมนุษย์ได้อาศัยกำเนิดขึ้นมา

ทั้งคู่ได้สร้างเกาะญี่ปุ่น 40 เกาะและให้กำเนิดเทพ 36 องค์ องค์สุดท้ายคือ คากูทซึชิ เทพแห่งไฟ

ที่เมื่อคลอดออกมาก็เผาผลาญ อิซานามิจนตาย ไปอยู่นรก และกลายเป็นเทพีผู้ปกครองนรกบาดาล

หลังจาก อิซานามิ ตาย อิซานางิ ก็เอาแต่โศกเศร้า และเฝ้าคิดถึงภรรยา จึงลงไปหาภรรยาในนรก

แต่เมื่อได้พบ อิซานางิ ก็ตกใจกับรูปลักษณ์ของภรรยา ที่เน่าเปื่อย กลายเป็นผีที่น่าเกลียด และแสดงอาการรังเกียจออกมา

แต่ก็ได้ร้องขอให้เธอกลับไปครองรักกันเหมือนเดิม แต่ อิซานามิ เห็นอาการของสามีที่รังเกียจตน จึงปฏิเสธไม่ยอมกลับไปด้วย

ทั้งสองจึงแยกจากกันชั่วนิรันดร์ หลังจาก อิซานางิ กลับมาจากนรก อิซานางิ รังเกียจภรรยาที่กลายเป็นผี จึงปิดผนึกปากถ้ำที่เป็นทางลงไปสู่นรก

แต่อิซานามิ ได้หลบหนีออกมาจนได้ ด้วยความโกรธ ที่สามีของตนรังเกียจตน

จึงอธิษฐานให้มนุษย์ ตายวันละ 1,000 คน แต่อิซานางิ ก็อธิษฐานให้ มนุษย์เกิดขึ้นมาวันละ 1,500 คน

หลังจากนั้น อิซานางิ ได้ทำพิธีชำระล้างมลทินเป็นครั้งแรก

- เขาล้างตาซ้ายของเขา มีน้ำตาหยดออกมาหลอมตัวก่อกำเนิดเป็น สุริยะเทวีอามาเตราสึ

- เมื่อเขาล้างตาขวาของเขาน้ำตาร่วงหล่นหลอมตัวก่อกำเน ิดเป็น จันทราเทพบุตร ทซึกิ-ยูมิ

- และน้ำมูกจากจมูกของเขา ได้ให้กำเนิดเจ้าสมุทร ซูซาโนโอะ 

อาชูร่า

อาชูร่า ในบางศาสนาคือเทพ มีศาสนาเดียวน่ะละ คือศาสนาโซโรอัสเตอร์ 

แล้วต่อมาศาสนาโซโรอัสเตอร์ที่นับถือไฟและแสงสว่างมี อิทธิพลในเอเชีย 

คตินับถือเทพอาชูร่าในฐานะเทพแห่งแสงสว่างก็แพร่หลาย ไปในหลายประเทศ เช่นในอินเดีย ในจีน 

อิทธิพลของศาสนาก็เช่น ในนิยายกำลังภายใน มังกรหยก พรรคจรัส หรือเม้งก่า นั่นก็มีต้นกำเนิดจากเปอร์เซีย คือบูชาไฟ แบบศาสนาโซโรอัสเตอร์

นอกจากนั้น เทพอาชูร่าก็จะเป็นต้นกำเนิดของคติความเชื่อในพระอมิ ตาภะพุทธด้วย

แต่ อย่างไรก็ตาม อาชูร่าเป็นการออกเสียงเพี้ยนเนื่องจากอ่านหนังสือกา ร์ตูนญี่ปุ่น ชื่อจริงๆคือ อะหูระ มาจาก อะหูระ มัสตะ 

หรือ บางทีก้เรียก ออร์มัทซ์ แต่คำนี้ในภาษาสันสกฤตก็คือคำเดียวกับคำว่า อสูร 

อสูร สำหรับคติอินเดียคือ ฝ่ายอธรรม แต่ศาสนาโซโรอัสเตอร์เรียกเทพว่า อสูร เรียกมาร ว่าเทวะ 

แก้ไขรูปให้เรียบร้อยแล้วคัฟ

 31/1/11 21.45น.