น้ำท่วมภาคใต้ 2568 ครั้งนี้ หนักสุดในรอบหลายปี… สิ่งที่เห็นกับตา ทำให้คิดได้หลายอย่าง

ช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ข่าวน้ำท่วมภาคใต้ขึ้นเต็มหน้าฟีดไปหมดค่ะ ไม่ว่าจะเป็นคลิปบ้านถูกน้ำซัด ถนนขาด รถลอย น้ำสูงเกือบมิดอก หลายจุดประกาศเป็นพื้นที่ภัยพิบัติแล้ว บางอำเภอไฟดับทั้งคืนทั้งวัน เห็นภาพแล้วใจหายเลยค่ะ เพราะคนใต้เขาเจอน้ำท่วมแทบทุกปีจริง แต่รอบนี้ดูเหมือนหนักกว่าเดิมมาก เหมือนธรรมชาติงอนแรงขึ้นทุกปี

 

ที่ฉันตั้งกระทู้นี้ ไม่ได้จะมาเล่าซ้ำข่าว แต่จะมาแชร์สิ่งที่หลายคนอาจยังไม่รู้ และมุมที่ได้จากการดูข่าวและคุยกับเพื่อนที่อยู่สุราษฎร์ฯ กับนครศรีฯ ซึ่งเป็นพื้นที่ที่โดนหนักมาก

 

เพื่อนบอกว่า ฝนมันเทติดกันหลายวันจนดินอิ่มน้ำ แล้วอยู่ดี ๆ ก็เทลงมาแบบไม่มีพัก น้ำมาจากทั้งคลอง ทั้งเขา ทั้งถนน คือมันไปทางไหนไม่ได้จริง ๆ เหมือนรวมน้ำทุกทางมาลงตรงนี้ พื้นที่ที่ปกติไม่เคยท่วม คราวนี้ก็ท่วมแบบงง ๆ หลายบ้านเตรียมตัวไม่ทันเพราะคิดว่า “คงไม่มาถึงหรอก” แต่พอรู้ตัวอีกที น้ำก็สูงเกือบถึงสะโพกแล้ว

 

บางคลิปที่เห็นคนต้องอุ้มเด็กเดินฝ่าน้ำ บางบ้านต้องพาน้องหมาน้องแมวขึ้นหลังคา บอกตรง ๆ ว่าใจมันจี๊ดเลยค่ะ ภัยธรรมชาติไม่เลือกคนเลยจริง ๆ

 

สิ่งหนึ่งที่สะเทือนใจมากคือ เพื่อนบอกว่าอาหารเริ่มหายากแล้ว ชาวบ้านบางพื้นที่ออกจากหมู่บ้านไม่ได้เพราะถนนขาด น้ำเชี่ยวจนเรือเข้าไปไม่ได้ด้วยซ้ำ ข้าวของก็แพงขึ้น เพราะรถส่งของเข้าไม่ถึง น้ำดื่มกลายเป็นของที่ต้องแย่งกันซื้อ ไม่ใช่เพราะโลภนะ แต่เพราะเขาไม่รู้ว่าวันต่อไปสถานการณ์จะหนักกว่านี้ไหม

 

อีกเรื่องที่หลายคนอาจไม่รู้คือ น้ำท่วมรอบนี้ไม่ได้มีแค่ฝนตก แต่ยังมีน้ำลงจากเขื่อนด้วยค่ะ เขื่อนบางแห่งต้องเร่งระบายน้ำเพราะระดับมันเกินจุดวิกฤต พอน้ำจากเขื่อนมาบวกกับฝนที่ยังไม่หยุด มันเลยกลายเป็นมวลน้ำก้อนใหญ่ที่จัดการแทบไม่ไหว

 

พอฟังแบบนี้แล้วเข้าใจเลยว่า ทำไมปีนี้มันถึงหนักกว่าปีก่อน ๆ

 

---

 

ทำไมภาคใต้ถึงท่วมรุนแรงขึ้นทุกปี?

 

ถามเพื่อนหลายคน เขาก็บอกตรงกันว่า

“ป่าไม่มีแล้ว จะให้มันซับน้ำเหมือนเดิมได้ยังไง”

 

นี่เป็นประโยคที่เรียบง่ายมาก แต่ความจริงข้างในนั้นโคตรเจ็บปวดค่ะ

ไร่ยาง ไร่ปาล์ม ที่ขยายไปตามแนวเขา ทำให้พื้นที่ดูดซับน้ำมันลดลงทุกปี

เมื่อก่อนฝนตกหนัก ป่ามันยังช่วยรับน้ำ แต่ตอนนี้อะไรจะช่วยคะ? ก็ไม่มีแล้ว

 

ไม่ต้องเป็นนักวิชาการก็รู้ว่า มันเป็นวงจรที่กำลังตามมาหลอกหลอนเรา

และคนที่โดนเต็ม ๆ คือชาวบ้านธรรมดาที่ไม่มีทางเลือก

 

---

 

สิ่งที่เราเห็นจากเหตุการณ์นี้ (และคิดว่าควรพูดถึง)

 

1. ระบบเตือนภัยยังช้าไป

หลายหมู่บ้านรู้ตัวตอนน้ำเข้าบ้านแล้ว ไม่ใช่ตอนกำลังจะมา

 

2. โครงสร้างพื้นฐานบางพื้นที่ยังรับมือไม่ไหว

ถนนหลายสายขาดง่ายมาก ทั้งที่เป็นเส้นหลักของจังหวัด

 

3. การช่วยเหลือยังเข้าไม่ถึงทุกจุด

ไม่ใช่เพราะไม่อยากช่วย แต่เพราะน้ำแรงจนเข้าไปไม่ได้จริง ๆ

 

4. ความเสียหายทางเศรษฐกิจจะตามมาอีกเป็นเดือน

สวนยางเสียหาย สวนปาล์มจมน้ำ ร้านค้าเปิดไม่ได้

ทุกบาททุกสตางค์มีค่ามากสำหรับคนพื้นที่

 

---

 

รู้สึกกับคนใต้เสมอว่า… เขาเข้มแข็งมาตลอด

 

แม้ผ่านเหตุการณ์ซ้ำ ๆ ทุกปี คนใต้หลายบ้านก็ยังสู้แบบไม่บ่น เห็นบางคลิปแล้วแทบหลุดหัวเราะ ทั้งที่น้ำท่วมแท้ ๆ มีคนพูดว่า

“ท่วมอีกแล้วเหรอ ไม่เป็นไร เดี๋ยวล้างใหม่”

 

คือเห็นแบบนี้แล้วมันทั้งเศร้า ทั้งปลื้มในเวลาเดียวกัน

ความเข้มแข็งของเขาเป็นสิ่งที่ทำให้เราคนที่อยู่ไกล ๆ รู้สึกอยากช่วยเท่าที่ช่วยได้

 

---

 

อยากชวนทุกคนที่มีญาติอยู่ภาคใต้… โทรหากันนะคะ

 

ไม่ต้องมากอะไร แค่ถามว่าเป็นยังไงบ้าง น้ำถึงบ้านไหม ต้องการอะไรไหม

บางทีคำถามสั้น ๆ มันช่วยให้เขารู้ว่ายังมีคนห่วงอยู่จริง ๆ

 

---

 

ท้ายสุดนี้

 

หวังว่ารัฐจะเร่งจัดการให้เร็วขึ้น และหวังว่าทุกคนในภาคใต้จะผ่านช่วงนี้ไปได้ไวที่สุดนะคะ

ใครมีพื้นที่น้ำลดแล้ว ช่วยอัพเดตในคอมเมนต์ได้เลย เผื่อคนอื่นกำลังลุ้นข่าวของญาติในพื้นที่เหมือนกัน

 

ขอเป็นกำลังใจให้คนใต้ทุกพื้นที่ค่ะ ❤️

ขอให้ปลอดภัยทุกคน🙏🫶