นิทานสอนใจ: กระจกเงาแห่งต่างแดน

นิทานวันนี้เป็นเรื่องของของการใช้วิจารณญาณ สติ ความคิด ในการรับฟังเรื่องราวไม่ดีของผู้อื่น ในบางครั้งเรื่องนั้นมันไม่ใช่เรื่องจริง หรืออาจมีความจริงเพียงด้านเดียวคือ ด้านของผู้เล่า มาดูกันสิว่าเรื่องราว"กระจกเงาแห่งต่างแดน" เป็นอย่างไร

กาลครั้งหนึ่ง ในยุคสามก๊ก แผ่นดินจีนแตกออกเป็นสามฝ่าย คือ วุยจ๊กของโจโฉ จ๊กก๊กของเล่าปี่ และง่อก๊กของซุนกวน

วันหนึ่ง มีพ่อค้าต่างแดนชื่อ อิ๊งลิช นำ "กระจกเงามืด" เข้ามาอวดในตลาดหลู่หยาง พ่อค้ากล่าวอ้างว่า “กระจกนี้สามารถสะท้อนความจริงของทุกนคร แม้แต่เมืองไกลโพ้นอย่าง "ดินแดนสยาม" ก็ไม่อาจปิดบังได้
เมื่อกระจกฉายภาพออกมา กลับเห็นแต่ แสงไฟยามราตรี คนหลงทางในตรอกมืด และเงาแห่งอาชญากรรม จนชาวเมืองที่มุงดูต่างพากันตกใจ
โจโฉหัวเราะก้องแล้วกล่าวว่า
"ดูเถิด! เมืองไกลโพ้นนั้นแท้มิใช่สวรรค์ หากเต็มไปด้วยความมืดมน"

แต่ขงเบ้งซึ่งยืนดูอยู่ข้าง ๆ กลับส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า
"เดี๋ยวก่อนท่านโจโฉ… กระจกนี้หามิใช่ความจริงทั้งหมด มันสะท้อนเพียงสิ่งที่ผู้ถืออยากให้คนเห็น หากเราเชื่อโดยไม่พิจารณา ก็เท่ากับมอบหัวใจให้เงามืดบงการ"

เล่าปี่ซึ่งยึดมั่นในคุณธรรมก็กล่าวเสริมว่า
"ทุกเมืองย่อมมีทั้งกลางวันและกลางคืน หากจะตัดสินนครจากเพียงเงาสะท้อนในกระจก ก็เท่ากับตัดสินบุคคลจากข่าวลือคำเดียว"

ซุนกวนหัวเราะเบา ๆ แล้วกล่าวว่า
"แท้จริงแล้ว ผู้ปกครองเมืองควรสร้าง "ตะเกียงแห่งความจริง" ให้สว่างไสวกว่าเงา ถ้าคนในเมืองช่วยกันเล่าเรื่องราวดีงาม แสงนั้นจะกลบเงามืดจนสิ้น"

จากนั้น ขงเบ้งจึงสรุปว่า
"ข่าวจากแดนไกลดุจเสียงกลองศึก ก้องกังวานแต่เพียงชั่วคราว หากบ้านเมืองมีความจริงอันมั่นคง กลองศึกก็ย่อมเงียบไปเอง"

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : ข่าวลบ ข่าวลือ เปรียบเสมือน "กระจกเงามืด" มักสะท้อนเพียงบางด้าน โดยเฉพาะในด้านของผู้เล่า ดังนั้นผู้ฟังอย่ารีบเชื่อ จงใช้ปัญญาและหลักฐานประกอบ เมืองใดจะงามหรือหม่น ขึ้นอยู่กับว่าเราจะสร้าง "แสงตะเกียง" แข่งกับเงามืดได้หรือไม่