ประสบการณ์ รอบอ่างเก็บน้ำหนองแวง (หนองอินทร์) ธรรมชาติก่อนสิ้นแสงแห่งชีวิต ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า

   มุมนี้น่าจะเป็นครั้งแรกที่เดินมาถึง เหมือนเป็นการบอกเราว่า มีอะไรเปลี่ยนไปเยอะแล้วนะ  หากแต่ก่อนการจะลงไปในน้ำนั้นเราจะเดินลงและยื่นมือไปด้านหน้าเพื่อที่จะได้น้ำในการนำไปรดน้ำต้นไม้ แต่มาครั้งนี้คือเดินลงบันไดเพื่อที่จะตักได้เลย

อ่างเก็บน้ำหนองแวงแห่งแสงตะวัน 

ยิ่งใหญ่กว่าหนองไหนนั้นไม่มีปาน 

เราเองเคยเก็บความรักก่อนสิ้นแสงแห่งกาลวัน 

มองและฝันเรียนและรู้อยู่ทุกช่วงเวลา 

มาวันนี้น่าจะครั้งแรกที่เดินรอบ 

ได้ทั้งสอง หนองในหนองนอกต่างสุขสันต์ 

เดินเล่นเรื่อยๆ เหน็ดเหนื่อยกัน 

แต่พอหันกลับไปมองท้องฟ้ากันสุขสันต์ในการเดิน

  ทุกการเดินทางมีระยะเวลาเสมอ เหมือนวันนี้นั้นเราตั้งใจมาที่นี่เพื่อที่จะมายืนมองแม่น้ำ และออกกำลังกายบ้างเพราะว่านานวันไม่เคยได้เดินรอบ เกือบจะสามปีแล้วที่มาอยู่ที่นี่ น่าจะครั้งที่สองที่ได้มาเดินรอบที่นี่ แต่ในวันนี้นั้นพิเศษกว่าทุกวัน 

    รถคันเล็กอยากไถจึงได้ยื่นข้อเสนอว่าตกลงจะต้องอยู่บนถนนเท่านั้น เพราะหากออกจากถนนนั่นคือน้ำทั้งหมด เมื่อตกลงกันได้แล้วการเดินทางจึงเริ่มต้น 

    ออกนำหน้าเลย คนที่สงสัยตลอดการเดินทาง ตั้งแต่น้ำท่วมบันได อะไรลอยอยู่ในนั้น ทำไม? ตลอดทั้งทาง เขานั้นขับไปก่อนจะเห็นในทุกอย่าง แน่นอนในส่วนของต้นไม้ล้ม ระยะทางที่แปลกใหม่ 

    ครั้งนี้นั้นเดินรอบต่อกันไปเลยสองบึง ระยะทางที่บอกคือ 1.8 กิโล  แต่ไม่ได้เหนื่อย หากว่ามีแต่เราน่าจะไม่ได้เดินขนาดนี้ และหากว่าไม่มีเพื่อนร่วมทาง คงไม่รู้ว่าสองหนองนั้นสามารถที่จะทะลุกันได้อย่างสบาย 

   เวิ้งน้ำขนาดใหญ่ คนหลากหลายได้เดินเล่น แม่น้ำนั้นสูงขึ้นลงอย่างไรเป็น แต่ความเช่นส่วนใหญ่ได้เดินตาม ไม่มีใครนั้นเดินแซงเพราะต่างเดินไม่แย่งตำแหน่งไหน เดินบ้างวิ่งบ้างสลับกัน สวนเรานั้นเดินตลอดจนรอบบึง

   เพื่อนกันระหว่างทาง สนุกสนานได้เรียนรู้ในสิ่งใหม่ สนทนากันคำพูดต่อเรื่องไป จนถึงครึ่งบึงใหญ่ ได้แยกกัน เราเองเดินเร็วเท่าไหร่ก็ยังช้า นั่นเพราะว่าเรานั้นไม่เสมอเหมือน เขาเองเดินได้ทุกวันอย่างร่างกายเตือนเลยไม่เหมือนไกลเช่นเราเท่านั้นเอง 

   มุมสวยมุมแสง ในขณะที่เรานั้นเดินเราจะเห็นวิถีชีวิตที่นกนั้นกลับบ้าน คนออกมารับสร้างเหงื่อเพื่อตนเอง สุขภาพนั้นสร้างได้ด้วยตัวเรา 

    สีเขียวของขอบหญ้า สวยงามสลับท้องฟ้าสดใสและสวย แสงอาทิตย์นั้นมองไม่เห็นด้วย เป็นสิ่งช่วยให้อากาศนั้นดีในการเดิน  

   ตอนนี้คือเรานั้นเดินมาถึงแล้วในสถานที่จุดเริ่มต้น  ความสวยงามและความแตกต่างจะมีในตอนแรก เหมือนเรามาเยี่ยมบ้านในครั้งแรก เรายังไม่เดินเราจะยังไม่อาจจะรู้ได้ในทุกมุม 

   หากว่าเปรียบพอเรานั้นเดินรอบแล้ว เรามายืนดู สมองของเรานั้นจะสามารถที่จะประมวลผลของมันได้ทั้งหมด เลย อย่ามัวแต่อยู่ในที่เดิมในมุมเดิม เราจงเดินออกมาจากกรอบที่เรานั้นเคยเดินมาแล้ว เพื่อที่จะไปข้างหน้าต่อไปเรื่อยๆ ถึงวันนั้นเราจะมีความสุขกับสิ่งที่เรานั้นได้ประสบพบเจอมา