รำหมวกเวียดนาม การแสดงสไตล์เวียดที่สิบสองพันนา
วัฒนธรรมสื่อสารด้วยการแสดง สิ่งของที่นำมาเพื่อเสริมเติมแต่งมีความหมาย
เก็บมือ ใส่หมวกก้มหน้าตามสไตล์ พาหัวใจความสุขนั้นสู่เส้นทาง
การแต่งกายเรียบร้อยและพร้อมเพรียง สื่อสารผ่านเส้นเสียงดนตรีประสาน
ทำให้เห็นวัฒนธรรมของชาวประชาชาน สร้างตำนานเเมืองใหม่ในสิบสองปันนา
ความสุขสื่อสารผ่านเสียงเพลง เรานั้นเคยแต่ได้ยินการรำหมวกของเวียดนาม ชาวเวียดนามนั้นหากว่าเรารู้จักคือดูจากการใส่เสื้อผ้า อาวใหญ่ ที่เรานั้นถือว่าเป็นเสื้อผ้าที่แตกต่างในเรื่องของวัฒนธรรม สิ่งที่เรานั้นสามารถที่จะแยกออกว่าเป็นคนชาติไหน อยู่ในส่วนของการแต่งกาย การแต่งกายทำให้แยกได้ว่าเป็นบุคคลที่มาจากไหน
การร่ายรำหมวกนั้นทำให้เรานั้นได้เห็นในความอ่อนช้อยของหญิงสาว ที่ไม่ว่าจะเดินหรือทำอะไรจะต้องมีความเรียบและช้า ชาวเวียดนามนั้นชุดที่ใส่จะค่อนข้างจะเรียบร้อย รวมถึงกางเกงที่ใส่จะยาวจนปิดมิดที่เท้า
การรำหมวก มีการเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า "หมัวหนอน" การเคลื่อนไหวในการรำนั้นเหมือนกันกับสายน้ำ สายลมเย็น ชอบดูสาวเวียดนามใส่ชุดมากเพราะว่าเห็นเรือนร่างและหุ่นที่สวย แทบจะไม่ค่อยมีคนที่น้ำหนักเยอะมากเท่าไหร่
เคยมีนักเรียนเวียดนามที่มาเรียนภาษาไทยด้วย ตัวเล็กและผอมมาก สูงโปร่งเขาจะมีชุดประจำชาติของตัวเองที่ไม่ว่าจะไปไหนจะต้องเตรียมไปเพื่อไว้สำหรับการใส่ สีสันนั้นจะไปในทางหวานมากกว่าเข้ม และอีกอย่างหนึ่งที่จะต้องมีคือหมวกที่ทำจากไว้หรือว่าใบจากสวยแข็งแรงสามารถที่จะใช้งานได้ในการทำนา ทำในหลายอย่าง บางครั้งสามารถที่จะใส่ผักตอนที่ไปไร่แล้วไม่ได้นำในส่วนของ อุปกรณ์เก็บไปด้วย
ท่าทางในการร่ายรำนั้นไม่ได้มีหลากหลายท่า การโบกมือไปมานั้นจะมีการสลับมือไปมา อีกด้านจะต้องจับมือ การยกมือทั้งสองข้างนั้นส่วนมากจะอยู่ตรงกลาง การวาดแขนนั้นจะต้องมีความเชื่องช้าไม่รีบหรือรวดเร็ว
หมวกที่ใช้ในการใส่นั้น จะมีการสลับหมวกเพื่อที่จะนำออกมายื่น หมวกของชาวเวียดนาม จะไม่ค่อยที่จะมิดชิด แต่ลีลาในการใช้หมวกนั้นจะสง่าสวยมีเสน่ห์
การรำแบบนี้เหมือนการรำปิดหน้าสลับปิดกันไปมา หมุนหมวกเพื่อเป็นการโชว์ อีกอย่างหนึ่งในส่วนของความคล่องแคล่วว่องไวของการจับหมวกนั้นแสดงถึงความจริงจัง ปิดพริ้วอ่อนหวาน
หากการรำนั้นไม่ค่อยที่จะหวือหวามากนัก ในการรำหมวกปิดหน้าหมุน ความพริ้วไหวสวยงามเสมอในเรือนร่างที่เพรียบพร้อม
วัฒนธรรมสื่อสารที่หลากหลาย หากว่าเรานั้นจะให้ใครมานั่งอ่านหนังสือในตำนา เรื่องของวัฒนธรรมคงยาก แต่หากว่านำในส่วนของวัฒนธรรมนั้นมาสื่อสารผ่านบทเพลง ทำให้เรานั้นเห็นคุณค่าและสามารถที่จะจดจำได้ดีมากกว่าการอ่าน
การเรียนรู้ของคนรุ่นหลังก็เหมือนกัน เราเต้นด้วยกัน และมีการบันทึกไว้เพื่อที่จะเป็นหลักฐานแล้วเราสามารถที่จะส่งต่อให้ผู้คนนั้นเห็นคุณค่าในการร่ายรำ เป็นแบบอย่างรวมถึงเป็นการสื่อสารผ่านเสียงเพลงได้ด้วย การร่ายรำนั้นมีการนำไปรำในหลากหลายประเทศ เหมือนในไทยนั้นเคยมีการนำการรำนั้นมาซ้อมเพื่อที่จะแสดงเช่นกัน แต่หากว่าเรานั้นมอง ในส่วนของการรำของชาติอื่นอาจจะเหมือนบ้าง แต่หากว่ามีการรำที่เป็นชาติของเวียดนามรำจริงๆ จะสวยและปลิ้วมาก ใบหน้าที่เรียวงามสวยมองแล้วมีความสุขสำหรับคนที่ไปเดินชม
รู้จักคิดเองและลงมือทำ..ให้เป็นทักษะด้วย
ชาวบ้านเพื่อนบ้านเหวอ! กลับมาดูพื้นที่หนองจาน เจอรั้วลวดหนาม–บ้านรุกล้ำถูกรื้อ ทหารไทยขีดเส้นชัด
ดราม่ารับปีใหม่! เที่ยวชะอำเจอ "ค่าเก้าอี้ 600"
มะเขือตอแหล : ชื่อเจ็บจี้ด แต่คุณค่าประโยชน์ล้ำเลิศ
เวลาเราเห็นของเปรี้ยว ทำไมต้องน้ำลายสอ ?












