เมื่อโควิดระบาดประเทศไทยปิดประเทศ กลับบ้านไม่ได้ เดินทางมาต่อวีซ่าที่เวียดนาม
ความเงียบเข้าครอบงำในทุกประเทศ แม้ประเทศตนเองก็ยังคงกลับไม่ได้ หนึ่งเดือนที่พยายามจะกลับไทย แต่ต้องรอหนังสืออนุญาติบอกได้กลับได้เลย หากว่าหนังสือนั้นออก จะต้องออกภายในสองวันทันไหม เดินทางจองตั๋วเร็วไว ขึ้นรถได้เขาประเทศไปกักตัว 14 วัน
ช่วงเวลาที่ไม่สามารถที่จะกลับประเทศได้ตอนนั้นถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ดีที่หาได้ยากมาก ช่วงนั้นเป็นช่วงที่กลับไปสอนในประเทศอีกครั้งแต่เป็นครั้งที่ยากมากเพราะว่ามีการระบาดของโรคโควิดนั้นระบาดเป็นครั้งที่สองและระบาดหนักมาก ในประเทศบ้านเรานั้นเป็นโควิดมากกว่าห้าพันคนในแต่ละวัน และมีการเสียชีวิตนั้นนับได้น่าจะเสียชีวิตหนึ่งพันกว่าคน จนไม่มีเงินแม้จะทำศพ ให้โรงพยาบาลนั้นจัดการให้เลย
สถานการณ์ที่ทำให้จะต้องกลับประเทศนั้นเพราะว่าวีซ่านั้นได้หมดไปแล้ว พยายามแล้วกับการที่จะทำวีซ่าใหม่ ไม่ว่าจะไปสถานทูตของกัมพูชา คนที่มีประสบการณ์ในการทำวีซ่าได้ แต่ก็ไม่มีใครที่สามารถที่จะทำวีซ่าให้เรานั้นได้ เพราะว่าในนั้นเขียนไว้ว่า หากว่าวีซ่านั้นหมดจะต้องออกนอกประเทศเท่านั้น แต่แล้วคนที่ทำวีซ่าแนะนำว่าหากว่าไม่สามารถที่จะกลับไทยได้ก็ลองไปตีตั๋วออกที่เวียดนามแล้วก็กลับเข้ามาใหม่ เขาทำให้ได้
ตกลงเลือกที่จะเดินทางมาที่เวียดนามชายแดนที่จะข้ามไปประเทศเวียดนาม ใช้เวลาในการเดินทางเกือบจะสามชั่วโมงเพราะด้วยเส้นทางที่เรานั้นไม่เคยมาและ มาตามจีพีเอสโทรศัพท์บอก นอกจากนั้นก็มาถึงช้ามาถึงต้องเดินข้ามไปอีกฝั่ง แต่เมื่อมาถึง เขาก็บอกกับเราว่า ไม่ได้มาตีตั๋วกลับที่นี่ไม่น่าได้ เพราะหลังจากที่เขาดูวีซ่าแล้ว จะต้องกลับเข้าไปที่เดียวคือกลับเข้าประเทศไทย ไม่สามารถทำอะไรกับวีซ่านี้ได้
สุดท้ายคือเรานั้นขับรถมาเที่ยวเล่นเท่านั้นเอง ไม่มีทางแล้ว หาทางมามากกว่าสามสี่ทาง ไปที่กงสุนของกัมพูชาแล้ว ไปที่สนามบิน ให้คนที่ต่อวีซ่าในกัมพูชาหลายเจ้าต้องยอมทำอะไรไม่ได้ เพราะจะถือเป็นการผิด
ตอนนี้คือเรานั้นนั่งรถมาถึงแล้วเลยเดินเข้าไปทักทายเวียดนามหน่อย ชายแดนเวียดนามและกัมพูชาก็เหมือนกับไทยเลย แผ่นดินต่อกัน เพียงเดินข้ามเก้าเดียวก็ถึงแล้ว ประหนึ่งว่าขาหนึ่งอยู่กัมพูชาอีกขาหนึ่งอยู่เวียดนาม ที่นี่ถือเป็นด่านที่สามารถข้ามได้สบาย ไปกลับ ไปตอนเช้ากลับมาตอนเย็นยังได้เลย
หากว่าเรานั้นมองไปเบื้องหน้าคือเวียดนาม เรานั้นขับรถข้ามไปไม่นาน ก็ขับรถกลับเพราะว่ากลัวว่าจะกลับถึงพนมเปญค่ำ ระยะทางในการมาที่นี่คือ 98 กิโล แต่ว่าใช้เวลานานกว่าในการขับที่ไทย เพราะที่นี่นั้นจะไม่ขับรถเร็ว หากว่าขับเร็วอาจจะโดนตำรวจนั้นจับได้ จึงใช้เวลาค่อนข้างเยอะมาก
เราเองมายืนตรงนี้ คนฝั่งนั้นเรียกเรากลับว่า ช่วงนี้คนเวียดนามนั้นข้ามประเทศได้สบายไม่มีหนังสือผ่านแดนข้ามไปได้เลย เพราะช่วงของการระบาดโควิด ใส่หน้ากากให้เราเห็นว่าใช่คนเวียดนามเข้าไปได้เลย
เราเองจึงมองหน้าคนขับรถว่า เขาคิดว่าเรานั้นเป็นคนเวียดนาม ทั้งที่เรานั้นมาติดต่อเรื่องวีซ่า แสดงว่าเขาไม่ได้อ่านชัดเจนไหม หากอ่านชัดเจนน่าจะได้ แต่จริงๆ แล้วไม่เพราะในวีซ่านั้นได้พูดชัดว่าหากว่าหมดสัญญาแล้ว จะต้องออกจากประเทศกัมพูชากลับประเทศไทยเท่านั้น เราจะทิ้งวีซ่าเดิมแล้วทำใหม่ก็ไม่ได้ ต้องออกไปไทยแล้วกลับเข้ามาใหม่ค่อยจะทำได้
ตอนที่เรานั้นยืนในชายแดนทั้งสองประเทศ บรรยากาศตรงนี้ลมโกรกมาก อากาศในประเทศเวียดนามน่าจะอากาศเย็นเพราะว่าเรามองไปนั้นมีแต่ภูเขาสวยงามทั้งนั้น บรรยากาศน่าไปเที่ยว
เราอยู่ตรงนั้นประมาณชั่วโมงหนึ่งคุยเขาเข้าใจแล้วเราก็กลับพนมเปญเพื่อที่จะไปติดต่อสถานทูตไทยเพื่อขอหนังสือกลับไทย ใช้ระยะเวลาในการส่งและอนุมัติประมาณหนึ่งเดือน พออนุมัติออกมาปรากฎว่าออกด่านผิด ด่านนั้นออกได้แต่ว่าเมื่อเรานั้นออกไปแล้ว จะไม่มีรถไปต่อเราจะต้องไปกักตัวที่สระแก้วหรือไปกักตัวที่กรุงเทพฯ ลำบาก จึงเปลี่ยนสถานที่ออกทางด่านปอยเปต
และแล้วรออีกสามวันเราก็ได้อนุมัติในการกลับประเทศ รอหนังสือปริ้นออกมาเดินทางในคืนนั้นเลย ในรถนั้นคนส่วนมากแม้แต่คนขับรถยังมองเราแล้วบอกว่าจะข้ามไปได้อย่างไร เดี๋ยวมันก็ได้กลับมา เราได้ฟังคิดในใจ ทำไมจะเข้าไม่ได้เรานั้นมีหนังสือแล้วสามารถไปหาใบรับรองความปลอดภัยหรือใบรับรองแพทย์จากชายแดน สุดท้ายแล้วเราก็สามารถที่จะข้ามมาได้แต่ต้องเดินประมาณ 1 กิโลผ่านทั้งสองชายแดน แถมได้เดินกลับไปกลับมาด้วย เดินไปเอาใบรับรองแพทย์ แล้วกลับมาประทับตาอีก ที่สุดของที่สุดคือการข้ามประเทศ ระหว่างชายแดนสองประเทศในเวลาเดียวและคนเดียวด้วยไม่มีใครเลย มีเราคนเดียว เหมือนประเทศร้างมาก คงไม่มีใครที่มีประสบการณ์แบบนี้ เหมือนว่าวันนั้นจะมีคนมาด้วยแต่มีเราเพียงคนเดียว ทหารนั้นต้อนรับการกลับมาของเราอย่างดี กระเป๋าที่นำมานั้นถูกราดพ่นด้วยแอลกอฮอล์ ล้างแล้วล้างอีก จนเราจะเปื่อยคิดในใจตอนที่รายงานนั้นไทยน่าจะระบาดหนักกว่าที่ที่เราจากมา แทบไม่มีคนเป็นเยอะ มีข่าวเพียงสี่คน เขาก็แตกตื่นกันทั้งประเทศ
วิเคราะห์หวยงวดวันที่ 2 มกราคม 69 โดยใช้ AI..เลขไหนมีสิทธิ์ถูกรางวัล
📜 ภาพเก่าประวัติศาสตร์ “พระตะบอง” จากแผ่นดินสยาม สู่ความทรงจำ
"ทัพฟ้าไทย" ยืดอกรับ ส่งฝูงบินถล่มคลังแสงพระตะบอง ลั่น "เราไม่ได้เริ่มก่อน" แต่ต้องทำเพื่อปกป้องประชาชน
AI วิเคราะห์เลขท้าย 2 ตัว งวดวันที่ 2 มกราคม 69..โดยใช้สถิติย้อนหลัง 20 ปี
ทัพภาค 2 จัดหนัก งัดจรวดไทย DTI-1G รับใช้ชาติ ถล่ม BM-21 เขมรให้กระจาย
สิบเลขขายดีแม่จำเนียร งวด 2/1/69
"สรยุทธ" โดนโซเชียลแซะแรง..ตอบกลับสั้นๆ กับประโยคในตำนาน
"ซินแสดัง" เผยดวงเมืองประเทศไทย ปี 2569..ยิ่งรบ ยิ่งแข็งแกร่ง ศัตรูแพ้ราบคาบ
เขมรวิเคราห์ "จุดอ่อนของ T-50TH คืออะไร?"
เซียนหวยคึกคัก ม้าสีหมอกปล่อยแนวทางเลขเด็ด งวด 2 มกราคม 2568
สาวปริศนาปล่อยอึในร้านมินิมาร์ท พนง.เก็บกวาดปล่อยโฮ เพราะต้องตามเช็ด (เหตุเกิดที่ไทย)
เซ็นหยุดยิงได้ 35 นาที สระแก้วเดือดอีกรอบ! ถล่มปืนใหญ่
โอซาก้าเตรียมติดตั้งพื้นที่สูบบุหรี่ใหม่ 63 แห่ง หลังมีการสั่งห้ามสูบบุหรี่ทั่วเมือง
เมื่อนักธุรกิจมาดเข้ม กลายเป็น "เชฟโอปป้า" เพื่อหลานรัก
กินตามใจปาก เสี่ยงสารพัดโรค
เปิดประวัติ ทนายชาย เขต 3 นครศรีธรรมราช เบอร์ 6 พรรคประชาชน
ไอ้ด่างคลองบางมุด จระเข้กินคนที่ใหญ่ที่สุด
อ.เฉลิมชัย ออกโรงยับยั้งกลางดึก หลังผลงานในวัดถูกทุบทำลาย หวิดสูญสิ้นมรดกศิลป์ของแผ่นดิน
ชีวิตที่แตกต่างในทางความรู้สึก แม้ว่าเรานั้นจะอยู่ในแผ่นดินแผ่นเดียวกัน
ท้องฟ้า สายน้ำและอาคารปราสาท ต่างรอแสงแห่งวัน (เวียงจันทน์ ประเทศลาว)




