ลองชิม เดินตลาด Kasia อินเดียสุสินารา
ด้วยครั้งแรกที่เห็นคือไข่เต่า แต่พอเดินใกล้เข้านั่นใช่หรือ
โอ้นั่นเดินต่อไปอยากลองทานเธอ ซาลาเปาใกล้กันไหมลองชมดู
หากว่าเราลองดูก็คงได้ เห็นวัยรุ่นชายบอกอร่อยยกให้
ซื้อมาขนาดว่าหิวตาลาย แต่หัวใจยังไม่ใช่จริงๆ
วันที่ไปตลาดตอนหิว ตลาดนี้มีชื่อว่าตลาดกาเซีย ออกเสียงแบบไทย Kasia ที่เมืองกุสินารานี้ถือว่าเป็นตลาดที่เก่าแก่มากที่สุด มีตั้งแต่สมัยพุทธกาล นานมากสภาพนั้นไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปจากสมัยสองพันห้าร้อยปีก่อนเลย ทุกอย่างเปลี่ยนเพียงผู้คนสภาพความเป็นอยู่ดีขึ้นเพราะว่าเริ่มมีนักท่องเที่ยวมาเดิน แต่น่าจะมีแต่พวกเราเพราะว่าไม่ค่อยมีใครรู้จัก
เวลาที่เรานั้นไปเที่ยวที่ไหนตลาดส่วนใหญ่ที่เรานั้นไปจะเป็นตลาดที่ขายของที่ระลึกของสวยงาม แต่สำหรับที่นี่คือตลาดขายของสด ซื้อสิ่งของเพื่อไปประกอบอาหาร ในส่วนของเสื้อผ้านั้นไม่ค่อยเจอ เราจะเจอแต่ขนมอาหารไม่ว่าจะผัด ทอด ปิ้ง ย่าง มองไปเหมือนผัดไทบ้างจินตนาการเพราะตอนนี้หิว
บาบูเรียกว่าสิ่งนี้อร่อยมากขนมแต่ด้านนอกนั้นโรยด้วยเครื่องเทศในอินเดีย ถามว่าหอมไหม หอมเหมือนขมิ้น หน้าตาเหมือนไข่เต่า ที่เคลือบน้ำตาล หากเป็นเราจะนึกถึงคือกรอบนอกนุ่มใน ด้านในจะรสชาติตัดกับรสชาติของแป้ง แต่เมื่อเราซื้อมาชิม ทุกอย่างมันไปด้วยกันหมดเลย มันคืออะไรกันแน่ คำแรกแล้วคำที่สองขอไม่ไปต่อ
หันมาดูด้านนี้ ร้านนี้มีการวางของปลอดภัยจากฝุ่นมาก ตลาดนี้สองข้างทางนั้นจะเต็มไปด้วยฝุ่นจากการเดินบ้าง หรืออาจจะมีรถผู้คนนั้นเดินสวนกัน แต่หากว่ามองไปทั้งคนเดินเลือกซื้อกับคนขายนั้นจะเป็นชาย มีวัยรุ่น ไม่ค่อยเห็นหญิงที่อายุประมาณแม่บ้าน หญิงจะรอที่บ้านให้ชายมาจ่ายตลาด
ขนมนี้เห็นแล้วตอนนี้หิวมาก เราคิดว่ามันคือขนม แต่พอลองชิมนั้นเหมือนทองหยิบไหม เยิ้มมากไข่ก็ไม่เชิง ซื้อแต่ไม่ขอทานให้หมดชิมนิด ชื่อนั้นไม่ได้ถาม แต่ให้ชื่อว่าแป้งหวานใส่เครื่องเทศ
สิ่งนี้คือสิ่งที่ทานแทนข้าว คือแป้งจาปาตี ที่จะทานกับแกงกะหรี่ของอินเดียที่ขึ้นชื่อของคนที่นี่ หากว่าแขกบ้านแขกเมืองมาจะทำสิ่งนี้ให้ทาน และในแป้งจะมีตั้งแต่หนุ่มหนา ไปจนถึงราคาถูกบางกรอบ คนขับรถบอกว่าหากว่าเราจะทานนั้นต้องดูด้วยว่าเราอยู่ในวรรณะไหน จะต้องทานแป้งเกรดไหน หากว่าไม่แล้วจะผิด คือถ้าเรามีเงินแต่วรรณะเราต่ำทานไม่ได้หรือแป้งอร่อย จะได้กินแต่ของไม่ดีแปลก แต่รสชาติของแป้งนี้คือเหมือนโรตีนุ่มแต่มีความเค็ม เค็มจากอะไรไม่รู้เลย แต่หากว่าเรานำมาทานกับน้ำข้นหวานเข้ากันได้อยู่นะ แต่ไม่แนะนำกลัวว่าท้องไส้จะปั่นป่วนเพราะว่าเครื่องเทศที่โรยหน้า
เราบอกว่ามันใช่ขนมไหม อยากลองทาน บาบูบอกลองเลย แป้งทอดด้านในมีไส้หลายอย่างแต่ว่าไม่รู้นะว่าจะได้รสชาติไหน แต่ว่าอร่อยเพราะว่ากำลังสุกใหม่ คิดถึงขนมกะหรี่ปั๊บเลย ตกลงจัดไปเลยห้าก้อน น่าจะประมาณห้าร้อยรูปี ไม่แพงนะ เห็นจากหม้อทอดด้านหลังแล้ว ทอดด้วยมือจับเลย ทีละก้อนๆ ปรากฏว่าสู้กลิ่นของเครื่องเทศไม่ได้อีกตามเคย แต่ว่าโอเครที่สุดแล้ว หรือว่าเรานั้นกำลังหิว คือแข็งมากแน่นมากเนื้อแปังหากว่ามาอยู่แล้วต้องกินอาหารที่นี่น่าจะหุ่นดีไม่น้อย
นี่ต้องสิ่งนี้เลย หอมแดงทอด ผัดกับเนื้ออะไรสักอย่าง น้ำเหมือนน้ำพริกแกงไหม แต่ว่าไม่น่าใช่เขาบอกว่ามันไม่เผ็ดหั่นแบบมืออาชีพมากไม่ต้องมองเลย ในเวลาอันรวดเร็ว เชฟชายแห่งตลาดที่นี่ ดูเพลินมาก จากนั้นนำลงไปทอดและหยุมอะไรใส่ต่างๆ มากมาย อย่างรวดเร็วรวมถึงน้ำ สรุปว่าคืออาหารหรือขนมหรือน้ำพริก ขอผ่านเพราะว่าท้องเราน่าจะไม่รองรับ แต่ว่าหอมมากยืนดูอยู่มุมนี้นานเพราะว่ารอตัดชุด
ตลาดนี้หากว่าเราจะมาตัดชุด จะมีร้านที่มีช่างมือหนึ่งที่ตัดเย็บให้กับวรรณะกษัตริย์อยู่ ราคาไม่ค่อยสบายกระเป๋าแต่สวยสุด ต้องเดินขึ้นไปบนบ้านเรารอด้านล่าง ดูผักที่นี่สวยงามมากในตลาด ถ้าจะทำอาหารมาเดินตลาดนี้ได้เครื่องปรุงหมด รวมทั้งถั่วด้วยมีหลากหลายแบบตั้งแต่ราคาถูกจนถึงราคาระดับกลาง
แต่ที่เรานั้นมาลองนั้นน่าจะเป็นขนมมากกว่า ขนมที่ยังไม่ค่อยมีความหวาน หวานของเขาจะมีความขมด้วยและมีความฉุนตามมา
















