ดอกไม้ในป่าสวยกว่าในแจกัน

เรียนรู้และเข้าใจความเป็นอยู่ของชาวบ้าน  ออกเดินตามสันเขาเข้าไหล่ทาง

มีทั้งบ้าน วิถีชีวิตกัน  สนุกสนานแปลภาษากลับมากลับไป

       วันนั้นมีนักเรียนในห้องเรียนคนหนึ่งยกมือขึ้นมาถามว่า อาจารย์อยากได้ดอกไม้สวยๆ ไหมเดี๋ยววันพรุ่งนี้จะไปเที่ยวจะเก็บมาฝากอาจารย์ อยากได้ดอกไม้ไหม  หลังจากฟังจบ คำตอบของเราคือเก็บดอกไม้ไว้ตรงนั้นละ สักวันหนึ่งอาจารย์จะไปหาดอกไม้ที่นั่นเองมันจะได้ไม่เหี่ยวและดอกของมันก็จะยังสีสดเหมือนเดิม คนที่ถามทำหน้างง ทำไมละ เลยบอกว่าดอกไม้ในต้นให้มันสวยอย่างนั้นอย่าไปเอามันมา จะให้พาไปเที่ยวหาดีกว่า 

      หลังจากนั้นไม่นาน ก็ได้มาเที่ยวที่นี่จริงๆ  พอได้เวลามา ดอกไม้ไม่มีแล้วมันหาย แต่ไม่เป็นไร  ครั้งนี้ได้มีโอกาสมาเที่ยวหมู่บ้านของที่อยู่ตามป่าเขา วิถีชีวิตความเป็นอยู่เหมือน นอนนา บ้านทำด้วยหญ้าคา ดินนั้นไม่ได้ลาดปูนหรือปูกระเบื้องอะไร อยู่กับดินของแท้ ส่วนในบ้านนั้นเตียงนอนเป็นแบบไม้ หน้าบ้านมีโอ่งน้ำน้อยๆ สำหรับให้แขกดื่มน้ำ เหมือนกระท่อมน้อย

     หมู่บ้านของคนกัมพูชาในสมัยก่อน  บอกว่าแต่ก่อนมีคนอาศัยอยู่จำนวนมาก ตอนนี้ส่วนมากเหลือแต่บ้าน ที่ไม่มีคนอยู่ อาจจะเป็นเพราะว่าเทคโนโลยีก้าวหน้า บ้านก็เปลี่ยนจากหลังคาหญ้ากลายมาเป็นบ้านคอนกรีตในเมือง ไม่ค่อยมีอาศัยอยู่ในป่าแล้ว สถานที่แห่งนี้เลยกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยว  แต่บางหลังคายังมีคนอาศัยอยู่ เลี้ยงสัตว์เดินไปเดินมา ทำมาหากิน เข้าป่าหาอาหาร

     เดินชมสถานที่ เดินไปเรื่อยๆ ตามคนนำทาง มีคนพาเดินเที่ยวคนหนึ่งเขาบอกว่าเขาเคยอยู่ที่นี่ ตอนนี้เข้าไปอยู่ในเมืองแล้วเพราะว่าไฟฟ้าไม่ถึงและน้ำในการใช้ก็ไม่สะดวก พอครอบครัวเข้าไปทำงานในเมืองก็เข้าไปเรียนหนังสือด้วย จึงไม่เคยได้กลับมาแล้วน่าจะสิบกว่าปีได้  เดินเท้าประมาณสองกิโล ก็พากันกลับไปขึ้นรถเพื่อที่จะเดินทางต่อขึ้นไปในอุทยานด้านใน ที่จะมีร้านอาหารให้พักผ่อนหย่อนใจ นั่งเล่นนอนเล่น หรือจะกระโดดน้ำได้ทั้งหมด

     ดอกไม้บนหัวนั้นคือดอกไม้สด  ดอกไม้ป่า ระหว่างทางที่ขับรถมานั้นจะมีชาวบ้าน หรือเด็กน้อยที่เข้าไปเก็บดอกไม้ในป่าจากนั้นนำมาสานเป็นมงกุกฏขายเพื่อจะได้มีรายได้ไปประทังชีวิต เลยซื้ออันเดียวแต่ใส่วนกันไปมาถ่ายรูป

      ดอกไม้ในใจของเธอก็คงเช่นกัน สวยงามเหมือนดอกไม้ที่บานเต็มที่และมีความสมบูรณ์ไม่มีแมลงมากัดกิน

       ตอนนี้เราเดินทางมาถึงตรงร้านอาหารแล้ว และได้จองร้านไว้หนึ่งที่ อาหารที่ทานส่วนมากจะเป็นอาหารทานได้ง่ายๆ คือส้มตำ ไก่ย่าง ไข่นกกระทา อร่อยเพราะว่านานๆ ทีกินข้าวนอกบ้าน น่าจะเป็นครั้งแรกที่ได้เที่ยวกับน้องสาวเพราะว่าไม่ค่อยจะมีเวลาว่าง ขนาดเวลากินข้าวยังไม่มี  ครั้งนั้นไปทานกาแฟยังหอบงานไปทำ ขยันมาก และเรียนเก่งพูดไทยชัดแจ๋วแทบจะไม่ต้องแปลภาษาในเวลาที่คุยกัน เหมือนคุยกับคนไทยเลย ขนาดว่าเรียนในหลักสูตรระยะสั้น ตอนนี้เรียนปริญญาตรีต่อ 

    การเที่ยวคือการถ่ายภาพ ถ่ายเป็นร้อยใช้ได้หลายปี  นั่งเล่นไปเรื่อยๆ เฝ้าคนอื่นเล่นน้ำ ส่วนอาหารก็นั่งไปกินไปคุยกันไป ในบริเวณโดยรอบจะเป็นน้ำตกชั้นที่สอง น้ำไม่ค่อยแรง ไม่ลึกสามารถลอยเล่น แต่กระโดดน่าจะยากเพราะว่ามีโขดหิน เล่นสไลด์ได้ ไม่นานเราก็พากันเดินทางกลับ 

      การเดินทางในทุกครั้ง ในทุกคนที่ร่วมเดินทางล้วนมีค่าเสมอ คิดเสมอว่าการที่เราได้เจอกันได้ร่วมใช้ช่วงเวลาชีวิตร่วมกันนั้นแสดงว่าเราต้องเคยทำบุญด้วยกันมา ไม่ชาติใดก็ชาติหนึ่งเราถึงได้พบกัน และไม่ได้พบกันในประเทศด้วย ข้ามน้ำข้ามประเทศมาเจอกัน มีความรู้สึกดีๆ ให้กัน ห่วงใยกันมันทำให้ อย่างน้อยเราก็ไม่ได้อยู่โดดเดี่ยวในการใช้ชีวิต

   เหมือนครั้งนี้ ทำให้เราได้มีน้องสาวที่น่ารักคนหนึ่งที่ แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยมีเวลาเพราะว่าต้องไปทำงานตั้งแต่ตีสี่ในทุกวันและจะเลิกงานประมาณหนึ่งทุ่มของทุกวัน ไม่มีวันหยุดอาจจะหยุดบ้างในวันอาทิตย์ แต่ก็น้อยที่จะมีเวลา แต่ก็ยังทำอาหารมาฝาก ซื้ออาหารซื้อน้ำมาให้เวลาที่มาเรียน เพราะว่าห่วงว่าเราเองจะไม่มีเวลาทานข้าว สิ่งนี้คือความห่วงใยและสิ่งที่สวยงาม เมื่อไหร่ที่ต้องการความช่วยเหลือจะอยู่เคียงข้างตลอดเวลา  เก็บรายละเอียดเราชอบทานอะไร ชอบไปที่ไหนเวลาว่าง อยากไปไหนพาไป เป็นธุระให้ในการเดินเอกสาร 

     สิ่งเหล่านี้คือความทรงจำที่ไม่เคยเลือนหายจากไปไหน  นึกถึงเมื่อไหร่ก็อยากให้เขาอยู่ตรงนี้ อยู่ข้างๆ ไปตลอดดอกไม้ที่มีค่าไม่ว่าจะอยู่ในป่าลึกขนาดไหนความสวยงามของมันก็ยังคงอยู่เหมือนเดิม