นาคีลำโขงที่รักตอนที่16 โดนลอบฆ่า

ตอนที่ 16 

ชื่อตอน .โดนลอบฆ่า

    อังคารเขาขึ้นมาบนโลกมนุษย์ และคอยเฝ้าจับตาดู กร เพื่อต้องการที่จะทำร้ายเขา

   ในค่ำคืนหนึ่งในขณะที่กรเขานั้นสวดมนต์ไหว้พระเสร็จ

เขาก็เข้านอนตามปกติ

    ในความมืดอังคารเขาก็ปรากฏกายภายในห้องนอนของกร

 เขาจ้องมอง กร ที่นอนหลับไหลอยู่บนเตียงนอนของเขา โดยไม่รู้ว่ามีใครบุกรุกเข้ามาเลยแม้แต่น้อย

    ไอ้เจ้ามนุษย์ผู้ต่ำต้อย เจ้าบังอาจมากนะที่กล้าคิดมารักผู้หญิง ซึ่งเป็นยอดดวงใจของเจ้านายของข้า ช่างไม่รู้จักเจียมตัวเอาซะเลยไอ้มนุษย์ชั้นต่ำ

    วันนี้ข้าจะส่งเจ้าไปพบยมทูตในนรกเอง ฮ่าๆๆๆ

เขานั้นชักอาวุธดาบขึ้นมาเงื้อดาบขึ้นสุดแขนหมายจะฟันพิฆาตลง

ที่ร่างของกร เพื่อดับชีวิตของเขาให้สูญสิ้นในวันนี้

เพี้ยงๆๆๆ แต่แล้ว ก็กลับมีลำแสงประกายสีทอง ขึ้นมาล้อมครอบคลุมร่างกายของกรเอาไว้ทำให้คมดาบของอังคาร

นั้นไม่สามารถทำอะไรกรได้เลยแม้แต่น้อย มิหนำซ้ำรังสี… สีทองนั้นยังสะท้อนกลับมาทำร้ายอังคารอีกด้วย

ไม่จริงนี่มันเกิดอะไรขึ้นทำไมข้าถึงทำอะไรเจ้าหนุ่มมนุษย์ผู้นี้

ไม่ได้เลย.. อังคารเขายังสงสัยและไม่ละความพยายาม

 ที่จะทำร้ายกร เขาพยายามอยู่หลายครั้งหลายครา จนเขานั้นได้รับบาดเจ็บกระอักเลือดออกมา

แปลกจริงๆไอ้เจ้ามนุษย์หนุ่มคนนี้ต้องมีของดีคุ้มภัยแน่ๆ

ข้าฝากไว้ก่อนเถอะเรื่องมันไม่จบง่ายๆแค่นี้แน่

     เขามองดูร่างของกรที่นอนหลับไหลไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย

แม้แต่น้อยด้วยความอาฆาตมาดร้ายแทนผู้เป็นเจ้านายของเขา

อังคารเมื่อเขากระทำการหมายฆ่าฟันเอาชีวิตของกรไม่สำเร็จ

เขาจำต้องท่องมนต์วิเศษและหายตัวกลับไปที่เมืองบาดาล เพื่อรายงานความคืบหน้ากับเจ้าชายมธุราชเจ้านายของเขา

เจ้าว่ากระไรนะอังคารไอ้มนุษย์หนุ่มผู้นั้นมันมีของวิเศษ

คุ้มกายาเยี่ยงนั้นหรือ… เจ้าจึงไม่สามารถทำอะไรมันได้เลยแม้แต่น้อย มิหนำซ้ำยังบาดเจ็บกลับมาอีกด้วยอย่างนั้นรึ?

ใช่แล้วพะยะค่ะกระหม่อมยังได้รับบาดเจ็บกลับมาไม่ใช่น้อย

มันเป็นเรื่องประหลาดมากๆ

แปลกมากจริงๆเจ้าเองก็นับเป็นทหารกล้าผู้มีฝีมือของข้าผู้หนึ่ง

แล้วทำไมถึงได้รับบาดเจ็บได้ง่ายๆของวิเศษที่เจ้ามนุษย์ผู้นั้นมันมีไว้

ในครอบครองจะต้องไม่ธรรมดาแน่ๆถึงสามารถทำร้ายอังคารทหารกล้า

คู่ใจของข้าได้

องค์ชายมธุราชเขาเปิดตลับสีทองและหยิบยาลูกกลอนออกมา 1 เม็ด และยื่นให้อังคาร     

เจ้าเข้ามารับยานี้ไปกินสิอังคาร…. แล้วเจ้าจะมีอาการดีขึ้นอย่างรวดเร็ว     นี่เป็นยาวิเศษที่ข้าได้รับมาจากเสด็จแม่ของข้า เมื่อหลายปีก่อนสรรพคุณนั้นพิเศษครอบจักรวาลดีแท้ๆ เจ้าลองกินดูนะเชื่อข้า

อังคารยื่นมือไปรับยาจากองค์ชายมธุราช ขอบพระทัยพะยะค่ะ

เจ้ารีบกลับไปพักผ่อนเถอะข้าไม่มีการใดจะใช้สอยเจ้าอีกแล้ว

   พะยะค่ะ… ..

เมื่ออังคารเขาออกไปจากห้องขององค์ชายมธุราชเรียบร้อยแล้ว

ไอ้เจ้ามนุษย์ชั้นต่ำ ถึงวันนี้เจ้าจะรอดไปได้ แต่ว่าก็อย่าหวังว่าเจ้าจะรอดปลอดภัยไปได้ซะทุกครั้งเลยข้าไม่ยอมให้เจ้านั้นอยู่เป็นเสี้ยนหนามชีวิตความรักของข้าแน่ๆเจ็บใจที่สุดเลย

องค์ชายมธุราชเขารู้สึกโกรธและโมโหมากๆที่ไม่สามารถทำอะไร

ก่อนได้

สงสัยข้าคงต้องลงมือเองแล้วกระมังไม่มีใครในโลกนี้ที่จะมาพราก

น้องรมินธาไปจาก ข้ามธุราชได้…ข้ารักนางและจะไม่ยอมให้ใคร มาแย่งนางไปจากข้าได้แน่นอน

ช่วงเช้าเมื่อกร.. เขานั้นตื่นนอนขึ้นมา เขาก็มองเห็นหยดเลือด และมีเกร็ดคล้ายเกล็ดงูใสๆตกอยู่ 2-3 ชิ้น ทำให้เขานั้นรู้สึกแปลกใจ และตกใจมากๆ

นี่มันเลือดของใครกันแน่แปลกจังแปลกมากๆแล้วก็ยังมีเกล็ดแก้วที่คล้ายๆเกล็ดของงูตกอยู่ที่พื้นห้องอีก 2-3 ชิ้นนี้ด้วยล่ะ

นึกออกแล้วคุณน้ำเธอมีมนต์วิเศษเธอต้องรู้แน่ๆว่าสิ่งนี้คืออะไร กร เขานำผ้าเช็ดหน้าชุบน้ำออกมาเช็ดซับคราบเลือดที่พื้นออก เขานำผ้าเช็ดหน้า ที่มีคราบเลือดนั้น วางใส่ในกล่องขนาดเล็ก รวมกับเกล็ดแก้วที่มีลักษณะคล้ายๆกับเกล็ดของงู

กรเขานั้นต้องการที่จะนำมันไปให้น้ำดู เขามั่นใจว่าเธอต้องรู้ว่าสิ่งนี้คืออะไรแน่ๆเพราะน้ำเธอมีญาณวิเศษ ที่สามารถหยั่งรู้สิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นได้ เธอเคยเล่าให้เขาฟัง

กรเองเขาก็รู้สึกมีลางสังหรณ์แปลกๆรู้สึกว่าชีวิตของเขานั้นดู

ไม่ค่อยจะปลอดภัย

ขออย่าให้เป็นเหมือนที่ผมนั้นคิดเลยนะครับ

     แต่การที่ผมจะรักคุณน้ำและทำให้คนๆนั้นเขาคิดจะฆ่าผม

มันก็เป็นอะไรที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ...เรื่องของความรู้สึกมันบังคับกันได้

ซะที่ไหน เขาช่างเป็นผู้ชายที่โหดเหี้ยมและน่ากลัวเหลือเกิน

ยิ่งกรรู้และสงสัยว่าคนที่มาทำร้ายเขานั้นต้องเกี่ยวข้องกับ

องค์ชายมธุราช เขาก็ยิ่งกลัวและไม่ต้องการที่จะให้น้ำนั้นไปแต่งงานกับผู้ชายที่มีจิตใจ

เหี้ยมโหดสามารถฆ่าคนได้เป็นผัก..เป็นปลา

เหมือนกับองค์ชายมธุราชผู้นี้ 

     ถึงแม้ว่าน้ำ กับเขาอาจจะไม่ได้สมหวังในความรัก แต่เขาก็อยากให้เธอมีผู้ชายที่ดีดูแลไม่ใช่คนที่เหี้ยมโหดจิตใจโหดร้าย

ไร้ความปราณีเยี่ยงนี้

ผู้ชายแบบนี้ไม่เหมาะสมที่จะเป็นคู่ครองหรือแม้แต่คนรัก

ของคุณน้ำผู้แสนดีด้วยซ้ำไปกรเขาคิดในใจ

ถึงแม้ว่าตัวของเขาจะรู้สึกว่ามีอันตรายแต่ในห้วงของความคิดกร

เขากลับรู้สึกเป็นห่วงน้ำมากกว่าเป็นห่วงตัวเองด้วยซ้ำไป ความรักเป็นเช่นนี้เองหรือ..เมื่อรักใครสักคนเราจะห่วงเขามาก

จนลืมนึกถึงตัวเอง

 จบตอนที่ 16. ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะค่ะ