นางเสือสมิงยอดรักตอนที่26 ความรักความหวง
ตอนที่ 26
ชื่อตอน ความรักความหวง
รสเธอนั้นหลังจากที่ทำงานที่บริษัทของเธอเสร็จเรียบร้อยหญิงสาวนั้นขับรถมาเรื่อยๆตามท้องถนน และยังรู้สึกว่าไม่อยากที่จะกลับบ้านในตอนนี้เพราะว่าเธอนั้นรู้สึกเบื่อหน่ายเซ็งๆในหลายๆเรื่องที่อยู่ในสมองของเธอ ที่มันปั่นป่วนและตีกันอยู่ในหัวสมองในขณะนี้ เธอนั้นครุ่นคิดอยู่ทั้งเรื่องความรักและเรื่องของประทีปด้วย เธอกับประทีปนั้นรู้จักกันมานานตั้งแต่สมัยเด็กๆแล้ว หญิงสาวเธอเองก็รู้ว่าประทีปนั้นหลงรักเธอมานานแต่เธอนั้นไม่เคยที่จะรับรักเขาตอบกลับเลย เพราะว่าหญิงสาวคิดกับเขาเป็นแค่พี่ชายคนสนิทที่แสนดีที่สุดก็เท่านั้นเอง
ส่วนเทพเขานั้นเป็นรักแรกที่แสนหวานของเธอ หญิงสาวเธอมีความสุขมากๆในช่วงเวลาที่เธอนั้นได้รู้จักและคบหาเป็นแฟนกับเทพแต่ทว่าก็เพราะตัวของเธอเองนั้นเป็นผู้หญิงที่มีความทะเยอทะยานสูงชอบอยากได้ อยากมี ในสิ่งที่ดีที่สุดเสมอในตอนนั้นเทพเขายังไม่ได้เป็นดาวเด่นในแวดวงธุรกิจ ระดับประเทศอะไร หญิงสาวเธอนั้นจึงทรยศต่อความรักของเทพและเธอ โดยการหันไปคบกับท็อปซึ่งตอนนั้นพ่อแม่ของท็อปมีหน้ามีตา มีชื่อเสียงทางสังคมมากๆทั้งยังมีตำแหน่งใหญ่โตทางการเมืองมีธุรกิจครอบครัวที่ทำรายได้มากมายเธอจึงเลือกคบกับท็อปและทิ้งความรักระหว่างเธอกับเทพ ให้กลายเป็นแค่อดีตไป
แต่ทว่าในตอนนี้ หญิงสาวนั้นเธอกลับรู้สึกเสียดายเทพมากๆเพราะเธอนั้นรู้แล้วว่าเธอนั้นเลือกผู้ชายผิด เพราะเพียงแค่ระยะเวลาไม่กี่ปีที่เธอเลิกคบกับเทพ แต่เขานั้นสามารถเปลี่ยนฐานะทางสังคมของเขาได้แบบก้าวกระโดดมากๆ จากที่เป็นแค่ลูกเศรษฐีธรรมดาเขานั้นได้กลับกลายเป็นมหาเศรษฐีระดับต้นๆของประเทศด้วยความมุ่งมั่นและความสามารถของตัวของเขาเอง เป็นผู้ชายที่มีความสามารถและน่าภูมิใจมากๆต่างกันกับ
ท็อปโดยสิ้นเชิงที่มีแต่ล่องรอยไปวันๆทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอันสักอย่างหญิงสาวนั้นรู้สึกว่าเธอนั้นโง่เขลามากๆในตอนนี้ที่ทิ้งเทพไปคบหากับท็อปในวันนั้น
ในตอนนี้ เธอก็ได้บอกเลิกกับท็อปและกลับมาเป็นสาวโสดที่ทั้งสวยและเนื้อหอมมากๆมีผู้ชายมากหน้าหลายตาที่ให้ความสนใจมาขายขนมจีบเธออยู่ไม่ขาดสาย หนึ่งในนั้นก็มีแดนลูกชายของหม่องซาอยู่ในนั้นด้วยแต่คน เรานั้นมักจะเลือกในสิ่งที่มันไม่สามารถจะครอบครองได้อีก เธอนั้นยังดื้อดึง ดันทุรังที่อยากจะไขว่คว้าเทพให้กลับมาเป็นของตัวเธออีกครั้งเหมือนเช่นที่เคยเป็น
พี่เทพ รสคิดถึงเรื่องราวดีๆของเราสองคนนะคะ รสขอโทษนะคะที่เคยทอดทิ้งพี่เทพไป รสน่ะแย่ที่สุดเลยนะคะ รสรู้ตัวแล้วค่ะ ว่ารสเลือกผู้ชายผิด รสทิ้งผู้ชายที่ดีที่สุดไป รสมันทั้งโง่ทั้งบ้าเลยนะคะพี่เทพ อภัยให้รสได้ไหมคะ เราสองคนกลับมาคืนดีกันได้หรือเปล่านะคะ พี่เทพขา หญิงสาวเธอพร่ำเพ้อพูดกับตัวเองเบาๆหลายรอบทุกอย่างนั้นเงียบสนิทไม่มีเสียงตอบกลับใดๆกลับมา มีเพียงเสียงลมหายใจดัง ฮือๆของตัวเธอเองเบาๆเท่านั้นในตอนนี้ ชีวิตมันก็มักจะเป็นแบบนี้เองตอนที่มีอยู่มันก็ไม่ให้ความสำคัญเท่าที่ควร แต่เมื่อมันหลุดลอยไปแล้วกลับคิดถึงและต้องการอยากได้ขึ้นมา
วันนี้เราจะไปไหนดีกันนะ เย็นนี้เบื่อๆยังไม่อยากจะกลับบ้านเลย เอ เอายังไงดีนะ ไปเที่ยวที่ไหนดี รสเธอคิดอะไรอยู่สักครู่แล้วเธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอขึ้นมากดโทรหากลุ่มเพื่อนๆของเธอ เพื่อชวนนัดกันไปเที่ยวสังสรรค์ในค่ำคืนนี้เพื่อผ่อนคลายและบรรเทาความเหงาของเธอ
ที่ร้านอาหารพิมพิไร วันนี้ดาเธอมาร้องเพลงตามปกติเหมือนเช่นที่เคย วันนี้ก็มีแขกมาใช้บริการเต็มร้านเหมือนที่เคยเป็นดังเช่นทุกวัน เพราะที่นี่มีอาหารที่รสชาติดี สะอาด บรรยากาศก็ดี เพลงก็ไพเราะเสนาะหูมากๆ
ซาเดเขามาทานอาหารที่นี่ตามปกติเพื่อคอยจับตาดูแลและสืบข้อมูลเกี่ยวกับเธอว่าเธอนั้นพักอาศัยอยู่ที่ไหนและมีความเกี่ยวข้องกับใครบ้างเผื่อว่าจะเป็นประโยชน์กับงานของเขาในอนาคต หม่องซาเจ้านายของเขานั้นมีความต้องการอยากได้ วิชาสมิงเทพ มาครอบครองมากที่สุดถ้าหากว่าเขานั้นทำงานนี้ให้เจ้านายของเขาได้สำเร็จ เขานั้นจะต้องได้รับรางวัลจากเจ้านายของเขาอื้อซ่าแน่ๆเขาคิดเช่นนั้น
แม้ว่าความในใจลึกๆของซาเดเองเขาก็เป็นคนที่มีความทะเยอทะยานอยากได้อยากมีไม่น้อยไปกว่าเจ้านายของเขาเลย ตอนนี้เขานั้นรู้แล้วว่าวิชาสมิงเทพ และพลังมหาธาตุทั้ง 4 นั้นมีอานุภาพมากแค่ไหน จากคำบอกเล่าของหม่องซา เจ้านายจอมโฉดของเขานะเอง และในอนาคตในวันข้างหน้า เขานั้นก็ต้องการที่จะฝึกวิชาสมิงเทพเช่นเดียวกัน แต่ทว่าในตอนนี้เขานั้นต้องทำงานที่ได้รับมอบหมายให้เสร็จเรียบร้อยซะก่อน เรื่องอื่นค่อยคิดค่อยว่ากันต่อไปในภายหลัง เสียงเพลงที่ดังบรรเลงหวานแว่วมันช่างไพเราะเพราะพิ้งมากๆจนทำให้หลายๆคนนั้นเคลิบเคลิ้มไปกับบทเพลงเสียงเพลงที่ไพเราะเหมือนดั่งต้องมนต์ของดารูปร่างหน้าตาของนักร้องสาวหรือก็สวยงามมากๆ มองหรือยิ้มทีเล่นเอาหนุ่มๆนั้นใจละลายกันเลยทีเดียว
เทพเขา นั่ง ฟังเสียงเพลง ของดาอยู่ที่โต๊ะด้านหน้าของเวทีการแสดงพร้อมกับจ้องมองใบหน้าที่สวยงามของดาด้วยความรู้สึกที่แสนจะรักจนล้นหัวใจมันเป็นเช่นนั้นจริงๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงรักหรือความรักนั้นเกิดขึ้นเมื่อไหร่ มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนมาก กะเกณฑ์อะไรไม่ได้ รักก็คือรักง่ายๆไม่ได้ ซับซ้อนอะไรทั้งนั้น
ดาเองในขณะที่เธอนั้นร้องเพลงอยู่และสาดสายตามองไปรอบๆบริเวณร้านแต่เมื่อได้เห็นสายตาของชายหนุ่มที่เธอนั้นพึงใจกำลังจ้องมองเธอแบบตาไม่กระพริบด้วยความชื่นชมนั้นก็ทำให้หัวใจของเธอนั้นเต้นแรงและมีความสุขมากๆทั้งๆที่ก็เจอกันแทบจะทุกวันอยู่แล้ว
แหวะ!!! รสเธอนั้นเห็นภาพที่ทั้งสองนั้นจ้องมองกันและกันอย่างหวานหยดย้อยแล้วต่อมความริษยาของรส ก็ผุดขึ้นตุ่มใหญ่ ตาหรือก็ร้อนเป็นไฟลุกโชนอยากจะเผาไหม้ทุกสิ่งอย่างที่มันขวางหูขวางตาทำให้เธอนั้นรู้สึกไม่มีความสุขในขณะนี้
ยัยรส ยัยรส แอนเพื่อนของรส ส่งเสียงเรียกหญิงสาวเมื่อเห็นว่าเธอนั้นนั่งนิ่งๆมองไปทางฝั่งด้านหน้าเวทีการแสดง พวกเพื่อนๆคนอื่นก็รู้สึกแปลกใจไม่แพ้กันกับอากัปกิริยาของเธอ
รสเป็นอะไรไปหรือเปล่าจ๊ะ แอนเอื้อมมือไปจับแตะที่แขนของเธอเบาๆเพื่อเรียกสติของเพื่อนสาวของเธอให้กลับคืนมา
อุ้ย !! รสเธอสะดุ้งและรู้สึกตัวตื่นออกจากภวังค์โลกส่วนตัวของเธอมีอะไรกันหรือจ๊ะแอน รสเธอเอ่ยถามเพื่อนของเธอ
มีอะไรหรือ ยัยรส แปลกพิลึกคนพวกเราสิต้องถามรสน่ะว่าเป็นอะไร เห็นจ้องดูหน้าเวทีการแสดงตาไม่กระพริบแล้วก็เอาแต่นั่งนิ่งเงียบไม่ทานอาหารไม่พูดจาอะไรเลยนะจ๊ะ มีอะไรหรือเปล่าหรือว่าไม่สบายจ๊ะ
อ๋อ ฉันรู้แล้วล่ะ แอน ว่าทำไมยัยรส ถึงนั่งเหม่อ ดูนั่นสิพวกเรานั่นมันพี่เทพแฟนเก่ายัยรสนี่ เจ้าของร้านนี้นั่งอยู่ที่โต๊ะด้านหน้าเวทีการแสดงน่ะ หล่อ เท่ สมาร์ท ดูดี มากกว่าตอนเป็นวัยรุ่นอีกนะฉันเคยเห็นเขาได้ลงนิตยสารนักธุรกิจชั้นนำด้วยนะ พี่เทพน่ะติด 1 ใน 5 อันดับของเศรษฐีหนุ่มมาแรงแห่งปีด้วยเก่งจริงๆทั้งหล่อ ทั้งเท่ ว่าแต่ของดีๆแบบนี้ทำไมยัยรส ถึงได้ปล่อยให้หลุดมือไปได้ยังไงกันเนี่ย
นั่นสิ อืม ทั้งหล่อทั้งเก่งเลย เท่ๆนะ พวกเรา
ฉันมันโง่เองแหละพวกแก ที่เป็นบ้าทิ้งเพชรเม็ดงามให้หลุดมือไปแล้วก็ไปคว้าเอาก้อนกรวดก้อนทราย ที่ไร้ค่า แต่ตอนนี้ฉันน่ะรู้แล้วว่าอันไหนเพชรอันไหนก้อนกรวดก้อนทราย แล้วของที่ดีที่สุดและมีคุณค่ามันก็ต้องเหมาะสมกับฉันเท่านั้นแหละนะ ไม่ใช่ผู้หญิงไก่กา บ้านป่าคนนั้น รสพูดพลางยิ้มแสยะร้ายๆที่มุมปากของเธออย่างมีเลศนัย พร้อมใช้สายตาจับจ้องมองดูดาอยู่บนเวทีการแสดงแบบร้ายๆ ภายในสมองของเธอนั้นมีความคิดอะไรบางอย่างผุดขึ้นมา
จบตอนที่ 26. ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะค่ะ















