รีวิวหนังไทย วัยหนุ่ม

นีาเพิ่งดูจบสด ๆ ร้อน ๆ เลยจ้าสำหรับภาพยนต์ไทยจากNetflix เรื่อง
“วัยหนุ่ม” เป็นหนังที่บอกเลยว่า ไม่ได้มาเล่น ๆ กับอารมณ์คนดู มันไม่ได้เน้นแค่ "เรื่องในคุก" แต่มันเป็นการสะท้อนสังคมไทยว่าทำไม "เด็กหนุ่ม" ถึงได้กลายมาเป็น "ผู้ต้องขัง"

1. จุดเริ่มต้นของความผิดพลาด — ใครกันแน่ที่ผิด?
หนังพาเราไปรู้จักกับ "เผือก" ที่ชีวิตพลาดพลั้งแบบ…ไม่ได้ตั้งใจจะเป็นคนเลว แต่สภาพแวดล้อมมันผลักให้เขาเดินผิดทาง ทั้งเพื่อน ทั้งความจน ทั้งครอบครัวที่ไม่มีโอกาสจะดูแลจริงจัง แล้วสังคมก็ไม่เคยให้อภัยกับเด็กที่หลงทางแบบนี้เลย

มันทำให้เรารู้สึกว่า...บางทีเราก็ตัดสินคนเร็วไปปะวะ โดยที่ไม่เคยมองลึกเข้าไปว่า เขากลายมาเป็นแบบนี้เพราะอะไร

2. ชีวิตในคุกวัยหนุ่ม รอดไม่ใช่เพราะเข้ม แต่เพราะใจต้องนิ่ง
ในคุกที่วาดภาพไว้ว่าเต็มไปด้วยความรุนแรง หนังไม่ได้โชว์ความโหดเพื่อความบันเทิงนะ แต่มันสะท้อน “ลำดับอำนาจ” และ “กลไกอยู่รอด” ที่เด็กต้องปรับตัวให้ทันแบบโคตรไว ไม่งั้นอยู่ไม่ได้

แต่ละตัวละครมีวิธีเอาตัวรอดไม่เหมือนกัน บางคนใช้อำนาจ บางคนใช้ไหวพริบ บางคนเลือกอยู่เงียบ ๆ แต่สุดท้าย...ไม่มีใครไม่เสียอะไรเลย

3. คุกไม่ได้ขังแค่ตัว แต่ขัง "ใจ"ด้วย
หนังพาเราเข้าไปเห็นว่าคุกมันไม่ได้ขังแค่ร่างกาย แต่ขังความฝัน ขังโอกาส และบางทีมันก็ขังความเป็น "เด็ก" เอาไว้เลยแบบไม่มีวันได้กลับมาอีก

สิ่งที่เจ็บคือ บางคนแทบไม่ได้รับโอกาสกลับตัวจริง ๆ ออกไปก็กลับมาเข้าใหม่ เพราะสังคมข้างนอกไม่ให้อภัย และระบบข้างในก็ไม่เคยเยียวยาจริงๆ

สรุปความรู้สึกแบบคนดูครั้งแรกแนวนี้:
ตอนแรกแค่คิดว่าจะดูเพราะกระแส แต่พอดูแล้ว…มันเหมือนโดนชกเข้าหน้าอะ แรงดี ดิบดี แต่ไม่ใช่แค่ความรุนแรงเฉย ๆ มันเต็มไปด้วยคำถามใหญ่ ๆ ที่ทำให้เรากลับมามองสังคมไทยอีกที

ไม่ใช่หนังดูสนุก แต่เป็นหนังที่ “ทำให้คิด” แบบลึกถึงกระดูก
และพูดเลยนะ...ถ้าเคยตัดสินใครง่าย ๆ ว่า “เป็นนักโทษก็ต้องเลว” หนังเรื่องนี้จะทำให้เราคิดใหม่เลย