นางเสือสมิงยอดรักตอนที่สิบเอ็ด ลอบฆ่า

ตอนที่ 11 

ชื่อตอน .ลอบฆ่า

      ที่บริษัท สนธยาของหม่องซา หรือชื่อของเขาที่ลูกน้องทางฝั่งประเทศไทยเรียกเขาว่า อาชา

      ซาเดลูกน้องคนสนิท มือขวาของเขานั้นเดินเข้ามาในห้องทำงาน ของเขา และรายงานเกี่ยวกับเรื่องธุรกิจของเขา

      นายว่ายังไงนะ ไนท์คลับ และร้านอาหารของคุณพิมเมีย ของพ่อเลี้ยงอดิศร แย่งแขกของพวกเรา ไปเยอะเลยหรอวะ อย่างนี้รายได้ของพวกเราก็หดหายไปเยอะน่ะสิ ซาเด

      ใช่ครับนาย

แล้วพวกเขามีอะไรดี ที่โดดเด่นกว่าพวกเราล่ะ สาวสวย นักร้อง อาหารเครื่องดื่ม หรือ มีอะไรนายช่วยเล่ามาให้ฉันฟังหน่อยสิ

      ผมคิดว่าน่าจะเป็นนักร้องนะครับ เจ้านาย

นักร้องเหรอวะ !! นักร้องที่ไหน เป็นใครกันเหรอ  หม่องซา เขาถามด้วยความสงสัยใคร่อยากรู้

เธอมีชื่อว่าดาวอนครับ เป็นนักร้องวงเสนาะเสียงทองของผู้ใหญ่ทองดีครับ

     เสียงดีมากขนาดนั้นเลยเหรอวะ หรือว่าสวยถึงได้แย่งแขกของพวกเราไปที่ร้านพิมพิไรจนหมด

     ก็ทั้งสองอย่างเลยครับเจ้านาย จนทุกคนนั้นต่างก็ให้ฉายาของเธอว่า นักร้องสาวเสียงสวรรค์กังวาลไพรแม้แต่นกกายังต้องหยุดฟังเมื่อได้

ยินเสียงของเธอร้องเพลงครับ

     ถึงขนาดนั้นเชียวหรือวะนี่ นายโม้หรือเปล่าเนี่ย

ชักน่าสนใจแล้วสิ แต่ว่า พวกเราจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ อยู่ต่อไปไม่ได้นะเว้ย เสียหายหมด ถ้าอย่างนั้นเอ็งก็ไปทำให้คุณพิม เธอน่ะกลัวแล้วก็ปิดกิจการไปสิวะ ใครก็ตามที่มันกล้าเป็นปฏิปักษ์กับคนอย่างหม่องซาจุดจบมันไม่สวย

สักรายนายก็รู้ดี

      แต่ว่าถ้าเราจะทำแบบนั้นก็เท่ากับว่าพวกเราน่ะประกาศตัวเป็นศัตรูกับพวกพ่อเลี้ยงอดิศรชัดเจนน่ะสิครับนาย      คุณพิมเธอเป็นเมียของพ่อเลี้ยงอดิศรแถมเธอยังเป็นลูกสาวนักการเมืองใหญ่ระดับประเทศเลยนะครับ พวกเราจะไม่เดือดร้อน เอาเหรอครับเจ้านาย

     ซาเดนายจำไว้นะถ้าพวกเราอยากทำงานใหญ่ใจต้องนิ่งอย่าลังเลที่จะกำจัดศัตรูของพวกเราไม่ว่ามันจะเป็นใครใหญ่แค่ไหนก็ตาม

     มันจะยากอะไรล่ะ นายก็ทำให้มันแนบเนียน อย่าให้ใครรู้สิ ว่าเป็นฝีมือของพวกเรา

     พ่อเลี้ยงอดิศรน่ะ มีศัตรูทางธุรกิจเต็มไปหมด จะจับมือใครดมได้ล่ะ ดีไม่ดีพวกเราน่ะจะยิงปืนนัดเดียวได้นกหลายตัวทำให้พวกนั้นกัดกันเอง

      ฮ่าๆๆ คิดดูแล้ว มันก็น่าสนุกเหมือนกันนะซาเด พวกเรา น่ะมีแต่ได้ กับได้ว่ะ

      ครับผมเจ้านายฉลาดมากๆครับเดี๋ยวผมขอตัวไปเตรียมลูกน้องฝีมือดีที่ไว้ใจได้ไปจัดการเรื่องนี้นะครับ

      โอเคซาเด ฉันจะรอฟังข่าวดีจากนายนะ

ลูกน้องของเขาเดินออกไปจากห้องทำงานหม่องซาเขานั้นใช้มือ

ประสานกันที่หน้าอกและใช้ความคิดอะไรบางอย่างในใจเงียบๆคนเดียว คนอย่างเขาไม่เคยกลัวและยอมแพ้ใครง่ายๆแน่นอน ใครที่มันขวางทางของเขาต้องถูกกำจัด

    ที่ร้านอาหารพิมพิไร ซึ่งเป็นร้านอาหารกึ่งไนท์คลับ ที่ใหญ่โตและทันสมัยของคุณพิม ในค่ำคืนนี้มีแขกมาเที่ยวมากมาย ทั้งที่มารับประทานอาหาร กินดื่ม เต้นรำ บรรยากาศนั้นดูครื้นเครงมากๆ     โดยเฉพาะในช่วงที่มีการร้องเพลง จากนักร้องสาว ที่ใครๆต่างก็ชื่นชอบ และอยากฟังเสียงของเธอ

   ดาเธอขึ้นร้องเพลงบนเวทีด้วยชุดราตรีที่สวยงามรูปร่างหน้าตาสะกด

ทุกสายตาของผู้ชมชวนให้หลงใหลและต้องหยุดเหลียวมองดูเธอและยิ่ง

เมื่อนักร้องสาวคนสวยเปล่งเสียงร้องเพลงออกมาจากลำคอผ่านมาที่ปาก

บางเรียวสวยของเธอทุกคนต่างก็นิ่งฟังเหมือนโดนมนต์สะกด

   เพลงที่เธอร้องในค่ำคืนนี้มีชื่อว่าเพลงรักเดียว

    เนื้อเพลง

… . ในค่ำคืนที่แสนจะเหน็บหนาวเหว่ว้า

   ท่ามกลางหมู่ดาราสดใสว

ดวงนภาลอยเด่น ดังเช่นดวงใจ

   ของฉันที่ลอยล่องไปสู่เธอ

ความห่างไกลไม่ทำให้ใจฉันเปลี่ยน

ความรักยังวนเวียนมิเลือนจางหาย

ฟ้าดินมลายดวงใจฉันยังคงมั่น

   สายลมแห่งรักเชื่อมใจผูกพัน

รักสองเรามั่นไม่มีวันเปลี่ยนผันไป

  โปรดรู้ดวงใจ รักเธอ รักเธอ มิรู้ลืมเลือน

ร้อยปีพันเดือนใจฉันไม่เคลื่อนจางหาย

จะอยู่ตรงนี้เพื่อรักแต่เธอเรื่อยไป

ยอดพิศมัยโอ้ใจฉันรักเพียงเธอ

หนึ่งในฤทัยหมายมั่นเสมอ

คือ เธอเพียงผู้เดียว

ร้อยพันผู้คนมาข้องเกี่ยว

ใจเดียวรักมั่นคือเธอ

   สุดที่รักหนึ่งเดียวเสมอ

คือเธอผู้เดียวตลอดไป

 รัก มากแค่ไหน

รักหมดเท่าดวงใจฉัน

ตราบจนนิรันดร์

มิมีวันเปลี่ยนผันไป

   จบเพลง…. 

เมื่อเพลงนั้นร้องจบลง แขกที่มาเที่ยวที่ร้านต่างก็ตบมือส่งเสียงเชียร์ให้กำลังใจนักร้องสาว

คนสวยมากมายแล้วดาเธอก็ร้องเพลงอื่นๆอีกต่อเนื่องจำนวน 4 เพลงรวดก่อนที่เธอนั้นจะวางไมค์ให้นักร้องคนอื่นได้ร้องเพลงต่อ

จากเธอบ้าง

     เมื่อดาลงจากเวทีร้องเพลงมาเธอก็เข้าไปเปลี่ยนชุดที่ห้องแต่งตัวเมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วเธอนั้นก็กะว่าจะขับรถกลับบ้านของเธอเลยแต่ใน

ระหว่างที่เดินออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าดาก็ต้องหยุดชะงักเมื่อได้

ยินเสียงสนทนาของใครบางคน

       ลูกพี่ครับคุณพิม เมียของพ่อเลี้ยงอดิศร กำลังจะออกจากร้านพิมพิไร ไปแล้วครับ เตรียมคนของพวกเราให้พร้อมลงมือตรงทางขึ้นภูเขาได้เลยนะครับ

     ดาสังเกตเห็นว่ามีปืนเหน็บอยู่ที่เอวของผู้ชายคนนั้นทำให้เธอนั้น

รู้สึกเป็นห่วงคุณพิมมากๆหญิงสาวรีบขับรถกระบะของเธอตามไปที่ตรง

ทางขึ้นเขาตามที่ได้ยินจากการสนทนาของผู้ชายลึกลับคนนั้น

     ที่ทางขึ้นภูเขาในขณะที่รถยนต์ของคุณพิมขับมาถึงบริเวณนั้นจู่ๆก็มีรถกระบะจำนวน 2 คันขับออกมาขวางทางรถยนต์ของเธอเอาไว้

     ใครกันขับรถมาขวางทางแบบนี้ดูไม่ค่อยเข้าท่า สักเท่าไหร่ แล้วนะครับคุณพิมระวังตัวด้วยนะครับ

      เหรอ นายสน คุณพิม รู้สึกใจคอไม่ค่อยดี เมื่อมองเห็นกลุ่มชายฉกรรจ์ ที่ลงมาจากรถกระบะ ที่จอดขวางหน้ารถยนต์ของเธอเอาไว้

     เปรี้ยงๆเสียงลูกปืนรัวกระหน่ำยิงมาที่รถของเธออย่างรวดเร็ว ซาเดและลูกน้องของเขานั้นเปิดฉากยิงสาดกระสุนเข้าใส่รถยนต์

ของคุณพิมราวกับห่าฝนก็ไม่ปาน

    คุณพิมเธอปรับเบาะรถลงต่ำและมอบตัวลงราบกับพื้นรถเพื่อหลบลูกกระสุนปืนของคนร้าย

     นายสนเขานั้นหยิบปืนออกมายิงต่อสู้กับพวกคนร้ายเหล่านั้นแต่ด้วยความที่เหล่าคนร้ายมีจำนวนมากกว่าทำให้นายสนพลาดท่าถูกยิงเข้าที่ขา

        ในขณะนั้นเอง ดาวอนตามมาถึงใกล้ๆบริเวณนั้นพอดี เธอขับรถกระบะของเธอเข้าไปซ่อนไว้ที่ข้างทาง

       เราต้องช่วยคุณพิมให้ได้จะปล่อยให้เธอได้รับอันตรายไม่ได้เด็ดขาด

      นายสนถูกยิงที่ขาและแขนเสียเลือดมากพวกคนร้ายจำนวน 8 คน เดินกรูตรงเข้ามาต้องการอยากที่จะทำร้ายหมายเอาชีวิตของคุณพิม

คุณพิมค่อยๆเดินออกมาจากรถยนต์ของเธอ       เธอมองดูนายสนที่นอนจมกองเลือดอยู่ข้างๆรถแล้วเธอก็หันไปสบตากับเราคนร้ายอย่างไม่ได้หวาดกลัวอะไรทั้งสิ้นแล้วในตอนนี้

      พวกนายต้องการอะไร เธอเอ่ยถามพวกเขาตรงๆ

ก็ไม่ได้ต้องการอะไรมากมายแค่ต้องการชีวิตของคุณนายยังไงล่ะครับ

     ต้องการชีวิตของฉันน่ะเหรอคุณพิมมองไปที่นายสนอีกครั้ง

เขานั้นเสียเลือดมากแต่ก็พยายามที่จะตะเกียกตะกายอยากจะขึ้น

มาช่วยเหลือเธอผู้เป็นเจ้านาย

    พวกนายต้องการชีวิตของฉันใช่ไหม ได้สิ ได้เลย ยังไงฉันก็เป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอสู้พวกนายไม่ได้อยู่แล้วนี่

      แต่นายสนคนขับรถเขาเป็นแค่ลูกน้องพวกนายปล่อยเขาไป

เถอะนะ อย่าทำอะไรเขาเลย ถ้าพวกนายอยากได้ชีวิตของฉัน ก็เข้ามายิงฉันให้ตายไปซะ จะได้จบๆ เอาเลยสิ ฉันพร้อมแล้วเธอกล่าวท้าทายเหล่าคนร้าย

       ได้สิพวกผมนะ ไม่ได้สนใจไอ้คนขับรถกระจอกๆ ไร้ราคานี้หรอกนะ เตรียมตัวตายซะ… คุณนาย

     เอาสิ !!ยิงสิ ฉันพร้อมที่จะตายแล้ว คุณพิมเธอจ้องมองเหล่าคนร้ายที่ต่างก็สวมชุดดำและสวมไอ้โม่งปิดบังใบหน้าทุกคน    ในระหว่างนั้นเองที่ลูกน้องของซาเดยกปืนขึ้นจะลั่นไกปืนยิงคุณพิม

คุณนาย!! นายสนตะโกน ด้วยเสียงอันดังลั่น ด้วยความตกใจ และเป็นห่วงผู้เป็นเจ้านายของเขาสุดเสียง

              จบตอนที่ 11.